คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หนีการตามล่าของเหล่าบันยิป
III
หนีการตามล่าของเหล่าบันยิป
อ๊ากกกก!!
ตุบ!!
"เจ็บบบ บ จินดาเธอส่งฉันมาได้ หัวใจจะวายตาย" ฉันบ่นไปลูบก้นอันแสนงามของตัวเองไป
แล้วสโนว์ล่ะ คิดได้ดังนั้นก็หันซ้ายหันขวาหาสโนว์ทันที
'นายท่านระวังข้างบน!!'
"หาาา..นั้นใครพูดน่ะ ข้างบนงั้นหรอ" ฉันหันขึ้นไปมองข้างบนทันที แต่ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นสโนว์สัตว์เลี้ยงที่พึ่งได้มากำลังดิ่ง
พสุธาลงมาด้วยความเร็วสูง
"เฮ้ยยย"
'หลบไปนายท่าน!!' เออหลบ! คิดได้ดังนั้นก็เชียงหยินรีบไปหาที่หลบหลังตั้นไม้ข้างๆทันที
ตุบ!!
'แอ๊ฟ'
นั้นเสียงสโนว์ตกตามเชียงหยินลงมาจากท้องนภา แต่ว่าขาจะหักไหมนั้นน่ะ =_=
"สโนว์เป็นยังไงบ้างอ่ะ ตายยัง??" ฉันเดินเข้าไปดูสโนว์ที่สลบอยู่บนพื้น ยังไม่วายนำนิ้วมืออันแสนสวยของตัวเองไปจิ้มๆ ดูว่าตกลง
สโนว์มันตายหรือยัง
"อ่าวสลบไปซะแล้ว แล้วที่นี้มันที่ไหนอ่ะ" ฉันมองไปรอบๆ รอบตัวฉันกับสโนว์มีต้นไม้หลากสี รูปร่างประหลาด ผิดกับต้นไม้ธรรม
ดา มีหนองน้ำสีรุ้งอยู่ข้างหลัง แล้วมันที่ไหนเนี้ย~~
"จริงสินาฬิกา!" เมื่อตัวเองนึกขึ้นได้ว่านาฬิกามันมีแผนที่จิ๋ว ก็รีบกดปุ่มทางขวาทันที หลังจากที่กดก็มีหน้าจอขนาดเล็กโผล่ออกมา
จากนาฬิกา และเธอก็จักการสไลด์หน้าจอไปยังแผนที่สามทันที
ข้อมูลแผนที่ที่ท่านอยู่ ณ.ตอนนี้
ชื่อทวีป แฟรี่ เขต ป่าชายแดนแฟรี่
เมือง บาริสต้า สัตว์อสูรในบริเวณนี้ level 50 - 100
คำเตือน ผู้ที่มีเลเวลต่ำกว่า 50 กรุณารีบออกไปจากที่นี้ด้วย (ตายแน่ 100%)
"โอโหมีการเขียนวงเล็บไว้ด้วยว่าตายแน่ 100%ไม่ให้กำลังใจกันบ้างเลยเกมส์นี้ เฮ้อออ จริงสิ เตรียมวาวุธไว้ให้พร้อมเลยดีกว่า"
พูดจบก็กดปุ่มแล้วสไลด์ไปที่ไอเทม ก่อนจะเอาของทั้งหมดมาเตรียมไว้ ของที่ไม่ได้ใส่ก็ยัดใส่กระเป๋าที่มีพื้นที่เก็บของ 100 กว่าที่
อาวุธของหยินก็เป็นแค่มีสั้น ๑ คู่ที่มีสนิมเกาะอยู่แต็ม ดูท่าทีแล้วว่ามันน่าจะพังได้ง่ายๆ ส่วนชุดที่หยินใส่ก็เป็นชุดผู้เล่นใหม่สุดเชย
ที่ทำขึ้นมาจาผ้าฟ้ายเสื้อ + กางเกง + รองเท้าแตะ = =;; ดูยังไงๆมันก็เชยอยู่ดี
'นายท่านขอรับ ที่นี้ที่ไหนหรอครับ'
"นั้นใครน่ะ?? สโนว์หรอ?" เชียงหยินหันซ้ายหันขวาหันหน้าหันหลัง ก่อนจะก้มลงไปบนตักตัวเอง ก็พบกับสโนว์ในร่างหนุษย์รุ่นเยาว์ ผมสีเทายาวสลวยถึงกลางหลัง หน้าตาน่ารักเกินชาย ผิวสีขาวเนียนบริสุทธิ์ หยินตะลึงจนอ้าปากค้างเลือดกำเดาไหลมาเป็นสาย
