ลำดับตอนที่ #18
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : บทที่ 17 เป็นห่วง
"ว่ายังไงนะ!!!!!!!!"คาเรนคำราม
"ก..ก็อย่างที่ได้ยินไปนั่นแหละจ้ะ...พอดีว่าเซอเซสมีงานด่วนเข้ามาก็เลย...."วินด์เซลพูดด้วยน้ำเสียง
สั่น
"ไม่ได้ไปบอกข้าสินะ"คาเรนพูด ...ชิ!ของเล่นดันออกไปข้างนอกซะแล้ว....น่าหงุดหงิดชมัดยาดเลย
...คาเรนคิดอย่างหงุดกงิด
"เป็นอะไรรึเปล่า คาเรน"วินด์เซลถามคาเรน เนื่องมาจากว่าเห็นคาเรนเงียบไปนั่นเอง
"จะไปห้องสมุด...."คาเรนพูดก่อนจะเดินหายไปในความมืด
ห้องสมุด
ตุ้บ!
ฝีเท้าสัมผัสกับพื้นห้องสมุดเบาๆ ก่อนที่คาเรนจะไปหาหนังสือมาอ่านแค่หงุดกงิดก่อนที่จะฆ่าใคร
แถวนี้ ไม่งั้นคงน่ากลัวเป็นแน่...ดันทิ้งข้าลงคอนะพอเจ้าน่ะ คาเรนคิดตัดพ้อ โฟรเซน กับ เซอเซส
ก่อนจะเลือกหนังสือมาได้ 10 กว่าเล่มแล้ว
กึก...
"หา...?"คาเรนร้องเบาๆ ก่อนจะมองไปหานเสียงว่ามันมาจากไหน? ก่อนที่จะเหลือกไปเห็นชั้น
หนังสือชั้นหนึ่งที่ กำลังจะพังแหลมิแหลอยู่แล้ว ...เฮ้ย! อย่าเป็นแบบที่ข้าคิดไว้เชียวนะ แต่ดูเหมือน
ว่ามันเป็นจริงอย่างที่คาเรน มันล้มลงมาแล้ว!!!!!!!!!
"แว้ก!!!!!!!!"คาเรนร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะเกิดเสียงนี้ขึ้น
โครม!
ชั้นหนังสือล่มทับคาเรนเข้าจังๆ ...แต่เดี๋ยวก่อน ทำไมข้าไม่เจ็บแล้วล่ะ? คาเรนพูดก่อนจะลูบไป
ตามหัวของตนเองว่ามีแผลรึเปล่า ก่อนจะสังเกตได้ว่ามีเงาบางอย่างมาจากข้างบน
"พี่เฟนเซล!!!"คาเรนร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะทำท่าหนี...เอ๊ะ...ทำไมจู่ๆพี่เค้าก็...คาเรนคิด
ก่อนจะสังเกตร่างเฟนเซลใกล้ๆ ล...เลือด คาเรนคิดออกมาอย่างตกใจ
"พี่เฟนเซล ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!ข้ารู้นะว่าท่านหลับอยู่ไอ้พี่บ้า!!! ข้าบอกตื่นไง!"คาเรนตวาดใส่
เฟนเซล แต่นั่นไม่ทำให้เฟนเซลตื่นขึ้นมาได้เลย ...อย่าล่ะสิ ถ้าไม่รักษาล่ะก็พี่เค้าได้เลือดหมดตัว
เป็นแน่แท้ คาเรนคิด
แวบ!
