ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2
ณ ห้องกลาเซียส
"นี่ เฟนเซล มานี่หน่อยสิ!"เฟนเซลพูดก่อนจะทำหน้าตกใจ เหมือนมีไข่มังกืออยู่ใต้โต๊ะ
"มีอะไร กลา...อุ้บ!"เฟนเซลสลบไป โดยเนื่องมาจาก ผ้าเช็ดหน้าที่มียาสลบอยู่ในมือของกลาเซียส
"ขอโทษนะ เฟนเซลตามจริงแล้วข้าเองก็ไม่อยากทำเหมือน แต่ว่าข้าทำเพื่อความปลอดภัยของที่นี่
นะ"เมื่อกลาเซียสพูดจบ ก็ได้ลากศพ เอ๊ย! ลากร่างของเฟนเซล ไปไว้ในที่ลับตาที่สุด
...เฟนเซลจะหลับนานเท่าไหร่กันนะ? แต่ขอให้ สลบไปซัก 5 ชั่วโมงก็แล้วกัน งานจบ 2 ชั่วโมง
เหลือเวลานอน 3 ชั่วโมง กลาเซียสคิด
ด้านเซอเซส 6 โมงเย็น
"เฮ้อ....ใครใช้ให้มีงานแบบนี้กันนะ?"คาเรนถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
"อ่าว...ตามจริงแล้ว เจ้าไม่อยากมีเหรอ?"ข้าหันไปถามคาเรน
"อืม....แต่ว่า เพราะเจ้ากลาเซียสนี่แหละ ที่คะยั้นคะยอขอร้องให้ข้า อนุญาติให้จัดงาน สงสัยว่าหลัง
งานเลิกแล้วต้องไปคุยแล้วล่ะ..."คาเรนพูดเบาๆ ก่อนจะหัวนิ้ว กร๊อบๆๆ
"ไง คาเรน นานกี่ปีแล้วนะ ที่เจ้าไม่ได้กลับมาที่นี่"ซัทเซนเดินเข้ามาถามคาเรน
"เจ้าก็นับเอาสิ ตั้งแต่อายุ 14 ปี ตอนนี้ข้าก็ 19 แล้วด้วย"คาเรนตอบออกไปอย่างกวนประสาท
"ปากยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะ"ซัทเซนพูดออกมาอย่างหมั้นไส้
"ขอบคุณ"และดูเหมือนว่า คาเรนจะไม่ใส่ใจซะด้วย
นี่...เจ้าเสือเมื่อไหร่ เฟนเซลกับหัวหน้าจะมาล่ะ?
"คงจัดการอะไรอยู่ล่ะมั่ง?"เจ้าเสือตอบข้า เหมือนรู้ว่า...กลาเซียสจะทำยังไง กับเฟนเซล และเจ้า
เสือก็พูดอีกว่า "อีกอย่าง ใครจะปล่อยให้เฟนเซลมาเจอหน้ายัยนั่นกัน? แค่เจอหน้ากัน ก็จ้องจะฆ่า
กันให้ตายแล้ว..."
"แต่นั่นมันเรื่องตั้งสมัยเด็กๆแล้วไม่ใช่เหรอ?"ข้าถามออกไปอย่างสงสัย
"เพราะ ยัยนั่น มันแค้นฝังหุ่นน่ะ"โฟรเซน พูดเบาๆ
"เซอเซส ลองกินนี่ดูสิ อร่อยนะ~"คาเรนวิ่งหรามาแต่ไกล แล้วกระโดดกอดคอข้า เอ...ถ้าให้สังเกต
ดีๆทำไม เจ้าเสือ ทำหน้าหึงแบบนั้นนะ?
'ข...ข้า ไม่ได้หึงซักหน่อย เจ้าคิดไปเองรึเปล่า รึว่าเจ้าเกลียดความซวยจนบ้าไปแล้ว?'อุตส่าห์
ถามดีๆแล้ว แท้ๆ วันหลังข้าจะไม่ถามเจ้าแล้ว ไอ้เรื่องแบบนี้...
