คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เข้าเกมส์ครั้งแรก
II
เข้าเกมส์ครั้งแรก
"กรี๊ด กร๊าดๆๆ สุดยอดดดด!! เจ๋งไปเลย" คุณผู้อ่านอย่าพึ่งสงสัยไปนะค๊ะว่าคนบ้าที่ไหนกรี๊ดอยู่ ฉันหยินเองค่ะ ตอนนี้ฉันกำลังตะลึงกับเครื่องเกมส์ LMT' Online ที่พึ่งซื้อมาใหม่ *u* คือมันสุดยอดมากๆ เครื่องสีเงินเงาเหมือนกับคอมพิวเตอร์ธรรมดา กับหมวก แล้วก็คู่มือ??
"เอาล่ะไหนดูซิ...กดปุ่มสีแดง..ใส่หมวก..ไปนอน = = คู่มือบ้าอะไรเนี้ย แต่ก็เอาเหอะไปเล่นเกมส์ดีกว่า" ฉันปิดคู่มือที่อยู่ในมือฉันแล้ววางลงบนโตะอ่านหนังสือ เปิดเครื่องใส่หมวกแล้วก็ไปนอน ตื่นเต้นจังๆทันใดนั้นสติฉันก็หายไป
ฉันลืมตาขึ้นมารอบตัวฉันเป็นห้องโถงหรูขนาดใหญ่ ทุกอย่างเป็นสีทองเหลืองอร่ามหมด ทั้งเครื่องฟอนิเจอร์ ถ้วยชา แล้วก็ผนังห้องกับพื้นห้อง โอโห~~ ที่นี้มันทีไหนเนี้ย
ตึกๆ ๆ ๆ
"ใครน่ะ??" หยินถามผู้มาเยือนเสียงแข็ง
"สวัสดี ข้ามาดีมิได้มาร้าย ข้าเป็น NPC ประจำอยู่ที่นี้ ชื่อ จินดร้า" NPC ที่ชื่อว่าจินดร้ายิ้มให้ก่อนจะเดินเข้ามาหา เขามีผมสีเหลืองยาวสลวย ใส่ชุดเดรสสีขาวยามถึงข้อเท้า กับรองเท้าหนังเชือกผูกสีทอง ดูสวยงาม และสง่าอย่างบอกไม่ถูก
"ที่นี้ที่ไหนหรอจินดา"
"ข้าชื่อจินดร้าไม่ใช้จินดา ที่นี้คือห้องรับรองผู้เล่นใหม่ ท่านต้องการจะสร้างตัวละครใหม่หรือไม่" จินดาถามฉันด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง ไม่ใช่ร่าเริงธรรมดานะ ร่าเริงมากๆเลยล่ะ ฉันไม่รอช้ารีบตอบตกลงทันที
"กรุณาตั้งชื่อตัวละครด้วย"
"หยิน" คิดชื่อไม่ออกอ่ะ ตัน
"ไม่สามารถตั้งชื่อนี้ได้ ท่านกรุณาตั้งชื่อตัวละครใหม่ค่ะ"
"หยินหยิน"
"ไม่สามารถตั้งชื่อนี้ได้ ท่านกรุณาตั้งชื่อตัวละครใหม่ค่ะ" ต้องยอมรับว่าฝีมือการตั้งชื้อเรามันห่วยจริงๆ แล้วเราจะตั้งชื่ออะไรดีล่ะเนี้ยยยย
"เชียงหยิน" ถ้าชื่อนี้ไม่ได้จะไปโขมยรองเท้าของจินดาเลย คอยดู!!(เกี่ยว?? - ไรเตอร์)
"ชื่อนี้สามารถใช้ได้ ท่านผู้เล่นเชียงหยิน จะปรับเปลื่ยนหน้าตาตัวละครหรือปล่าว" จินดาถาม หน้าตาเราก็ไม่ได้แย้หนิ งั้นเอาแบบเดิมแล้วกันนะ
"ไม่ค่ะ"
"ข้าจะตรวจสอบค่าสถานะของท่าน ผู้เล่นเชียงหยินกรุณายืนอยู่นิ่งๆด้วย" แล้วนี้เรายืนนิ่งไม่พออีกหรอ ได้ข่าวว่าเมื่อกี้แทบจะไม่ได้ขยับไปไหนเลยนะ