เพราะสโนว์ในร่างเด็กนั้น ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า 0,.0
"ใช่ขอรับ อ่าวผมพูดกับนายท่านได้แล้วเย้ๆ" เจ้าตัวดีใจจนเผลอลุกขึ้นมากระโดดๆ ตรงหน้าของเชียงหยินที่ตอนนี้เหมือนสติหลุดลอยไปนอกโลกแล้ว
"นายท่านๆๆๆๆ??" สโนว์ในร่างเด็กหนุ่มวัย ๕ ขวบ เขย่าตัวของหยินอย่างแรง
"หะ...หา" หยินที่พึ่งรู้สึกตัว ก็รีบปิดตาของตัวเองโดยอัตโนมัตทันที กรี๊ดด ทำไมต้องเจอกับเด็กหน้าใสไม่ใส่เสื้อผ้าด้วยเนี้ย
"นายท่านรู้สึกตัวแล้วหรอขอรับ" สโนว์ถามเชียงหยิน
"หนูเป็นใครล่ะ ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าหึม" เซียงหยินถามสโนว์กลับ โดยที่ไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นคือสโนว์
"นายท่าน ผมคือสโนว์ สัตว์เลี้ยงของนายท่านไงขอรับ" สโนว์ตอบเชียงหยิน ด้วยสีหน้าที่แจ่มใส ผิดกับนายของมันที่ตอนนี้หน้าบูดยังกับก้นลิงแล้ว
"งั้นหรอ..แล้วทำไมมาอยู่ในร่างเด็กได้ล่ะ" เชียงหยินหยิบใบไม้ใบใหญ่ๆมาผูกกับเถาวัลย์ แล้วเอาไปผูกปิดตรงส่วนนั้นของสโนว์ทำให้ตอนนี้เชียงหยินก็ยิ้มอย่างพอใจ
"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันขอรับ แต่ว่าตกลงเราอยู่ที่ไหนกันหรอขอรับ" เชียงหยินยิ้มก่อนจะตอบไปอย่างชวนขนลุกว่า
"ทวีปแฟรี่ เขตป่าชายแดนน่ะ หึหึ"
ใต้หนองน้ำสีรุ้งตอนนี้เหล่าบันยิปทั้งหลายก็กำลังวุ่นวายกันใหญ่เมื่อได้ยินสัญญาณว่ามีผู้บุกรุกเขตของพวกเขา แถมยังเป็นตัวการทำให้แผนดินใต้น้ำสะเทือนอีกตังหาก ต้องจับตัวการมาให้ได้ ภาพของกล้องวงจรปิด??ที่อยู่บนบกก็โผล่ขึ้นมาตรงหน้าของราชินีบันยิป เป็นผู้หญิง๑คน กับ เด็กผู้ชายอีก๑คน? กำลังเดินสำรวจพื้นที่รอบๆ ใกล้หนองน้ำอยู่ ภาพที่เห็นทำให้ราชินี้โกรธมากจึงสั่งให้บันยิปทุกตัวขึ้นไปจัดการกับสองคนนั้นทันที โดยที่มันเองก็มีส่วนร่วมขึ้นไปจัดการด้วยเหมือนกัน
"ฮืออออ~"
"นั้นเสียงร้องไห้ของใครน่ะสโนว์" เชียงหยินหยุดเดินอยู่กับที่ พร้อมกระชับมือเด็กชายที่อยู่ข้างตัวให้แน่นๆ แล้วยิบอาวุธมาเตรียมพร้อม
"น่าจะเป็นบันยิปนะขอรับ เพราะเท่าที่ได้ยินมาจากท่านจินดร้าก็น่าจะใช่ขอรับ" สโนว์ที่อยู่ในร่างเด็กเอ่ยขึ้นอย่าง เพราะสัตว์อสูรพวกนี้ชอบมาเป็นกลุ่ม และก็ชอบหญิงสาวพรมจรรย์ด้วย
"ฮือออ!!~~~" เสียงร้องไห้ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆๆ จนทั้งสองคนเริ่มหวาดระแวง
"กี๊!!"