แสงสีฟ้านวลตา ปรากฏที่มือของคาเรน ในขณะที่กำลังตั้งจิต จะรักษาให้เฟนเซล ...เจ้าพี่บ้า ถ้า
ท่านเลือดหมดตัวแล้วน็อคไป ข้าไม่ยอมนะ! คาเรนคิดก่อนจะทำหน้าเป็นห่วงเล็กน้อย
"เฮ้อ...."คาเรนถอนหายใจเมื่อรักษาให้เฟนเซลเสร็จเรียบร้อยแล้ว
...ว่าแต่จะยังไงกับร่างพี่เฟนเซลดีล่ะ ข้าเองก็ใช่ว่าจะแรงเยอะซะด้วย ปล่อยไว้แถวนี้มันก็กระไรอยู่
ใช้เวทย์เคลื่อนย้ายลากคอ พี่เค้ากลับห้องดีไหมนะ? คาเรนคิดในใจ ...เอาก็เอา
ห้องเฟนเซล
ตุ้บ!
ถึงแล้วสินะ ห้องพี่เฟนเซลไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย คาเรนวางร่างเฟนเซลลงก่อนจะ
สังเกตการณ์ห้องของเฟนเซล ก่อนจะเหลือกไปเห็นรูปภาพของตนเองใสมัยเด็กเข้า ...นี่พี่ข้ายังเก็บ
ไว้อยู่อีกเหรอเนี้ย? คาเรนคิดก่อนจะเข้าไปดูใกล้ คาเรนมองไปที่รูปข้างบน เป็นภาพที่คาเรนเคย
ไปตกปลากับเฟนเซลมาก่อน ภาพถัดไปก็คือ ภาพที่ เรานอนด้วยกันโดยมี พี่โฟรเซน เอาขาพาดที่
ร่างของคาเรน แต่ละภาพมา ล้วนแล้วแต่มีความทรงจำที่มีโฟรเซน เฟนเซล และคาเรน อยู่ด้วยทั้ง
นั้น...ดีใจจังเลยนะ ที่พี่อุตส่าห์เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี คาเรนคิด ก่อนจะเหลือกไปมองเฟนเซลที่
กำลังหลับอยู่ ...ถ้าข้า กับ พี่คืนดีกันได้ก็ดีน่ะสิ แต่ว่า.......คาเรนคิดไว้เท่านั้นก่อนจะได้ยินเสียง
ครางของเฟนเซลว่า...
"คาเรน ข้าขอโทษ....." ...ขอโทษงั้นเหรอ ถึงแม้ว่ามันไม่ได้ออกมาจากปากของพี่ก็เถอะ แต่ว่าแค่นี้
ข้าก็ซึ้งใจมากแล้วล่ะ คาเรนคิดก่อนยิ้มบางๆให้เฟนเซล
"ขอให้ถึงเวลานั้นไวๆนะ พี่ชาย"คาเรนพูดก่อนจะเดินหายไปอีกครั้ง
ตอนเย็น
"กลับมาแล้วจ..."ข้าพูดค้างไว้แค่นั้นก่อนจะมองไปที่หน้าของคาเรน จริงสินะ ก่อนไปข้าไม่ได้บอก
คาเรนเลยนี่นา
"กลับมาแล้วงั้นเหรอ?"คาเรนถามเสียงเย็น นั่นไง ข้าว่าคาเรนโกรธข้าชัวร์
"ยัยปิศาจเป็นอะไรมากรึเปล่า"เจ้าเสือทัก คาเรนที่อผ่รังสีอาฆาตออกมาเป็นระยะๆ ข้าขอบอกได้คำ
เดียวเลยว่า น่ากลัว....
