(ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

ลำดับตอนที่ #28 : บทที่ 27 ข้อตกลง

"Lizzie Borden took an axe

Give her mother forty whacks

When she sew what she had done

she gave her hather forty-one"เสียงคาเรนฮัมเพลงอย่างอารมณ์ เป็นอะไรของเค้ากันนะ? ผู้หญิง

คนนี้

"ดูเหมือนว่าจะ อารมณ์ดีจังเลยนะคาเรน"ซีเอลสังเกตเป็นคนแรก

"ก็แหงล่ะ ก็อุตส่าห์มีพ่อตามาค้างที่สมาพันธ์นี่นา...ทีนี้จะได้ไม่ต้องปวดหัวเรื่องไปเรียกวินด์เซล กับ
ไคลน์ไง"คาเรนพูดก่อนจะคลียิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี

"แต่ว่า ดูจากเพลงที่เจ้าร้องไปเมื่อกี้นี่มัน..."เจ้าเสือพูดค้างไว้เท่านั้นเหมือนจะแปลออก ตามจริง

แล้วข้าเองก็แปลออกเหมือนกัน แสดงว่าคาเรนมีความสุขบนความทุกข์ของไคลน์แหงๆ ร้องเพลง

Lizzie Borden มาได้ 5 รอบแล้ว...

"ทำไมเหรอ ข้ามีความสุขแล้วมันด้วยหรืออย่างไรกัน"คาเรนพูดก่อนจะส่งสายตาค้อนเจ้าเสือเล็ก

น้อย

"เจ้ามัน โรคจิตคาเรน"เจ้าเสือพูดออกไปอย่างหน้าตาย

"ในที่นี่ มีข้าคนเดียวที่ไหนล่ะ ที่โรคจิต"คาเรนพูด

"จะว่าไป หัวหน้าก็นอนหยอดน้ำข้าวต้มมาได้ 1 วันแล้วนี่นา...อีกนานเท่าไหร่จะออกจากห้อง

พยาบาลได้งั้นเหรอ คาเรนคุง?"พี่เพลหันหน้าไปถามคาเรน

"ไม่รู้สินะ ประมาณสัปดาห์ไม่ก็ 2 สัปดาห์ล่ะมั่ง? แต่เท่าที่รู้อำนาจในตอนนี้ ดันตกเป็นของข้าไปซะ

แล้ว หึๆ"คาเรนพูดก่อนจะหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ

"เจ้าเลิกหัวเราะแบบนั้นซะทีเถอะน่า...จะว่าไป เซอเซส เจ้าต้องไปปลุกลูกไม่ใช่เหรอ?"เจ้าเสือหัน

หน้ามาถามข้า จะว่าไปมันก็จริงแฮะ...ปานนี้เด็กๆคงจะตื่นกันแล้วล่ะ...

"งั้นเดี๋ยวข้ากลับมานะ"ข้าพูดก่อนจะมีเจ้าเสืออาสาบอกว่า

"งั้นข้า จะไปช่วยเจ้าปลุกแล้วกัน โฟรชีลล์เอง ก็เป็นเด็กหัวแข็งซะด้วย"เจ้าเสือพูดก่อนจะ เดินนำ

หน้าข้าไป จริงสินะ เท่าที่อยู่ด้วยกันมา ดูเหมือนว่าโฟรชีลล์จะเชื่อฟังแต่พ่อของตัวเองเท่านั้นแหละ

อีกอย่างจะว่าไป หน้าสองคนนั้นก็เหมือนจะถอดแบบออกมาเหมือนกันด้วยสิ ส่วนเซซินเห็นคาเรน

แอบแซวว่าหน้าตาคล้ายข้ามาก ทั้งผมดำแอบแซมเงินนิดๆ แต่ส่วนตากลับเหมือนเจ้าเสือซะได้...