ผู้เล่นเชียงหยิน เจอสัตว์อสูรบันยิประดับ 50 จำนวน 20 ตัว และ ราชินีบันยิประดับ 70 ขอเตือนรีบหนีออกมา รีบหนีออกมา
"ว๊ากกกก หนีเร็วสโนว์" พวกบันยิปกระโจนออกมาจากหนองน้ำ พอเชียงหยินได้เห็นหน้าพวกบันยิปแล้ว ก็รีบใส่เกียร์โกยเถอะโยมทันที ยังไม่วายที่จะหันไปแลบลิ้นปริ้นตาใส่เจ้าพวกบันยิปที่อยู่ด้านหลังอีก จึงทำให้พวกมันโมโหx2 รีบตามหยินด้วยความเร็วที่มี
หน้าตาของมันมีหางเหมือนจระเข้ และส่วนอื่นเหมือนกับจิ้งจอก นกอีมู หรือคน เท้าของมันติดกันเป็นพังผืด มีเขี้ยวยาวแหลมคมถึงคอ
"แฮกๆ สโนว์กลับเป็นเสือเหมือนเดิมไปไหม" เชียงหยินถามเด็กหนุ่มที่ตนจูงมือวิ่งอยู่บนต้นไม้อยู่ด้วย
"ไม่ได้ขอรับ จนกว่าจะเจอเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันคาดว่าน่าจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ขอรับ" เขาตอบ
"ชิส์...นั้นไปขอยืมเสือผ้าของเขาก่อนดีกว่า พวกบันยิปมันวิ่งช้าจะตาย ฮะๆ เร็วก่อนที่มันจะตามทัน" เชียงหยินกำชับก่อนที่จะกระโดดลงมาจากต้นไม้ แล้วรีบจัดการของยื้มเสื้อผ้าผู้เล่นชายคนนั้นทันที
"นายๆ ของยืมเสื้อผ้าของนายหน่อยสิ ชุดเริ่มต้นก็ได้เร็วๆ" หยินพูกกับผู้เล่นชายคนนั้น
"เอาไปทำไมหรอครับ" เขาถามหยินด้วยสีหน้าที่สงสัยสุดๆ เธอเงียบนิดนึงก่อนจะพูดขึ้น
"เอาไปให้คนใส่ นายชื่อว่าอะไร" เชียงหยินถามผู้เล่นชายคนนั้น
"เซเฟียสครับ ทำไมหรอครับ"
"ยังจะมาถามต่ออีกรีบชวนฉันเข้าปาร์ตี้ แล้วตั้งค่าประสบการณ์ให้ฉันเพียงคนเดียว" เชียงหยินบอกเสียงนิ่ง แผ่ซ้านความน่ากลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด จนขนาดเซเฟียสได้ยินยังขนลุกเลย
"ครับๆ แล้วเธอชื่อว่าอะไรล่ะ" เซเฟียสถามต่อ ขณะที่มองเชียงหยินใส่เสื้อผ้าให้สโนว์อยู่
"เชียงหยิน เร็วๆเดี๋ยวไม่ทันการ" เชียงหยินเร่ง ก่อนจะยัดสโนว์ให้เซเฟียสอุ้ม แล้วมองดูรอบๆอย่างหวาดระแวง
ผู้เล่นเชียงหยินได้ถูกเชิญเข้าปาร์ตี้ ผู้เล่นเชียงหยินจะยอมรับหรือไม่
"ยอมรับ" เธอตอบรับโดยทันที ก่อนจะรีบกระโดดขึ้นต้นไม้แล้ววิ่งไปข้างหน้าทันที โดยมีเซเฟียสและสโนว์ตามมาติดๆ
"นายเล่นเป็นนักเวทย์ใช่มั้ย ช่วยสนับสนุนฉันด้วยแล้วกัน อึ๊บ!" เชียงหยินกระโดดลงจากต้นไม้เมื่อเห็นเป้าหมายของเธอ
ยัยนี้มันอะไรกัน เซเฟียสคิดแต่ตัวเองก็ทำตามคำสั่งของเชียงหยิน กระโดดตามลงมาแล้วรีบร่ายเวทย์สนับสนุนให้เชียงหยินทันที
"กี๊!!~~" เซเฟียส์ตาโตเมื่อเห็นเหล่าบันยิปหลายสิบตัวกำลังรุมเชียงหยินอยู่ สโนว์เริ่มดิ้นก่อนจะวิ่งไปช่วยเจ้านายตัวเอง
"นายท่านนน!!"
แควก!