"ทำไมไม่ยอมบอกข้าว่า พวกเจ้าไปส่งสารกัน?"คาเรนพูดก่อนจะทำหน้าอาฆาตใส่ข้า
"ก...ก็ เจ้าเสือมันเร่งข้านี่นา อีกอย่างสารมันก็กำนหดให้ว่งภายใน 5 ชั่วโมงซะด้วย"ข้าพูดเสียงสั่น
"งั้นหรอกเหรอ งั้นก็ข้าขอลงโทษพวกเจ้า 2 คนได้ไหมเนี้ย?"คาเรนพูดก่อนจะชักกริช 3 ง่ามคู่ของ
ตนออกมา ก่อนจะทำหน้าจะฆ่าข้าให้ได้เต็มสตรีม
"น...นี่ คาเรนเราว่านะ เจ้าน่ะ เพลาๆอารมณ์ลงหน่อยเถอะ"วินด์เซลพูดออกมาด้วยความกลัว ถึงแม้
ว่าจะไม่ได้โคนก็เถอะ แต่ก็คงแอบสงสารข้าลึกๆสินะ ขอบใขมาก เจ้าเพื่อนบ้า
"คนนอกอย่ามาแส่...."คาเรนพูดออกมาพร้อมรังสีอำมหิตที่แผ่ซานออกมาจำนวนมากมาย
"เอ่อ....."วินด์เซลติดอ่างไว้แค่นั้นก่อนจะมองข้าอย่างไว้อาลัย ถ้าข้าตายอย่าลืมไปเผาศพข้านะ
'ดีแล้วล่ะ ถ้าเจ้าตายไป ข้าจะได้หาเจ้านายใหม่ซักที' เจ้าเสือพูดในใจ
ว่าไงนะ เจ้าเสือบ้า!!! ข้าคิดกลับไปอย่างหงุดหงิดปนโมโห
"อยากได้อยู่ บนโลกนี้เลย เซอเซส พี่โฟรเซน" คาเรนพูดเสียงเย็น ก่อนจะเดินมาหาข้า กับ เจ้าเสือ
อย่างช้าๆ และใจเย็นๆ
"ไคลน์ เดี๋ยววันนี้ พวกเราไปเผาศพเซอเซสกับเจ้าเสือด้วยกันนะ"วินด์เซลหัวหน้าไปหาไคลน์
"ก็เอาสิ"ไคลน์พูดก่อนจะหันกลับไปดู คาเรนต่อ
"แว้ก!!!!!!!"ข้าร้องออกมาด้วความกลัว
"อาเมน" สองสามีภรรเมียพูดพร้อมกัน ...โชคดีนะ เซอเซส ไว้ชาติหน้าเราได้พบกันอีกนะ วินด์เซล
เอาผ้าเช็ดมาซับน้ำตาอย่างตอแหล
"ก..ก็อย่างที่ได้ยินไปนั่นแหละจ้ะ...พอดีว่าเซอเซสมีงานด่วนเข้ามาก็เลย...."วินด์เซลพูดด้วยน้ำเสียง
สั่น
"ไม่ได้ไปบอกข้าสินะ"คาเรนพูด ...ชิ!ของเล่นดันออกไปข้างนอกซะแล้ว....น่าหงุดหงิดชมัดยาดเลย
...คาเรนคิดอย่างหงุดกงิด
"เป็นอะไรรึเปล่า คาเรน"วินด์เซลถามคาเรน เนื่องมาจากว่าเห็นคาเรนเงียบไปนั่นเอง
"จะไปห้องสมุด...."คาเรนพูดก่อนจะเดินหายไปในความมืด
ห้องสมุด
ตุ้บ!
ฝีเท้าสัมผัสกับพื้นห้องสมุดเบาๆ ก่อนที่คาเรนจะไปหาหนังสือมาอ่านแค่หงุดกงิดก่อนที่จะฆ่าใคร
แถวนี้ ไม่งั้นคงน่ากลัวเป็นแน่...ดันทิ้งข้าลงคอนะพอเจ้าน่ะ คาเรนคิดตัดพ้อ โฟรเซน กับ เซอเซส
ก่อนจะเลือกหนังสือมาได้ 10 กว่าเล่มแล้ว
กึก...
"หา...?"คาเรนร้องเบาๆ ก่อนจะมองไปหานเสียงว่ามันมาจากไหน? ก่อนที่จะเหลือกไปเห็นชั้น
หนังสือชั้นหนึ่งที่ กำลังจะพังแหลมิแหลอยู่แล้ว ...เฮ้ย! อย่าเป็นแบบที่ข้าคิดไว้เชียวนะ แต่ดูเหมือน
ว่ามันเป็นจริงอย่างที่คาเรน มันล้มลงมาแล้ว!!!!!!!!!