"คิก...."คาเรนหัวเราะออกมาเบาๆ เหมือนจงใจให้โฟรเซนได้ยิน แต่ดูเหมือนว่า ศึก พี่น้อง เพิ่งเริ่ม
ขึ้นเท่านั้น
ด้านกลาเซียส
"อือ..."กลาเซียสครางออกมาอย่างเบาๆ เพราะเนื่องมาจากหลับไปแล้ว และจู่ๆก็ได้มีร่างสีดำร่าง
หนึ่ง เปิดประตูห้องของกลาเซียสออกไปข้างนอก
"ข้าไม่อยากทำหรอกนะ เรื่องแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าเจ้ากุมความลับอะไรบางอย่างที่ให้ข้ารู้ไม่ได้อยู่
เพราะงั้น วันนี้ ข้าขอออกไปดูหน่อยเถอะ ว่ามันคืออะไร"ร่างสีดำ หรือ เฟนเซลพูด ก่อนจะออกจาก
ห้องกลาเซียสไป
ด้านเซอเซส
เฮ้อ....ง่วงนอนจะเลย ฮ้าว~นี่เจ้าเสือ ตอนนี้ข้าง่วงแล้วล่ะ กลับห้องกันได้รึยังเนี้ย?
'เจ้าง่วงเจ้าก็กลับไปสิ เกี่ยวอะไรกับข้าด้วย'เจ้าเสือพูดในใจ
"อ่าว...เซอเซส ง่วงแล้วเหรอ เจ้าจะไปนอนตอนนี้ก็ได้นะ ข้าไม่ว่าอะไรเจ้าหรอก"คาเรนพูดและยิ้ม
ให้ข้า
"อืม...ขอบใจนะ งั้นข้าขอไปนอนก่อนล่ะ เจ้าเสือ ไปด้วยกันไหม?"ข้าหันไปถามเจ้าเสือ
"ก็เอาสิ"เจ้าเสือตอบกลับ
"ราตรีสวัสดิ์นะ เซอเซส พี่โฟรเซน"คาเรนยิ้มบางๆแล้วโบกมือ ให้เรา 2 คน คาเรนนี่เป็นคนดีเกิน
คาดแฮะ ต่างจากนิสัยคนแถมนี้ ลิบลับเลยล่ะ
'เจ้าพูดถึงข้าอยู่งั้นเหรอ?'เจ้าเสือถามข้า
...ข้าไม่บอกเจ้าหรอก ให้เจ้าคิดเอาเองว่า ใคร...ข้าพูดในใจตอบกลับไป เอ๊ะ....เมื่อกี้ เงาใครน่ะ?
'เฟนเซล....แย่ล่ะสิ ถ้ายัยนั่นเจอกับเฟนเซลเข้ามีหวังได้เรื่องแหงๆเลย'
...แล้วเอายังไงดีล่ะ ... ข้าถามในใจ
'ข้าว่า ทางที่ดีเจ้าอย่าไปยุ่งเลย 2 คนนั้นน่ะ พราะตอนนี้มันคนในนั้นอยู่คงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก'
...นั่นน่ะสินะ แล้วเราจะไม่ไปช่วย คาเรนจริงๆงั้นเหรอ?...ข้าถามเจ้าเสือ
'ยัยนั่นรู้ตัวเองดีว่า ต้องทำยังไง เพราะฉะนั้นรีบไปนอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว'
...นั่นน่ะสินะ งั้นพรุ่งนี้ค่อยอลงถามคาเรนดูก็แล้วกัน...ข้าคิดในใจ ก่อนจะกลับห้อง
ด้านคาเรน
"นี่เจ้า ไม่คิดจะคืนดีกับ เฟนเซลจริงๆงั้นเหรอ" เอรินถามคาเรน เพราะเนื่องจากมาจากว่า ตนนั้นเป็น
เพื่อนสนิทของคาเรน
"ไม่ล่ะ เอริน ถึงข้าจะไปขอคืนดียังไง เฟนเซลก็คง ไม่ยอมรับ'ลูกชู้'อย่างข้าหรอก"คาเรนทำหน้า
อย่างปลงๆ
"ข้าว่า ถึงเจ้าจะเป็นลูกชู้แต่เจ้าก็เป็นน้องสาวของเฟนเซลนะ"ซีเอลพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองเจ้า
นายที่กำลังนอนหลับของตนเองต่อ
"แต่ข้าว่า..."
"ไง คาเรน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"มีเสียงๆหนึ่งดังมาจากด้านหลังของคาเรน จนทำให้คาเรนถึงกับ
ต้องหันหลังไปดู และคำตอบก็คือ....
