the project fighting

ลำดับตอนที่ #1 : project1 อาวุธชีวภาพ ('เสมอต้นเสมอปลาย')

บทที่ 1
อาวุธชีวภาพ
DIARY ZENRILL

   
    ชีวิตของผมในทุกๆวันต้องมาพัวพันอยู่ในวงการธุรกิจเครื่องใช้ไฟฟ้ารายใหญ่ของบริษัทพ่อผม ทั้งๆที่ทุกวันผมควรจะได้นั่งกินมาม่าอยู่หน้าทีวี แต่ผมต้องไปนั่งกินลูกอมรสเมลอนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ในห้องที่รกไปด้วยกระดาษเอกสาร
    ถ้าไม่มีสิ่งนั้น ชีวิตผมคงอยู่สุขสบาย ไม่ต้องมานั่งอยู่ในนี้หรอก ปัดโธ่เอ้ย!!! จะเล่าเรื่องสมัยเด็กลงในนี้เลย เผื่อมีใครมาเปิดอ่านเล่มนี้เข้า บอกไว้ก่อนนะ ว่าใครมาแอบอ่านไดอารี่เล่มนี้แล้วผมรู้ได้โดนไล่ออกแน่ ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายบริหารของบริษัทนี้เลยนะ เมื่อตอนผม 5 ขวบ พ่อจับผมไปผ่าตัดเอาอาวุธชีวภาพพลังทำลายล้างมหาสารเข้ามาในตัวผม นั่นคือ H.ball ไอ้นี่แหละ ทำให้ตอนนี้ผมโดนฝ่ายองกรณ์เอนดิ้งตามล่าเพื่อใช้เป็นอาวุธทำลายล้างโลก จบแค่นี้แหละ ที่สำคัญ เวลาที่ผมจะมานั่งอับ 1 ตอนก็มีแค่ 30 นาทีเท่านั้น แต่เอา 10 นาทีไปทำการบ้านวิชาวิทย์ ตอนนี้เลยเหลือเวลาแค่ 20 นาที ง่ายๆ แค่ 20 นาที
    เขียนแค่อีกบรรทัด 2 บรรทัดละกัน จะเอาเวลาไปอับบล็อก ตอนนี้ผมอยากจะเปิดบล็อกใน exteen.com แต่ไม่มีเวลา ก็วันๆการบ้านก็เยอะเหลือหลาย คาบว่างซักคาบก็ไม่มี ซวยสุดๆ เป็นว่าตอนนี้ก็ยังไม่ได้เปิด รอมีเวลาจะเอาลิงค์มาแปะไว้ให้จิ้มเบาๆ

    เข้าเรื่อง…
เว็บนี้กะไดอารี่มันเกี่ยวกันยังไงเนี่ย
    วิทยุเปิดเพลงหนูมิกุ เวลานี้ช่างสุขีนัก แล้วหน้าจอคอมก็เป็นเว็บเด็กดี ที่มานั่งอับอยู่ตอนนี้ …เฮ้ย!!!!

    เกิดเหตุขัดข้องชั่วคราว…

    พ่อดึงสายไวเรททิ้งแล้ว เขียนใส่เวิร์ดละกัน…

    วันต่อมา
    วันนี้นักเรียนใหม่เข้ามา1คน เป็นผู้หญิงแต่ไม่ค่อยจะตรงสเป็คผมแม้สักนิด อาจารย์ก็พยายามจริง ที่ว่างหลังห้องมีตั้ง 6 ที่ ข้างๆเพื่อนแถวหลังไปอีก 2 แถวก็มีว่าง ข้างหน้าๆผมก็มี ทำไมต้องให้ยัยบ้านี่มานั่งข้างผม… ที่นี่ไม่ค่อยจะมีเด็กเข้ามาเรียนถึงแม้จะเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงก็ตาม ห้องนึงมีนักเรียน 30 คนกะที่ว่างอีก12ที่นั่ง ก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมโรงเรียนนี้มันช่างไม่มีเด็กเลย
    ผมไม่รู้ชื่อเธอ แค่เธอมานั่งผมก็ย้ายที่ไปด้านหลังเองเลย อาจารย์ก็ให้เธอตามไปนั่งข้างๆผม นี่มันงานบ้าอะไรวะเนี่ย งานผมยิ่งเยอะๆอยู่ยังมีตัวกวนมาอีก
และแล้ว… ชีวิตผมก็ต้องอยู่กับยัยบ้านี่งั้นหรอ!?

แค่นี้แหละ ยังมีเวลาอับบล็อกอีก 5 นาที ไปละ