"แว้ก!!!!!!!!"คาเรนร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะเกิดเสียงนี้ขึ้น
โครม!
ชั้นหนังสือล่มทับคาเรนเข้าจังๆ ...แต่เดี๋ยวก่อน ทำไมข้าไม่เจ็บแล้วล่ะ? คาเรนพูดก่อนจะลูบไป
ตามหัวของตนเองว่ามีแผลรึเปล่า ก่อนจะสังเกตได้ว่ามีเงาบางอย่างมาจากข้างบน
"พี่เฟนเซล!!!"คาเรนร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะทำท่าหนี...เอ๊ะ...ทำไมจู่ๆพี่เค้าก็...คาเรนคิด
ก่อนจะสังเกตร่างเฟนเซลใกล้ๆ ล...เลือด คาเรนคิดออกมาอย่างตกใจ
"พี่เฟนเซล ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!ข้ารู้นะว่าท่านหลับอยู่ไอ้พี่บ้า!!! ข้าบอกตื่นไง!"คาเรนตวาดใส่
เฟนเซล แต่นั่นไม่ทำให้เฟนเซลตื่นขึ้นมาได้เลย ...อย่าล่ะสิ ถ้าไม่รักษาล่ะก็พี่เค้าได้เลือดหมดตัว
เป็นแน่แท้ คาเรนคิด
แวบ!
แสงสีฟ้านวลตา ปรากฏที่มือของคาเรน ในขณะที่กำลังตั้งจิต จะรักษาให้เฟนเซล ...เจ้าพี่บ้า ถ้า
ท่านเลือดหมดตัวแล้วน็อคไป ข้าไม่ยอมนะ! คาเรนคิดก่อนจะทำหน้าเป็นห่วงเล็กน้อย
"เฮ้อ...."คาเรนถอนหายใจเมื่อรักษาให้เฟนเซลเสร็จเรียบร้อยแล้ว
...ว่าแต่จะยังไงกับร่างพี่เฟนเซลดีล่ะ ข้าเองก็ใช่ว่าจะแรงเยอะซะด้วย ปล่อยไว้แถวนี้มันก็กระไรอยู่
ใช้เวทย์เคลื่อนย้ายลากคอ พี่เค้ากลับห้องดีไหมนะ? คาเรนคิดในใจ ...เอาก็เอา
ห้องเฟนเซล
ตุ้บ!
ถึงแล้วสินะ ห้องพี่เฟนเซลไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย คาเรนวางร่างเฟนเซลลงก่อนจะ
สังเกตการณ์ห้องของเฟนเซล ก่อนจะเหลือกไปเห็นรูปภาพของตนเองใสมัยเด็กเข้า ...นี่พี่ข้ายังเก็บ
ไว้อยู่อีกเหรอเนี้ย? คาเรนคิดก่อนจะเข้าไปดูใกล้ คาเรนมองไปที่รูปข้างบน เป็นภาพที่คาเรนเคย
ไปตกปลากับเฟนเซลมาก่อน ภาพถัดไปก็คือ ภาพที่ เรานอนด้วยกันโดยมี พี่โฟรเซน เอาขาพาดที่
ร่างของคาเรน แต่ละภาพมา ล้วนแล้วแต่มีความทรงจำที่มีโฟรเซน เฟนเซล และคาเรน อยู่ด้วยทั้ง
นั้น...ดีใจจังเลยนะ ที่พี่อุตส่าห์เก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี คาเรนคิด ก่อนจะเหลือกไปมองเฟนเซลที่
กำลังหลับอยู่ ...ถ้าข้า กับ พี่คืนดีกันได้ก็ดีน่ะสิ แต่ว่า.......คาเรนคิดไว้เท่านั้นก่อนจะได้ยินเสียง
ครางของเฟนเซลว่า...
