ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เป็นห่วง
" ฮะ....ฮะ....ฮัดเช้ยยยย!!!!!"
มะ...ไม่ไหวเลยเรา สงสัยตากฝนนานไปหน่อย ตื่นเช้ามาไข้ก็ขึ้นทันที
อา~แค่จะลุกจากเตียงยังไม่ไหวเลย .......ต้องไปร.ร.แล้วนี่
.....ช่างเถอะ ยังไงขอหยุดสักวันคงไม่เป็นไรมั้ง.......
...........................................
...........................................
ทางด้านของเทรซิส
เฮ้อ~วันนี้มันยังไงกันเนี่ยรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้แฮะ แถมยังไม่เห็นรุ่นพี่ชิชิโดะออกไปซ้อมเทนนิสเลยด้วย
หรือว่ารุ่นพี่จะหลับลึกจนลืมมาเรียนล่ะนั่น......
12:30 น.
ที่คอร์ทเทนนิส
"อ้าว...เทรซิสคุง!"
"ดีค่ะ...รุ่นพี่โจทาโร่"
รุ่นพี่โจทาโร่วันนี้ก็ดูใจดีเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย ผิดกับรุ่นพี่ชิชิโดะเลย...วันๆทำตัวอย่างกะเด็กดุนิดดุหน่อยทำงอน
เหอๆ...นึกแล้วก็หงุดหงิดทันทีเลยแฮะ-*-
"วันนี้คุณชิชิโดะลาหยุดนะ"
"เอ๋!!"
ฉันถึงกับตกใจเมื่อได้ยินรุ่นพี่โจทาโร่พูดแบบนั้น
"ก็เทรซิสคุงมาหาคุณชิชิโดะไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ....แบบ...แบบว่า..ยะ..ยังไงดีล่ะ...คือ"
"ไม่ต้องอายหรอกนะ"
"ง่ะ...ไม่ได้อายนะ~>[ ]< ฉันก็แค่......."
ไงดีล่ะพูดบ่ออก-///-
ขณะที่ฉันกำลังพูดกันรุ่นพี่โจทาโร่อยู่นั้นก็มีเสียงนึงดังแทรกเข้ามา
"ถ้ายังไงลองไปหาหมอนั่นที่บ้านตอนนี้เลยไหม"
"ค..คุณอาโตเบะ"
"หึๆ เห็นเธอซ้อมเจ้าชิชิโดะจนเละแทบทุกวันไม่นึกว่าจะเป็นห่วงกันได้ด้วยนะเนี่ย"
"ฉันไม่ได้เป็นห่วงนะ และอีกอย่างตอนนี้มันเที่ยงวันอยู่จะออกไปนอกร.ร.ได้ไง"
"จะกลัวอะไรเล่า...เธอคิดว่าฉันเป็นใคร...ฉันน่ะ...."
"หยุดแค่นั่นแหละ...ok ไปได้สินะ"
"ดักคำพูดฉันเฉยเลยนะหล่อน=[ ]=*"
"เหอๆ...เอาน่าอย่าคิดมาก"
คำพูดแต่ละคำของคุณอาโตะ ฉันฟังจนจะเอียนอยู่แล้วใครทนได้นับว่าสุดๆไปเลยครับพี่น้องครับ
"แหม..อิจฉาเจ้าเรียวจังเลยมีคนที่ชอบมาคอยดูแลด้วย เราเองก็อยากจะมี ดันไม่มีใครเข้ามาเลยสักคน เฮ้อ~โอ๊ยอยากมีคู่มั้งง่า~"
คุณพี่กาคุโตะพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ว่าแต่คนที่ชอบงั้นเหรอ?
"เอาล่ะฉันไปเลยแล้วกันนะ บายนะรุ่นพี่"
ฉันบอกลากับพวกรุ่นพี่และรีบไปเก็บกระเป๋าที่ห้องเรียน และรีบวิ่งแจ้นไปหารุ่นพี่ชิชิโดะทันที(โทดทีเถอะวันนี้ไม่ได้ขับรถ)
กลับมาทางด้านชิชิโดะ
ตึก!...ตึก!....ตึก!...ตึก!...
เสียงใครอ่ะ...ผมตกใจตื่นขึ้นมาเมื่อยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังเดินแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของผม
ระ...หรือว่าจะ...ด้นแล้ว...ด้นแล้วชิชิโดะเอ๋ย~...โดนผีหลอกแน่~ห้องยิ่งมืดๆอยู่ด้วย
แอ็ดดดด~
เง้ยยย!!เปิดประตูแว้วววววว~ อ่ะ!?!
