(ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 14 กลับสมาพันธ์

"โอ้โห นี่ซัฟเฟอรัส นี่เจ้าซื้อมาไม่แบ่งใครเลยเหรอ"คาเรนถามพี่ซัฟเฟอร์

"เปล่า"พี่ซัฟเฟอร์ตอบออกไป

"จะว่าไปแล้วเจ้าไม่กลับเลยเหรอ  วินด์เซล"คาเรนหันไปถาม วินด์เซล

"ง่า...ไม่กลับไม่ได้เหรอ ไคลน์"วินด์เซลหันไปถามไคลน์

"ไม่ได้ งั้นข้าก็ขอกลับเลยก็แล้วกันนะ"ไคลน์พูดก่อนจะกางปีกแล้วอุ้มวินด์เซลไปด้วย

"ท่านไคลน์รอด้วยสินะ"เฟรสพูดก่อนจะกางปีกไปอีกคน

"เจ้าพวกนี้นี่ก็แปลกดีจริงๆเลยเนอะว่าไหม?พี่โฟรเซน"คาเรนหันไปถามเจ้าเสือ

"เจ้า 2 ตัวนั่นก็แปลกอยู่แล้วนี่นา ว่าแต่เมื่อไหร่ เจ้าคืนดีกับเฟนเซลล่ะเนี้ย"คาเรนสะดุ้งเล็กน้อยที่ได้

ยินประโยคหลังของเจ้าเสือ

"ข้ายังไม่อยากเห็นหน้าเค้าตอนนี้ หวังว่าพี่จะเข้าใจข้านะ"คาเรนก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อย

"ข้าแค่ถามไปอย่างนั้นแหละ อย่าคิดมาเลยนะ คาเรน ไม่สมกับเป็นเจ้าเลย น้องสาวที่ข้ารู้จักน่ะนะ

ทั้งบ้าบิ่น บ้าเลือด ต่างๆนาๆ เลยล่ะ"เจ้าเสือพูดถึงคาเรน ตอนก่อนที่จะเป็นสภาพนี้

"งั้นเหรอ แล้วพี่ไม่รำคาญข้าบ้างเลยรึไงกัน..."คาเรนหันไปถามเจ้าเสือ

"มีพี่ชายที่ไหนจะคิดแบบนั้นบ้างล่ะ คาเรนคุง ข้าว่าทางที่ดีเจ้าลงไปคุยกับเฟนเซลดูจะดีกว่านะ"พี่

เพลพูดขึ้น

"ข้าหวังว่า เวลาแบบนั้นคงมาถึงในเร็ววันนี้นะ"คาเรนพูดก่อนเงยหน้าไปมองบนท้องฟ้า

"แต่ก็เอาเถอะ ข้าว่าตอนนี้เราใช้เวทย์เคลื่อนย้ายกลับไม่ได้เหรอ?"ข้าแสดงความคิดเห็น

"นั่นน่ะสินะ"จีเซลเห็นด้วยกับข้า

"งั้น ไว้เจอกันนะ"คาเรนพูดก่อนจะใช้เวทย์เคลื่อนย้าย  ไปซะแล้ว...ไม่ค่อยรอใครเลยนะ ผู้หญิงคนนี้

แต่เห็นอย่างนี้ ข้าก็ดีใจแล้วล่ะ จะได้ไม่ต้องเห็นคาเรนเวลาเครียดด้วย

"เจ้านี่ก็เป็นห่วงคนอื่นเก่งจังเลยนะ"เจ้าเสือพูดในระหว่างการใช้เวทย์เคลื่อนย้าย

"จะว่าไป เราก็เกือบลืมเฮพไปเลยนะ ไม่รู้ว่าปานนี้จะเป็นยังไงบ้าง"ข้าพูด

"คาเรนเคยพูดว่า เจ้าหมอนั่นน่ะ ตายยากออกจะตายไป เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก"เจ้า

เสือพูด งั้นก็ค่อยหายเป็นห่วงหน่อย

ที่สมาพันธ์

"เย้!!!ในที่สุดข้าก็ได้ห้องสะอาดขึ้นซักที"ข้าตะโกนออกมาอย่างดีใจ

"งั้นเหรอ งั้นก็ยินดีด้วยนะ"ซัทเซนยิ้มให้ข้า จะว่าไปแล้วคาเรนล่ะ?