"คาเรน ข้าขอโทษ....." ...ขอโทษงั้นเหรอ ถึงแม้ว่ามันไม่ได้ออกมาจากปากของพี่ก็เถอะ แต่ว่าแค่นี้
ข้าก็ซึ้งใจมากแล้วล่ะ คาเรนคิดก่อนยิ้มบางๆให้เฟนเซล
"ขอให้ถึงเวลานั้นไวๆนะ พี่ชาย"คาเรนพูดก่อนจะเดินหายไปอีกครั้ง
ตอนเย็น
"กลับมาแล้วจ..."ข้าพูดค้างไว้แค่นั้นก่อนจะมองไปที่หน้าของคาเรน จริงสินะ ก่อนไปข้าไม่ได้บอก
คาเรนเลยนี่นา
"กลับมาแล้วงั้นเหรอ?"คาเรนถามเสียงเย็น นั่นไง ข้าว่าคาเรนโกรธข้าชัวร์
"ยัยปิศาจเป็นอะไรมากรึเปล่า"เจ้าเสือทัก คาเรนที่อผ่รังสีอาฆาตออกมาเป็นระยะๆ ข้าขอบอกได้คำ
เดียวเลยว่า น่ากลัว....
"ทำไมไม่ยอมบอกข้าว่า พวกเจ้าไปส่งสารกัน?"คาเรนพูดก่อนจะทำหน้าอาฆาตใส่ข้า
"ก...ก็ เจ้าเสือมันเร่งข้านี่นา อีกอย่างสารมันก็กำนหดให้ว่งภายใน 5 ชั่วโมงซะด้วย"ข้าพูดเสียงสั่น
"งั้นหรอกเหรอ งั้นก็ข้าขอลงโทษพวกเจ้า 2 คนได้ไหมเนี้ย?"คาเรนพูดก่อนจะชักกริช 3 ง่ามคู่ของ
ตนออกมา ก่อนจะทำหน้าจะฆ่าข้าให้ได้เต็มสตรีม
"น...นี่ คาเรนเราว่านะ เจ้าน่ะ เพลาๆอารมณ์ลงหน่อยเถอะ"วินด์เซลพูดออกมาด้วยความกลัว ถึงแม้
ว่าจะไม่ได้โคนก็เถอะ แต่ก็คงแอบสงสารข้าลึกๆสินะ ขอบใขมาก เจ้าเพื่อนบ้า
"คนนอกอย่ามาแส่...."คาเรนพูดออกมาพร้อมรังสีอำมหิตที่แผ่ซานออกมาจำนวนมากมาย
"เอ่อ....."วินด์เซลติดอ่างไว้แค่นั้นก่อนจะมองข้าอย่างไว้อาลัย ถ้าข้าตายอย่าลืมไปเผาศพข้านะ
'ดีแล้วล่ะ ถ้าเจ้าตายไป ข้าจะได้หาเจ้านายใหม่ซักที' เจ้าเสือพูดในใจ
ว่าไงนะ เจ้าเสือบ้า!!! ข้าคิดกลับไปอย่างหงุดหงิดปนโมโห
"อยากได้อยู่ บนโลกนี้เลย เซอเซส พี่โฟรเซน" คาเรนพูดเสียงเย็น ก่อนจะเดินมาหาข้า กับ เจ้าเสือ
อย่างช้าๆ และใจเย็นๆ
"ไคลน์ เดี๋ยววันนี้ พวกเราไปเผาศพเซอเซสกับเจ้าเสือด้วยกันนะ"วินด์เซลหัวหน้าไปหาไคลน์
"ก็เอาสิ"ไคลน์พูดก่อนจะหันกลับไปดู คาเรนต่อ
"แว้ก!!!!!!!"ข้าร้องออกมาด้วความกลัว
"อาเมน" สองสามีภรรเมียพูดพร้อมกัน ...โชคดีนะ เซอเซส ไว้ชาติหน้าเราได้พบกันอีกนะ วินด์เซล
เอาผ้าเช็ดมาซับน้ำตาอย่างตอแหล
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น