เสียงแขนเสื้อของเชียงหยินขาดออก บันยิปมองอย่างดีใจ แต่เชียงหยินกลับมองบันยิปด้วยความโกรธแค้น
"แกไม่ได้ตายดีแน่เจ้าพวกบ้า"
การที่เสื้อขาดเป็นผลให้เชียงหยินโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อมันเผลอเชียงหยินเตะเข้าไปที่หน้าท้องของบันยิปอยางจังมันร้องอย่างเจ็บปวด ก่อนที่มันจะใช้หางของมันฟาดเข้ามาใส่เธอ แล้วใช้กรงเล็บฟันเข้าไปจนทำให้หยินเกิดแผล ไม่รอช้าเชียงหยินกระแทกเข้าไปอีกครั้งและรีบใช่มีดในมือของตัวเองแทงที่กลางอกของมัน มันร้องก่อนที่ร่างของมันจะสลายไป พอพวกเพื่อนๆของมันเห็นก็รีบถอยมาตั้งหลักทันที
ผู้เล่นเชียงหยิน ได้จัดการกับบันยิปเลเวล 50 จำนวน 1 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์
20 จุด ในเมื่อเจ้าของปาร์ตี้ได้ปิดระบบ
การหารค่าประสบการณ์ร่วมกันค่าประสบการณ์ทั้งหมดจึงเป็นของผู้เล่นเชียงหยิน
และ สัตว์เลี้ยงของเขาทันที
"ยืนบื้ออะไรอยู่ได้ช่วยสโนว์จัดการกับพวกมันสิ สโนว์ยังเด็กอยู่อย่าให้มันได้รับบาดเจ็บ แม้แต่รอยขีดข่วนก็ห้ามมี เข้าใจไหม" เธอพูด พร้อมกับหันมาทำหน้าดุใส่ พรางหลบการโจมตีของพวกบันยิปไปด้วย เนื่องจากทักษะที่ติดตัวของเธอในโลกแห่งความจริง เธอจึงต่อสู้ได้อย่างสูสี
"ครับๆ" เซเฟียสรับคำก่อนจะร่ายเวทย์โจมตีช่วนสโนว์ใส่บันยิปพวกนั้น
"กี๊ๆๆๆๆ" บันยิปร้องขึ้นเสียงดัง เพื่อเรียกเพื่อนมาช่วย แต่เชียงหยินรู้ทันรีบปามีดเข้าที่กลางหัวของมันทันที ร่างของมันก็สลายไป
"หนีก่อน!! เซเฟียส ลากสโนว์มาด้วยนะ" เมื่อเห็นว่าบันยิปมีจำนวนเพื่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อพวกมันเรียกให้เพื่อนมาช่วย เชียงหยินเห็นว่าท่านจะไม่ดี ถ้าสู้ตอนนี้ได้ตายก่อนแน่ ก่อนที่เธอจะวิ่งหนีไป
"อัศนีสาดแสง!!" เซเฟียสใช้ทะษะของตัวเองเพื่อป้องกันไม่ให้พวกมันตามมาได้ เขาอุ้มสโนว์แล้ววิ่งตามเชียงหยินไปโดยที่ตัวเองยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแค่มาทำธุระของตัวเองเท่านั้น TT
*ทักษะอัศนีสาดแสง เมื่อใช้ทักษะแล้วเป็นผลให้ทุกอย่างตกอยู่ในแสงสว่าง และมีสายฟ้าตกลงมาเป็นจำนวนมาก*
ในเมื่องเริ่มต้นทวีปฟอรเคนเมืองที่เคยแสนสงบ ร่มเย็น แต่ตอนนี้...
