(ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 16 ยาเสน่ห์

"ฮิๆ 4คนเท่ากับ 2 คู่ ถ้าให้เซอเซส แล้วก็วินด์เซลกิน แค่รอบข้างก็ติดแต่แล้ว"คาเรนพูดก่อนที่จะ

เอายาเสน่ห์ที่ตัวเองเพิ่งปรุงมาใหม่ เทลองในอาหารของเซอเซส และวินด์เซล...แค่คิด ข้าก็สะใจ

แล้ว นับประสาอะไรกับตอนเห็นผล คาเรนคิดก่อนจะเอาอาหารไปให้พรรคพวกที่โต๊ะ

"วันหลังข้าขอล่ะนะ หัดไปยกกันเองบ้างสิ"คาเรนแอบดุพวกคนในกลุ่มเล็กน้อย...แบบนี้ต้องโดนลง

โทษ หึๆ คาเรนคิดอย่างสะอกสะใจ

"ได้ วันหลังข้าจะไม่ใช้เจ้าอีกแล้ว เจ้านี่มันช้าจริงๆเลย"เจ้าเสือว่าคาเรน แต่ก็ดีแล้วนี่นา ที่เค้า

อุตส่าห์เอาอาหารมาให้เรา

"ว่าแต่คาเรน เจ้าไม่ได้เอาเฟรสมาด้วยนี่นา..."ข้าพูดขึ้น

"เจ้าหมอนั่น มันไม่อยู่ที่นั่นอยู่แล้วนี่นา รีบๆกินเถอะ เดี๋ยวอาหารมันจะไม่อร่อย "คาเรนพูด นั่นน่ะ

สินะ งั้นข้าทานล่ะนะ

"อร่อยดีนี่นา ไม่เหมือนกับอาหารที่เรากินที่แดนมังกรเลยด้วย"วินด์เซลพูด

"งั้นเหรอ งนทานไปเยอะเลยนะ"...ยิ่งทานเยอะๆฤทธิ์ยาก็ยิ่งออกเยอะเหมือนกัน คาเรนคิดก่อนจะ

แสยะยิ้มออกมา

"คาเรน เจ้าเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมถึงแสยะยิ้มคนเดียว"ข้าถามคาเรน

"ไม่มีอะไรหรอกจ้า ฮะๆ"คาเรนพูดก่อนจะหัวเราะคนเดียว มาแปลกจริงแฮะ วันนี้

"ว่าแต่ พวกเรานอนกันที่ไหนงั้นเหรอ?"วินด์เซลถามถึงห้องที่จะให้เขาต้องพักอาศัยเป็นการชั่วคราว

"ตอนนี้ข้ายื่นใบเบิกห้องให้อยู่ อดทนรอไปก่อนก็แล้วกันนะ"คาเรนตอบออกไป อย่างไม่ต้องคิด

อะไรมากมายนัก

"ว่าแต่เป็นห้องยังไงงั้นเหรอ?"วินด์เซลยิงคำถามอีกข้อหนึ่งมาทาง คาเรน

"เตียงคู่ นอนกับไคลน์ไปก็แล้วกันนะ"คาเรนพูดก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารในจานตนต่อ อย่าง

ไม่สนใจใครที่ไหนทั้งสิ้น

"เอาล่ะ อิ่มแล้วขอบใจที่เลี้ยงนะ"วินด์เซลพูดก่อนจะยกมือไหว้คาเรน

"ไม่ว่ากัน เดี๋ยวข้อแลกเปลี่ยนค่อยบอกวันหลังนะ ว้าวๆ ข้าขอตัวก่อนดีกว่า"...อีก 2 นาที ยาจะออก

ฤทธิ์ เพราะนั้นข้าขอบายบีก่อนดีกว่า ลาเลยก็แล้วกัน คาเรนคิดก่อนจะใช้เวทย์เคลื่อนย้ายตัวเองไป

ที่อื่น

"ไปไหนของเค้านะ"ข้าพูดออกมาเบาๆ เฮ้อ อาหารหมดซักที อิ่มดีจังเลย...

"นี่เซอเซส อาหารติดที่แก้มเจ้าน่ะ"เจ้าเสือพูดขึ้น ตรงไหนกัน ไม่เห็นมีเลย

"เอาหน้ามานี่เลย"เจ้าเสือพูดก่อนจะดันหน้าของข้าให้มาทางเค้า

แผล็บ

 1 วินาที ต่อมาที่ข้าช็อกชนิดโคม่า เจ้าเสือเลียหน้าข้า!!! เจ้าไข้ขึ้นเหรอ โฟรเซน ตอบข้ามาหน่อย

เซ่!!

