ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

    ลำดับตอนที่ #9 : บทที่ 8 จ่ายตลาด

    • อัปเดตล่าสุด 3 ก.ค. 53


        ขอโทษคร้าบ!!!! พอดีเมื่อคืน ลืมตั้งนาฬากิปลุกไว้ เลยไม่ได้มาอัพ TT^TT เลยอัพเป็นการไถ

    โทษ (เดี๋ยวคืนนี้จะมาอัพอีกนะครับ)

    ------------------------------------------------------------------------

    ตลาด

    "นี่เจ้ากินหรือยัดกันแน่เนี้ย คาเรน"ซีเอลมองรายการอาหารที่ยาวเป็นหางว่าวอย่างแหยงๆ

    "ยัดมั่ง?"คาเรนตอบไปอย่างกวนๆ

    "นี่คาเรน ว่าแต่เงินของเจ้ามันพอเหรอ?"ข้าถามคาเรนด้วยความเป็นห่วงเพราะกลัวจะเป็นโรคทรัพย์

    จางเหมือนตนเอง

    'ไม่ต้องห่วงหรอก นังนั่นมีเงินในบัตรตั้ง 500000 G เชียวนะ ไม่เหมือนกับเจ้าที่มีเงินแค่ 100G'

    ฉึก!!

      เจ้าเสือ เจ้าตั้งใจจะแทงใจดำข้างั้นเหรอ? ว่าแต่ทำไม คาเรนถึงมีเงินเยอะขนาดนั้นล่ะ?

    'ยัยนั่น ทำงาน 2 งานยังไงล่ะ งานที่ 1 คือ ส่งของเหมือนพวกเรา ส่วนงานที่ 2 ก็เป็นที่ปรึกษาเบื้อง

    หลังของกลาเซียส เลยได้เงินเดือนเยอะน่าดู'เจ้าเสือตอบ

    "ไม่ได้ๆ ของมันแพงนะหนู ลุงลดให้ไม่ได้หรอกนะ"จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายวัยกลางคน ส่ายหน้าไปมา

    โดยตรงหน้านั้น เป็นใครไม่ได้เลย นอกจากคาเรน อย่าบอกนะว่านั่นคือ....

    'อีกนิสัยหนึ่งของคาเรน ก็คือเป็นคนขี้งกยังไงล่ะ ปานนี้ยัยนั่นจะเหลือเงินเก็บไว้ขนาดนั้นเหรอ?'

    "นะเจ้าค้า! ข้าเป็นพี่คนโตของครอบครัวมีน้องให้ดูแล ตั้ง 12 คน แม่ข้า ก็ดันมาตายตอนที่น้องคน

    ที่ 12 ของข้าเกิด อีกอย่างพ่อของข้าก็ดันทิ้งข้าไปมีเมียไหมอีก สงสารข้าเถอะนะ ฮึก"คาเรนพูด

    อ้อน

       เล่ห์เหลี่ยมเยอะซะไม่มี ผู้หญิงคนนี้ ข้าทำหน้าแหยงๆเล็กน้อย และก็ขอชมนะ คาเรนเล่น ว่าเจ้า

    เล่นละครได้เหมือนมาก!! ทั้งสีหน้า ทั้งน้ำตา ขอบอกเลยว่า สุดยอด!

    'ยัยนั่นก็เป็นแบบนี้แหละ เป็นปิศาจน้อย ดีๆนี่เอง'

    "ลดก็ได้ๆ ข้าลดให้เจ้าเหลือ 1000 G เลยเอ้า"คนขายหันหน้าไปทางอื่น เพราะทนเห็นหน้าที่เปื้อน

    น้ำตาของคาเรน มิได้ ลดได้ตั้ง 2000 G แน่ะ น่ากลัวๆ

    "ได้ของครบแล้วล่ะ กลับกันเถอะนะ ทุกคน"คาเรนยิ้มให้พวกเรา ก่อนจะมี ปีก และหางอะไร

    บางอย่างโผล่ขึ้นมา

    'คาเรน เจ้านี่มันปิศาจชัดๆ'ซีเอลพูดกับ คาเรนในใจ

    ...ขอบใจมากนะ ที่ชม โฮะๆๆ  คาเรนคิดในใจตอบออกไป

    "ว่าแต่ แล้วเฮพ กินอะไรล่ะ"จีเซลถามคาเรน

    "ธูปที่คฤหาสน์ มีอยู่เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรหรอกน่า"คาเรนพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉย...

