คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: LADY THIRD :: MEET
Ladyman
MEET
“อี๋ๆๆ น่าขยะแขยง” กุกแทบจะสำรอกของทั้งหมดที่กินในวันนี้ออกมา เมื่อได้กลิ่นน้ำลายของนังแบมแบมโชยหึ่งออกมาจากแขนเสื้อ คนรับเคราะห์ได้แต่หันหน้าไปทางอื่น และพยายามใช้มือจีบแขนเสื้อที่เลอะให้ห่างออกจากแขนที่สุดพร้อมๆกับรีบสาวเท้าเพื่อให้ถึงบ้านเร็วที่สุด
ทันทีที่มาถึงบ้าน กุกรีบสปีดตัวขึ้นไปอาบน้ำทันทีทันใด โยนเสื้อที่เปื้อนสิ่งสกปรกลงถังอย่างไม่ใยดี ใช้เวลาไม่เกินห้านาทีก็ออกมา อันที่จริงกุกก็อยากจะอาบนานกว่านั้น แต่ต้องรีบออกไปช่วยมี้ขายขนมที่ตลาด
“โอ๊ะๆ ขาดอันนี้ไม่ด้ายยย” จัดการแต้มอุทัยทิพย์ไปบนปากอิ่มแล้วเม้มเบาๆ ตรวจตราความสวยของตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปยังตลาดที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของบ้าน
“สวัสดีค่ะ มี้” ขายาวย่อต่ำลงจนติดพื้นดิน กุกมั่นใจว่านี่คือท่าไหว้ที่แม้แต่มิสไทยแลนด์ก็ยังสู้ไม่ได้ ขอบอกกกก
“เออ มาก็ดีเลย มาช่วยแม่ขายของเร็วๆ”
ช่วงเย็นนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะเป็นพิเศษ กุกคิดเงินอย่างคล่องแคล่วพร้อมกับยื่นขนมให้กับลูกค้า สิ่งที่ทำให้ลูกค้าพากันมาอุดหนุนร้านขนมนี้ ส่วนหนึ่งก็มาจากฝีมือขั้นสุดยอด ปรมาจารย์ด้านขนมไทยของกุก ที่การันตีโดยคนทั้งตลาดว่าอร่อยมากกกก
และอีกส่วนคือลูกชายหรือลูกสาวของเจ้าของร้าน ซึ่งไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจน หน้าตาดีมากถึงมากที่สุด ทั้งชะนีน้อยใหญ่ ทั้งหนุ่มๆ ต่างก็อยากเจอหน้า
“ซื้อขนมแล้วแถมคนขายด้วยหรือเปล่าคะ?”
สาวน้อยที่น่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับกุก ฉีกยิ้มหวานให้คนตรงหน้า พร้อมกับส่งสายตาหยาดเยิ้ม อีกคนก็ฉีกยิ้มกลับไปเช่นกัน
“ขอโทษนะคะ ไม่กินชะนีค่ะ”
เพล้งงงง!!
เหมือนได้ยินเสียงหน้าแตกแว่วมาไกลๆ หญิงสาวหน้าเสียรีบเดินออกไปจากร้านทันที ส่วนกุกก็ได้แต่หัวเราะชอบใจ จนคนเป็นแม่หมั่นไส้บิดท้องไปหนึ่งที
“ให้มันน้อยๆหน่อย ไอ้ลูกคนนี้ แกเป็นผู้ชายนะ”
“อะไรอ่า มี้ มี้ไม่เห็นเหรอว่าหนูสวยเกินกว่าจะเป็นผู้ชายนะ โอ้ย!!”
“ถ้าแกยังดัดจริตทำเสียงเล็กเสียงน้อยพูดอีก แม่จะเอาหัวแกให้แตกเลย แล้วนี่แกไปแอบซื้อเครื่องสำอางมาอีกแล้วใช่มั้ย?? ทาหน้าทาตา อย่างกับงิ้ว” ผลักหัวลูกชายไปแรงๆ เจ้าตัวก็ได้แต่ทำหน้ายู่ คนเป็นแม่อุตส่าห์ดีใจว่าได้ลูกผู้ชาย แต่ดั้นเป็นตุ๊ด อีแม่อกจะแตกตาย
“มี้ไม่เข้าใจน้องกุก มันเป็นศิลปะของการแต่งหน้า เค้าเรียกว่า อาร์ทออกเมคอัพ” กุกพูดพร้อมกับออกเสียงสำเนียงอังกฤษได้ชัดเจนเป๊ะๆ ก่อนจะรีบหลบไม้พายที่คุณนายแม่ฟาดมา
“แกนี่มันจริงๆเล้ย อยู่กับไอ้วีมากไปแล้วนะ ทำตัวให้เป็นผู้ชายบ้าง อย่างน้อยแกก็ยังมีไอ้จ้อนที่แสดงว่าแกเป็นผู้ชายอยู่นะ!!”
