ลำดับตอนที่ #30
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : บทที่ 29 แดนมังกร
"คอล...ข้าชนะเจ้าอีกแล้วนะไคลน์"คาเรนยิ้มออกมาบางๆก่อนจะแบมือเรียกเงิน ...ทีตอนเล่นกับ
ทรีนส์เค้ายังไม่เสียเงินเยอะขนาดนี้เลยนะเนี้ย(แหงล่ะครับ ก็ท่านโกงเค้านี่นา! จากเรย์คนเขียน)
"ได้ยอด3500 G เองหรอกเหรอเนี้ย น่าเบื่อจริงๆเลย ไคลน์เปลี่ยนจากเล่นแบล็คแจ๊คมาเล่น ไพ่ยูกิ
กันเถอะ น่าสนุกกว่ากันแยะ"คาเรนพูดก่อนจะโดนเจ้าเสือเอาหนังสือมาตบเบาๆปล้วพูดว่า
"เลืกเล่นอะไรไร้สาระซักทีได้ไหม?"เจ้าเสือพูดก่อนจะนั่งหลับต่อ...อ่าว....นี่ๆเจ้าเสือ
'อะไร?'เจ้าเสือถามข้าในใจ
...ทำไมเจ้าไม่กลับเข้าตราตัวเองล่ะ จะอยู่ให้ข้าแห้งตายทำไม? รีบๆเข้าไปก่อนเถอะ ไว้มีเรื่องอะไร
ให้เจ้าช่วย เดี๋ยวข้าจะเรียกออกมาเอง ข้าคิดเท่านั้นก่อนที่เจ้าเสือพยักหน้าแล้วหายเข้าไปในตรา
สัญลักษณ์
"นี่วินด์เซล อีกนานเท่าไหร่ถึงจะถึงแดนมังกรล่ะ?"ข้าหันหน้าไปถามวินด์เซลที่ยังนั่งเล่นกับวินด์เท
เซียอยู่
"อีกประมาณ 30 นาทีก็ภึงทางเชื่อมแล้วล่ะ แล้วค่อยใช้เวทย์เคลื่อนย้ายเข้าไปเอา"วินด์เซลพูดก่อน
จะก้มหัวไปเล่นกับวินด์เทเซียต่อ
"นี่ไคลน์ ข้าว่าจะถามเจ้ามานานแล้ว เจ้าจะเอายังไงกับเคิร์กล่ะ? นั่นมันศัตรูคู่อาฆาตเจ้าเลยไม่ใช่
เหรอ?"คาเรนพูดก่อนจะเหล่ไปมองไคลน์ที่ทำท่าสะดุ้งเล็กน้อย
"ข้าเองก็ยังไม่ได้คิดเหมือนกัน...แต่ถ้าถึงคราวต้องสู้ ข้าก็ต้องสู้นั่นแหละ"ไคลน์พูดก่อนจะยกกำปั้น
ตนเองขึ้นมามอง
"แหม....เลือดนักสู้งั้นเหรอ? น่าอิจฉาชมัดยาดเลย เฮพพลัสก้าเองก็คงแอบอิจฉาอยู่เหมือนกัน"คา
เรนพูดก่อนจะทำท่าปรบมือให้ไคลน์เลกน้อย
"พ่อจ๋า...เคิร์กนี่มันใครกันงั้นเหรอ? ใช่ชื่อของกินรึเปล่า?"วินด์เทเซียเงยหน้ามาถามพ่อของตนเอง
"ไม่ใช่ของกินหรอกลูกเป็นชื่อคู่อริ ของพ่อกับแม่เอง เจอเมื่อไหร่เป่าไฟให้ไหม้ได้เลยนะ ลูก
รัก"วินด์เซลพูดก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัววินด์เทเซียน้อย
"ถ้าจะทำแบบนั้น ท่านราเชน ฆ่าเจ้าตายแน่ หลานรัก"จู่ๆเคย์เซอร์ก็พูดขึ้นมาก่อนจะทำหน้าแหยงๆ
...แต่ว่ายังไงซะ แค่รู้ว่าเป็นลูกของเจ้ามังกรบ้าก็ออกมาจากตัววินด์เทเซียเป็นระยะทางรัศมี 100
เมตรแล้ว อีกอย่างนับวันนิสัยชักจะเหมือนวินด์เซลแล้วด้วยสิ
"ง่า....ท่านตา ราเชนนี่ใครงั้นเหรอ? ชื่อขนมอย่างหนึ่งใช่ไหม?"วินด์เทเซียถามเคย์เซอร์ด้วยตาเป็น
ประกาย
...นิสัยเหมือนกันไม่พอ ยังตะกละเหมือนกันอีกต่างหาก แม่ลูกคู่ๆนี้...เคย์เซอร์คิดขึ้นมาอย่างปลงๆ
ที่ดันมีหลานบ้า พอๆกับศิษย์ตนเอง