        สรุปว่า คาเรนปักธูปเรียกให้เฮพมากินสินะ...สมแล้วที่เป็นวิญญาณ แต่วิญญาณส่วนใหญ่ต้องกิน

    วิญญาณของคนเป็นไม่ใช่เหรอ

    'คาเรน คงสาปไว้น่ะ'เจ้าเสือตอบ

      สาป ? อะไรงั้นเหรอ? ข้าถามขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

       'คำสาป ที่ว่ากันว่า ถ้าใช้กับวิญญาณ ถ้าหากว่าวิญญาณเผลออาละวาด ฆ่าคนขึ้นมา จะทำให้

    วิญญาณ ตนนั้นหายไปทันทียังไงล่ะ'เจ้าเสือตอบ

       น่ากลัวได้ใจจริงๆ ผู้หญิงคนนี้

    คฤหาสน์

    'กลับมาแล้วเหรอ คาเรน'เฮพโผล่ออกมาทักทาย ขอล่ะนะ เฮพ คราวหลังช่วยโผล่มาแบบไม่ทำให้

    ข้าตกใจได้ไหม?

    "อือ...เดี๋ยววันนี้ทำอะไรให้กินก็แล้วกัน"

    "จริงสินะ ข้าสงสัยมานานแล้ว ยัยปิศาจเจ้าเข้าร้านยาไปซื้ออะไรมา?"เจ้าเสือถามคาเรน

    "ความลับน่ะ ข้าไม่อบกเจ้าหรอก...อีกอย่างมันก็แค่ยาเพิ่มพลังเวทย์เท่านั้นเอง"คาเรนตอบออกมา

    อย่างหน้าตาเฉย พร้อมหน้าตาเหมือนคนเมินโลก 100 เปอร์เซ็นต์เต็ม

    "เจ้าไม่ได้คิดเล่นอะไรแผลงๆใช่ไหม?"เจ้าเสือส่งสายตาอาฆาตไปให้คาเรน แต่ดูเหมือนว่าคาเรน

    จะไม่เกิดอาการเกลัวเลยซักนิด

    "ข้าไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอกน่า ถึงข้าจะเป็นปิศาจก็เถอะ"คาเรนเดินหนีไปที่ห้องครัว

    'เฮ้ คาเรนข้าไปด้วยสิ ข้าทิ้งข้าไว้แบบนี้!!'เฮพโวยวายก่อนจะไปอีกตนนึง

      เฮ้อ...ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัวไปนอนดีกว่า ตื่นมาจะได้มากินเลย

    ห้องครัว

    'นี่คาเรน ถามจริง เจ้าเข้าร้านยาไปซื้ออะไรงั้นเหรอ'เฮพถามพร้อมกระพริบตาปริบๆ

    "ยาปลุกเซ็กส์...ทำไมงั้นเหรอ?"คาเรนพูดออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยแม้แต่น้อย

    'นี่เจ้าเล่นแรงขนาดนั้นเลยเหรอคาเรน'เฮพเบิ่งตา อย่างตกใจ

    "แล้วใครจะทำไมข้างั้นเหรอ?"คาเรนหันหน้าเมินโลกของตนมาทางเฮพ

    'ม...ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่เจ้าจะเอาไปให้ใครกินล่ะนั่น'เฮพถาม

    "พี่ชายของข้าเอง พี่โฟรเซน" คาเรนพูดออกมาก่อนแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว เล่นทำเอาเฮพกลืน

    น้ำลายแทบไม่ลง...ว่าแล้วเชียว ว่าคนอย่างเจ้าถ้าไม่เล่นแผลง แสดงว่าเจ้าโดนผีเข้าสิงแหงๆ

    เฮพคิด ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำอาหาร เพื่อหลบสายตาที่คาเรนมองมาเป็นระยะๆ

    ...งานนี้ สนุกแน่ คาเรนคิด
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×