"นี่ เฟนเซล มานี่หน่อยสิ!"เฟนเซลพูดก่อนจะทำหน้าตกใจ เหมือนมีไข่มังกืออยู่ใต้โต๊ะ
"มีอะไร กลา...อุ้บ!"เฟนเซลสลบไป โดยเนื่องมาจาก ผ้าเช็ดหน้าที่มียาสลบอยู่ในมือของกลาเซียส
"ขอโทษนะ เฟนเซลตามจริงแล้วข้าเองก็ไม่อยากทำเหมือน แต่ว่าข้าทำเพื่อความปลอดภัยของที่นี่
นะ"เมื่อกลาเซียสพูดจบ ก็ได้ลากศพ เอ๊ย! ลากร่างของเฟนเซล ไปไว้ในที่ลับตาที่สุด
...เฟนเซลจะหลับนานเท่าไหร่กันนะ? แต่ขอให้ สลบไปซัก 5 ชั่วโมงก็แล้วกัน งานจบ 2 ชั่วโมง
เหลือเวลานอน 3 ชั่วโมง กลาเซียสคิด
ด้านเซอเซส 6 โมงเย็น
"เฮ้อ....ใครใช้ให้มีงานแบบนี้กันนะ?"คาเรนถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
"อ่าว...ตามจริงแล้ว เจ้าไม่อยากมีเหรอ?"ข้าหันไปถามคาเรน
"อืม....แต่ว่า เพราะเจ้ากลาเซียสนี่แหละ ที่คะยั้นคะยอขอร้องให้ข้า อนุญาติให้จัดงาน สงสัยว่าหลัง
งานเลิกแล้วต้องไปคุยแล้วล่ะ..."คาเรนพูดเบาๆ ก่อนจะหัวนิ้ว กร๊อบๆๆ
"ไง คาเรน นานกี่ปีแล้วนะ ที่เจ้าไม่ได้กลับมาที่นี่"ซัทเซนเดินเข้ามาถามคาเรน
"เจ้าก็นับเอาสิ ตั้งแต่อายุ 14 ปี ตอนนี้ข้าก็ 19 แล้วด้วย"คาเรนตอบออกไปอย่างกวนประสาท
"ปากยังเก่งเหมือนเดิมเลยนะ"ซัทเซนพูดออกมาอย่างหมั้นไส้
"ขอบคุณ"และดูเหมือนว่า คาเรนจะไม่ใส่ใจซะด้วย
นี่...เจ้าเสือเมื่อไหร่ เฟนเซลกับหัวหน้าจะมาล่ะ?
"คงจัดการอะไรอยู่ล่ะมั่ง?"เจ้าเสือตอบข้า เหมือนรู้ว่า...กลาเซียสจะทำยังไง กับเฟนเซล และเจ้า
เสือก็พูดอีกว่า "อีกอย่าง ใครจะปล่อยให้เฟนเซลมาเจอหน้ายัยนั่นกัน? แค่เจอหน้ากัน ก็จ้องจะฆ่า
กันให้ตายแล้ว..."
"แต่นั่นมันเรื่องตั้งสมัยเด็กๆแล้วไม่ใช่เหรอ?"ข้าถามออกไปอย่างสงสัย
"เพราะ ยัยนั่น มันแค้นฝังหุ่นน่ะ"โฟรเซน พูดเบาๆ
"เซอเซส ลองกินนี่ดูสิ อร่อยนะ~"คาเรนวิ่งหรามาแต่ไกล แล้วกระโดดกอดคอข้า เอ...ถ้าให้สังเกต
ดีๆทำไม เจ้าเสือ ทำหน้าหึงแบบนั้นนะ?
'ข...ข้า ไม่ได้หึงซักหน่อย เจ้าคิดไปเองรึเปล่า รึว่าเจ้าเกลียดความซวยจนบ้าไปแล้ว?'อุตส่าห์
ถามดีๆแล้ว แท้ๆ วันหลังข้าจะไม่ถามเจ้าแล้ว ไอ้เรื่องแบบนี้...
"คิก...."คาเรนหัวเราะออกมาเบาๆ เหมือนจงใจให้โฟรเซนได้ยิน แต่ดูเหมือนว่า ศึก พี่น้อง เพิ่งเริ่ม
ขึ้นเท่านั้น
ด้านกลาเซียส
"อือ..."กลาเซียสครางออกมาอย่างเบาๆ เพราะเนื่องมาจากหลับไปแล้ว และจู่ๆก็ได้มีร่างสีดำร่าง
หนึ่ง เปิดประตูห้องของกลาเซียสออกไปข้างนอก
"ข้าไม่อยากทำหรอกนะ เรื่องแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่าเจ้ากุมความลับอะไรบางอย่างที่ให้ข้ารู้ไม่ได้อยู่
เพราะงั้น วันนี้ ข้าขอออกไปดูหน่อยเถอะ ว่ามันคืออะไร"ร่างสีดำ หรือ เฟนเซลพูด ก่อนจะออกจาก
ห้องกลาเซียสไป
ด้านเซอเซส
เฮ้อ....ง่วงนอนจะเลย ฮ้าว~นี่เจ้าเสือ ตอนนี้ข้าง่วงแล้วล่ะ กลับห้องกันได้รึยังเนี้ย?