"ทุกท่าน ถึงทางเชื่อมแล้วล่ะ ขอให้พวกท่านเดินทางกันปลอดภัยนะ ข้านำทางมาได้เพียงเท่านี้
ขอบคุณ"รถม้าคันนั้นพูดก่อนจะหายไป
"ขอบคุณมากนะ คุณลุง"โฟรชีลล์พูดก่อนจะโบกมือลารถม้าคนนั้น
"โอ้โห....นานแล้วสินะ ที่ข้าไม่ได้มาที่แดนมังกร..."คาเรนพูดออกมาเบาๆ
"นี่ๆ เข้าไปกันได้รึยังอ่า....เรารอจนเป็นตะคริวแล้วนะ"วินด์เซลพูดก่อนจะทำหน้าที่แสดงถึงความ
เหนื่อยล้า
"อะไร นี่เรานั่งรถม้ามาทั้งวัน เจ้ายังเป็นโรคตะคริวได้อีกงั้นเหรอ? ไม่เป็นเก๊า ไปเลยล่ะ"คาเรนพูด
ออกมาเหมือนกับว่าประชดเล็กน้อย
"ในรถม้าน่ะ ข้าเหน็บกินต่างหากล่ะ"วินด์เซลพูดก่อนจะทำแก้มป่องๆงอนคาเรนเล็กน้อย แต่คาเรน
กลับเดินเข้าไปทิ่มแก้มป่องๆนั่นจะแฟบไปแล้ว...
"ง่า คาเรนใจร้ายที่สุดในโลกเลย"วินด์เซลพูดก่อนจะวิ่งไปหลบด้านหลังไคลน์
"ชอบใจที่อุตส่าห์ชม ข้าว่าเราใช้เวทย์เคลื่อนย้ายเลยดีไหม?"คาเรนพูดก่อนจะหันหน้ามาทางข้า
"แล้วมันไกลมากไหมล่ะ?"ข้าหันหน้าไปถามวินด์เซล
"อือ...จะถามว่าไกลไหม? มันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แค่5-6กิโลเมตรเอง คงไม่เกินความสามารถเจ้า
หรอกใช่ไหม?"วินด์เซลพูดก่อนจะหันหน้ามาทางข้า
"ไอ้ข้าน่ะ สบายมากแต่เซอเซสนี่น่ะสิ มันน่าเป็นห่วงนะ เพราะว่าแต่เดิมทีเซอเซสก็เป็นพวกที่มีพลัง
เวทย์น้อยอยู่แล้วด้วย"คาเรนพูดออกมาเบาๆ ไม่เป็นไรหรอกคาเรนพูดออกมาเสียงปกติก็ได้นะ ข้า
ทำใจได้แล้วล่ะ...
'ข้าว่ามันคงไม่เกินความสามารถเจ้ามานักหรอก แค่นอนพะงาบๆกับเตียงไป 2 วันเท่านั้นแหละ อีก
อย่างที่ตัวคาเรนก็มียาเพิ่มพลังเวทย์อยู่จะกลัวอะไร?'เจ้าเสือพูดกับข้าในใจ
...จะว่าไป มันก็จริงน่ะนะ แต่ว่า...ข้ารู้สึกว่า ไม่อยากให้คาเรนช่วยยังไงไม่รู้แฮะ...ข้าคิดกับเจ้าเสือ
ในใจ
'เอาน่าๆ คาเรนก็มีส่วนที่เรียกว่าจิตใต้สำนึกดีเหมือนกันนะ...เพราะงั้นไม่ต้องกลัวไปหรอก มีข้าอยู่
ทั้งคนแท้ๆ เหมือนที่แดนปิศาจไง เจ้าจำไม่ได้แล้วเหรอ?'เจ้าเสือพูดเตือนความทรงจำข้า นั่นน่ะสิ
นะ ข้ามีเจ้าอยู่ทั้งคนนี่นา ไหนจะมีเซซิน กับ โฟรชีลล์ด้วย เพราะงั้น ข้าก็หายห่วงแล้วล่ะ ขอบใจ
เจ้ามากนะ
'ไม่เป็นไรหรอก ข้าชอบช่วยพวกพืชตระกูลถั่วอยู่แล้ว'เจ้าเสือพูดก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา
ฮึ๋ย!ทางที่ดีเจ้าอย่าพูดออกมาเลยจะดีกว่ามั่ง? อายเค้าตายชักเลย
"นี่เซอเซส อย่ามัวแต่คุยกับพี่โฟรเซนสิ ใช้เวทย์เคลื่อนย้ายได้แล้วจ้า!"คาเรนพูดก่อนจะเอาใช้เวทย์
เคลื่อนย้ายหายไป
"รอด้วยสิ คาเรน"ข้าพูดก่อนจะให้เจ้าเสือใช้เวทย์ตามเข้าไป
แดนมังกรวายุอัคคี
โครม!!!
