ศึกเวทยทย์มนต์ตรา

ลำดับตอนที่ #5 : เวทย์แห่งแสง

/>

“รู้ดีจังน่ะ คุณหนู” เสียงของชายลึกลับเอ่ยสนทนากับเด็กสาวแสนเย็นชา

“นาย..เป็นใครกัน”เด็กสาวลดโล่ของตนลงพร้อมหันไปหาเจ้าของเสียง

“ข้าข้อต้อนรับ ข้าคือจอมเวทย์ผู้ร้อยเรียงวิญญาณ   มินาโมโต้   ยังไงล่ะ แล้วก็ข้างๆข้าก็คือข้ารับใช้แห่งมนต์ตรา

ชิคิกามิ” ร่างของผู้ที่ยืนข้างๆร่างของชายเกสสาและเนตรสีดำปรากฏตคัวพร้อมโบกมือให้อีกฝ่าย

“จอมเวทย์ร้อยเรียงวิญญาณผู้สาบสูญ ยังงั้นสิน่ะ” เสียงของเด็กชายนามโอมุดังก้องทั่วป่า

“ถูกต้อง แต่ข้าจะขอถามเด็กสาวคนนั้นหน่อยน่ะเจ้าใช้วิธีอะไรยังงั้นหรือจึงสามารถทนลูกดอกนั้นได้น่ะ”

“เจ้าอยากรู้งั้นสิน่ะ” สิ้นเสียงนั้นก็เริ่มมีแสงสีขาวหุ่มตัวเจ้าตนพร้อมกับแผลที่สมานหายเป็นปกติในทันที

“นี้เจ้าคือ นักล่าเกสาสีขาว งั้นรึนี้” เสียงประหลาดใจของผู้ชายดังขึ้น

“หึ หึ ท้าคิดว่าแค่นี้จบละก็คิดผิดแล้ว”สิ้นเสียงเด็กสาวเลือดที่ไหลออกมาก็หายไปกับลมพร้อมกับลมที่ค่อยๆรวมตัวกับต้นไม้และธนูที่ตกอยู่รอบๆตัว

“จงออกมา เซอไวเวิลร็อด” ทันใดนั้นลมและธนูก็เริ่มกลายเป็นคฑาสีขาวและเปล่งแสงไปทั่วป่าอย่างงดงาม

“คฑาในตำนาน เซอไวเวิลร็อด จริงๆด้วยว้าว”เสียงตื่นเต้นของสุโอดังขึ้นเบาๆ

“มากิสเทล แสงสว่างทั้งมวลจงกลายเป็นมนต์ตราทำลายศัตรู คลื่นแสงทำลายล้าง!!” สิ้นเสียงมีคลื่นของแสงเกิดขึ้นรอบๆตัวและพร้อมจะโจมตีทุกเมื่อ

“ยังอ่อนหัดน่ะ”ร่างสูงของชายลึกลับหายไปราวกับเสียงและไปทางด้านหลังขอกเด็กสาวพร้อมแท็งหอกไปที่ด้านหลัง

“คุณ น่ะสิคะที่อ่อนหัดน่ะ” สิ้นเสียงร่างของเด็กสาวก็หายแวบไปด้านข้างพร้อมกับใช้เวทย์เพิ่มพลังและต่อยอีกฝ่ายทันที

“อึก แกเก่งยังงี้เลยรึ เอาล่ะได้เวลาเริ่มทดลองแล้วเอาเลยชิคิกามิ” สิ้นเสียงร่างของผู้ช่วยก็หายไป

“ได้คราบนายท่าน Start เครื่อง” มีวัตถุประหลาดปรากฏบนหัวของทั้งสี่คนพร้อมดูดพลังเวทย์ของเด็กสาวไป

“การทดลองสัมฤทธิ์ผลนายท่าน”

“นะ…นี้มันอุปกรณ์ดึงพลังเวทย์ เซ็ตซึนะถอยหลังออกมาเร็ว”เสียงรีบร้อนของชายหนุ่มหน้าหวานเอ่ยอย่างเร่งรีบ

“เอาล่ะน่ะ จงปัดเป่าศัตรูตรงหน้าข้า เวนเด้”สายลม 4 สายพัดร่างเด็กสาวไปชนกับต้นไม้ข้างๆจนหัก