"อ้าว...ทำให้ตื่นเหรอ?ขอโทษทีนะ"
"ท...เทรซิสหรอกเหรอ?"
"เอ่อสิ....นึกว่าฉันเป็นผีรึไง"
เอ่อ..แฮะๆบอกไม่ได้ว่านึกจริงๆ ไม่งั้นได้นอนห้องICUแน่
"เอ้านี่ ฉันทำข้าวต้มมาให้ ทานเสร็จเดี๋ยวทานยาลดไข้ด้วยนะ"
"เหอๆเป็นห่วงเค้าด้วยเหรอตะเอง.........ง่ะ!!!"
ผมหยุดพูดทันทีเมื่อเห็นเทรซิสส่งจิตสังหารมาให้ผมด้วยสายตา
"นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าเป็นไข้อยู่ล่ะก็แม่จะกระโดดถีบ2ตรีนเลย"
"ขะ...ขอโทษจ๊ะ"
20:26 น.
"นี่...ฉันกลับก่อนล่ะนะพี่ชิชิโดะ"
"เอ่อ...เดี๋ยวสิอยู่ด้วยกันก่อนไม่ได้เหรอ"
"ก็ฉันอยู่ด้วยทั้งวันแล้วไง"
"......"
"พรุ่งนี้ร.ร.หยุดแล้วตอนเช้าฉันจะมาหาอีกทีแล้วกัน"
เรื่องนั้นก็รู้หรอกแต่ แต่ว่าผมอยากให้ตัวเธออยู่ด้วยนานๆนี่ T^T
"ถ้างั้นเธอช่วยอยู่กันฉันจนกว่าฉันจะหลับได้รึเปล่า"
"งั้นก็ได้...ฉันอยู่ด้วยจนกว่าคุณพี่ชิชิโดะจะหลับก็ได้"
30 นาทีผ่านไป
เหอๆ.....ทั้งๆที่ตัวเธอบอกอยู่ด้วยจนกว่าตัวผมหลับ แต่มันกลายเป็นเธอดันเผลอหลับแทนผมซะงั้น
แต่แบบนี้ก็ดีไปอย่าง เพราะผมเองก็อยากจะกับเธอไปนานๆแบบนี้เหมือนกัน
มะ...ไม่ไหวเลยเรา สงสัยตากฝนนานไปหน่อย ตื่นเช้ามาไข้ก็ขึ้นทันที
อา~แค่จะลุกจากเตียงยังไม่ไหวเลย .......ต้องไปร.ร.แล้วนี่
.....ช่างเถอะ ยังไงขอหยุดสักวันคงไม่เป็นไรมั้ง.......
...........................................
...........................................
ทางด้านของเทรซิส
เฮ้อ~วันนี้มันยังไงกันเนี่ยรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้แฮะ แถมยังไม่เห็นรุ่นพี่ชิชิโดะออกไปซ้อมเทนนิสเลยด้วย
หรือว่ารุ่นพี่จะหลับลึกจนลืมมาเรียนล่ะนั่น......
12:30 น.
ที่คอร์ทเทนนิส
"อ้าว...เทรซิสคุง!"
"ดีค่ะ...รุ่นพี่โจทาโร่"
รุ่นพี่โจทาโร่วันนี้ก็ดูใจดีเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย ผิดกับรุ่นพี่ชิชิโดะเลย...วันๆทำตัวอย่างกะเด็กดุนิดดุหน่อยทำงอน
เหอๆ...นึกแล้วก็หงุดหงิดทันทีเลยแฮะ-*-
"วันนี้คุณชิชิโดะลาหยุดนะ"
"เอ๋!!"
ฉันถึงกับตกใจเมื่อได้ยินรุ่นพี่โจทาโร่พูดแบบนั้น
"ก็เทรซิสคุงมาหาคุณชิชิโดะไม่ใช่เหรอ"
"เอ่อ....คือ....แบบ...แบบว่า..ยะ..ยังไงดีล่ะ...คือ"
"ไม่ต้องอายหรอกนะ"
"ง่ะ...ไม่ได้อายนะ~>[ ]< ฉันก็แค่......."
