รักวุ่นวายกับนายสุดหล่อ MY DIARY

ลำดับตอนที่ #3 : อดีต

วินซี่++++

วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ชั้นเลยต้องมานั่งดูทีวีไปกินข้าวเย็นไปอยู่คนเดียว อ้อ ยัยฮเยยูนกับมาแล้วนี่นา แต่อย่างยัยนั่นอยู่ก้อเหมือนไม่ได้อยู่นั่นแหละ เพระเอาแต่เก็บตัวเงียบอย่างนั้น

ชั้นกดรีโมตเปลี่ยนไปเรื่อยๆอย่างเซ็งๆ ก่อนจะหยุดดูที่ช่องเพลงช่องนึงที่กำลังเปิดมิวสิควิดีโอเพลงของ เจย์ โจว อยู่ 

เพลงช้าๆเศร้าๆนั่นสะกดใจชั้นทุกครั้งที่ได้ฟัง และทุกๆครั้งที่ได้ฟัง ชั้นก้อจะได้ยินคำว่าขอโทษดังอยู่ในหัว เหตุการณ์ในมิสิควิดีโอนั้น คล้ายกับเหตุการณ์ที่ชั้นเคยพบ ต่างกันตรงที่ชั้นไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาๆอย่างในเพลงนั้น แต่ผู้ชายคนนนั้เป็นคนเดียวกับที่ชั้นเลือกเดินจากมาเมื่อห้าปีก่อน

พึ่บ หน้าจอทีวีดับลง ชั้นหันไปมองฮเยยูนที่ถือรีโมตอยู่ด้วยสายตางงๆ ยัยนั่นเปลี่ยนจากชุดกางเกงขาสั้นเป็นเสื้อสายเดี่ยวสีดำกับกางเกงยีนส์สกินนี่แล้ว ในมืออีกข้างมีรองเท้าและกระเป๋าหนีบอยู่ สงสัยจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนต่อ

ไม่น่าเชื่อก้อต้องเชื่อ ว่ายัยนำแข็งนี่มีเพื่อนเยอะแยะไปหมด ทั้งๆที่ออกจะเย็นชา ยิ้มยาก พูดน้อยออกอย่างนั้น ยัยโซฮีเคยบอกว่าฮเยยูนมีเพื่อนประมาณห้าร้อยคนได้ในเกาหลี

"ออกไปเที่ยวกันเถอะ อย่าอุดอู้อยู่ที่นี่เลย" ยัยนั่นพูดแล้วนั่งลงสวมรองเท้าส้นสูงสีทองวิบวับคู่สวยที่ถือมา

"ไม่เอา เทอจะไปเจอเพื่อนไม่ใช่เหรอ ไปเหอะ ชั้นอยู่บ้านคนเดียวได้" ชั้นปฎิเสธเพราะขี้เกียจไปแต่งตัว

"ถ้าเทอิไป ชั้นจะแนะน ยูโน ยุนโฮ ให้เทอรู้จัก สนใจมั้ยล่ะ เทออยากรู้จักเค้าไม่ใช่เหรอ"  

พอได้ยินชื่อหนุ่มสุดหล่อที่ชั้นกำลังเล็งอยู่ ชั้นก้อตาโตขึ้นมาทันที ยัยนั่นรู้จักเค้าเหรอ ทำไมไม่บอกกันบ้างนะ

"รอเดี๋ยวนะ ชั้นจะให้เทอได้ยินเสียงเค้า" ฮเยยูนหันไปหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมากดโทรหาใครสักคน และไม่ลืมเปิดลำโพงให้ชั้นได้ยินด้วย

( ฮัลโหล ผมชินยูซอบคร้าบ ) ใครอะ ชินยูซอบ ชั้นนึกว่าเทอจะโทรหา ยูโน ยุนโฮ ซะอีก

"นี่ชั้นเองย่ะ ชองยุนโฮ"

( ขอโทษคับ ผมว่าคุณโทรผิดแล้วล่ะ ผมชื่อชินยูซอบคับ คุณผู้หญิง )

"รู้มั้ยว่าชั้นสามารถส่งคนไประเบิดบ้านนายได้ภายในสิบวินาทีนะ ชองยุนโฮ"

โอพระเจ้า นั่นคือคำพูดที่เทอใช้พูดกับคนที่เทอโทรไปหาผิดอย่างนั้นเหรอ พัคฮเยยูน 

แต่วินาทีต่อมา ชั้นก้อเข้าใจว่ายัยนั่นไม่ได้โทรผิดหรอก และคนที่เทอโทรหาคือ ยูโน ยุนโฮ ตัวจิงเลยล่ะ

