(ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 ยินดีต้อนรับสู่คฤหาสน์ร้าง

 นี่ข้าว่า ข้างนอกก็วังเวงแล้วนะ ข้างในวังเวงกว่าแฮะ นึกถึงหนังสยองขวัญเลย

"แต่ดีอย่างหนึ่งก็คือ เวลาข้าออกมาในร่างมนุษย์เจ้าจะไม่เสียพลังเวทย์"เจ้าเสือในร่างมนุษย์พูด

"ลูกไฟวิญญาณ..."คาเรนพัมพึมเบาๆ ก่อนจะมีลูกไฟสีฟ้าขึ้นมาทีละ 1 ดวง เมื่อนำมารวมกันจึงทำ

ให้คฤหาสน์หลังนี้ดูสว่างมาก

"เจ้า ยังเก่งเหมือนเดิมนะคาเรน"ซีเอลชมคาเรนเล็กน้อย

"ซัฟเฟอรัสเป็นคนสอนข้ามาน่ะ แต่เวลาข้าเสกลูกไฟส่วนใหญ่มันจะออกแต่สีฟ้าแฮะ..."คาเรนพูด

และดูเหมือนจะติตัวเองเล็กน้อย

"ว่าแต่ เจ้าไปเจอคฤหาสน์นี้ได้ยังไงกันเนี้ย"จีเซลถามคาเรน

"เห็น มีข่าวลือว่า มีคนตายที่นี่ เลยไม่มีใครกล้าเดินผ่านน่ะ ข้าก็เลยริบที่นี่เป็นที่อยู่ที่ 2 ของข้า"

คาเรนพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

"ล...แล้ว ที่ว่ากันว่ามีคนตายน่ะจริงรึเปล่า"ข้าถามเสียงสั่น

"แน่นอนว่ามี แต่ไม่เป็นไรหรอก มันคงไม่กล้าออกมาเจอหน้าข้าหรอก เนอะเฮพลัสก้า"คาเรนพูด

ก่อนจะ เรียกชื่อใครบางคน

'มั่ง?'จู่ๆก็มีร่างคนโผล่ออกมาจากพื้น ผ...ผีว้าก!ข้าวิ่งหนีไปอยู่ด้านหลังเจ้าเสือ ส่วนซีเอลก็แอบทำ

หน้า เหมือนจะด่าข้าว่า 'ปอดแหก'

"นานแล้วเนอะ ที่ข้าไม่ได้กลับมาที่นี่ ยังทำความสะอาดเก่งเหมือนเดิมนี่นา"คาเรนพูดก่อนจะเอานิ้ว

ไปสัมผัสที่ขอบบันไดว่า ที่ขอบบันไดมีฝุ่นไหม?

"ก็เจ้าเป็นคนสั่งข้านี่นา ถ้าข้าไม่ทำตาม ข้าก็โดนเจ้าจับถ่วงน้ำน่ะสิ"วิญญาณที่ชื่อเฮพลัสก้า พูด

"เอาน่า เฮพ รึว่าจะให้เข้าทำจริงๆล่ะ "คาเรนพูดพร้อมทำหน้าเหมือนจะเอาจริง

"ม...ไม่ล่ะ ข้ายังไม่อยากตายเป็นครั้งที่2"เฮพพูดออกมา พร้อยส่ายหน้าอย่างแรง

"งั้นก็ดี เอาล่ะ ทุกคนจะเลือกห้องไหนก็ตายสบายเลยนะ เพราะศพของเฮพน่ะ ข้าเอาไปเผาแล้ว ไม่

ต้องห่วงหรอก"คาเรนพูดออกมา พร้อมกับทำสีหน้าเหมือนกับว่า ไม่เป็นไรจริงๆ

'นี่ๆ ญาติเจ้าเหรอ คาเรน'เฮพถามคาเรน

"เปล่า พวกเพื่อนๆข้าน่ะ"คาเรนพูดออกมา อย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก

