ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กลัวเลือด
ที่ห้องพยาบาล
ผมมาที่ห้องพยาบาลได้สักพักจิโร่ก็ชิงหลับเฉยเลย เหลือแต่กาคุโตะที่ทำแผลให้ผมแทนครูพยาบาลที่ลาหยุด
"ไม่นึกไม่ฝันว่าว่านายจะรอดด้วย"
"พูดแบบนั้นหมายความว่าไง?"
"ก็เห็นนายในสภาพที่หัวพุ่งลงดินแบบนั้น ก็นึกว่านายจะได้ตายแล้วซะอีก น่าสงสารนายจริงๆ"
"เชอะ...ถ้าสงสารกันแล้วตอนนั้นทำไมนายไม่หยุดยัยนั่น"
"ก็นะ.."
มีเพื่อนแบบนี้จะว่ายังไงดี จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีเนี่ย
"คิดถูกหรือคิดผิดที่คบนายเป็นเพื่อนเนี่ย..กาคุโตะนายเป็นเพื่อนที่พึ่งไม่ได้เลยจริงๆ"
"ใครบอกว่าฉันพึ่งไม่ได้"
นี่ยังมีหน้ามาเถียงเราอีก
"ฉันน่ะพึ่งได้ทุกเรื่องนั่นแหละ แต่ยกเว้นเรื่องตรีน"
ตูว่าแล้ว/-*-
"ช่างเถอะ..ไปซ้อมต่อดีกว่า นายอย่าลืมปลุกจิโร่ล่ะ"
"OK!!"
20นาที ผ่านไปหลังจากที่ออกจากห้องพยาบาลมาจนถึงคอร์ต ผมก็ซ้อมไปตามปกติแต่อยู่ดีๆผมกลับรู้สึกเวียนหัวเหมือนจะเป็นลม
"ค...คุณชิชิโดะ"
"มีอะไรเหรอ?โจทาโร่"
โจทาโร่ทักผมขึ้นหลังจากที่เขาเห็นหน้าผม เขาก็ทำหน้าซีดเหมือนเห็นผี อะไรอ่ะเกิดอะไรขึ้นอีกง่ะ *.*
"คุณชิชิโดะ...เลือดกำเดาไหลครับ"
โธ่!!!ก็แค่เลือดกำเดาไหลจะตกใจไปเพื่อ.........................
...........................................................................
........................................................
..........................................
..............................
..ละ....เลือด....กำเดา.....ไหลงั้นเหรออออออออ!!!!!!!!!!!
ผมลองเอามือเช็ดที่ใต้จมูกก็พบว่า
"เลียดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!"
"เลือดต่างหากไม่ใช่เลียดครับ"
"........แฮะๆ..........."
พอรู้ว่าเลือดกำเดาตัวเองไหล ผมก็ถึงกับเป็นลมล้มลงกับพื้น
"อ้าว ชิชิโดะเป็นอะไรไปอีกล่ะ"
"คุณอาโตเบะครับ อยู่ๆคุณชิชิโดะก็เลือดกำเดาไหลแถมยังเป็นลมอีก..ทำไงดีครับ"
"ไม่รู้สิ...แต่แค่เลือดกำเดาไหลแล้วทำไมถึงเป็นลม...อ่ะ!!อย่าบอกนะว่า...."
"อย่างที่คุณอาโตเบะคิดนั่นแหละครับ...คุณชิชิโดะเป็นโรคกลัวเลือดครับ"
"ฮ่าๆๆว่าแล้ว..เอ้าๆหาทางช่วยเหลือกันเองนะ ฮ่าๆๆเป็นผู้ชายซะเปล่ากลัวเลือดเจริญล่ะทีมฉัน"
"เหอๆ...คุณชิชิโดะรีบๆตื่นเถอะครับ..ผมอายแทนนนน~TvT"
ผมมาที่ห้องพยาบาลได้สักพักจิโร่ก็ชิงหลับเฉยเลย เหลือแต่กาคุโตะที่ทำแผลให้ผมแทนครูพยาบาลที่ลาหยุด
"ไม่นึกไม่ฝันว่าว่านายจะรอดด้วย"
"พูดแบบนั้นหมายความว่าไง?"
"ก็เห็นนายในสภาพที่หัวพุ่งลงดินแบบนั้น ก็นึกว่านายจะได้ตายแล้วซะอีก น่าสงสารนายจริงๆ"
"เชอะ...ถ้าสงสารกันแล้วตอนนั้นทำไมนายไม่หยุดยัยนั่น"
"ก็นะ.."
มีเพื่อนแบบนี้จะว่ายังไงดี จะว่าโชคดีหรือโชคร้ายดีเนี่ย
"คิดถูกหรือคิดผิดที่คบนายเป็นเพื่อนเนี่ย..กาคุโตะนายเป็นเพื่อนที่พึ่งไม่ได้เลยจริงๆ"
"ใครบอกว่าฉันพึ่งไม่ได้"
นี่ยังมีหน้ามาเถียงเราอีก
"ฉันน่ะพึ่งได้ทุกเรื่องนั่นแหละ แต่ยกเว้นเรื่องตรีน"
ตูว่าแล้ว/-*-
"ช่างเถอะ..ไปซ้อมต่อดีกว่า นายอย่าลืมปลุกจิโร่ล่ะ"
"OK!!"
20นาที ผ่านไปหลังจากที่ออกจากห้องพยาบาลมาจนถึงคอร์ต ผมก็ซ้อมไปตามปกติแต่อยู่ดีๆผมกลับรู้สึกเวียนหัวเหมือนจะเป็นลม
"ค...คุณชิชิโดะ"
"มีอะไรเหรอ?โจทาโร่"
โจทาโร่ทักผมขึ้นหลังจากที่เขาเห็นหน้าผม เขาก็ทำหน้าซีดเหมือนเห็นผี อะไรอ่ะเกิดอะไรขึ้นอีกง่ะ *.*
"คุณชิชิโดะ...เลือดกำเดาไหลครับ"
โธ่!!!ก็แค่เลือดกำเดาไหลจะตกใจไปเพื่อ.........................
...........................................................................
........................................................
..........................................
..............................
..ละ....เลือด....กำเดา.....ไหลงั้นเหรออออออออ!!!!!!!!!!!
ผมลองเอามือเช็ดที่ใต้จมูกก็พบว่า
"เลียดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!"
"เลือดต่างหากไม่ใช่เลียดครับ"
"........แฮะๆ..........."
พอรู้ว่าเลือดกำเดาตัวเองไหล ผมก็ถึงกับเป็นลมล้มลงกับพื้น
"อ้าว ชิชิโดะเป็นอะไรไปอีกล่ะ"
"คุณอาโตเบะครับ อยู่ๆคุณชิชิโดะก็เลือดกำเดาไหลแถมยังเป็นลมอีก..ทำไงดีครับ"
"ไม่รู้สิ...แต่แค่เลือดกำเดาไหลแล้วทำไมถึงเป็นลม...อ่ะ!!อย่าบอกนะว่า...."
"อย่างที่คุณอาโตเบะคิดนั่นแหละครับ...คุณชิชิโดะเป็นโรคกลัวเลือดครับ"
"ฮ่าๆๆว่าแล้ว..เอ้าๆหาทางช่วยเหลือกันเองนะ ฮ่าๆๆเป็นผู้ชายซะเปล่ากลัวเลือดเจริญล่ะทีมฉัน"
"เหอๆ...คุณชิชิโดะรีบๆตื่นเถอะครับ..ผมอายแทนนนน~TvT"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น