"เฮ้ยย...จินดร้า คุณส่งผู้เล่นที่ชื่อว่าเชียงหยินนั้นไปทวีปแฟรี่หรอ ทำไมคุณถึงไม่รอบคอบเลย" ชายหนุ่มคนหนึ่งร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจปนหงุดหงิด
"ดิฉันขอโทษค่ะ แต่ส่งไปแล้วก็แก้ไขไม่ได้นะค๊ะคงต้องปล่อยเลยตามเลยแล้วล่ะค่ะหัวหน้า" จินดาก้มหัวขอโทษผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นหัวหน้าของเธอ เขานั่งลงก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดว่า
"ขอให้รอดกลับมาได้แล้วกันนะคุณผู้เล่นเชียงหยิน" เขาบอกเสียงเบา จินดร้ายิ้มนิดๆแล้วหันหลังกลับออกไปจากห้อง ปล่อยให้หัวหน้าของเธอนั่งกลุ่มใจอยู่คนเดียว
ผู้เล่นเชียงหยิน ได้จัดการกับบันยิปเลเวล 50 จำนวน 10 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์
200 จุด เมื่อหัวหน้าปาร์ตี้ได้ปิดระบบการหารค่าประสบการณ์ร่วมกัน
ค่าประสบการณ์ทั้งหมดจึงเป็นของผู้เล่นเชียงหยิน และ สัตว์เลี้ยงของเขาทันที
เป็นผลให้ผู้เล่นเชียงหยินได้เลื่อนเป็นระดับเป็นระดับ 3
และได้รับทักษะเเม่นยำระดับ 1
ได้รับทักษะปีนป่ายระดับ 1
ได้รับทักษะทรงตัวระดับ 1
ได้รับทักษะทางร่างกายระดับ 1
สัตว์เลี้ยงสโนว์ได้เลื่อนระดับเป็นระดับ 8
ได้รับสร้อยคอต้องสาป 1 ชิ้น
ได้รับสมุนไพรสีดำ 13 ชิ้น (ใช้เพิ่มพลังกายได้)
ได้รับเขี่ยวของบันยิป 4 ชิ้น = 2 คู่
ได้รับเงิน 2,000 ขีด
*หมายเหตุ ค่าเงินของเกมส์นี้คือ ขีด*
"ทำไมได้ค่าประสบการณ์น้อยจังเลยแหะ..." เชียงหยินบ่นก่อนจะใส่ฟืนลงไปในกองไฟ ตอนนี้สโนว์ในร่างเด็กก็หลับสนิดเพราะความเหนื่อยบนตักของหยิน เซเฟียสก็กำลังหาเสื้อผู้หญิงให้หยินใส่แต่มันกลับไม่มีเลย
"คือ..พอดีผมไม่เสื้อผู้หญิงติดตัวน่ะครับ" เขาบอก ก่อนจะทำหน้ามุ้ยและมองมายังเชียงหยินอย่างสงสัย
"ช่างมันเถอะ มีอะไรอยากจะถามหรอ เห็นทำท่าอย่างนั้นมานานแล้วนะ" เชียงหยินที่ดูกิริยาของเซเฟียสมานานพูดขึ้น ทำให้เซเฟียสหันมามองอย่างดีใจที่จะได้ถามอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับเธอ
"เอ่อคือว่า คุณเชียงหยินเลเวลเท่าไรหรอครับ"
"ตอนแรกเลเวลหนึ่งน่ะ แต่ตอนนี้เลเวลสามแล้ว" เธอตอบแบบนึ่งมาก เซเฟียสผงักไปเลย
"แล้วสโนว์เป็นใครหรอครับ น้องคุณหรอ??" เขาถามต่อ เชียงหยินขำน้อยๆ ก่อนจะตอบไปอย่างร่าเริงว่า
"สโนว์ มันเป็นสัตว์เลี้ยงน่ะ" เธอตอบ
"จริงหรอครับ!" เซเฟียสตะลึง เพราะเขาไม่คิดว่าจะมีสัตว์เลี้ยงที่แปลงร่างเป็นคนได้
"อือ...มีอะไรจะถามอีกมั้ย"
"มีอีกข้อครับคุณไปทำอะไรมาหรอครับ พวกบันยิปถึงได้ตามคุณเชียงหยินมา" เขาถามหน้าเครียด เชียงหยินยิ้มแหะๆก็จะตอบออกมาว่า
"ไม่รู้เหมือนกัน" คำตอบนั้นทำให่เซเฟียสแทบกระโจนไปบีบคอของเชียงหยิน แต่ต้องระงับไว้เพราะเดี๋ยวโดนสาวตรงหน้าตนฆ่าหมกป่า
"แต่ว่า...." หยินพูดก่อนจะยิ้มน้อยๆก่อนจะกล่าวว่า
"ขอบใจนะที่ช่วย" เธอกล่าวขอบคุณ เวลานี้ก็เป็นเวลาเที่ยงคืนในเกมส์แล้ว เธอหาววอดๆ ดับไฟ แล้วเดินเข้าเตนท์ของเซเฟียสทันที โดยไม่ต้องกลัวสัตว์อสูรเพราะพื้นที่นี้เป็นเขตปลอดสัตว์อสูร เซเฟียสยิ้มอย่างดีใจก่อนจะเดินเข้าเตนท์ของตัวเองไปโดยให้สโนว์นอนกั้นเขากับเธอ
__________________________________________________
ขอขอบคุณข้อมูลอ้างอิงของบันยิป http://dek-d.com/board/view.php?id=937238
ขอบคุณทุกคอมเมนท์ที่ให้กำลังใจกันนะค๊ะ ถึงมันจะน้อยก็ตามที
เราจะพยายามแต่งค่ะ
ความคิดเห็น