รักวุ่นวายกับนายสุดหล่อ MY DIARY

ลำดับตอนที่ #1 : หน้าแรก

แองเจล่า++++

ชั้นเกลียดฝนตก โดยเฉพาะตอนที่ชั้นอยู่ข้างนอก ถ้าฝนตก ชั้นจะรีบกับบ้านทันที แต่ตอนนี้ชั้นกำลังติดแหงกอยู่ที่กองถ่ายละคร เพราะฝนตกลงมา เราเลยต้องพักการถ่ายทำชั่วคราว
 
ในระหว่างที่ว่าง ชั้นนั่งท่องบท และคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย  

ป่านนี้ยัยพวกนั้นคงไปถึงเกาหลีแล้ว และคงได้นอนพักผ่อนอยู่ในห้องอุ่นๆสบายๆ

ถ้าหากว่าชั้นไม่ติดถ่ายละคร ก้อคงจะได้ไปเกาหลีพร้อมกับยัยพวกนั้น

พวกเราทั้งห้าคนเพิ่งวางอัลบั้มภาษาเกาหลีชุดใหม่ จึงมีคิวที่ต้องเดินทางไปโปรโมทและทำงานอยู่ที่นั่นประมาณสามเดือนเป็นอย่างน้อย

คนที่ดี้ด้ากับเรื่องนี้มากที่สุดคือ ยัยโซฮี ที่จะได้เจอหน้าแฟน หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายเดือนแล้ว 

แฟนของโซฮีก้อเป็นคนในวงการบันเทิงเหมือนกัน และดูเหมือนว่าเค้าเองก้อกำลังยุ่งกับการถ่ายหนัง ไม่สามารถมาหายัยนี่ได้ 

ทุกๆวัน ชั้นและคนอื่นๆจะต้องนั่งฟังยัยนี่ครำครวญถึงแฟนตัวเองทุกๆห้านาที ซึ่งมันน่ารำคาญมาก

ชั้นว่าดีแล้วล่ะที่มีตารางงานที่เกาหลีช่วงนี้พอดี ไม่อย่างนั้นพวกเราคงต้องทนรำคาญยัยนั่นไปอีกนาน

เฮ้อ เมื่อไหร่จะได้ตามยัยพวกนั้นไปเกาหลีน้า ขอให้ถ่ายเสร็จภายในสองอาทิตย์ด้วยเถอะ เพี้ยง

"คิดถึงเพื่อนๆอยู่หรือไง แองเจล่า"  พ่อพระเอกคงจะไม่มีอะไรทำเหมือนกันเลยเดินมาคุยกับชั้น 

ที่ผ่านมา ชั้นและเค้าพยายามไม่เข้าใกล้กันเกินความจำเป็น เพราะนักข่าวกำลังจับตามองพวกเราอยู่ และชั้นก้อไม่อยากจะตกเป็นข่าวกับเพื่อนของแฟนตัวเองด้วย

ตอนนี้ชั้นกำลังคบกับ หย่าหลุน สมาชิกคนนึงของวงฟาเรนไฮต์ เค้าน่ารักมากๆๆๆๆ เสียอย่างเดียวเค้าขี้หึงมากๆพอกับความน่ารักของเค้า  แต่ก้อเอาเถอะ ชั้นชอบเค้านี่นา

"วันนี้อาหลุนไม่มาเหรอ เค้าติดงานมาไม่ได้เหรอ" ชั้นถามไปงั้นแหละ เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับเค้า นอกจากเรื่องหย่าหลุน

"อ๋อคิดถึงอาหลุนนี่เอง เมื่อคืนเค้านอนดึกน่ะ เลยยังไม่ตื่น ถ้าเค้าตื่นเค้าก้อมาหาเทอเองนั่นแหละ" จุนตอบและยิ้ม ชั้นล่ะเกลียดจิงๆไอ้รอยยิ้มล้อๆของเค้าเนี่ย แถมหมอนี่ยังชอบแกล้งคนอื่นเป็นที่สุด

"วินซี่ไปเกาหลีแล้วสินะ" จุนถามต่อ ชั้นหันไปมองเค้าก้อพบว่าจุนกำลังหน้าแดง

"ถามถึงวินซี่ทำไมเหรอ" ชั้นว่าหมอนี่ต้องหลงเสน่ห์ยัยตัวร้ายนั่นแล้วแน่ๆ 

"ก้อแค่ถามเฉยๆ"

"อืม ยัยพวกนั้นไปเกาหลีกันหมดแล้วล่ะ  ถ้าถ่ายเสร็จแล้วชั้นก้อจะตามไปเหมือนกัน" ชั้นตอบและแกล้งทำเป็นไม่สนใจท่าทางแปลกๆของเค้า

"ฝากบอกให้วินซี่โทรมาหาชั้นบ้างนะ" ฮ่า ฮ่า ฮ่า จุนหลงเสน่ห์ยัยวินซี่จิงๆด้วย ว่าแต่สองคนนั้น่ไปรู้จักกันตอนไหนนะ ต้องถามหย่าหลุนดูซะแล้ว

"นายมีเบอร์วินซี่ใช่มั้ย ทำไมไม่โทรไปหาเองเลยล่ะ วันๆนึงยัยนั่นงานยุ่งจะตาย ไม่มีเวลาโทรหาใครหรอก ถ้านายอยากคุยกับวินซี่ก้อโทรไปหาเองเลยดีกว่า"

