ลำดับตอนที่ #37
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : บทที่ 34 ฮาวิค
ยามเช้ามืด ช่วงตี3ครึ่ง
"....มาแล้วเหรอ? ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย?"คาเรนมองจากหัวจรดเท้าของชายหนุ่มนามฮาวิคลาเวีย ผม
สีทรายปิดใบหน้าด้านขวาไว้จนมิด กับดวงตาสีอำพันที่ดูไร้อารมณ์และความรู้สึก
"..."ฮาวิคพยักหน้า
"งั้นก็ดี งั้นตามข้ามา"คาเรนเดินนำฮาวิคไป
"จะพาข้าไปสักยันต์สินะ?"ฮาวิคถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"...ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง ใครถามอะไรเจ้าก็ไม่ต้องตอบอะไรทั้งนั้น ที่เหลือข้าจะเป็นจัดการเรื่อง
ทั้งหมดเอง"คาเรนเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"อืม"ฮาวิครับคำ
ห้องเซอเซส(คาเรนพาฮาวิคเข้าไปทำไมเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ)
"พาข้ามาที่นี่ทำไม?"ฮาวิคถามคาเรน ที่ยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่
"พูดตามที่ข้าเขียนลงไปในนี้นะ แค่นี้เท่านั้นแหละ รึ เจ้าไม่ทำข้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนักหรอก..."คาเรนทำ
ท่าเหมือนจะเดินจากไป....
"ข้าจะทำ พันธสัญญาแห่งนาย จงผูกมัดข้า ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทียแห่งเผ่าเหยี่ยวและนายผู้เป็นเจ้าชีวิต
ข้านับแต่บัดนี้ เซอเซเรซิลเซทัล"เพียงเท่านั้น ก็มีแสงสีน้ำตาลล้อมรอบตัวเซอเซสเอาไว้ก่อนจะ
จางหายไป...
"อ๊ะ..."เซอเซสครางเสียงเบาๆ ก่อนจะนำมือไปลูบที่แขนที่มีตราพันธสัญญาของพยัคฆ์เมฆา และลง
มาอีก 2 นิ้ว มันคือตราพันธสัญญาของเผ่าเหยี่ยว
"เรียบร้อย เอาเป็นว่า เจ้าไปพักผ่อนก่อนก็แล้วกัน และ เมื่อไก่ขันเจ้าจงมาที่ต้นไม้ต้นนั้น"คาเรนชี้
ไปทางต้นมะพร้าว ฮาวิคพยักหน้า ก่อนจะกางปีกแล้วบินหายไป
"เอาล่ะ ข้าไปพักผ่อนดีกว่า วันพรุ่งนี้ต้องคิดข้อแก้ตัวกับเซอซี่ซะด้วย..."คาเรนถอนหายใจเบาๆ ก่อน
จะใช้เวทย์ข้ามมิติหนีหายไป
เช้าขึ้นมา 6 โมงเช้า
"จ๊าก!!!ท่านหัวหน้า ช่วยข้าด้วย!!"ข้าแหกปากออกมาอย่างตกใจ
"เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ ท่านแม่?"เซซินขยี้ตาเบาๆก่อนจะมองมาที่ท่านแม่สุดน่ารักของตนเอง
"ตราพันธสัญญานี่มาจากไหนก็ไม่รู้น่ะสิ นี่ข้าเผลอไปทำพันธสัญญากับคนอื่นตอนไหนกัน ข้าเองก็
ยังไม่รู้เรื่องเลย"ข้าโวยวาย
"ดูจากตราพันธสัญญาแล้ว ดูเหมือนว่า คนที่เจ้าพันธสัญญาด้วยจะเป็นเผ่าเหยี่ยวนะ ภรรยาของข้า"
โฟรเซนยิ้มกริ่ม โธ่ ไอ้เสือบ้า ข้ารู้นะ ว่าเจ้าประชด! ช่วยเป็นห่วงข้าซักนิดจะได้ไหม โฮ
"แล้วจะให้ข้า ทำยังไงกันล่ะ? จูบซับน้ำตาเจ้างั้นเหรอ?"โฟรเซนเลิกคิ้ว
"อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนะ ไอ้เรื่องแบบนั้นน่ะ ข้าไม่ยอมให้เจ้ามาแต๊ะอั่งข้าเป็นครั้งที่2 หรอกน่า!"ข้า
หน้าแดงเล็กน้อย
"เอาเถอะ...เพราะยังไงข้าก็ไม่อยากทำเหมือนกันนั่นแหละน่า..."โฟรเซนหัวเราะในลำคอ
ปัง!