ผ่านไปซักพักการตรวจสอบค่าสถานะก็เสร็จ โอ๊ยยย เมื่อจะตายอยู่แล้ว T^T ไม่ทันไรเชียงหยิน หรือ หยิน ก็ลงไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่พื้นซะแล้วอยู่ดีๆ ก็มีจอสีใสโผล่ขึ้นมาตรงหน้าของเชียงหยิน ฉันหน้าเหวอนิดนึงแต่ก็รีบกลับสภาพเป็นนั่งหน้านิ่งเหมือนเดิม
"นี้คือค่าสถานะของท่าน"
ชื่อผู้เล่น :: เชียงหยิน
(Level 1)
HP :: 120 MP :: 120
โจมตี :: 10 - 12 โชค :: 3
โจมตีเวทย์ :: 10 หลบหลีก :: 8
รวดเร็ว :: 7 แม่นยำ :: 6
ป้องกัน :: 5 ความฉลาด :: 20
"ข้าขออธิบายรายละเอียดของเกมส์ก่อนนะ เกมส์นี้จะมีอยู่สามทวีป ทวีปฟอรเคน เป็นทวีปสำหรับผู้เล่นเริ่มต้น ไม่ค่อยมีความอันตรายซักเท่าไร ทวีปยูไดนิค เป็นทวีปแห่งความมืด พวกสัตว์อสูรดุร้ายสุดๆ ทวีปสุดท้าย แฟรี่ ทวีปแห่งเทพนิยาย ทวีปนี้มีความ
สวยงามแล้ว เป็นที่นิยมในหมู่ผู้เล่นอีกด้วย แต่สัตว์อสูรร้ายน่าดู และ นาฬิกาสีเทาที่อยู่บนข้อมือท่าน จะมีอยู่สองปุ่มด้วยกัน ปุ่มแรกทางซ้ายมือใช้ดูสถานะ ภารกิจ ไอเทมที่มีอยู่ตามลำดับ ปุ่มที่สองใช้ดูรายชื่อเพื่อนของตัวเอง ข้อมูลกิลด์ แผนที่ขนาดจิ๋ว แต่ไม่ละเอียดนะ ทางที่ดีไปหาซื้อที่ร้านขายแผนที่ดีกว่านะ" เธอหยุดพูดแค่นั้นก่อน ที่จะมีหน้าจอสีใสขึ้นมาอีก
"แล้วเวลาที่โลกจริง กับในเกมส์จะไม่เมือนกัน ในเกมส์ 10 วัน = 1 ชม. ในโลกความจริงเมื่อครบ 3 ชม.ในโลกความจริง หรือ 30 วันในเกมส์เมื่อไรระบบจะตัดท่านให้ออกจากเกมส์อัตโนมัตทันที" จินดาพูดแค่นั้นก่อนจะหายใจหอบใหญ่ เชียงหยินที่ดู และ ฟังอยู่นานก็ลุกขึ้นไปดูอาการของจินดา พรางใช้มือพัดให้เธอหายดีขึ้น
"เป็นยังไงบ้างจินดา ไหวมั้ย??" ฉันถามเขาอย่างเป็นห่วง ก็ดูสิปากซีดจะเป็นลมอยู่แล้ว ไม่สบายหรือไงเนี้ย พาไปนั้งพักดีกว่าฉันค่อยๆพยูงจินดาNPCสาว ที่หน้าซีดเซียว หายใจหอบเหนื่อยให้ไปนั่งพักที่โซฟาสีทองสวย แต่มันวิบๆวับๆแสบตาจริงๆ
"วะ..ข้าไหว แล้วข้าก็ชื่อจินดร้า มิใช่จินดาที่เจ้ากล่าว" อาการของจินดาเริ่มดีขึ้นก็รีบทักมาทันที จนฉันผงักไป
"คือพอดีไม่ถนัดอ่ะ เรียกว่าจินดาเนี้ยถนัดสุดๆแล้ว เธอคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ยยจินดา" ฉันยิ้มแห้งๆ ก่อนที่จะมองจินดาด้วยแววตาที่น่าสงสารที่สุดเพราะรู้ว่าจินดาต้องตะคอกกลับมาแน่ๆ จินดามองฉันมองแวบหนึงก่อนจะถอนหายใจ แล้วพูดว่า