“หยาบคายอ่ะ มี้พูดถึงจุดซ่อนเร้นของน้องกุกได้ไง หยาบคายๆๆ” กุกตีคุณนายแม่เบาๆ พร้อมกับทำท่ากระมิดกระเมี้ยน คนเป็นแม่ก็ได้แต่กุมหัวด้วยความระอา
สองแม่ลูกเถียงกันไปเถียงกันมาอยู่อย่างนั้น จนคนอื่นๆมองว่าเป็นเรื่องธรรมดาไปซะแล้ว แต่สุดท้ายถึงจะเถียงกันจนคุณแม่งอน น้องกุกก็ง้อคุณแม่ด้วยการหอมแก้มพร้อมกับอ้อนด้วยท่าทางน่ารักๆ จนคนเป็นแม่ก็ต้องยอมใจอ่อนอยู่ดี
“มี้พรุ่งนี้น้องกุกจะกลับดึกหน่อยนะ เพราะที่โรงเรียนมีงานต้อนรับนักเรียนแลกเปลี่ยนอ่ะ” กุกพูดขณะที่เก็บของอุปกรณ์ต่างๆ เก็บเข้าไปในร้านเพราะตอนนี้เป็นเวลาที่ตลาดจะปิดแล้ว
“จะกลับกี่โมง”
“ไม่แน่ใจอ่ะ มี้ น่าจะซักสองทุ่มมั้ง”
“นักเรียนแลกเปลี่ยนจากที่ไหน” คุณนายแม่เอ่ยถามต่อ
“เห็นเค้าว่าน่าจะจากเกาหลีนะ”
คุณนายแม่พยักหน้ารับ ประตูร้านถูกปิดลง กุกไม่ลืมที่จะใส่กุญแจไว้ด้วย ก่อนจะเดินจูงมือแม่กลับบ้าน ระหว่างทางก็เล่าเรื่องต่างๆนาๆที่เจอมาในวันนี้ แต่ยกเว้นเรื่องนังแบมนะ เพราะกุกไม่อยากให้แม่เครียด ถึงแม้แม่จะถามถึงแผลที่ปากก็เถอะ
“นอนแล้วนะมี้ ฝันดี จุ๊บ จุ๊บ” หอมแก้มแม่อีกหนึ่งที ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป กุกทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มสีชมพูก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโคมไฟที่อยู่ด้านข้าง
“อุ้ย ลืมมาร์คหน้าเต้าหู้เลยอ่ะ”
“เออ ช่างมันเถอะ” กุกหลับตาลงอีกครั้ง เพราะความเหนื่อยล้าต่างๆนาๆ ที่เผชิญมาในวันนี้ ทำให้กุกเข้าสู่นิทราไปได้อย่างง่ายดาย
“อือ...อ๊ะ..”
“อ๊ะ...อ๊ะ..แรงๆ อึก..” ร่างทั้งร่างสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกที่อีกคนส่งมา ร่างเล็กครางแทบไม่เป็นภาษาเพราะความเร่าร้อนที่กายแกร่งมอบให้ ดวงตาหวานรื้นไปด้วยน้ำตา ทั้งความสุขและความเจ็บมันผสมปนเปกันไปหมด
“อืออ...กุกอ่า...อ๊ะๆ”
ร่างสองร่างเกี่ยวหวัดกันอยู่บนเตียงกว้าง อุณหภูมิทั้งห้องร้อนแทบจะเป็นไฟทั้งๆที่เปิดเครื่องปรับอากาศอยู่ มือเล็กจิกไปบนแผ่นหลังกว้างโดยไม่กลัวว่าอีกคนจะเจ็บ
“อือ...อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ..” ร่างบางกอดอีกคนแน่น ปลายทางใกล้จะมาถึง คนตัวสูงกระแทกกายหนักหน่วงมากขึ้น เม็ดเหงื่อไหลลงมาตามโครงใบหน้าคม ก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากอิ่มด้วยความเร่าร้อน ไล้ผ่านใบหูลงมาถึงลำคอระหงส์
“อ๊าาาาาาาาาาาา”
เฮือกกกก!!
ร่างขาวสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เหงื่อเม็ดโตผุดขึ้นเต็มหน้าไปหมด กุกจับหน้าอกข้างซ้ายที่หัวใจมันเต้นระรัว พร้อมกับเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นที่ช่วงล่าง ไม่รอช้า รีบเปิดผ้าห่มออกทันที ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นสิ่งตรงหน้า
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!! กูฝันเปียก!!”