'ผู้ส่งสารสามภพ อ่านะ'เฮพถามคาเรน และคาเรนเองก็พยักหน้าตอบกลับไป

"อ้อ จริงสินะ เฮพ ข้ามีอะไรสนุกมาให้เจ้าทำล่ะ!"คาเรนพูดออกมาพร้อมยิ้มจนแก้มปริ

'อะไรงั้นเหรอ?'เฮพเอียงคอถามคาเรน

"ค่ายกลยังใช้ได้ดีใช่ไหม?"คาเรนหันหน้าไปถามเฮพ

'อื้ม! ทำไมเหรอ คาเรนรึว่าเจ้าจะแกล้งพวกนั้น?'เฮพถามคาเรนด้วยความอยากรู้เต็มประดา

"เปล่าหรอก แค่คู่เดียวเท่านั้นแหละ เจ้าเห็นเด็กผู้ชายที่หลบหลัง ผู้ชายผมสีทองไหม?"คาเรนถาม

เฮพ เฮพพยักหน้าตอบกลับไปพร้อมพูดว่า 'เห็นสิ'

"นั่นแหละ เป้าหมายของข้าล่ะ แค่คิดก็สนุกแล้ว..."คาเรนแสยะยิ้มออกมา เล่นเอาเฮพทำหน้าเหวอ

ไปเลย

'เจ้ายังโรคจิตเหมือนเดิมนะ คาเรน'เฮพแอบแซวคาเรนเล็กน้อย

"ใช่ซี่ ข้ามันโรคจิตแล้ว  แล้วมันไปหนักหัวใครเข้า"คาเรนพูดพร้อมยักไหล่

'เจ้าชอบสร้างความเดือดร้อนให้คนที่มาอยู่ที่นี่บ่อยๆนี่นา เมื่อคราวที่แล้วข้ากับเจ้า ช่วยกันหลอก

พวกอันธพาลไม่ใช่เหรอ?'เฮพหันหน้าไปมคาเรน

"ก็ข้าทำเพื่อปกป้องที่นี่ นี่นา อีกอย่างเจ้าก็เป็นคนขอข้าเองนา..."คาเรนพูดก่อนจะหันหน้าไปทาง

อื่น

'แต่ก็เอาเถอะ ข้าช่วยเจ้าก็ได้นะ ทำไงได้เจ้าอุตส่าห์ช่วยปกป้องบ้านของข้านี่นา เรื่องแค่นี้ข้าช่วย

ได้อยู่แล้วล่ะ'เฮพยิ้มบางๆให้คาเรนเล็กน้อย

"ขอบใจเจ้ามาก"คาเรนยิ้มกลับ

'ไม่เป็นไรหรอกน่า'เฮพพูดเหมือนจะปัดคำขอบคุณที่คาเรนพูดออกมา คนอื่นน่ะ ข้าจะไม่ว่าเลย แต่

กับเจ้านี่สิ ไม่รู้จะมีอะไรแฝงมาด้วย...เฮพคิด

ด้านเซอเซส

"นี่โฟรเซน เตียงนุ่มดีเนอะว่าไหม"ข้าถามเจ้าเสือดูเหมือนว่าเจ้าเสือจะไม่ค่อยสนใจอะไรมากมาย

ด้วย

"คงงั้นมั่ง?"เจ้าเสือตอบแบบเอาตัวรอด แต่เสียอย่างเดียวตรงที่ว่ามันเป็นเตียงเดียวแต่นอนได้ 2

คนนี่แหละ ข้าขอนอนบนพื้นดีกว่า

"แล้วเจ้าไม่กลัวคาเรนจะเสียหน้าเหรอ?"เจ้าเสือถามข้า ข้าว่า ข้านอนกับเจ้าเสือ คาเรนเสียหน้า

มากกว่าอีกนะ

"ตรงไหน? อีกอย่างรู้ไหมเวลาคาเรนเวลาเสียหน้าแล้วกลับมาเอาเรื่องหน้าตาจะเป็นยังไง"เจ้าเสือ

พูดเสียงเย็นเหมือนกับว่า เจ้าเสือไม่ได้ล้อเล่นกับข้า เอาก็เอา แค่รอบนี้เท่านั้นนะ

"แล้วใครอยากจะนอนกับเจ้าทุกวันกันล่ะ? "เจ้าเสือพูดออกมา เหมือนกับว่า มันไม่คิดอะไรกับข้า

หรอก งั้นก็ดีแล้ว ถ้าเกิดมันคิดอะไรกับข้าขึ้นมา คงน่ากลัวไม่น้อยเลย...