"ก็ได้ท่านจะเรียกข้าว่าอะไรก็ได้ ข้าล่ะเหนื่อยใจกับเจ้าจริงๆ ฉลาดนักนะ" แหมๆจินดาก็ชมกันเกินไป รู้ตัวหรอกว่าตัวเองฉลาด (หลงตัวเอง - ไรเตอร์) แต่ว่าเมื่อไรเราจะได้เข้าไปเล่นเกมล่ะ บ่านนี้พี่หยางจะเป็นอย่างไงบ้างน้าาา... แต่ก็เอาเหอะ คราวนี้ต้องชนะ
พี่หยางให้ได้!! สู้ๆ
รู้มั้ยท่านผู้อ่านทุกท่านตั้งแต่ที่ฉันยังจำความได้ ฉันแพ้พนันพี่หยางทุกครั้ง ขนาดเล่นเกมส์กด การเรียนอับดับ ๒ ของห้องก็ยังแพ้พี่เขาเลย ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมสวรรค์ถึงเข้าข้างพี่หยางนักนะ ทำไมกัน...
"ท่านผู้เล่นเชียงหยิน!!"
"ค๊ะ ขอโทษค่ะอาจารย์นงรักษ์หนูจะไม่ทำอย่างนี้อีกแล้วค่ะ!!!" ฉันสะดุ้งก่อนที่จะหันไปมองจินดาที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างหน้าตัวเอง
"จินดาแกล้งฉันทำไม!" ฉันตะโกนออกไป จินดาระเบิดหัวเราะออกมาใหญ่
"ฮ่าๆๆๆ...ก็ข้าเรียกท่านหลายรอบแล้วท่านก็ไม่ตอบข้าซักที ท่านสงสัยจะชอบหลับในห้องเรียนสิไม่ว่า ถึงได้ทำกริยาอย่างนั้น" โอ๊ะ ถูกเผงเลย ตั่งแต่ตอน ม.๕ ชั้นก็ชอบหลับในห้องเรียนเฉพาะวิชา คณิตศาสตร์ตลอดจนติดเป็นนิสัยส่วนตัวที่แก้ไม่หายซะแล้ว
"เอาเถอะน่า!...แล้วมีอะไรถึงเรียกฉันล่ะ" ฉันพูดกลบเกลื่อนความอาย ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
"พอดีข้าถูกใจท่าน ไม่มีผู้เล่นคนไหนที่ทำให้ข้าได้หัวเราะแบบนี้เลย มีแต่ท่านคนแรกที่ทำให้ข้าหัวเราะได้ ข้าจะมอบชุดผู้เล่นใหม่ให้ท่าน ท่านจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไปรับที่จุดบริการผู้เล่นที่อยู่ในเมือง แล้วก็นี้..ข้ามอบให้เจ้าเพราะความชอบส่วนตัว" จินดายื่นวัตถุ
รูปไขสีฟ้ามาให้เชียงหยิน เธอทำหน้างง แต่ก็รับมันไว้เพื่อไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ ก็จินดาอุส่ามอบของให้เขาฟรีๆอย่างนี้หนิ
ผู้เล่น เชียงหยิน ได้รับชุดผู้เล่นใหม่ และ ไข่สัตว์เลี้ยงศักดิ์สิทธิ์ กรุณาตั้งชื่อให้สัตว์เลี้ยงด้วยค่ะ
"จะให้ตั้งชื่อเลยหรอ ยังไม่รู้เลยนะว่ามันเป็นตัวอะไร แล้วจะให้ตั้งชื่อให้ว่ายังไงล่ะ"
"อึมๆ ข้าเข้าใจแล้ว" จินดาพยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนที่เธอจะสั่งให้ระบบทำการฟักอัตโนมัตทันที
เริ่มทำการฟัก ภายในห้าวิ
๕..
๔..
๓..
๒..
๑..