"อรุณสวัสดิ์จ้ะ เซอซี่~~~~หลับสบายดีไหมเอ่ย?"คาเรนยิ้มให้ข้าเล็กน้อย
"คาเรน ตราพันธสัญญานี่มันมาจากไหนก็ไม่รู้อ่า แง้ข้าจะทำยังไงต่อไปดี!"ข้าปล่อยโฮ
"ปล่อยเอาไว้เฉยๆนั่นแหละ ดีแล้ว เผลอ อาจมีเรื่องน่าสนุกเกิดก็ได้ใครจะไปรู้"คาเรนยักไหล่อย่าง
ไม่คิดอะไรมาก
"นี่เจ้า เอาสมองส่วนไหนคิด คาเรน นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ"โฟรเซนส่งสายตาดุไปทางคาเรน
"แต่ว่า ในสายตาข้า มันคิดว่า นี่มันเป็นเรื่องเล็กนี่นา...ช่วยไม่ได้หรอกนา..."คาเรนถอนหายใจเบาๆ
ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า...
"ลองเรียกเหยี่ยวคนนั้นออกมาสิ..."
"หา?"โฟรเซนมองหน้าคาเรนเล็กน้อย ...จะจับผิดข้า มันเร็วไปหลายปีนะท่านพี่ คาเรนยิ้มในใจ
"แต่ข้าไม่รู้ชื่อของเหยี่ยวที่เป็นคู่หูพันธสัญญานี่นา...."ข้ามองที่ตราพันธสัญญารูปเหยี่ยว
"ง่ายนิดเดียว ดูที่ตราพันธสัญญาดีๆสิ"คาเรนจิ้มไปที่ตราพันธสัญญารูปเหยี่ยวเบาๆ
"ตัวอักษรเผ่าเหยี่ยว? อ่านว่าอะไรเนี้ย? ฮ..าวิึ...ค..อารายเนี้ย?!"ฮาวิคอ่ะเปล่าหว่า?
"พี่โฟรเซน ไหนพี่บอกว่า เซอซี่เคยเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดมาก่อนไง?"คาเรนขมวดคิ้ว
ทำไมได้ล่ะ ก็ภาษาเหยี่ยวมันเป็นภาษที่หาฟังได้ยากนี่นา....
"เฮ้อ...ข้าล่ะ อนาถจริงๆเล้ย! เอาแขนมานี่ดิ เซอเซส"คาเรนจับแขนซ้ายของข้า
"เก็ทและ...ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย ไง ง่ายแค่นี้เอง"คาเรนยิ้ม ทำไมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้นะ เอ๊ะ!คาเรน
หรือว่ เจ้าจะเป็นตัวการ ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้!
"งั้นเหรอ เอาล่ะ เซอเซส ไหนเจ้าลองเรียกมันออกมาสิ"เจ้าเสือยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับมีแววตา
เหมือน เด็กที่เจอของเล่นใหม่
"ก...ก็ได้ ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย" เพียงเท่านั้น แสงสีน้ำตาอ่อนก็สว่างขึ้น ก่อนจะจางหายไป กลายเป็น
ชายหนุ่มคนหนึ่ง ผมสีทรายแสกข้าง ปิดบังใบหน้าด้านขวาเอาไว้ กับตาสีอำพัน ที่ทำให้ข้ารู้สึก
แปลกๆ
"โฮ่ ข้าได้เพื่อนมาเพิ่มแล้วสินะ"โฟรเซนผิวปากอย่างถูกใจ
"ข้า ชื่อ ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย จะขอรับใจ ท่านจนกว่า ชีวิตของข้านั่นจะหาไม่"ฮาวิคกล่าวจบ ก่อนจะ
เดินมาจับแขนของข้า แล้วก้มลงจูบเบาๆ
"เฮ้ย!!!"คาเรนกับโฟรเซนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนที่โฟรเซนจะเดินไปผลักฮาวิคให้ออกจากตัวข้า
"เสียมารยาทนะ โฟรเซน!"ข้าส่งสายตาค้อนโฟรเซน
"ก็เจ้าหมอนั่นมัน..."โฟรเซนส่ง้สียงเกรี้ยวกราด