"วันนี้ เจ้าเสือแปลกไปนะ เซอเซส เค้าไม่สบายรึเปล่า?"วินดูเซลพูดก่อนจะถูกมือหนึ่ง อุ้มหนีหาย

ไป

"แว้ก!!!!!ไคลน์ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"วินด์เซลโวยวายก่อนจะทุบหลังไคลน์ แต่ไม่เป็นผล

"เจ้าเสือ เจ้าดูแปลกไปอีกแล้วนะ ไข้ขึ้นอีกแล้วรึไงกัน"ข้าพูดก่อนจะเอามือไปแตะหน้าผากของเจ้า

เสือ ก็ไม่ร้อนนี่นา แต่ว่าทำไม

"เซอเซส ข้ารักเจ้านะ"จู่ๆ เจ้าเสือก็...ว่าไงนะ!!!!!!!! เจ้าบอกว่าเจ้ารักข้างั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ เจ้า

เสือคนเดิมของข้าหายไปไหนอีกแล้ว เอาเจ้าเสือคนเดิมกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!! เจ้าคนเขียน เอา

เจ้าเสือคนเดิมคืนมา

 ข้าคิดได้เท่านั้นก่อนที่จะโดนเจ้าเสืออุ้มไป...อะ...ไร เจ้าคิดจะทำอะไรข้าน่ะ เจ้าเสือปล่อยเดี๋ยวนี้

เลยนะ ไหนเจ้าบอกว่าจะไม่กินน้ำผลไม้ผสมเหล้าแล้วไง!!

 และทันใดนั้นเอง ข้าก็ได้เห็นจีเซลพอดี สวรรค์ส่งใครมาให้ข้าไม่สน แต่ตอนนี้ ข้าต้องเอาตัวรอด

ให้ได้ก่อน

"จีเซล ช่วยด้วยเจ้าเสือเป็นอะไรไปก็ไม่รู้"ข้าส่งเสียงไปขอความช่วยเหลือจากจีเซล แต่กลับไม่มี

เสียงตอบกลับมาเลย แม้แต่น้อย ...เล่นอะไรกันน่ะ 2 คนนั้น จีเซลคิดในใจ ก่อนจะเดินหนีไป

สวรรค์ไม่เห็นใจข้าเลยใช่ไหม ข้าไปทำอะไรให้พวกท่านเกลียดข้างั้นเหรอ?!

ด้านวินด์เซล

   ...แย่ล่ะสิ จู่ๆ ไคลน์เกิดหื่นอะไรขึ้นมาเนี้ย? วินด์เซลคิด ...อ๊ะ นั่นพี่เพลที่เซอเซส เคารพนักเคารพ

หนานี่นา

"พี่เพลคือว่า...."วินด์เซลพูดค้างก่อนจะโดนเสียงๆหนึ่งแทรกเข้ามาว่า

"ห้องอยู่ที่ไหนงั้นเหรอ?"ไคลน์หันไปถาม พี่เพล

"อ๋อ...ห้องที่คาเรนไปเบิกไว้น่ะเหรอ? เดินไปอีก 2ห้องก็ถึงแล้ว ถ้าไม่ว่าอะไร ข้าไปก่อนนะ"พี่เพล

ยิ้มก่อนจะเดินจากไป

 ...ก...กลับมาก่อน ความหวังเดียวของข้า!!!! วินด์เซลคิดในใจ ก่อนจะหันหน้าซีดๆของตนเองไป

มองไคลน์ที่เกิดอาการบ้าอะไรขึ้นมา

ห้องวินด์คุง กับไคลน์คุง

 ตุ้บ!

  จู่ๆไคลน์ก็โยน วินด์เซล ไปไว้บนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม

"เจ้าบ้าปล่อยข้าเดี๋ยวนี้เลยนะ ว้าก!!!!!!!"วินด์เซลคำรามเท่านั้น ก่อนจะค่อยๆส่งเสียงครางออกมา

ด้านเดิม

"นี่เจ้าจะทำอะไรข้าน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!!"ข้าโวยวาย ทำไมถึงไม่มีใครเห็นใจข้าเลยนะ ฮือ....

ดูท่าชาตินี้ ข้าจะทำกรรมไว้เยอะเหลือเกินนะ

"โฟรเซน เจ้าจะอุ้นเซอเซสไปไหนน่ะ"จู่ๆซัทเซนก็เข้ามาทักเจ้าเสือ ซัทเซน ช่วยข้าด้วยๆ!!