อยู่ดีๆก็มีแสงสว่างจ้าโผล่ออกมาจากไข่ จนเชียงหยินเลยต้องใช้มือป้องตาเพื่อไม่ให้แสบตา เพราะ มันสว่างจนมองอะไรไม่เห็น แต่ไม่นานนักแสงนั้นก็หายไป เหลือแต่ลูกเสือที่มีขนยาวหนาแน่น สีพื้นเทาอมเหลือง บริเวณสีข้างจะอมเหลืองจาง ๆ มีลายดอกเข้มทั่วตัวคล้ายเสือดาวลายดอกบริเวณหลังและสีข้างมีขนาดใหญ่ ส่วนบริเวณหัวและขาเป็นลายจุดขนาดเล็ก บริเวณคาง อก และท้องเป็นสีขาวปลอดไม่มีลายลายบริเวณหลังและสีข้างจะจางกว่าบริเวณอื่น หางด้านบนจะเป็นวงสีดำ ด้านล่างของหางเป็นจุดจาง ๆ ยืนด้วยท่วงท่าที่สง่างามจนเชียงหยินถึงกับต้องตาค้าง "อะไรกันเนี้ย" เธอพึมพำ และมองสิ่งที่อยู่หน้าตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ
การฟักเสร็จสมบูรณ์ กรุณาตั้งชื่อด้วยค่ะ
ทางระบบประกาศ เชียงหยินหันไปของความช่วยเหลือกับจินดาแต่เธอก็ยิ้มแล้วส่วยหัวลูกเดียว ง้อเท่าไรก็ไม่ยอม เชียงหยินจึงต้องจำใจคิดชื่อให้กับเจ้าลูกเสือดาวหิมะตัวนี้
"สโนว์" เธอเอ่ยบอกกับระบบด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด(การตั้งชื่อมันเครียดขนาดนั้นเลยหรอ - ไรเตอร์)
'นายท่าน เป็นชื่อที่ไพเราะอย่างยิ้ง ขอบคุณท่านมากขอรับ' เจ้าสโนว์กมตัวลงอย่างนอบน้อม เพื่อเป็นการขอบคุณเจ้านายของมันเชียงหยินนั่งลงลูบหัวของสโนว์ตัวน้อยอย่างสนุกสนาน ก่อนที่ระบบจะประกาศขึ้นอีกครั้ง
ท่านสามารถใช้ชื่อนี้ได้ สัตว์เลี้ยงของท่านก็ยอมรับด้วย ท่านจะยอมรับชื่อนี้มั้นค๊ะ
"ยอมรับ" เธอรีบตอบรับในทันที
ต่อไปนี้สโนว์เป็นสัตว์เลี้ยงของท่านค่ะ เนื่องจากที่NPCจินดามอบสัตว์เสี้ยงประจำตัวของเธอให้กับผู้เล่นเชียงหยินความสามารถ และทักษะของสัตว์เลี้ยงจะตกไปอยู่กับผู้เล่นเชียงหยินทั้งหมดค่ะ
ผู้เหล่นเชียงหยินได้รับทักษะ วารีพิโรธ และ ทักษะพายุสีขาว ทักษะที่เหลืออีก 4 ทักษะ ต้องใช้ความสามารถของเจ้าของใหม่ปลดผนึกค่ะ
"หาาาา...จินดานี้เธอ.." เมื่อได้ยินปุ๊ปฉันก็รีบไหนไปหาจินดาที่ยิ้มแป้นอยู่ทันที
"ดูแลมันแทนข้าด้วยนะ" เขายิ้มให้ฉันก่อนจะดีดนิ้วดัง เป๊าะ ก่อนจะพูดประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินเบาๆ
"ขอให้ท่านโชคดี"
ฉันได้ยินแค่นั้น ก่อนสติฉันก็หายไปอีกครั้งที่สองของวัน
________________________________________________________
ขอขอบคุณข้อมูล ของสโนว์ http://writer.dek-d.com/Carria/story/view.php?id=431728
เอ่ม...จะว่ายังไงดีล่ะ นิยายเรามันไม่สนุกอ๋อ T^T
แต่ไมเป็นไร ไม่มีคอมเมนท์เราก็จะยังหน้าด้านเขียนต่อไป
ความคิดเห็น