"ข้าขอตัวฮาวิคแปปนึงนะ เซอเซส"คาเรนพูดเสียงเบา ก่อนจะเดินไปลากคอเสื้อฮาวิคแล้วเดินออก
ไป
"น้าคาเรนจะเอา พี่ฮาวิคไปไหนเหรอเจ้าคะ ท่านแม่"เซซินมองประตูห้องที่ปิดลงเล็กน้อย
"ข้าเองก็อยากจะรู้เหมือนกันนั่นแหละ เซซิน"ข้าถอนหายใจเบาๆ
นอกห้อง
ตุ้บ
"เจ้ากล้าดียังไงถึง ไปทำแบบนั้น กับพี่สะใภ้ของข้า!!"คาเรนส่ง้สียงเกรี้ยวกราด พร้อมตาที่แดงฉาน
ราวกับเพลิงที่ไม่มีวันดับสูญ
"ข้าแค่ทำความเคารพเท่านั้น"ฮาวิคตอบสั้นๆ
"ทำความเคารพ? บ้านเจ้าเรียกว่า ทำความเคารพ แต่บ้านข้าเรียกว่า แต๊ะอั่งโว๊ย!!"คาเรนพูด ก่อนจะ
พุ่งหมัดไปที่หน้าของฮาวิค
"ถ้าหากว่า ข้ารู้ว่าเจ้า แต๊ะอั่งพี่สะใภ้ข้า อีกนิดเดียวเท่านั้นแหละ ข้าจะส่งเจ้าไปลงนรกให้ดู ฮาวิคลา
เวีย ฟีบีเทีย!!" คาเรนประกาศเสียงลั่น ก่อนจะเดินจากไปอย่างหัวเสีย
...นี่ข้าผิดด้วยงั้นเหรอ? ฮาวิคแอบคิดในใจ ตามจริงแล้ว เขาก็แอบยอมรับเล็กน้อย ว่า เขาอาจจะทำ
เกินไป แต่ทำไงได้ล่ะ ตั้งแต่เจอเซอเซสเป็นครั้งแรก ก็เหมือนกับว่า...เขาโดนต้องมนต์สะกด
ตามจริงแล้ว แค่จูบที่หลังมือมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ! แต่ยังดีที่เขายังห้ามใจตัวเองเอาไว้ได้อยู่
ไม่เช่นนั้น...เด็กสาวคนเมื่อกี้นี้ อาจจะจ้วงไส้เขา เอาไปให้อีกากินก็ได้...
"รอก่อนนะ เจ้าหญิงของข้า้ ข้าจะแย่งท่านมาจากเจ้าสือผมทองนั่นให้ได้ คอยดู..."
"....มาแล้วเหรอ? ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย?"คาเรนมองจากหัวจรดเท้าของชายหนุ่มนามฮาวิคลาเวีย ผม
สีทรายปิดใบหน้าด้านขวาไว้จนมิด กับดวงตาสีอำพันที่ดูไร้อารมณ์และความรู้สึก
"..."ฮาวิคพยักหน้า
"งั้นก็ดี งั้นตามข้ามา"คาเรนเดินนำฮาวิคไป
"จะพาข้าไปสักยันต์สินะ?"ฮาวิคถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"...ไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง ใครถามอะไรเจ้าก็ไม่ต้องตอบอะไรทั้งนั้น ที่เหลือข้าจะเป็นจัดการเรื่อง
ทั้งหมดเอง"คาเรนเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"อืม"ฮาวิครับคำ
ห้องเซอเซส(คาเรนพาฮาวิคเข้าไปทำไมเดี๋ยวก็รู้เองนั่นแหละ)
"พาข้ามาที่นี่ทำไม?"ฮาวิคถามคาเรน ที่ยังยิ้มหน้าระรื่นอยู่
"พูดตามที่ข้าเขียนลงไปในนี้นะ แค่นี้เท่านั้นแหละ รึ เจ้าไม่ทำข้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนักหรอก..."คาเรนทำ
ท่าเหมือนจะเดินจากไป....
"ข้าจะทำ พันธสัญญาแห่งนาย จงผูกมัดข้า ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทียแห่งเผ่าเหยี่ยวและนายผู้เป็นเจ้าชีวิต
ข้านับแต่บัดนี้ เซอเซเรซิลเซทัล"เพียงเท่านั้น ก็มีแสงสีน้ำตาลล้อมรอบตัวเซอเซสเอาไว้ก่อนจะ
จางหายไป...