( นั่นเทอจิงๆสินะ ชั้นนึกว่าแฟนเพลงโทรมาอำเล่นอะไรแบบนั้นซะอีก โทษทีๆ )

"ใช่ย่ะ นี่คือพัคฮเยยูน ว่างมั้ยออกมาเจอกันหน่อยสิ"

( เฮ้ย เทอต้องเป็นพัคฮเยยูนตัวปลอมแน่ๆเลย เทอเป็นใครบอกมานะ )

"จะเล่นตลกอะไรอีกไม่ทราบ ชองยุนโฮ"

( ก้อพัคฮเยยูนตัวจิงไม่มีทางโทรมาชวนชั้นไปข้างนอกแน่ๆ เทอต้องไม่ใช่ฮเยยูนของชั้นแหงๆ ยัยตัวปลอม )

ชั้นฟังสองคนนั้นพูดกันแล้วรู้สึกงงๆ แต่ท่าทางพวกเค้าคงจะสนิทกันไม่น้อย 

ยัยฮเยยูนอุบเงียบเชียวนะเรื่องนี้ ไม่เห็นเคยบอกชั้นเลยว่ารู้จักเค้าด้วย ทั้งๆที่ก้อรู้ว่าชั้นเป็นแฟนคลับของเค้า ( อันนี้โม้ เพราะชั้นแค่ชอบที่เค้าหล่อเฉยๆ ซึ่งสำหรับชั้น ผู้ชายหล่อๆคนไหน ชั้นก้อชอบไปหมดนั่นแหละ หุ หุ )

"อย่ามาขำ พูดมาว่าจะออกมาหรือไม่ออก"

( ไปสิ ที่ไหนล่ะ ) 

"คาสเซนรัก เลขที่149 ชองชัมดง รีบมาล่ะ" ฮเยยูนวางสายแล้วหันมาพูดกับชั้นว่า

"ไปแต่งตัวสิจ้ะ คุณหัวหน้า"


ฮเยยูน++++

ชั้นลากยัยวินซี่ออกมาด้วยกัน โดยใช้ชองยุนโฮเพื่อนสมัยเรียนของชั้นที่ตอนนี้กลายเป็นนักร้องดังไปแล้วเป็นตัวล่อ แน่นอนว่าวินซี่ตกลงอย่างง่ายดาย เพราะยุนโฮเป็นหนุ่มที่ยัยนั่นกำลังเล็งเอาไว้ แต่ชั้นว่าพอวินซี่ได้รู้จักหมอนั่นเมื่อไหร่ เทอต้องส่ายหัวและเลิกเค้าสนใจเค้าแน่นอน

เรามาถึงที่คาสเซนรัก ( คลับที่ชั้นลงทุนเปิดกับอูฮยอน ) ตอนสี่ทุ่มครึ่ง พนักงานที่ร้านพาชั้นไปที่โซนวีไอพีตามคำสั่งของอูฮยอน และนอกจากอูฮยอนแล้ว ชั้นยังเห็นเพื่อนๆอีกหลายคนอยู่ด้วย ดูเหมือนว่านี่จะเป็นงานปาร์ตี้อะไรสักอย่างนึง

"มาแล้วๆ หุ้นส่วนของชั้น" อูฮยอนที่มีรอยยิ้มหวานเดินเข้ามาหาพวกเรา

"ขอแนะนำให้รู้จัก วินซี่ นี่ อูฮยอน  อูฮยอน นี่เพื่อนร่วมวงของชั้นชื่อวินซี่"

"สวัสดีค่ะ" วินซี่ยิ้มหวานซะจนอูฮยอนตาค้าง หวังว่าหมอนี่คงไม่หลงเสน่ห์ยัยตัวร้ายเข้าหรอกนะ

"แล้วยุนโฮล่ะมาถึงหรือยัง"

"อยู่ข้างในน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ คุณวินซี่"

"ค่ะ" ยัยนั่นไม่ลืมทำตาเยิ้มใส่อูฮยอนอีกครั้ง ก่อนจะเดินตามชั้นมา ยุนโฮกับเพื่อนๆของเค้านั่งดื่มอยู่ที่โต้ะด้านใน ชั้นโบกมือทักทายเค้า

"หวัดดี นายมาถึงเร็วนี่" ยุนโฮขยับที่ให้ชั้นนั่งข้างๆเค้า ส่วนวินซี่นั่งลงข้างๆคิมแจจุงหนุ่มหน้าหวาน

"คงรู้จักวินซี่แล้วนะ ชั้นขี้เกียจแนะนำแล้ว" ทั้งสามหนุ่มพยักหน้า ชั้นเพิ่งสังเกตว่าสีหน้าของยุนโอดูแปลกๆ

"มีอะไรหรือไง" ชั้นถามและรับแก้วเหล้ามาจากพนักงานเสริฟ์

"อูฮยอนบอกเทอหรือยัง"

"ว่า..."