ด้านคุณนายแม่ที่พึ่งเสร็จจากการทำอาหารเช้าก็ต้องแปลกใจที่ได้ยินเสียงลูกชายกรีดร้องโวยวายอยู่ข้างบน ด้วยความเป็นห่วงลูกกลัวว่าจะเกิดอะไรไม่ดี คนเป็นแม่จึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องทันที
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”
“อะไรลูก เป็นอะไร” ผู้เป็นแม่รีบวิ่งมาปลอบลูกชายที่นั่งสติหลุดอยู่ที่เตียง
“มี้ นะ..หนู หนูฝันเปียกอ่ะ!! แงๆๆ” เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกชาย แทนที่คุณนายแม่จะปลอบต่อกลับกลายเป็นยืนหัวเราะแทน ที่หัวเราะนี่ไม่ใช่อะไร เธอกำลังดีใจ
“อะไรเนี่ย มี้ มี้หัวเราะทำไม นี่เรื่องใหญ่นะ!!” กุกโวยวายเมื่อเห็นแม่ตนเองดูไม่ตื่นตกใจอะไรแบบที่เขาเป็นเลย
“โถ ไอ้ลูกคนนี้นี่ แม่หัวเราะเพราะแม่ดีใจไง”
“ดีใจอะไรล่ะมี้”
“เอ้า แบบนี้ก็แสดงว่าแกเป็นผู้ชายไง ไปๆ ลุกไปอาบน้ำอาบท่าได้แล้ว เสร็จแล้วก็ยกผ้าปูที่นอนไปซักในเครื่องซักผ้าด้วย” พูดพร้อมกับผลักลูกชายให้ลุกจากเตียงนอน ขณะที่กุกก็ได้แต่ขมขื่นอยู่ในใจ น้ำตาไหลนองหน้า (ไม่ใช่ละ) เดินซึมเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับพึมพำอยู่คนเดียว
“อิวี!!!”
“อารายยย เรียกกูซะเสียงดังเชียว” วีเงยหน้ามองเพื่อนรักที่สาวเท้าเดินเข้ามาเร็วตั้งแต่หน้าโรงเรียนจนถึงโต๊ะอย่างกับติดเทอร์โบ พร้อมด้วยสีหน้าตื่นตระหนกสุดขีด
“เกิดเรื่องร้ายแรงกับกูแล้ว”
“ห้ะ เรื่องไร มึงเป็นเอดส์เหรอ”
“อิบ้า ใช่ซะที่ไหน”
“แล้วอะไรล่ะ” กุกเงียบไปซักพัก ทำเอาวีเริ่มอยากรู้ขึ้นมาจริงๆแล้วว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ใบหน้าขาวๆที่ทาบีบีครีมขาวกว่าหนึ่งเบอร์เม้มปากอย่างชั่งใจก่อนจะเอ่ยออกมา
“กูฝันเปียกอ่ะ”
“ตาเถร!! เป็นไปไม่ได้!!” วียกมือขึ้นมาแนบอกด้วยความตะลึง ตุ๊ดน่ารักๆอย่างพวกเขาไม่มีทางฝันเปียก ถ้าฝันเปียกก็แปลว่า....
มันกำลังจะเป็นผู้ชาย!!!
“อิกุก เล่ามาซิว่าก่อนมึงจะฝันเปียก มึงได้ฝันอะไรอีกหรือเปล่า” วีเริ่มสวมโหมดนักสืบโคนัน จ้องลึกเข้าไปในดวงตาอันใสซื่อของคนตรงหน้า เพื่อหาข้อเท็จจริง ขณะที่กุกนั่งตัวเกร็งเมื่อนึกถึงฝันอันพิสดาร
“กะ...กู..ฝันว่ากูมีอะไรกับใครก็ไม่รู้”
“ห้ะ!! ผู้ชายหรือผู้หญิง!!” วีลั่นเสียงดัง จนนักเรียนแถวนั้นเริ่มหันมามอง แต่คุณเธอหาได้แคร์ไม่ วีทำการสืบสวนผู้ต้องหาตัวเล็กๆ(?) ของเธอต่อไป ด้วยใบหน้าอันมุ่งมั่น กุกได้แต่นั่งเกร็งจนเหงื่อแตกพาเอาบีบีครีมไหลย้อยมาพร้อมกับเหงื่อ
“กูไม่รู้..มันมืดอ่ะ”
“งั้น..มึงเป็นฝ่ายทำหรือถูกกระทำ?” คำถามสุดติดเรททำเอาคนถูกถามหน้าแดงฉ่า นึกถึงภาพในความฝัน ก็รู้สึกสยิวกิ้วยังไงชอบกล
“กูเป็นฝ่ายทำว่ะ”
“อิเห้!!! ฉิบหายละ มึงกำลังจะกลายพันธุ์ ไม่ว่าคนที่มึงมีอะไรด้วยในฝันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่มันเป็นสัญญาณแล้วว่ามึงกำลังกลายพันธุ์!!” วีลุกขึ้นยืนอย่างตื่นตระหนก หน้าดำๆนั่นครุ่นคิดอย่างหนักว่าจะทำอย่างไรดี
“อิวีมึงพูดเบาๆก็ได้นะ กูไม่ว่าอะไร” กุกอยากจะบ้าตายกับความโอเวอร์แอคติ้งของเพื่อนสนิท ที่เล่นตะโกนเสียงดังจนป่านนี้ทุกคนแม่งเอาไปเล่ากันหมดแล้วมั้งเนี่ย
“กูว่า....”
