(ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 21 มาทดสอบความกล้ากันเถอะ (บทจบ)

"อือ..."ข้าครางเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลืมตามาเห็นเด็กหนุ่มที่จับตัวข้ามา

"ตื่นแล้วเหรอ?"เด็กหนุ่มคนนั้นถามข้า ก่อนจะเข้ามาดูอาการที่ท้องของข้าอีกครั้งหนึ่ง จรืงสืนะ ก็ข้า

โดนเจ้าเด็กนี่ชกท้องนี่นา!

"ขอโทษ พอดีว่าข้าคงชกหนักไปหน่อยน่ะ"เด็กคนนั้นพูดก่อนจะเอาข้าวมาให้ข้ากิน

"กินได้แน่เหรอ?"ข้าถามเด็คนนั้น

"จะให้ข้ากินให้ดูไหมล่ะ?"เด็กคนนั้น หันนห้ามาถามข้า ถึงจะตาบอดแตก็หันหน้าไปถูกทางแฮะ...

"ขอบคุณ..."ขอบคุณที่อุตส่าห์ไว้ชีวิตข้า

"ไม่เป็นไรหรอก"เด็กคนนั้นพูด ก่อนจะนั่งลงที่พื้นข้างๆข้า ทำไมล่ะ? ทำไมเด็กคนนี้ต้องดีกับข้าด้วย
เราเป็นศัตรูกันไม่ใช่เหรอ? แต่แล้วทำไมเด็กคนนี้ถึงได้....

"มาแล้ว...."เด็กคนนั้นพูดสั้นๆก่อนจะชักมือออกมาจากแขนเสื้อทั้งสอง เหมือนจะเตรียมรับการโจม

ตีบางอย่าง

 เคร้ง!

   เสียงเหล็กสองชนิดกระทบกัน เจ้าเสือนี่นา!?

"ใจกล้าไม่เบาเลยนี่นา อุตส่าห์บุกมาถึงนี่เลยเหรอเนี้ย"เด็กคนนั้นพูดก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่าง

ภาคภูมิใจ เหมือนยังไม่เคยมีใครเข้ามาในนี้มาก่อน

"ก็ข้าใช้จิตหานายเอานี่หว่า...คืดเหรอว่าซ่อนในป่าลึกขนาดนี้ข้าจะจับจิตไม่ได้"เจ้าเสือพูดกับเด็ก

คนนั้น

"เซอเซสคุง เป็นอะไรมากรึเปล่า?"พี่เพลวิ่งมาหาข้าด้วยความเป็นห่วง

"ข้าไม่เป็นไรหรอก พี่เพล แต่ว่าเด็กคนนั้น...."ข้าพูดค้างไว้เท่านั้นก่อนจะหันไปมองเด็กหนุ่มที่กำลัง

ตั้งรับการโจมตีอย่างเต็มที่ ในการใช้มีดแบบนี้มันทำไมมันคุ้นๆตาจังนะ....

"เจ้าเซ่อ ข้ามารับเจ้าแล้วนะ"เจ้าเสือพูดก่อนจะอุ้มข้าพาดบ่า

"ฉวยโอกาสคนเก่งจังเลยนะ โฟรเซนโฟเรซิน"เด็กหนุ่มคนนั้นพูด ก่อนจะแสยะยิ้มออกมา

"เจ้ารู้จักชื่อข้าได้ยังไงกัน?"เจ้าเสือถามอย่างตกตะลึง

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าข้ารู้สึกว่าเจ้าน่าจะชื่อนี้"เด็กคนนั้นยักไหล่ก่อนจะเดินหนีไป

"เฮ้!นี่เจ้าจะไปไหนกันน่ะ!"เจ้าเสือตะโกนถามเด็กคนนั้น

"ถ้าเจ้าเป็นห่วงเซอเซเรซิสเซทัล ก็ดูแลกันให้ดีๆหน่อยก็แล้วกันนะ..."เด็กคนนั้นพูดก่อนจะใช้ระเบิด

ควันหนีไป

"ทำไมเค้าถึงรู้จักชื่อเจ้าได้ล่ะ เซอเซสคุง..."พี่เพลหันมาถามข้า

"ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน..."ทำไมรู้สึกว่าเด็กคนนั้น เหมือนกับคนใกล้ชิดของเราเลยนะ...เป็นไปไม่ได้

หรอกมั่ง?

'ก็ไม่แน่เสมอไปนี่นา...อีกถ้าหมอนั่นรู้ชื่อเต็มเจ้ากับข้าก็เท่ากับว่า น่าจะเป็นผู้ส่งสารสามภพเหมือน

กัน'เจ้าเสือพูดด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังคุ้นคิดอยู่ นั่นน่ะสินะ แต่ว่าใครล่ะ....

ทางออก

"ช้ากันซะไม่มีนะพวกเจ้าดูสิ พวกข้าย่างปลามาได้ 5 ตัวแล้วเนี้ย"วินด์เซลพูดก่อนจะชี้ไปที่ปลาย่าง

เหมือนกับว่าย่างรอเวลามานานมากแล้ว

"เอาน่า วินด์เซลคุง พอดีว่าเกิดปัญหากลางทางนิดหน่อยน่ะ"พี่เพลพูดก่อนจะทำท่าขอโทษขอโพย

วินด์เซลเป็นการใหญ่

"ปัญหางั้นเหรอ?"คาเรน ที่กำลังแกะปลาย่างอยู่นั้นหันมาถามพี่เพล

"พอดีว่า เซอเซสคุง โดนเด็กปริศนาคนหนึ่งลักพาตัวไปน่ะ"พี่เพลพูด ก่อนที่จะรับปลาย่างที่คาเรน