"ท่านแม่ ไม่เป็นไรนะ"เซซินเดินมาถามข้าด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอก แค่ขาเคล็ดนิดหน่อยเท่านั้นเอง"ข้าพูดก่อนจะทำหน้าเหมือนกับว่า ไม่เป็นอะไรมาก
หรอก แต่ความจริงแล้ว มันช่างเจ็บเหลือเกิน ฮือ...
'หลอกเด็กน่ะ ไม่ดีนะ เซอเซส'เจ้าเสือพูดก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้งหนึ่ง
บอกแล้วไงว่าให้เจ้าเงียบไปเลย ทีเจ้ายังเคยหลอกเด็กเลยไม่ใช่เหรอ? จะว่าข้า หัดดูตัวเองบ้างสิ
'ข้าดูตัวเองอยู่แล้ว'เสือพูด
"แดนวายุอัคคี คิดถึงจังเลย~~~~"วินด์เซลพูดลากเสียงยาว จนคาเรนเกือบทนไม่ได้ที่จะเดินไปถีบ
วินด์เซลอยู่แล้ว...
"อ้อ...จริงสินะ เจ้ายังไม่เคยมาที่แดนวายุอัคคีลยใช่ไหม วินด์เทเซีย"เคย์เซอร์ก้มหัวลงไปถาม
วินด์เทเซีย
"อืม..."วินด์เทเซียพยักหน้าเบาๆ
"งั้นเอาเป็นว่า ยินดีต้อนรับสู่แดนมังกรวายุอัคคีก็แล้วกันนะ"
ทรีนส์เค้ายังไม่เสียเงินเยอะขนาดนี้เลยนะเนี้ย(แหงล่ะครับ ก็ท่านโกงเค้านี่นา! จากเรย์คนเขียน)
"ได้ยอด3500 G เองหรอกเหรอเนี้ย น่าเบื่อจริงๆเลย ไคลน์เปลี่ยนจากเล่นแบล็คแจ๊คมาเล่น ไพ่ยูกิ
กันเถอะ น่าสนุกกว่ากันแยะ"คาเรนพูดก่อนจะโดนเจ้าเสือเอาหนังสือมาตบเบาๆปล้วพูดว่า
"เลืกเล่นอะไรไร้สาระซักทีได้ไหม?"เจ้าเสือพูดก่อนจะนั่งหลับต่อ...อ่าว....นี่ๆเจ้าเสือ
'อะไร?'เจ้าเสือถามข้าในใจ
...ทำไมเจ้าไม่กลับเข้าตราตัวเองล่ะ จะอยู่ให้ข้าแห้งตายทำไม? รีบๆเข้าไปก่อนเถอะ ไว้มีเรื่องอะไร
ให้เจ้าช่วย เดี๋ยวข้าจะเรียกออกมาเอง ข้าคิดเท่านั้นก่อนที่เจ้าเสือพยักหน้าแล้วหายเข้าไปในตรา
สัญลักษณ์
"นี่วินด์เซล อีกนานเท่าไหร่ถึงจะถึงแดนมังกรล่ะ?"ข้าหันหน้าไปถามวินด์เซลที่ยังนั่งเล่นกับวินด์เท
เซียอยู่
"อีกประมาณ 30 นาทีก็ภึงทางเชื่อมแล้วล่ะ แล้วค่อยใช้เวทย์เคลื่อนย้ายเข้าไปเอา"วินด์เซลพูดก่อน
จะก้มหัวไปเล่นกับวินด์เทเซียต่อ
"นี่ไคลน์ ข้าว่าจะถามเจ้ามานานแล้ว เจ้าจะเอายังไงกับเคิร์กล่ะ? นั่นมันศัตรูคู่อาฆาตเจ้าเลยไม่ใช่