ไงดีล่ะพูดบ่ออก-///-
ขณะที่ฉันกำลังพูดกันรุ่นพี่โจทาโร่อยู่นั้นก็มีเสียงนึงดังแทรกเข้ามา
"ถ้ายังไงลองไปหาหมอนั่นที่บ้านตอนนี้เลยไหม"
"ค..คุณอาโตเบะ"
"หึๆ เห็นเธอซ้อมเจ้าชิชิโดะจนเละแทบทุกวันไม่นึกว่าจะเป็นห่วงกันได้ด้วยนะเนี่ย"
"ฉันไม่ได้เป็นห่วงนะ และอีกอย่างตอนนี้มันเที่ยงวันอยู่จะออกไปนอกร.ร.ได้ไง"
"จะกลัวอะไรเล่า...เธอคิดว่าฉันเป็นใคร...ฉันน่ะ...."
"หยุดแค่นั่นแหละ...ok ไปได้สินะ"
"ดักคำพูดฉันเฉยเลยนะหล่อน=[ ]=*"
"เหอๆ...เอาน่าอย่าคิดมาก"
คำพูดแต่ละคำของคุณอาโตะ ฉันฟังจนจะเอียนอยู่แล้วใครทนได้นับว่าสุดๆไปเลยครับพี่น้องครับ
"แหม..อิจฉาเจ้าเรียวจังเลยมีคนที่ชอบมาคอยดูแลด้วย เราเองก็อยากจะมี ดันไม่มีใครเข้ามาเลยสักคน เฮ้อ~โอ๊ยอยากมีคู่มั้งง่า~"
คุณพี่กาคุโตะพูดออกมาพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ว่าแต่คนที่ชอบงั้นเหรอ?
"เอาล่ะฉันไปเลยแล้วกันนะ บายนะรุ่นพี่"
ฉันบอกลากับพวกรุ่นพี่และรีบไปเก็บกระเป๋าที่ห้องเรียน และรีบวิ่งแจ้นไปหารุ่นพี่ชิชิโดะทันที(โทดทีเถอะวันนี้ไม่ได้ขับรถ)
กลับมาทางด้านชิชิโดะ
ตึก!...ตึก!....ตึก!...ตึก!...
เสียงใครอ่ะ...ผมตกใจตื่นขึ้นมาเมื่อยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่กำลังเดินแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าห้องของผม
ระ...หรือว่าจะ...ด้นแล้ว...ด้นแล้วชิชิโดะเอ๋ย~...โดนผีหลอกแน่~ห้องยิ่งมืดๆอยู่ด้วย
แอ็ดดดด~
เง้ยยย!!เปิดประตูแว้วววววว~ อ่ะ!?!
"อ้าว...ทำให้ตื่นเหรอ?ขอโทษทีนะ"
"ท...เทรซิสหรอกเหรอ?"
"เอ่อสิ....นึกว่าฉันเป็นผีรึไง"
เอ่อ..แฮะๆบอกไม่ได้ว่านึกจริงๆ ไม่งั้นได้นอนห้องICUแน่
"เอ้านี่ ฉันทำข้าวต้มมาให้ ทานเสร็จเดี๋ยวทานยาลดไข้ด้วยนะ"
"เหอๆเป็นห่วงเค้าด้วยเหรอตะเอง.........ง่ะ!!!"
ผมหยุดพูดทันทีเมื่อเห็นเทรซิสส่งจิตสังหารมาให้ผมด้วยสายตา
"นี่ถ้าไม่ติดที่ว่าเป็นไข้อยู่ล่ะก็แม่จะกระโดดถีบ2ตรีนเลย"
"ขะ...ขอโทษจ๊ะ"
20:26 น.
"นี่...ฉันกลับก่อนล่ะนะพี่ชิชิโดะ"
"เอ่อ...เดี๋ยวสิอยู่ด้วยกันก่อนไม่ได้เหรอ"
"ก็ฉันอยู่ด้วยทั้งวันแล้วไง"
"......"
"พรุ่งนี้ร.ร.หยุดแล้วตอนเช้าฉันจะมาหาอีกทีแล้วกัน"
เรื่องนั้นก็รู้หรอกแต่ แต่ว่าผมอยากให้ตัวเธออยู่ด้วยนานๆนี่ T^T
"ถ้างั้นเธอช่วยอยู่กันฉันจนกว่าฉันจะหลับได้รึเปล่า"
"งั้นก็ได้...ฉันอยู่ด้วยจนกว่าคุณพี่ชิชิโดะจะหลับก็ได้"
30 นาทีผ่านไป
เหอๆ.....ทั้งๆที่ตัวเธอบอกอยู่ด้วยจนกว่าตัวผมหลับ แต่มันกลายเป็นเธอดันเผลอหลับแทนผมซะงั้น
แต่แบบนี้ก็ดีไปอย่าง เพราะผมเองก็อยากจะกับเธอไปนานๆแบบนี้เหมือนกัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น