"โอ้ๆ ข้าลืมไปเลยว่าต้องไปล้างแผลกลาเซียส ยังไงเดี๋ยวข้ากลับมานะ"คาเรนพูดก่อนจะโบกมือให้

พี่เพล

"อย่าลงมือหนักนักล่ะ"พี่เพลพูดกับคาเรนเบาๆ

"แล้วใครว่าข้าใช้มือล่ะ? ข้าราดทั้งขวดเลยต่างหาก"คาเรนพูดก่อนจะหายตัวไป ทั้งๆที่พีเพลยังไม่

ทันจะห้ามคาเรนเลยว่างอยากทำแบบนั้นเชียวนะ'

ห้องเซอเซส

"เซซิน อ่าวตื่นแล้วเหรอ?"ข้าก้มไปถามเซซินที่มีน้ำตาคลอเบ้าอยู่เล็กน้อยก่อนจะมางอแงข้าว่า...

"แม่จ๋า  พี่โฟรชีลล์น่ะสิ ดันถีบข้าตกเตียง ฮือ..."เซซินแอบปล่อยโฮเล็กน้อย ก่อนที่ข้าจะเข้าไปกอด

เซซินแล้วลูบหัวปลอบ

"ข้าขอโทษ สงสัยข้าจะละเมอนักไปหน่อยน่ะ..."โฟรชีลล์ พูดก่อนจะลูบหัวเซซินด้วยอีกคน

"ไม่ไหวเลยนา...โฟรชีลล์ ไปติดเชื้อนอนดิ้นมาจากใครกันเนี้ย..."เสือพูดก่อนจะเหล่ตามาทางข้า

"สาบานได้เลยนะ ว่าไม่ใช่ข้าแน่นอน..."ข้าพูดออกไปก่อนจะส่งสายตาค้อนเล็กน้อยก่อนจะมีเจ้า

เสือส่งสายตาย้อนมาทางข้าว่า...'อ๋อเหรอ?'

ฮึ๋ย เจ้าเสือตนนี้มันน่าฆ่านัก!!!

 ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

"เข้ามาสิ..."ข้าพูดออกไปก่อนเห็นร่างวินด์เทเซีย

"น้าเซอเซส พ่อจ๋าเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ จู่ๆก็หวยโหยออกมาเป็นผีเฉยเลยอ่า...หนูกลัว..."วินด์เทเซียพูด

เสียงสั่นเล็กน้อย

"เพราะเจ้าเคย์เซอร์แหงๆแบบนี้"เจ้าเสือพูดออกมาเบาๆ

"แล้ว วินด์เซลล่ะ?"ข้าถามวินด์เทเซีย

"แม่จ๋าโดนคุณตาลากไปไหนก็ไม่รู้"วินด์เทเซียพูดก่อนจะทำหน้าเหมือนร้องไห้ เอาเข้าไปเถอะ...คน

ที่ชื่อเคย์เซอร์รู้สึกว่าจะ หวงวินด์เซลจังเลยนะ...

"อรุณสวัสดิ์จ้า!"วินด์เซลที่โผล่มาจากไหนไม่รู้มาทักทายพวกข้า

"วินด์เซล เจ้าหายไปไหนมา"ข้าหันหน้าไปถามวินด์เซล

"อ๋อ...เคย์เซอร์น่ะสิ บอกว่าจะให้เรากลับวายุอัคคี แต่ว่า ใครจะกลับให้โง่ล่ะว่าไหม วินด์เทเซีย"วินด์

เซลพูดก่อนจะลูบหัวปลอบวินด์เทเซียเบาๆ

"นั่นน่ะสิ ที่โน่นจะมีเพื่อนรุ่นเดี๋ยวกันให้หนูเล่นด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้"วินด์เทเซียพูดก่อนจะทำหน้าเหมือน

สาปแช่งตาตัวเอง ...เฮ้ย...นั่นมันตาเจ้านะ

"งั้น...ลองให้พวกเจ้าไปพักที่วายุอัคคีดูไหมล่ะ"จู่ๆเคย์เซอร์ก็เสนอความเห็นด้วยขึ้นมา...เอ....มาจาก

ไหนกันล่ะเนี้ย

"ถ้าพ่อจ๋า แม่จ๋ากับน้าคาเรนไม่ไป พวกเราก็ไม่ไป!"เซซินกับโฟรชีลล์พูดออกมาพร้อมกัน รักครอบ