เหรอ?"คาเรนพูดก่อนจะเหล่ไปมองไคลน์ที่ทำท่าสะดุ้งเล็กน้อย
"ข้าเองก็ยังไม่ได้คิดเหมือนกัน...แต่ถ้าถึงคราวต้องสู้ ข้าก็ต้องสู้นั่นแหละ"ไคลน์พูดก่อนจะยกกำปั้น
ตนเองขึ้นมามอง
"แหม....เลือดนักสู้งั้นเหรอ? น่าอิจฉาชมัดยาดเลย เฮพพลัสก้าเองก็คงแอบอิจฉาอยู่เหมือนกัน"คา
เรนพูดก่อนจะทำท่าปรบมือให้ไคลน์เลกน้อย
"พ่อจ๋า...เคิร์กนี่มันใครกันงั้นเหรอ? ใช่ชื่อของกินรึเปล่า?"วินด์เทเซียเงยหน้ามาถามพ่อของตนเอง
"ไม่ใช่ของกินหรอกลูกเป็นชื่อคู่อริ ของพ่อกับแม่เอง เจอเมื่อไหร่เป่าไฟให้ไหม้ได้เลยนะ ลูก
รัก"วินด์เซลพูดก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัววินด์เทเซียน้อย
"ถ้าจะทำแบบนั้น ท่านราเชน ฆ่าเจ้าตายแน่ หลานรัก"จู่ๆเคย์เซอร์ก็พูดขึ้นมาก่อนจะทำหน้าแหยงๆ
...แต่ว่ายังไงซะ แค่รู้ว่าเป็นลูกของเจ้ามังกรบ้าก็ออกมาจากตัววินด์เทเซียเป็นระยะทางรัศมี 100
เมตรแล้ว อีกอย่างนับวันนิสัยชักจะเหมือนวินด์เซลแล้วด้วยสิ
"ง่า....ท่านตา ราเชนนี่ใครงั้นเหรอ? ชื่อขนมอย่างหนึ่งใช่ไหม?"วินด์เทเซียถามเคย์เซอร์ด้วยตาเป็น
ประกาย
...นิสัยเหมือนกันไม่พอ ยังตะกละเหมือนกันอีกต่างหาก แม่ลูกคู่ๆนี้...เคย์เซอร์คิดขึ้นมาอย่างปลงๆ
ที่ดันมีหลานบ้า พอๆกับศิษย์ตนเอง
"ทุกท่าน ถึงทางเชื่อมแล้วล่ะ ขอให้พวกท่านเดินทางกันปลอดภัยนะ ข้านำทางมาได้เพียงเท่านี้
ขอบคุณ"รถม้าคันนั้นพูดก่อนจะหายไป
"ขอบคุณมากนะ คุณลุง"โฟรชีลล์พูดก่อนจะโบกมือลารถม้าคนนั้น
"โอ้โห....นานแล้วสินะ ที่ข้าไม่ได้มาที่แดนมังกร..."คาเรนพูดออกมาเบาๆ
"นี่ๆ เข้าไปกันได้รึยังอ่า....เรารอจนเป็นตะคริวแล้วนะ"วินด์เซลพูดก่อนจะทำหน้าที่แสดงถึงความ
เหนื่อยล้า
"อะไร นี่เรานั่งรถม้ามาทั้งวัน เจ้ายังเป็นโรคตะคริวได้อีกงั้นเหรอ? ไม่เป็นเก๊า ไปเลยล่ะ"คาเรนพูด
ออกมาเหมือนกับว่าประชดเล็กน้อย
"ในรถม้าน่ะ ข้าเหน็บกินต่างหากล่ะ"วินด์เซลพูดก่อนจะทำแก้มป่องๆงอนคาเรนเล็กน้อย แต่คาเรน
กลับเดินเข้าไปทิ่มแก้มป่องๆนั่นจะแฟบไปแล้ว...
