คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : :: LADY SIXTH :: CONFUSE
Ladyman
CONFUSE
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ กุกตื่นนอนมาด้วยสภาพอิดโรย หลังจากเมื่อคืนกว่าจะได้หลับก็ปาเข้าไปตีสี่ ตื่นมาอีกทีก็หกโมง เหตุเกิดจากสกิลการดิ้นของจีมินนี่แหละ
พอรู้ตัวว่าทำเอาร่างโปร่งจุกซะจนพูดไม่ออก จีมินก็ได้แต่ขอโทษขอโพยอย่างรู้สึกผิด นี่เป็นสาเหตุที่จีมินไม่ค่อยอยากจะนอนเตียงเท่าไหร่เพราะว่าเขาน่ะนอนดิ้นเอาการ
“อ้าว กุกตื่นแล้วหรอลูก ทำไมตาคล้ำขนาดนั้น เมื่อคืนไม่ได้นอนเหรอ” คุณนายแม่เห็นลูกชายที่เดินหน้ามึนเข้ามาในครัวจึงเอ่ยถาม
“ไม่มีไรหรอกมี้”
“งั้นก็ดีละ เมื่อกี๊วีโทรมาที่เบอร์บ้านบอกให้กุกโทรกลับไปด้วย ดูท่าจะมีเรื่องสำคัญมาก” กุกพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์บ้านกดเบอร์โทรหาเพื่อนสนิททันที
“มีไรมึง”
((มึง!! กรี๊ดๆๆๆ กูมีเรื่องจะบอก กูไปหามึงที่บ้านนะ))
“เออๆๆ ดูท่าทางจะเรื่องใหญ่เลยนะมึง”
((ใหญ่สิ ใหญ่มว้ากกกกก เจอกันนะมึง จุ้บๆ))
“มึง! กูมาแล้ว!” กุกสาบานได้ว่าพึ่งวางโทรศัพท์ไปได้สิบวิ เพื่อนวีก็โผล่เข้ามาในบ้านด้วยความเร็วแสง และแอบรู้สึกขยะแขยงนิดหน่อยที่นังวีดันทาลิปสติกเลอะเลยออกมาจากขอบปาก นี่มึงรีบมากเลยหรอืไง?
“นี่มึงโทรศัพท์หน้าบ้านกูไง หรือมึงวาร์ปมา”
“เออๆ ช่างเถอะ เรื่องที่กูจะบอกน่ะ....”
“อ้าว วี หวัดดี” คำพูดทั้งหมดถูกกลืนหายไปในลำคอ วีตาโตค้างด้วยความตะลึง จีมินเดินลงมาจากชั้นบนด้วยชุดลำลองสบายๆพร้อมกับเอ่ยทักทายวีรดา
“อิมพอสซิเบิ้ล!! อิกุก มึงเล่ามาเดี๋ยวนี้!” มือดำเขย่าแขนเพื่อนสนิทด้วยความอยากรู้ วีรดาอยากรู้ว่าเธอพลาดข่าวได้อย่างไรว่าเพื่อนสนิทพาผู้ชายเข้าบ้าน!!!
“ไม่มีไรหรอก แค่โฮสต์ที่ดูแลจีมินไม่ว่างไง เค้าก็เลยมาฝากไว้กับกู”
“เหรอออออมึงงงง” ไม่พูดเปล่าแต่เขยิบเข้ามาใกล้จนหน้านี่แทบจะจูบกัน สายตาคมของวีรดามองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกคน ฉากดูคล้ายกับฉากโรแมนติกในซีรี่ย์เกาหลี ขณะที่จีมินยืนทำหน้างง
“หืออออ อิวี นี่มึงไปกินกระเทียมมาใช่มั้ยเนี่ย กลิ่นลมหายใจมีมาดามมาก” กุกผละออกมา มือหนาปัดป่ายไปในอากาศเพื่อไล่กลิ่นกระเทียม
“เหม็นได้ไง กูกินกระเทียมไปแค่หนึ่งกะละมังเองนะ”
“มึงหยุดพูดเลย จีมิน นั่งดิ ยืนเดี๋ยวก็ปวดขาหรอก” กุกดึงให้คนตัวเล็กลงมานั่งบนโซฟาด้วยกัน ขณะที่วีรดาพยายามจับผิดความสัมพันธ์ของทั้งคู่อยู่
“เมื่อคืนจีมินนอนที่นี่เหรอ แล้วนอนห้องไหน”
“อื้อ นอนห้องเดียวกับกุกน่ะ”
“ห้ะ!!!” คำว่านอนห้องเดียวกันกับกุกดังก้องสมองวีรดา นี่ถึงขั้นนอนห้องเดียวกันเลยเหรอ!! บร้ะเจ้า ช่างเป็นคู่ที่ไวไฟมาก วีรดาคบกับพี่จินมาสามปี ยังไม่เคยได้ก้าวขาเข้าแตะในห้องนอนพี่จิน แต่นี่เจอกันแค่วันเดียวกลับนอนด้วยกันแล้วเรอะ!!