เพิ่งส่งมาให้เมื่อกี้นี้เอง ...ก็แหงล่ะ ก็นั่นมันข้านี่นา ไว้วันหลังเล่นหนักๆหน่อยดีกว่า คาเรนคิดในใจ

ก่อนจะแกะปลาย่างต่อ

"ว่าแต่ว่เจ้าเป็นอะไรมากรึเปล่า ให้เฟนเซลดูอาการให้เอาไหม?"หัวหน้าถามข้าด้วย ด้วยความเป็น

ห่วง

"อย่าเลย แค่ตอนนั้น ข้าก็นอนไม่หลับเป็นคืนแล้ว"คาเรนพูดก่อนจะเอาปลาย่างที่แกะไว้เข้าปาก

ข้าถามจริง?มันอร่อยขนาดที่สามารถ ทำให้เจ้าเมินพวกเราได้เลยงั้นเหรอ?

'เวลากิน ยัยปิศาจเคยสนใจใครที่ไหนด้วยงั้นเหรอ? แสดงว่า ยัยปิศาจเข้าขั้นโคม่าแล้วแหงๆ'เจ้า

เสือพูดตอบข้าในใจ

"อ๊ะ เซอเซส กินไหม?"วินด์เซลพูดก่อนจะยื่นปลาย่างมาให้ข้า

"ขอบใจมากนะ วินด์เซล"ข้าพูดก่อนจะยิ้มเป็นการขอบคุณให้วินด์เซล

"รีบๆก่อนเถอะ เดี๋ยว สองหน่อที่อยู่ที่ห้องเช่าจะโวยวายเอานะ"คาเรนพูดก่อนจะแกะปลาย่างกินต่อ

ไป จริงสินะ ข้าลืมซัทเซน กัน จีเซลที่อยู่ที่บ้านได้ยังไงกันล่ะเนี้ย

'คงตั้งแต่ที่เจ้าโดนลักพาตัวไปแล้วล่ะ'เจ้าเสือตอบข้าในใจ

งั้นเหรอ? ข้าถามมันเพิ่อความแน่ใจอีกครั้งหนึ่ง

"ข้าหมดแล้วนะ จะให้ข้ากลับก่อนไหม?"คาเรนพูดก่อนจะลุกขึ้นมาปัดเศษปลาย่าง

"ไม่ต้องเลย เจ้าชอบทิ้งพวกข้าตลอดเลยนะ เท่าที่ข้าสังเกตมาเนี้ย"หัวหน้าพูดก่อนจะรั้นแขนคาเรน

ไว้

"ก็ข้ามันมีนิสัยแล้งน้ำใจแบบนี้มาแต่ไหน แต่ไรแล้วนี่นา"คาเรนพูด ก่อนจะหันหน้าเหี้ยมไปทางหัว

หน้า

"ไม่รู้ล่ะ เท่าที่รู้เจ้าต้องรอพวกข้าก่อน ไม่งั้นโบนัสเดือนนี้เตรียมตัวอดได้เลย"หัวหน้าพูดตัดพ้อกับ

คาเรน

"โหย! ไอ้งก"คาเรนพูดก่อนจะสะบัดหน้าหนี โดยที่มีหัวหน้ากำลังส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจที่มี

ลูกน้องแบบนี้

"ไม่ไหวเลยนะ สองคนนี้ ตบตีกันได้ตลอด ตั้งแต่ตอนที่พวกเราออกไปตกปลากันแล้ว"ไคลน์พูด

ก่อนจะทำหน้าเหนื่อยใจกับทั้งสอง

"แต่เอาเถอะ ยังไงก็กลับกันตอนนี้เลยก็แล้วกันนะ ที่สมาพันธ์ปานนี้คงมางานบานตะไทแล้วล่ะ"หัว

หน้าพูดก่อนจะลุกขึ้นมาปัดเศษปลาย่าง

"อืม.."ข้าพูดก่อนจะ ลุกขึ้นมาอีกคนหนึ่ง จะได้กลับสมาพันธ์แล้วสินะ ดีใจจังเลยที่เรื่องวุ่นวายจะได้

จบในวันนี้แล้ว

ที่สมาพันธ์

"เฮ้อ...เอายังไงกับเจ้าเด็กสามคนนี่ดีล่ะเนี้ย"คาร์ทพูดอย่างเหนื่อยใจ ขอReplay หน่อยก็แล้วกันนะ

ปัง!

"อ้าว ทุกคนกลับมาแล้ว...เฮ้ย!"คาร์ทพูดในเสียงปกติก่อนอุทานขึ้นมาอย่างตกใจ ...เด็กนี่นาเข้ามา

ได้ยังไงกัน?  เด็กสามคนนั้น ตกใจ กับ เสียงของคาร์ทเล็กน้อยจึงสลบไป ...เฮ้อ...เด็กมันขวัญอย่าง

นี้ ทุกคนเลยเหรอเนี้ย คาร์มคิดในใจก่อนจะนำร่างของเด็กทั้งสาม ไปนอนพักที่ห้องพยาบาล

"ถ้าพวกที่เหลือกลับมาล่ะ ก็เราต้องแย่แน่ๆเลย ที่เก็บเด็กที่ไหนไม่รู้ มาไว้ที่นี่" คาร์ทพูดก่อนจะกุม

ขมับตัวเองอย่างปวดหัว ต่องรีบหาข้อแก้ตัวแล้วล่ะ...คาร์ทคิด

------------------------------------------------

 ฝนเอ๋ย อย่าตกๆ ถ้าตกพ่อแช่งนะ...ตกลงมาได้ตกลงมาดีเหลือเกินนะ จะวืดอดอัพฟิตเนี้ย ชิๆ