'เจ้าง่วงเจ้าก็กลับไปสิ เกี่ยวอะไรกับข้าด้วย'เจ้าเสือพูดในใจ
"อ่าว...เซอเซส ง่วงแล้วเหรอ เจ้าจะไปนอนตอนนี้ก็ได้นะ ข้าไม่ว่าอะไรเจ้าหรอก"คาเรนพูดและยิ้ม
ให้ข้า
"อืม...ขอบใจนะ งั้นข้าขอไปนอนก่อนล่ะ เจ้าเสือ ไปด้วยกันไหม?"ข้าหันไปถามเจ้าเสือ
"ก็เอาสิ"เจ้าเสือตอบกลับ
"ราตรีสวัสดิ์นะ เซอเซส พี่โฟรเซน"คาเรนยิ้มบางๆแล้วโบกมือ ให้เรา 2 คน คาเรนนี่เป็นคนดีเกิน
คาดแฮะ ต่างจากนิสัยคนแถมนี้ ลิบลับเลยล่ะ
'เจ้าพูดถึงข้าอยู่งั้นเหรอ?'เจ้าเสือถามข้า
...ข้าไม่บอกเจ้าหรอก ให้เจ้าคิดเอาเองว่า ใคร...ข้าพูดในใจตอบกลับไป เอ๊ะ....เมื่อกี้ เงาใครน่ะ?
'เฟนเซล....แย่ล่ะสิ ถ้ายัยนั่นเจอกับเฟนเซลเข้ามีหวังได้เรื่องแหงๆเลย'
...แล้วเอายังไงดีล่ะ ... ข้าถามในใจ
'ข้าว่า ทางที่ดีเจ้าอย่าไปยุ่งเลย 2 คนนั้นน่ะ พราะตอนนี้มันคนในนั้นอยู่คงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก'
...นั่นน่ะสินะ แล้วเราจะไม่ไปช่วย คาเรนจริงๆงั้นเหรอ?...ข้าถามเจ้าเสือ
'ยัยนั่นรู้ตัวเองดีว่า ต้องทำยังไง เพราะฉะนั้นรีบไปนอนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว'
...นั่นน่ะสินะ งั้นพรุ่งนี้ค่อยอลงถามคาเรนดูก็แล้วกัน...ข้าคิดในใจ ก่อนจะกลับห้อง
ด้านคาเรน
"นี่เจ้า ไม่คิดจะคืนดีกับ เฟนเซลจริงๆงั้นเหรอ" เอรินถามคาเรน เพราะเนื่องจากมาจากว่า ตนนั้นเป็น
เพื่อนสนิทของคาเรน
"ไม่ล่ะ เอริน ถึงข้าจะไปขอคืนดียังไง เฟนเซลก็คง ไม่ยอมรับ'ลูกชู้'อย่างข้าหรอก"คาเรนทำหน้า
อย่างปลงๆ
"ข้าว่า ถึงเจ้าจะเป็นลูกชู้แต่เจ้าก็เป็นน้องสาวของเฟนเซลนะ"ซีเอลพูด ก่อนจะหันหน้าไปมองเจ้า
นายที่กำลังนอนหลับของตนเองต่อ
"แต่ข้าว่า..."
"ไง คาเรน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"มีเสียงๆหนึ่งดังมาจากด้านหลังของคาเรน จนทำให้คาเรนถึงกับ
ต้องหันหลังไปดู และคำตอบก็คือ....
"เฟนเซล!!?"
--------------------------------------
บทที่ 2 หาชื่อตอนไม่ได้ต้องขอโทษด้วยนะคร้าบ~เนื่องมาจากว่า 'ไม่มีปัญญา 'จริงๆ (พวกชอบด่า
ตัวเอง) ซ้ำยังโดนเพื่อนบังคับให้เอาFan art มาลงอีก โฮๆโดนด่าน่ะผมโดนมาเยอะ แต่เสียวโดน
แม่ยกรุมยำน่ะสิ
(แม่ยกเซอเซส เตรียมอาวุธ มาฆ่าผม)
เพิ่งเอามาให้ดู 2ภาพนะงับ ยังมีอีกเยอะเลย + กับ ไม่กล้าเอาให้ดูด้วย ต้องซ่อนๆมันไม่ให้เพื่อน
เห็นก่อน ถ้าเพื่อนเห็นอีก มีหวัง ได้อายไปตลอดชั่วโครตแน่
ภาพนี้เนี้ยแหละ ไม่อยากเอามาโพสต์เล้ย! ขนาดแขนมันไม่เท่ากัน (แต่โดนเพื่อนบังคับมา โฮๆ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น