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง!~~
ยังไม่ทันที่วีจะได้พูดอะไรต่อ เสียงกริ่งของโรงเรียนก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณให้นักเรียนทุกคนไปเข้าแถวที่หน้าเสาธง วีเก็บคำพูดนั้นกลืนลงคอ เดี๋ยวค่อยไปพูดต่อในแถว
เหมือนเช้าทุกๆวัน คุณครูฝ่ายปกครองก็ขึ้นพูดแต่กฎโรงเรียนที่น่าเบื่อ บลาๆๆ แดดก็ไม่ใช่จะเบาๆ วีได้แต่นึกในใจว่าเขาไหม้แล้วจะให้ไหม้ไปถึงไหนกัน
“นักเรียนครับ ครูขอพูดแค่ 5 นาทีเท่านั้น” ผู้อำนวยการโรงเรียนขึ้นพูด มีเสียงโห่ของนักเรียนเป็นระลอกเบาๆ แต่ท่านครูใหญ่ก็ไม่สนใจ
“แม่ง ตลอดอ่ะ ขอ 5 นาที นานเป็นชั่วโมง” วีกระซิบข้างหูเพื่อนรัก ซึ่งกุกก็เห็นด้วยเช่นกัน ขอห้านาทีแต่เป็นห้านาทียกกำลังห้านะ
“นักเรียนหลายคนคงทราบมาบ้างแล้ว ว่าโรงเรียนของเราจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนจากเกาหลีใต้มาที่โรงเรียน ซึ่งตอนนี้ก็ได้เดินทางมาถึงประเทศไทยตั้งแต่ตอนเช้าตรู่แล้ว ตอนนี้ครูจะให้เขาออกมาแนะนำตัวให้พวกเธอได้รู้จักกัน” ครูใหญ่ยื่นไมค์ให้กับอีกคน ทันทีที่บุคคลที่ครูใหญ่ได้กล่าวถึง ขึ้นไปยืนท่ามกลางสายตานับพัน ก็เกิดเสียงฮือฮา
“เชี่ย แม่งโคตรน่ารักอ่ะ”
“แก ดูสิ น่ารักอ่ะ ฉันใจละลายยย”
“คนไรวะ แม่งโคตรดูดีอ่ะ”
“สวัสดีครับ ผมชื่อปาร์ค จีมิน ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนๆชาวไทยทุกคนนะครับ ผมเพิ่งเคยมาเมืองไทยครั้งแรกแล้วก็ภาษาไทยก็อาจจะไม่ชัดไปบ้าง ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” สำเนียงภาษาไทยแปร่งๆเปล่งออกมาจากปากเล็ก ผมสีน้ำตาลสะท้อนกับแสงแดดจนเป็นประกาย ใบหน้าหวานที่คลี่ยิ้มออกมานั้นราวกับมีมนตราสะกดสายตาของทุกคน รวมทั้งกุกและวีด้วย
“อิวี”
“อะไรมึง”
“จำเรื่องฝันที่กูบอกมึงได้มั้ย”
“เออ ทำไม”
“คนนี้แหละ.....
"คือคนที่กูมีอะไรด้วย”
Writer talkTM
…………………………………………………………………………………………………………………
บอกแล้วว่านี่มันกุกมิน!! ยัง ยัง ยังไม่เชื่ออีก นี่กุกมินจริงๆ 555 อย่างคลางแคลงในตัวน้องกุก ได้โปรด อุตส่าห์ใส่ฉากอู้วอ้า ลงไป ได้โปรดเชื่อในตัวน้องกุก กรั่กๆๆ ส่วนน้องวี...ช่างเถอะ 555 จบท้ายเรื่องด้วยเนื้อหา 18+ ในที่สุดปาร์คชิมชิมของไรท์ก็ปรากฏตัว!! นางมาพร้อมกับเสน่ห์ที่สะกดทุกสายตา นี่ไม่ค่อยอวยเมน 555 ยังมีเด็ดกว่านี้ จะเป็นอย่างไรในเมื่อน้องกุกพบว่าตัวเองกำลังจะกลายพันธุ์!! และคนในฝันก็ดันปรากฏตัวซะนี่ ติดตามตอนต่อไป ไป ไป ไป
ความคิดเห็น