"ซัทเซน ช่วยข้าที เจ้าเสือนี่มันจะแกล้งข้า"ข้าขอร้องให้ ซัทเซนช่วยแต่ดูท่าจะไม่ได้ผลเหมือนกัน

"น่าสนุกออกจะตายไป จะให้ข้าช่วยเจ้าทำไม" ม่าย!!!!!สวรรค์เกลียดข้า!!!เพราะข้าเป็นลูกครึ่ง

ระหว่างอีกากับ เทพรึไงกันนะ? ใครก็ได้ช่วยข้าที ฮือ...อ๊ะ เด็กผู้ชาย ที่เห็นตอนทดสอบนี่นา

แต่หารู้ไม่ว่า นั่นคือคาเรนในร่างของผู้ชาย

"เล่นอะไรอยู่เหรอครับ ทั้ง 2 คน คิดไม่คิดจะทำอะไรกันที่นี่หรอกนะครับ"เด็กหนุ่มพูดก่อน จะยิ้ม

ออกมาอย่างเป็นมิตร

"นี่เจ้า..."เจ้าเสือพูดค้างไว่แค่นั่น จริงสินะ เรายังไม่รู้จักชื่อเด็กหนุ่มคนนี้เลยนี่นา

"อ้อ ต้องขออภัยครับ ที่ลืมแน่นำตัว โนอาร์ ครับ"โนอาร์พูดก่อนยิ้มให้ข้าอีกครั้งหนึ่ง ...ฤทธิ์แรงได้

ใจดีจริงๆ  คาเรนคิด

"โนอาร์ นี่มันเรื่องส่วนตัวของชาวบ้าน เจ้าจะมาจัดงานนอกทำไม"เจ้าเสือว่า โนอาร์

"ก็เห็น คุณเซอเซสร้องให้ช่วยนี่ครับ ถึงแม้ว่าเซอเซสจะไม่ใช่เลดี้ แต่ก็มีส่วนเหมือนเลดี้เหมือนกัน

เพราะนั่นแล้ว  ฉุดกระชากลากถูเลดี้น่ะ คิดดีแล้วเหรอครับ?"โนอาร์พูดก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้งหนึ่ง
ทำไมรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นมันจะคุ้นๆนะ

"เพราะนั้นแล้ว ปล่อยจะดีกว่านะครับ เดี๋ยวก็โดนคุณเซอเซสเกลียดเอาหรอก พี่ชาย..."โนอาร์พูด

ก่อนจะ ใช้คาถาอะไรบางอย่างทำให้เจ้าเสือสลบไป แต่ก็ดีกว่าโดนปล้ำนั่นแหละ

"คุณโฟรเซนแค่สลบไปน่ะครับ ไม่ต้องไปใส่มากนักหรอกครับ คุณน่ะไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ"โนอาร์

ยิ้มบางๆให้ข้า ขอบใจมากนะ โนอาร์ยังพูดอีกว่า

"ยังไงข้าก็ขอลาก่อนนะครับ พอดีว่า งานมาอีกแล้ว..."โนอาร์พูดก่อนจะเดินผ่านข้าไป

"นี่โนอาร์ ข้าจะเจอเจ้าอีกที่ไหนงั้นเหรอ?"ข้าถามโนอาร์

"ท่านเจอข้า ออกจะบ่อยนี่นา...แต่ก็ช่างเถอะ เวทย์เคลื่อนย้าย..."หายไปอีกแล้ว ขอบใจเจ้าจริงๆนะ

สหายใหม่ของข้า

----------------------------------

จบๆ งานมาอีกแล้ว คนอ่านคนนึงดันอย่างรู่ประวัติคนเขียน งั้นจัดไปครับ

ชื่อ ด.ช. เรวิน อุทัยสินธุเจริญ อายุ 13 ปี ความรู้ระดับ ม.1

ศึกษาอยู่ ร.ว.บ. ห้อง King    การเรียนคณิตลากลงคลองไปแล้ว

ของที่ชอบ กินทุกอย่างนั่นแหละ ยกเว้น...

ของที่ไม่ชอบ กระเทียม (เอาไปไกลๆเลยนะ โว้ย!!!) + เป็นโรคแพ้กระเทียม

นิยาม เม้นวันละจิต จิตแจ่มใส

นิสัยและลักษณะที่เป็นจุดเด่น บ้าเหมือนวินด์เซล ซวยเหมือนเซอเซส

บอกได้แค่นี้แหละครับ พี่โทเทีย เบอร์อ่ะ อย่าเอาเลย ผมกลัวคนอ่านรู้แล้วจะโทรมาตามฟิค TT^TT