“อ็อก”เสียงเลือดทะลักออกจากปากเด็กสาว

“คุณเซ็ตซึนะ”

“เซ็ตจัง” ทั้งสามรีบวิ่งไปหาเด็กสาวทันที

“พวกแกดูอยู่ตรงนั้นแหละ จงขังศัตรู ซะกระสุนผนึกสะกด”สิ้นเสียงนั้นเริ่มมีบางอย่างล้อมรอบร่างของทั้งสามไว้พร้อมกับเวทย์โจมตีหุ้มทับ

“คลายเวทย์ได้ไหมค่ะ”

“คิดว่าคงต้องใช้เวลาน่ะครับยังไงก็จะพยายาม คุณเซ็ตซึนะช่วยทนไว้ทีน่ะครับจะทำลายมันเดียวนี้ล่ะ”

“อะ…อื้อ”เสียงตอบขาดๆหายของเด็กสาว

“เอาล่ะมาสู้กันต่อเถอะน่ะคุณหนู”จิดสังหารของชายลึกลับเริ่มสูงขึ้น

“สายลมเอ่ยจงป้องกันข้าผู้นี้” สิ้นเสียงร่างของเด็กสาวค่อยๆลอยขึ้นพร้อมกำแพงวายุล้อมรอบ

“ในนามของข้าขอเชิญไฟแห่งนรกโจมตีศัตรูหมัดไฟโลกัน”หมดไฟพุ่งทะลุเกราะแห่งลมเข้าสู่เด็กสาวแต่

“พลาดแล้วล่ะนาย” ร่างของเด็กสาวปรากฏด้านหลังของชายลึกลับ

“จงแท็งทะลุมันศรแสงสิบหอกดอก” ศรเรืองแสงพุ่งอัดร่างของชายลึกลับทันที

“หึ หึ พลังเวทย์ที่ถูกดูดไปน่ะคิดว่าจะโจมข้าเข้ารึยังไงหะ ยัยหนู!” ศรเรื่องแสงนั้นย้อนกลับเข้าหาเด็กสาว ทำให้เด็กสาวนั้นกระเด็นไปกระแทะกับเกราะที่หุ้มทั้งสามไว้

“เซ็ตจัง!!!! เวทย์ร่ายเสร็จรึยังค่ะเซ็ตจังมีเลือดออกมาเยอะแล้วน่ะค่ะ” เสียงของเด็กสาวในเกราะที่หุ้มอยู่ดังขึ้น

“ใกล้จะเสร็จแล้วครับช่วยทนอีกสักนิดน่ะครับ” เสียงของเด็กชายเอ่ยตอบพร้อมพุ่งสมาธิไปที่เวทย์อีกครั้ง

“ยังไม่จบหรอกยัยหนู” ร่างของชายลึกลับปรากฏตรงหน้าเด็กสาวพร้อมกับดึงร่างเด็กสาวขึ้นพร้อมเหวี่ยงขึ้นฟ้าและเริ่มร่ายเวทย์

“ลม ลม ลม ไฟ ไฟ ไฟจงกลายเป็นอาวุธพุ่งสู่ศัตรู” สิ้นเสียงคลื่นไฟพุ่งเข้าใส่เด็กสาวกลางอากาศพร้อมระเบิดในทันที

ตุบ เสียงร่างของเด็กสาวหล่นลงสู่พื้น

“แฮ่ก แฮ่ก” เสียงหอบของผู้ที่นอนจมกองเลือดที่มาจากแผลที่เปิดเต็มตัว

“หึ หึหมดสภาพแล้วงั้นรึ…”ยังไม่ทันจะสิ้นเสียง ตู้ม เสียงอุปกรณ์บนหัวของทั้งห้าก็ถูกทำลายพร้อมเสียงที่ตามมา

“ทำลายเครื่องแล้วจัดการเลยครับคุณเซ้ตซึนะ” เสียงร้อนรนดังขึ้น

“ข้าแต่ราชินีน้ำแข็งจงส่งศัตรูสู่รัติกาล ผนึกเยือกแข็ง” สิ้นเสียงก็มีน้ำแข็งผุดขึ้นใต้เท้าของชายลึกลับและเริ่มก่อตัวกลายเป็นผลึกชิ้นโตพร้อมจะทำลายตนเองตลอดเวลา