"ไปห้องสมุดล่ะมั่ง คงไปหานวนิยายอ่านอีกแหงๆ"เจ้าเสือพูด เพิ่งรู้นะ ว่าคาเรนชอบอ่านนวนิยาย

ห้องสมุด

 เอ...มีหนังสืออะไรใหม่บ้างนะ คาเรนคิดก่อนที่จะไปมุมโน่นมุมนี้...อ๊ะ...เจอแล้ว คาเรนพูดก่อนจะ

ดึงหนังสืออกมา แต่เวลาเธอจะเอาหนังสือมักจะมีปัญหาตลอดเวลา นั่นก็คือส่วนสูงของตัวเธอเอง

นั่นแหละ ให้ตายสิ ทำไมข้าต้องเกิดมาตัวเตี้ยด้วยนะ คาเรนคิดออกมาอย่างเซ็งๆก่อนที่จะมีใครบ้าง

คนแย่งหนังสือที่เธอจ้องจะอ่านให้ได้

"นี่เจ้า คือว่าหนังสือเล่มนั้นน่ะ อ๊ะ! พี่..."คาเรนตกใจทันทีที่เห็นเฟนเซล

"คาเรน..?"เฟนเซลเรียกชื่อคาเรนออกมา

"อ๊ะ ข้าเพิ่งนึกได้ว่าข้ายังไม่ได้กินข้าว งั้นข้าไปที่โรงอาหารดีกว่า"คาเรนพูดก่อนจะเดินผ่านเฟนเซล

ไป

...คาเรนวิ่งหนีไปอีกแล้วสินะ  เฟนเซลพูดก่อนจะก้มหน้าลง...ทั้งๆที่ตอนนี้ เค้าออกจะสนิทกันแท้ๆ

'โอ๊ย'เสียงคาเรนร้องขึ้นมาเบาๆ

'เป็นอะไรไปเหรอ คาเรน'เฟนเซลตอนสมัยเด็กๆ ถามคาเรน

'พี่ ขาข้าเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ เจ็บอ่า ฮึก'คาเรนพูดก่อนจะสะอื้นอออกมา

'ไม่เป็นไร มีข้าอยู่ทั้งคนนี้ เจ้าอุตส่าห์ออกมาหาสมุนไพรให้โฟรเซนทั้งที'เฟนเซลพูดก่อนจะดู

อาการที่ขาของคาเรน

'ขาข้าเป็นยัไงบ้างอ่ะ พี่เฟนเซล'คาเรนถามถึงอาการขาตัวเอง

'แค่บวมนิดหน่อยน่ะ ไม่เป็นไรนะ'เฟนเซลพูดก่อนจะปลอบคาเรน โดยการจูบที่หย้าผากเบาๆ ก่อนจะ

พูดอีกว่า'เดี๋ยวข้าให้เจ้าขี่หลังก็แล้วกันนะ ขึ้นมาสิ'

'แล้วพี่ไม่หนักเหรอ?'คาเรนถามพี่ชายของตนเอง

'ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่น้องสาวตัวน้อยๆอย่างเจ้าไม่ทำให้ขาหนักได้หรอก'เฟนเซลพูดก่อนจะทุบที่

หน้าอกของตัวเองเหมือนกับว่า เชื่อใจข้าเถอะนะ

'ก...ก็ได้'คาเรนพูดก่อนที่จะปีนมาอยู่บนหลังเฟนเซล

'เกาะไว้ดีๆล่ะ'เฟนเซลพูด

'จ้า พี่ชาย'คาเรนยิ้ม

  ใช่แล้วมันตายจากตอนนี้ลิบลับเลย ตั้งแต่ตอนที่เค้าพลั้งปากไปเรียกคาเรนว่าลูกชู้ คารนก็ไม่เข้า

ใกล้เค้าอีกเลย ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมา คาเรน ข้าจะขอโทษเจ้ายังไงดี ในเมื่อจเเอแต่หนีข้าตลอด

เวลา เฟนเซลคิด ก่อนจะเดินออกมาจากห้องสมุด

ด้านเซอเซส

  เฮ้อ...ค่อยอิ่มขึ้นมาหน่อย ดูเหมือนว่าตั้งแต่กลับมา พี่ซัฟเฟอร์จะไม่ทำอะไรนอกจากสวาปามขนม

หวานที่ซื้อมา

"ทำไงได้ ก็เจ้าตัวเค้าชอบนี่นา"เจ้าเสือพูดขึ้นมา

 แล้วข้าไปว่าเค้าตอนไหนไม่ทราบ แต่ก็ชางเถอะ ปานนี้คาเรนจะเป็นยังไงบ้างนะ  วหังว่าจะไม่ได้ไป

เจอกับเฟนเซลเข้าหรอกนะ

"เจอนั่นแหละดีแล้ว 2 คนนั้นจะได้คืนดีกันซักที เพราะข้าเองก็ไม่ชอบเหมือนกันที่คนในครอบครัวมา

ทะเลาะกันเอง"

 อย่างนี้นี่เอง ข้าขออวยพรให้เฟนเซลสามารถบอกขอโทษคาเรนได้ก็แล้วกันนะ...