ครัวกันจังเลยนะ เด็กพวกนี้

"จะว่าไป มันก็จริงนะ ถ้าคุณตาไม่ยอมให้พ่อจ๋าไปด้วยก็อย่าหวังจะให้ข้าไปเลย ท่านบอกเองไม่ใช่

เหรอว่าข้ามีกลิ่นอายของพวกปฐพีวารีอยู่ด้วย เพราะงั้นพ่อจ๋าก็ต้องไปด้วย!"วินด์เทซียประกาศเสียง

แข็งกับเคย์เซอร์ ยอมรับเลย ว่าวินด์เทเซียรักพ่อของตนเองมาก

"จะว่าไป มันก็จริงนะ เคย์เซอร์เพราะว่า ถึงวินด์น้อยจะมีผมสีแดงเหมือนวายุอัคคีของเรา แต่ว่า สี

ตานี่สิ ดันเป็นสีน้ำตาล นี่ถ้าลองให้วินด์น้อยกางปีกออกมามันจะเป็นสีอะไร"วินด์เซลพูดก่อนจะทำ

หน้าเหมือนกับว่า เห็นด้วยกับวินด์เทเซีย

"จะว่า...เจ้ากางปีกได้รึยัง วินด์เทเซีย"เคย์เซอร์หันหน้าไปถามวินด์เทเซียที่หลบอยู่หลังวินด์เซล

 วินด์เทเซียพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะกางปีกมังกรออกมาให้ดู ข้างหึ่งเป็นสีน้ำตาลของปฐพีวารี อีก

ข้างดันเป็นสีแดงเพลิงของวายุอัคคี สมแล้วที่เป็นทายาทของมังกรบ้า

"อ่า...สมแล้วที่เป็นลูกของมังกรบ้า"เคย์เซอร์พูดออกมาเบาๆ

"เจ้าว่าเรางั้นเหรอ เคย์เซอร์"วินด์เซลส่งสายตาค้อนเคย์เซอร์เล็กน้อย

"ท่านตาน่ะ ถ้าตกลงตามข้อตกลงที่พวกเราตั้งไว้ ข้าก็จะไปด้วย ถ้าท่านตาไม่ได้ทำตามข้าตกลงก็

อย่าหวังเลย"วินด์เทเซียพูดเสียงแข็ง

"ไหนล่ะ ข้อตกลงของเจ้า"เคย์เซอร์พูดก่อนจะมองหาใบข้อตกลง...อย่างที่เขาว่านั่นแหละ เด็กมัน

ไม่รู้เรื่อง เคย์เซอร์คิดผิด จู่ๆวินด์เทเซียก็เอาใบเอกสารใบหนึ่งมาให้เคย์เซอร์ดู ไม่น่าเชื่อว่าเด็ก

ขนาดนี้จะรู้จักกับคำว่าใบสัญญาด้วย อีกอย่างวินด์เทเซีย ก็สนิทกับลูกเราซะด้วยสิ...

"เซ็นด้วยนะ ท่านตา"วินด์เทเซียยิ้มๆ ก่อนจะส่งปากกาขนนกมาให้เคย์เซอร์

  เหล่เหลี่ยมเหมือนแม่ไม่มีผิด! ข้าคิดก่อนจะทำหน้าหยองๆเล็กน้อย...เซซิน โฟรชีลล์ เจ้าอย่าเอา

เป็นแบบอย่างเชียวนะ...

"เอาเป็นว่าตกลงนะ เจ้าค่ะ ท่านตา งั้นข้าขอไปตามพ่อจ๋ามาก่อนดีกว่า..."วินด์เทเซยพูดก่อนจะเดิน

ดุ่มๆออกจากห้องไป

"วินด์เซล เจ้าสอนลูกเจ้ายังไงเนี้ย"ข้าถามวินด์เซลอย่างสงสัย

"ง่า...ข้าไม่เคยสอนเค้าแบบนี้เลยนะ"วินด์เซลทำหน้าเหมือนจะอึ้งเหมือนกัน  น่ากลัวจริงๆเด็กคนนี้