“นี้…มันอะไร…กัน…” เสียงนั้นหายไปเมื่อผลึกน้ำแข็งหุ้มตัวไว้หมด

“จงเปิดประตูสู้นรกและส่งศัตรูตรงหน้าในทันที สลายไปซะ” เพร้ง เสียงน้ำแข็งสลายพร้อมร่างของชายลึกลับที่ถูกทำลาย

“เจ้านาย ฝากไว้ก่อนเถอะพวกแกข้าจะมาแก้แค้น ห้า ห้า ห้า” ร่างของเจ้าของเสียงหายไปในทันที

“เซ็ตจัง เป็นอะไรมากมั้ย” ร่างของเด็กสาวถูกยกขึ้นมานั่งและมีเสียงเป็นห่วงเอ่ยถามอีกฝ่ายแต่อีกฝ่ายก็ไม่ตอบพร้อมกับเลือดที่ไหลรินไม่หยุด

“คุณเซ็ตซึนะคงเสียเลือดมากและใช้พลังเวทย์เกินกำหนดจึงอาจจะตายได้ครับ”

“อะไรกัน ไม่มีทางรักษาได้เลยหรอ” เสียงของเด็กสาวเอ่ยถามอย่างกังวล

“มีน่ะมีครับแต่ปัจจัยหลักคือ ต้องส่งพลังเวทย์ครึ่งหนึ่งไปให้เธอและผมจะใช้เวทย์รักษา แต่ตอนนี้พลังเวทย์ขงผมเพียงพอแค่จะรักษาเท่านั้นเพราะบาดแพลเปิดเต็มตัวขนาดนี้คงยากแถมสุโอเองก็สร้างเกราะไม่ทันจึงถูกอุปกรณ์นั้นดูดไปกว่าครึ่งน่ะครับ” โอมุ บรรยายเสร็จสับ

“งั้นดิฉันจะทำเองค่ะ ว่าแต่ต้องต้องทำอย่างไรหรอค่ะ”เสียงเด็กสาวเอ่ยถามอีกฝ่ายทันที

 “คุณต้องจูบเซ็ตซึนะครับเดียวผมจะร่ายมนต์รักษาไปพร้อมๆกัน” เสียงเย็นชาของเด็กชายเอ่ย

“เริ่มเลยเถอะค่ะ”

“ครับ” สิ้นเสียงเด็กชายกางมือออกและเริ่มร่ายมนต์รักษา

“เซ็ตจัง ขอให้ฟื้นเถอะน่ะ” สิ้นเสียงปากของเด็กสาวประทับกับปากของเด็กสาวตรงหน้าและมีแสงออกมาจากใต้ร่างของทั้งสองและแพลทั้งหมดก็หายไป

            แกร็ก แกร็ก เสียงของเกวียนที่แล่นอยู่บนท้องฟ้าที่แล่นไปอย่างเชื่อช้า

“เซ็ตจัง ฟื้นแล้วหรอ”เสียงดีใจเอ่ยขึ้น

“คุณเซ็ตซึนะเป็นไงบ้างครับ” เสียงของเด็กชายอีกคนก็ถาม

“เป็นไงมั้ง คุณ เล่นใช้พลังเวทย์ซะ”เสียงสนุกขอกเด็กชายอีกคนดังขึ้น

“ดิฉันเป็นอะไรไปหรือค่ะ”เสียงเย็นชาถามทั้งสาม

“คุณใช้พลังเวทย์มากไปจนทำให้คุณเกือบจะเสียชีวิตซึกิก็เลยโอนพลังเวทย์ให้พลังเวทย์ของคุณฟื้นสภาพได้ดีขึ้นน่ะ”เสียงตอบดังขึ้น

“เออ โอนพลังเวทย์หมายถึง…” หน้าของเด็กสาวทั้งสองแดงทันทีหลังจากคำพูดของเด็กสาวแสนเย็นชา

“ยังไง…ก็ขอบคุณน่ะค่ะ” เสียงขอบคุณจากผู้แสนเย็นชา

---------------------------------------------------------------------------------------------------

แต่งตอนดู Kannazuki No Miko ครับ

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------