"อ๊ะ..."เซอเซสครางเสียงเบาๆ ก่อนจะนำมือไปลูบที่แขนที่มีตราพันธสัญญาของพยัคฆ์เมฆา และลง
มาอีก 2 นิ้ว มันคือตราพันธสัญญาของเผ่าเหยี่ยว
"เรียบร้อย เอาเป็นว่า เจ้าไปพักผ่อนก่อนก็แล้วกัน และ เมื่อไก่ขันเจ้าจงมาที่ต้นไม้ต้นนั้น"คาเรนชี้
ไปทางต้นมะพร้าว ฮาวิคพยักหน้า ก่อนจะกางปีกแล้วบินหายไป
"เอาล่ะ ข้าไปพักผ่อนดีกว่า วันพรุ่งนี้ต้องคิดข้อแก้ตัวกับเซอซี่ซะด้วย..."คาเรนถอนหายใจเบาๆ ก่อน
จะใช้เวทย์ข้ามมิติหนีหายไป
เช้าขึ้นมา 6 โมงเช้า
"จ๊าก!!!ท่านหัวหน้า ช่วยข้าด้วย!!"ข้าแหกปากออกมาอย่างตกใจ
"เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ ท่านแม่?"เซซินขยี้ตาเบาๆก่อนจะมองมาที่ท่านแม่สุดน่ารักของตนเอง
"ตราพันธสัญญานี่มาจากไหนก็ไม่รู้น่ะสิ นี่ข้าเผลอไปทำพันธสัญญากับคนอื่นตอนไหนกัน ข้าเองก็
ยังไม่รู้เรื่องเลย"ข้าโวยวาย
"ดูจากตราพันธสัญญาแล้ว ดูเหมือนว่า คนที่เจ้าพันธสัญญาด้วยจะเป็นเผ่าเหยี่ยวนะ ภรรยาของข้า"
โฟรเซนยิ้มกริ่ม โธ่ ไอ้เสือบ้า ข้ารู้นะ ว่าเจ้าประชด! ช่วยเป็นห่วงข้าซักนิดจะได้ไหม โฮ
"แล้วจะให้ข้า ทำยังไงกันล่ะ? จูบซับน้ำตาเจ้างั้นเหรอ?"โฟรเซนเลิกคิ้ว
"อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องนะ ไอ้เรื่องแบบนั้นน่ะ ข้าไม่ยอมให้เจ้ามาแต๊ะอั่งข้าเป็นครั้งที่2 หรอกน่า!"ข้า
หน้าแดงเล็กน้อย
"เอาเถอะ...เพราะยังไงข้าก็ไม่อยากทำเหมือนกันนั่นแหละน่า..."โฟรเซนหัวเราะในลำคอ
ปัง!
"อรุณสวัสดิ์จ้ะ เซอซี่~~~~หลับสบายดีไหมเอ่ย?"คาเรนยิ้มให้ข้าเล็กน้อย
"คาเรน ตราพันธสัญญานี่มันมาจากไหนก็ไม่รู้อ่า แง้ข้าจะทำยังไงต่อไปดี!"ข้าปล่อยโฮ
"ปล่อยเอาไว้เฉยๆนั่นแหละ ดีแล้ว เผลอ อาจมีเรื่องน่าสนุกเกิดก็ได้ใครจะไปรู้"คาเรนยักไหล่อย่าง
ไม่คิดอะไรมาก
"นี่เจ้า เอาสมองส่วนไหนคิด คาเรน นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆนะ"โฟรเซนส่งสายตาดุไปทางคาเรน
"แต่ว่า ในสายตาข้า มันคิดว่า นี่มันเป็นเรื่องเล็กนี่นา...ช่วยไม่ได้หรอกนา..."คาเรนถอนหายใจเบาๆ
ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกว่า...
"ลองเรียกเหยี่ยวคนนั้นออกมาสิ..."
"หา?"โฟรเซนมองหน้าคาเรนเล็กน้อย ...จะจับผิดข้า มันเร็วไปหลายปีนะท่านพี่ คาเรนยิ้มในใจ
"แต่ข้าไม่รู้ชื่อของเหยี่ยวที่เป็นคู่หูพันธสัญญานี่นา...."ข้ามองที่ตราพันธสัญญารูปเหยี่ยว
"ง่ายนิดเดียว ดูที่ตราพันธสัญญาดีๆสิ"คาเรนจิ้มไปที่ตราพันธสัญญารูปเหยี่ยวเบาๆ
"ตัวอักษรเผ่าเหยี่ยว? อ่านว่าอะไรเนี้ย? ฮ..าวิึ...ค..อารายเนี้ย?!"ฮาวิคอ่ะเปล่าหว่า?
"พี่โฟรเซน ไหนพี่บอกว่า เซอซี่เคยเป็นบรรณารักษ์ห้องสมุดมาก่อนไง?"คาเรนขมวดคิ้ว
ทำไมได้ล่ะ ก็ภาษาเหยี่ยวมันเป็นภาษที่หาฟังได้ยากนี่นา....