“มึงอย่าแอคติ้งโอเวอร์ มีเรื่องไรจะบอกก็รีบๆบอก” วีกลับเข้าสู่โหมดปกติอีกครั้ง มือดำหยิบถุงหนังบางอย่างออกมาจากกระเป๋าซินเดอเรลล่าและวางมันลงบนโต๊ะ
“เมื่อคืนพี่จินเซอร์ไพรส์กู ด้วยการซื้อชุดเครื่องสำอางส่งตรงจากนิวยอร์กมึง!!!!” พูดพร้อมกับยกชุดเครื่องสำอางชุดใหญ่ให้ดู แต่กุกก็ดันทำหน้ามึนใส่ ทำเอาวีรดาเสียเซลฟ์เล็กน้อยที่เพื่อนสนิทไม่ได้มีรีแอคชั่นกลับอย่างที่ควรจะเป็น
“กูว่าคงใช้กับมึงไม่ได้แล้ว งั้น..จีมินนี่จ๋าาาาาาา” วีรดาเปลี่ยนเป้าหมายไปยังคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆกุก พร้อมกับยกยิ้มชั่วร้าย
“อะ อะไรเหรอ” จีมินเริ่มรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ วีค่อยๆคืบคลานเข้ามาเหมือนผีจูออน(?)
“เรามาเสริมสวยกันเถอะ!!”
ตอนนี้วีรดากำลังสนุกสนานกับเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายอย่างจีมิน ส่วนกุกก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เนื่องจากถูกคุณนายแม่เรียกไปใช้งานกระทันหัน ทั้งบีบีครีม ทั้งบรัชออน อายไลน์เนอร์ และบลาๆๆ อีกมากมาย ถูกละเลงลงบนใบหน้ากลม
“คือวีแบบนี้มันจะดีเหรอ?” จีมินเอ่ยอย่างไม่มั่นใจทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่
“หูยยยย ดีสิจีมินนี่ รับรองวีจะทำให้จีมินนี่เปล่งประกายดั่งดอกดาวเรืองบาน(?)”
วีวางเครื่องสำอางชิ้นสุดท้ายลงหลังใช้เวลาไปประมาณสิบห้านาทีพร้อมกับยกยิ้มขึ้นอย่างภาคภูมิใจ จีมีนค่อยๆลืมตา ร่างเล็กอึ้งที่เห็นตัวเองแบบใหม่ในกระจก ดวงตาเล็กแต้มไปด้วยอายชาโดว์สีดำบางๆกรีดทับด้วยอายไลน์เนอร์เส้นเล็กๆ แก้มกลมที่อมชมพูและริมฝีปากอิ่มเอิบ
“สวยยยยยยยยยยย อ่ะหุๆๆๆ เดี๋ยวเราจะไปเที่ยวกัน” วีรดาพาจีมินลงไปข้างล่าง ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องครัวไปหากุก
“มึง ไหนๆมึงก็ไม่ว่าง กูพาจีมินนี่ไปเที่ยวนะ” กุกหันมามองก็ต้องตะลึงแม้ไม่ได้เห็นหน้าคนตัวเล็กเต็มๆ แต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หัวใจเต้นแรง
สวย....