"ชั้นกลัววินซี่จะโกรธน่ะสิ" หน้าของเค้าแดงมากกว่าเดิม ทำเอาชั้นแทบหลุดหัวเราะออกมา แบบนี้ต้องแกล้งสักหน่อย

"เอางี้" ชั้นหยิบมือถือของตัวเองออกมากดโทรหายัยวินซี่ รอแป้ปเดียว ยัยนั่นก้อกดรับ

( ว่างนักหรือไง โทรหาชั้นน่ะ )  พูดจาน่าหมั่นไส้เหมือนเดิมจิงๆนะยัยนี่

"มีคนเค้าคิดถึงเทอน่ะ รอเดี๋ยวนะ" ชั้นส่งโทรศัพท์ให้จุน เค้ารับไปด้วยท่าทางสั่นๆแปลกๆ 

น่าขำชะมัด ไม่น่าเชื่อว่าอู๋จุนสุดหล่อของแฟนๆ จะมีท่าทางประหม่ากับเค้าด้วย

"ฮัลโหล วะ วินซี่" เฮ้อ ชั้นไปที่อื่นดีกว่า ถึงแม้ว่าจะอยากฟังสักแค่ไหน แต่การแอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์เป็นมรรยาทที่แย่มาก  ไว้เดี๋ยวค่อยหลอกถามจากยัยตัวร้ายนั่นทีหลังแล้วกัน



ไอริ++++

ชั้นโดนยัยโซฮีลากออกมาจากห้องซ้อมเต้น เพื่อที่จะมาช่วยเลือกเสื้อผ้าที่เทอจะใส่ไปดินเนอร์กับแฟนสุดที่รัก

ยัยนั่นบอกคอนเซ็ปต์การแต่งตัวให้ชั้นฟังคร่าวๆ คือ เรียบ หรู ดูดี และเป็นผู้ใหญ่ 

ที่ยัยนั่นแต่งตัวเป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่เพราะอยากให้ตัวเองดูสง่างามขึ้นอย่างผู้หญิงคนอื่นหรอกนะ แต่เป็นเพราะแฟนของตัวเองอายุสามสิบแล้วตังหาก ขืนโซฮีแต่งตัวเด็กๆไปเดทกับเค้า คงถูกคนมองว่าอาจารย์มาเดทกับนักเรียนสาวแน่ๆ

ชั้นเคยเจอซองซิยองแฟนของโซฮีหลายครั้ง ตอนที่เค้าไปเยี่ยมยัยนั่นที่ไทเป เค้าดูดีพอสมควร แต่ก้อไม่ถึงกับหล่อบาดใจ มนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ ( เพราะเค้าชวนยัยฮเยยูนคุยเป็นเรื่องเป็นราวได้เกินห้านาที ) แถมยังเอาใจยัยนั่นสุดฤทธิ์ ทำเอาพวกเราอิจฉาตาร้อนผ่าวๆ 

เพราะแบบนี้ยัยคิมโซฮีสุดเซ็กซี่ของพวกเราเลยตกหลุมรักขึ้นไม่ไหว ไปไหนไม่รอด

อ้อ ลืมเล่าให้ฟัง นอกจากชั้นจะเป็นนักร้องแล้ว หน้าที่ของชั้นอีกอย่างในวงนี้คือสไตลิสต์ของวงด้วย 

ตอนแรกก้อไม่ได้ตั้งใจเป็นหรอกนะ แต่เพราะไม่มีใครทนความเรื่องมากของวินซี่กับฮเยยูนไหว ( สองคนนั้นมีคอนเซ็ปต์ประจำตัวว่าต้องดูดีทุกย่างก้าว ) ชั้นเลยต้องรับหน้าที่นี้ไปด้วย

"เอานี่ไปลองดูสิ" ชั้นส่งกระโปรงเอวสูงสีเทากับเสื้อแขนกุดสีขาวให้ยัยนั่น โซฮีพิจารณาดูมัน ก่อนจะเข้าไปเปลี่ยน ส่วนชั้นหันไปเลือกรองเท้าและกระเป๋าที่เข้าชุดกันต่อ

ของพวกนี้ ดีไซน์เนอร์ชาวเกาหลีทั้งหลายเพิ่งส่งมาให้พวกเราเมื่อวานนี้เอง มันเยอะมากซะจนไม่มีใครอยากจัดเก็บเข้าตู้ จึงกองไว้ในห้องแต่งตัวก่อน ไว้รอ พี่ถง ผู้จัดการที่น่ารักของพวกเราบินมาจากไทเปก่อน แล้วค่อยให้พี่เค้าจัดการเก็บพวกมัน

"เป็นไงบ้าง" โซฮีที่เดินออกมาจากในห้องนำหมุนตัวให้ชั้นดู ชั้นทำมือบอกว่าโอเค แล้วส่งรองเท้ากับกระเป๋าที่เลือกไว้ให้

"ถ้าเทอจะใส่เครื่องประดับก้อเลือกแบบเรียบๆนะ แล้วอย่าใส่ต่างหูห่วงใหญ่ๆที่เทอชอบใส่พวกนั้นล่ะ มันไม่เข้ากับชุดนี้" ชั้นบอกยัยนั่นที่กำลังสวมรองเท้าอยู่ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้อง แต่ยังไม่ทันพ้นประตู ยัยฮเยยูนก้อโผล่เข้ามา ท่าทางรีบร้อน

"หาเสื้อผ้าให้ชั้นหน่อย ชั้นต้องออกไปข้างนอก"

เฮ้อ เวรกรรม แล้วเมื่อไหร่ชั้นจะได้กับไปซ้อมเต้นต่อล่ะเนี่ย