"เฮ้อ...ข้าล่ะ อนาถจริงๆเล้ย! เอาแขนมานี่ดิ เซอเซส"คาเรนจับแขนซ้ายของข้า
"เก็ทและ...ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย ไง ง่ายแค่นี้เอง"คาเรนยิ้ม ทำไมรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้นะ เอ๊ะ!คาเรน
หรือว่ เจ้าจะเป็นตัวการ ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้!
"งั้นเหรอ เอาล่ะ เซอเซส ไหนเจ้าลองเรียกมันออกมาสิ"เจ้าเสือยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับมีแววตา
เหมือน เด็กที่เจอของเล่นใหม่
"ก...ก็ได้ ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย" เพียงเท่านั้น แสงสีน้ำตาอ่อนก็สว่างขึ้น ก่อนจะจางหายไป กลายเป็น
ชายหนุ่มคนหนึ่ง ผมสีทรายแสกข้าง ปิดบังใบหน้าด้านขวาเอาไว้ กับตาสีอำพัน ที่ทำให้ข้ารู้สึก
แปลกๆ
"โฮ่ ข้าได้เพื่อนมาเพิ่มแล้วสินะ"โฟรเซนผิวปากอย่างถูกใจ
"ข้า ชื่อ ฮาวิคลาเวีย ฟีบีเทีย จะขอรับใจ ท่านจนกว่า ชีวิตของข้านั่นจะหาไม่"ฮาวิคกล่าวจบ ก่อนจะ
เดินมาจับแขนของข้า แล้วก้มลงจูบเบาๆ
"เฮ้ย!!!"คาเรนกับโฟรเซนอุทานขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนที่โฟรเซนจะเดินไปผลักฮาวิคให้ออกจากตัวข้า
"เสียมารยาทนะ โฟรเซน!"ข้าส่งสายตาค้อนโฟรเซน
"ก็เจ้าหมอนั่นมัน..."โฟรเซนส่ง้สียงเกรี้ยวกราด
"ข้าขอตัวฮาวิคแปปนึงนะ เซอเซส"คาเรนพูดเสียงเบา ก่อนจะเดินไปลากคอเสื้อฮาวิคแล้วเดินออก
ไป
"น้าคาเรนจะเอา พี่ฮาวิคไปไหนเหรอเจ้าคะ ท่านแม่"เซซินมองประตูห้องที่ปิดลงเล็กน้อย
"ข้าเองก็อยากจะรู้เหมือนกันนั่นแหละ เซซิน"ข้าถอนหายใจเบาๆ
นอกห้อง
ตุ้บ
"เจ้ากล้าดียังไงถึง ไปทำแบบนั้น กับพี่สะใภ้ของข้า!!"คาเรนส่ง้สียงเกรี้ยวกราด พร้อมตาที่แดงฉาน
ราวกับเพลิงที่ไม่มีวันดับสูญ
"ข้าแค่ทำความเคารพเท่านั้น"ฮาวิคตอบสั้นๆ
"ทำความเคารพ? บ้านเจ้าเรียกว่า ทำความเคารพ แต่บ้านข้าเรียกว่า แต๊ะอั่งโว๊ย!!"คาเรนพูด ก่อนจะ
พุ่งหมัดไปที่หน้าของฮาวิค
"ถ้าหากว่า ข้ารู้ว่าเจ้า แต๊ะอั่งพี่สะใภ้ข้า อีกนิดเดียวเท่านั้นแหละ ข้าจะส่งเจ้าไปลงนรกให้ดู ฮาวิคลา
เวีย ฟีบีเทีย!!" คาเรนประกาศเสียงลั่น ก่อนจะเดินจากไปอย่างหัวเสีย
...นี่ข้าผิดด้วยงั้นเหรอ? ฮาวิคแอบคิดในใจ ตามจริงแล้ว เขาก็แอบยอมรับเล็กน้อย ว่า เขาอาจจะทำ
เกินไป แต่ทำไงได้ล่ะ ตั้งแต่เจอเซอเซสเป็นครั้งแรก ก็เหมือนกับว่า...เขาโดนต้องมนต์สะกด
ตามจริงแล้ว แค่จูบที่หลังมือมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ! แต่ยังดีที่เขายังห้ามใจตัวเองเอาไว้ได้อยู่
ไม่เช่นนั้น...เด็กสาวคนเมื่อกี้นี้ อาจจะจ้วงไส้เขา เอาไปให้อีกากินก็ได้...
"รอก่อนนะ เจ้าหญิงของข้า้ ข้าจะแย่งท่านมาจากเจ้าสือผมทองนั่นให้ได้ คอยดู..."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น