“มึงอย่าอึ้งในความงามของกูสิ ไม่ต้องอึ้งๆๆ” วีรดาพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง นี่กุกไม่ได้อึ้งความงามมันเลยนะเนี่ย มีใครตาบอดหลงใหลในความงามไปหมดของตุ๊ดตัวดำๆอย่างวีรดาบ้างนอกจากพี่จิน
“กูล่ะอยากสำรอกข้าวต้มเมื่อเช้าเลย”
“หยาบคายยยยยยยยยยยยยยยยย ละมึงจะไปมะ”
“ไปดิ รอแปป เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” กุกตอบอย่างไม่รอช้าก่อนจะเดินไปบอกแม่เพื่อขออนุญาตและรีบวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าบนห้อง
ช่วงวินาทีที่เดินเฉียดผ่านจีมินไป กุกก็แทบจะบ้าตายอีกรอบ ดวงตาใสๆกับปากอิ่มเอิบนั่น ชายหนุ่มสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนจะเริ่มควานหาชุดสำหรับไปเที่ยว
กางเกงขาสั้นลายเสือ?
สายเดี่ยวเอวลอย?
เดฟรัดตูด?!
“โอ๊ยยยย! ชุดกูแต่ละชุด” กุกได้แต่กรีดร้องเบาๆ นี่เขาจะใส่ไอ้ชุดพวกนี้ไปเที่ยวกับจีมินไม่ได้นะ ถึงแม้เมื่อก่อนจะใส่ไปกับอิวีบ่อยๆก็เถอะ ร่างโปร่งนั่งจุมปุ้กอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าอย่างคิดหนัก ความคิดในหัวตีกันยุ่งจนมันแบ่งออกเป็นสองฝ่าย
“กุก เธอเป็นสาวงามนะ เสื้อผ้าพวกนี้มันเหมาะสำหรับเธออยู่แล้ว” จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น กุกหันไปมองด้านซ้าย ก็ต้องตกใจเพราะเห็นตัวเองในชุดราตรีสีแสดที่กุกจำได้ว่าเคยใส่ไปงานพรอมเมื่อปีที่แล้ว
“ไม่ได้นะ มึงเป็นผู้ชาย” จู่ๆก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นมาเช่นกัน กุกหันไปมองด้านขวาก็ตกใจอีกรอบ เขาในชุดแบบผู้ชายเท่ห์ๆ ยืนพิงตู้เสื้อผ้า หล่อมากนี่พูดเลย
“กุกไม่ต้องไปฟัง เธอก็เห็นแล้วนี่ว่ายามที่เธอใส่ชุดพวกนี้เธอเปล่งประกายขนาดไหน” ใบหน้าหวานจนค่อนไปทางวอกเพราะทารองพื้นไม่ถูกเบอร์คลี่ยิ้มอ่อน
“เปล่งประกาย? มึงบ้าเปล่า มึงดูตัวเองในกระจก มึงแม่งโคตรหล่อ ใส่ชุดพวกนี้แล้วทุเรศจะตายห่า” เขาอีกคนก็เถียงกลับจนกุกในชุดราตรีหน้าบูด
“ช่างไม่มีรสนิยมในแฟชั่น ป่าเถื่อน พูดจาหยาบคาย”
“ทำอย่างกับชุดที่มึงใส่แม่งสวยตาย ดูแล้วอย่างกับมึงเอาผ้าม่านเค้ามาพันตัว”
“อะไรนะ!! นี่ผ้าซื้อจากฝรั่งเศสเลยนะ!”