"พี่จองฮาอยู่ที่นี่" ชั้นปล่อยแก้วในมือทันทีด้วยความตกใจ แต่ดีที่ยุนโฮรับไว้ทัน เค้าวางแก้วลงบนโต้ะ แล้วบีบมือชั้นเบาๆ 

ยุนโฮรู้เรื่องความสัมพันธ์ของชั้นกับพี่จองฮาเป็นอย่างดีเหมือนกึนซอก แต่ต่างกันตรงที่เค้ารู้โดยละเอียด ที่ผ่านมาเวลาคุยกัน เค้าจึงไม่เคยเอ่ยถึงชื่อพัคจองฮาสักครั้ง เค้าเป็นคนเดียวที่เข้าใจความเจ็บปวดของชั้นเป็นอย่างดี

"จะกับเลยมั้ย เดี๋ยวชั้นเดินไปส่งที่รถ" ยุนโฮมองชั้นด้วยสายตาเป็นห่วงเป็นใย แต่ชั้นส่ายหน้าเบาๆ

"ไม่เป็นไร ชั้นจะหลบเค้าตลอดไปไม่ได้หรอก ยังไงวันนึงเราก้อต้องเจอกันอยู่ดี"

"แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร ขนาดเมื่อกี้แค่ได้ยินชื่อเค้า เทอยังทำแก้วหลุดมือเลย ถ้าเทอเห็นเค้า เทอจะไม่..."

"ชองยุนโฮ ลืมไปแล้วเหรอว่าชั้นน่ะสาวแกร่งนะ แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก" ชั้นพยายามทำหน้าสดชื่นสุดชีวิตให้เค้าเลิกกังวล ยุนโฮถอนหายใจออกมาเบาๆ

"ตามใจเทอเถอะ แล้วอย่ามาฟูมฟายทีหลังแล้วกัน"

"ชั้นจะไปนั่งดื่มที่บาร์นะ ฝากดูแลวินซี่ด้วย" ชั้นพูดก่อนจะลุกขึ้นไปนั่งที่บาร์ตามลำพัง

"เชอรี่ ว็อดก้า" บาร์เทนเดอร์วางแก้วเชอรี่ ว้อดก้าให้ชั้น ชั้นยกมันขึ้นมาจิบเล็กน้อย รสชาตินุ่มๆของแอลกอลฮอล์ ทำให้ชั้นรู้สึกผ่อนคลายลงมาก ชั้นดื่มมันจนหมด และสั่งมาอีกแก้ว และอีกแก้ว

และในขณะที่ชั้นกำลังจะสั่งแก้วที่สี่มาดื่ม มีใครคนนึงนั่งลงข้างๆชั้น  กลิ่นนำหอมฉุนๆที่คุ้นเคยลอยมาแตะจมูก ไม่ต้องหันไปมองก้อรู้ว่าเป็นใคร

"มาตินี่" นำเสียงของเค้าที่เคยเรียกชื่อชั้นเมื่อก่อนนี้ดังขึ้นอยู่ข้างๆหู ความทรงจำต่างๆของเราหลั่งไหลเข้ามาในหัวชั้นอีกครั้ง ทั้งๆที่ชั้นใช้เวลาห้าปีเพื่อลืมมันไปหมดแล้ว ชั้นไม่พูดอะไรเลย เค้าก้อไม่พูดเช่นกัน  

ผ่านไปสักพัก ชั้นก้อได้ยินเสียงเค้ากดไฟแช็ค จึงหันไปมอง ในปากของพี่จองฮามีบุหรี่คาบอยู่มวนนึง และเพราะยั้งปากไว้ไม่ทัน จึงได้ถามออกไปว่า   

"เลิกไปแล้วนี่นา" พี่จองฮาหันมามองชั้นแวบนึงแล้วตอบว่า      

"ตอนนี้กับมาสูบใหม่แล้ว" 

"ทำไมล่ะ" พี่จองฮาเงียบไป เค้าสูบบุหรี่จนหมดมวนแล้วลุกขึ้นยืนส่งบัตรเครดิตให้บาเทนเดอร์ 

หลังจากที่บาเทนเดอร์คนนั้นเดินหายไปอีกทางแล้ว เค้าก้อพูดขึ้นมาเบาๆ แต่พอที่ชั้นจะได้ยินว่า

"เพราะเทอเด็กออกน่ะสิ"