"ง่า คาเรนใจร้ายที่สุดในโลกเลย"วินด์เซลพูดก่อนจะวิ่งไปหลบด้านหลังไคลน์
"ชอบใจที่อุตส่าห์ชม ข้าว่าเราใช้เวทย์เคลื่อนย้ายเลยดีไหม?"คาเรนพูดก่อนจะหันหน้ามาทางข้า
"แล้วมันไกลมากไหมล่ะ?"ข้าหันหน้าไปถามวินด์เซล
"อือ...จะถามว่าไกลไหม? มันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แค่5-6กิโลเมตรเอง คงไม่เกินความสามารถเจ้า
หรอกใช่ไหม?"วินด์เซลพูดก่อนจะหันหน้ามาทางข้า
"ไอ้ข้าน่ะ สบายมากแต่เซอเซสนี่น่ะสิ มันน่าเป็นห่วงนะ เพราะว่าแต่เดิมทีเซอเซสก็เป็นพวกที่มีพลัง
เวทย์น้อยอยู่แล้วด้วย"คาเรนพูดออกมาเบาๆ ไม่เป็นไรหรอกคาเรนพูดออกมาเสียงปกติก็ได้นะ ข้า
ทำใจได้แล้วล่ะ...
'ข้าว่ามันคงไม่เกินความสามารถเจ้ามานักหรอก แค่นอนพะงาบๆกับเตียงไป 2 วันเท่านั้นแหละ อีก
อย่างที่ตัวคาเรนก็มียาเพิ่มพลังเวทย์อยู่จะกลัวอะไร?'เจ้าเสือพูดกับข้าในใจ
...จะว่าไป มันก็จริงน่ะนะ แต่ว่า...ข้ารู้สึกว่า ไม่อยากให้คาเรนช่วยยังไงไม่รู้แฮะ...ข้าคิดกับเจ้าเสือ
ในใจ
'เอาน่าๆ คาเรนก็มีส่วนที่เรียกว่าจิตใต้สำนึกดีเหมือนกันนะ...เพราะงั้นไม่ต้องกลัวไปหรอก มีข้าอยู่
ทั้งคนแท้ๆ เหมือนที่แดนปิศาจไง เจ้าจำไม่ได้แล้วเหรอ?'เจ้าเสือพูดเตือนความทรงจำข้า นั่นน่ะสิ
นะ ข้ามีเจ้าอยู่ทั้งคนนี่นา ไหนจะมีเซซิน กับ โฟรชีลล์ด้วย เพราะงั้น ข้าก็หายห่วงแล้วล่ะ ขอบใจ
เจ้ามากนะ
'ไม่เป็นไรหรอก ข้าชอบช่วยพวกพืชตระกูลถั่วอยู่แล้ว'เจ้าเสือพูดก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา
ฮึ๋ย!ทางที่ดีเจ้าอย่าพูดออกมาเลยจะดีกว่ามั่ง? อายเค้าตายชักเลย
"นี่เซอเซส อย่ามัวแต่คุยกับพี่โฟรเซนสิ ใช้เวทย์เคลื่อนย้ายได้แล้วจ้า!"คาเรนพูดก่อนจะเอาใช้เวทย์
เคลื่อนย้ายหายไป
"รอด้วยสิ คาเรน"ข้าพูดก่อนจะให้เจ้าเสือใช้เวทย์ตามเข้าไป
แดนมังกรวายุอัคคี
โครม!!!
"ท่านแม่ ไม่เป็นไรนะ"เซซินเดินมาถามข้าด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรหรอก แค่ขาเคล็ดนิดหน่อยเท่านั้นเอง"ข้าพูดก่อนจะทำหน้าเหมือนกับว่า ไม่เป็นอะไรมาก
หรอก แต่ความจริงแล้ว มันช่างเจ็บเหลือเกิน ฮือ...
'หลอกเด็กน่ะ ไม่ดีนะ เซอเซส'เจ้าเสือพูดก่อนจะหัวเราะออกมาอีกครั้งหนึ่ง
บอกแล้วไงว่าให้เจ้าเงียบไปเลย ทีเจ้ายังเคยหลอกเด็กเลยไม่ใช่เหรอ? จะว่าข้า หัดดูตัวเองบ้างสิ
'ข้าดูตัวเองอยู่แล้ว'เสือพูด
"แดนวายุอัคคี คิดถึงจังเลย~~~~"วินด์เซลพูดลากเสียงยาว จนคาเรนเกือบทนไม่ได้ที่จะเดินไปถีบ
วินด์เซลอยู่แล้ว...
"อ้อ...จริงสินะ เจ้ายังไม่เคยมาที่แดนวายุอัคคีลยใช่ไหม วินด์เทเซีย"เคย์เซอร์ก้มหัวลงไปถาม
วินด์เทเซีย
"อืม..."วินด์เทเซียพยักหน้าเบาๆ
"งั้นเอาเป็นว่า ยินดีต้อนรับสู่แดนมังกรวายุอัคคีก็แล้วกันนะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น