“ได้ข่าวมึงซื้อมาจากปาย”
กุกสลัดความคิดทั้งหมดออกจากหัว ดูท่าว่าขืนฟุ้งซ่านต่อไปความคิดเขาสองฝั่งอาจจะตีกันตาย(?) ร่างสูงตัดสินใจเลือกเสื้อผ้าที่เป็นกลางมากที่สุดมาใส่แล้วรีบออกไป ทว่ากลับมีอีกเสียงเรียกซะก่อน
“กุกจ๋า เธอไม่คิดจะแตะพวกเราบ้างเลยเหรอ” กุกหันไปมอง เสียงของอายชาโดว์กำลังเรียกร้องเขา
“เรารอเธอมาใช้อยู่นะ” ขนตาปลอมที่นอนนิ่งอยู่ในกล่องพูดขึ้นบ้าง
“เป็นผู้หญิงต้องอย่าหยุดสวยสิ”
“ฮึ่ยยยย!! ซักหน่อยก็ได้วะ แค่อุทัยทิพย์ละกัน” สุดท้ายก็ยอมแพ้ให้กับความอยากสวย(?) กุกหยิบอุทัยทิพย์ขึ้นมาทาปากลวกๆก่อนจะรีบลงไป
“นี่มึงเลือกชุดแล้วเหรอ?....” ไม่เพียงแต่ที่วียืนมองเพื่อนสนิทด้วยสีหน้าสุดอึ้ง จีมินเองก็เช่นกัน ขณะที่กุกพยักหน้ารับ เขาเลือกใส่เสื้อสายเดี่ยวลายบาร์บี้และผองเพื่อนทับด้วยสูทดำของโรงเรียน ต่อด้วยกางเกงเดฟดำสุดเท่ห์และถุงเท้าลายแฮมสเตอร์สีฟ้าสดใส
“ไปเหอะ เสียเวลานะมึง” กุกพยายามไม่สนใจสายตาสองคู่ที่มองมาอย่างหนักใจ ก่อนจะนึกขึ้นได้
“เออ ละจะไปยังไง”
“อ๋อ รถกูไง” วีรดาฉีกยิ้มกว้าง
รถวี?....
อย่าบอกนะว่า........
“ขึ้นมาเลยยยยยยยยย!!!” วีขึ้นรถคู่ใจพร้อมกับสตาร์ทเครื่องบิดคันเร่งจนควันฟุ้ง จีมินยืนตาโตด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปนั่งบนเบาะหลัง ขณะที่กุกยืนโอดครวญ
“นี่มึงเอาตุ๊กตุ๊กพ่อมึงมาขับเนี่ยนะ!!”
“รีบๆขึ้นมาเลยมึง อย่าช้าๆๆ เครื่องกูคึกแล้วเนี่ย” กุกจำใจต้องขึ้นไปนั่งเบาะหลังตุ๊กตุ๊กอย่างกล้ำกลืน วีรดาหัวเราะอย่างร่าเริงก่อนจะออกตัวรวดเร็วจนกุกแทบจะกระเด็นออกจากรถ
“อิวี มึงขับดีๆได้มั้ย!!” กุกตะโกนฝ่าเสียงลมที่ปะทะเข้ามา ก็นังวีรดาเล่นขับแซงซ้ายแซงขวา ซิ่งอย่างกับอยู่บนถนนรถแข่ง ร่างโปร่งเกาะราวเหล็กที่อยู่ข้างลำตัวไว้แน่น
“วู้ววววว!! สุดยอดไปเลยวี!!” จีมินส่งเสียงเชียร์สนุกสนาน ดูท่าร่างเล็กจะชอบใจน่าดูที่ได้ผจญทริปตุ๊กตุ๊กซิ่งล้อไฟ
ฝ่ายวีที่หัวเราะจนเกือบเข้าขั้นคลั่ง เหยียบคันเร่งเต็มที่ ผ่านแม่งทุกไฟแดง ถึงแม้จะเป็นไฟเหลืองแค่สองวิ วีรดาก็ผ่านมาแล้ว
เอี๊ยดดดดดดดดดดด!!!
เสียงล้อบดกับพื้นถนนดังลั่น ในที่สุดวีรดาก็มาถึงสถานที่เป้าหมาย โดยไม่ได้ตกลงกับกุกก่อนเลยว่าจะไปไหน
คืออิวี.....
มึงจะพากูมาสนามหลวง?.....
มึงต้องการจะสื่ออัลไล?...........
Writer talkTM
…………………………………………………………………………………………………………………
มาแว้วววววว รู้สึกตอนนี้จะสั้นไปมะ? เพราะว่ารีบมาก กลัวไม่ได้อัพ กลัวจะติดธุระเลยรีบปั่น รู้สึกว่าตอนนี้วีกับกุกจะรุงรังมาก หนูจี้ที่ไม่รู้อะไรก็ดันชอบใจไปกะเขาด้วย 5555 ไม่รู้จะพูดอะไรละ ติดตามกันต่อไปนะขรั่บบบบบ อ้อ! ตอนหน้ามี nc #ห้ะ? ล้อเล่น 555
ปล. นี่ฟิคกุกมินนะ กรั่กๆๆๆ
ความคิดเห็น