Theghostmusic วงดนตรีกับผีโรงเรียน

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

     เสียงระนาดหวานหูดังกึกก้องไปทั่วอาคารใหญ่ ท้องฟ้าทาด้วยสีดำแต้มจุดขาวเหลืองเล็กๆบนฟ้าเต็มไปหมด ท่ามกลางลมเย็นๆ เด็กๆรุ่นใหม่ที่ผมฝึกสอนไปกำลังตั้งหน้าตั้งตาขยันซ้อมโจทย์เพลงที่ต้องใช้แข่งขันในอีกสองเดือนข้างหน้า 

     อื้ม สมัยนี้ดนตรีไทยมีคนเล่นน้อยลงจริงๆ ผมก็มีหน้าที่สั่งสอนเด็กๆให้รักและสืบสานวัฒนธรรมไทยเหล่านี้ล่ะนะ 

     "แปะๆ เอาล่ะเด็กๆ วันนี้พอแค่นี้ก่อน" ผมปรบมือเป็นสัญญานให้เด็กๆเก็บข้าวของให้เรียบร้อย

"แยกย้ายกันไปอาบน้ำอาบท่า เตรียมพักผ่อนได้แล้วนะ" สิ้นเสียงเด็กๆก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำกัน 

     พวกเราจัดเข้าค่ายในช่วงปิดเทอมและไม่ได้มีแค่ชมรมดนตรีไทยเท่านั้น ทั้งชมรมดุริยางค์ ศิลปะ หุ่นยนต์ ต่างก็มาเข้าค่ายที่โรงเรียนด้วย บางชมรมงบเยอะหน่อยก็จะไปที่ต่างจังหวัดกัน

     เมื่อเด็กๆอาบน้ำอาบท่าจัดที่หลับนอนกันเรียบร้อย ผมก็ปิดไฟก่อนจะหยิบไฟฉายที่ห้อยอยู่ข้างประตูมาส่อง งานตรวจตรารอบๆโรงเรียนของคณะครูจะจัดคล้ายๆกับเวรประจำวันของนักเรียนเลยล่ะ และวันนี้เป็นหน้าที่ผม 

     โรงเรียนในยามวิกาลมันช่างวังเวงนัก ผมเดินตรวจความเรียบร้อยเกือบครบทุกอาคารเรียนแล้ว เหลือเพียงอาคารภาษาไทยเท่านั้นที่อยู่ไกลออกไปจากอาคารเรียนอื่นๆ 

     อาคารเรียนนี้เป็นอาคารเก่าเกือบร้อยปี ตัวอาคารทำจากไม้ เป็นอาคารสองชั้น เนื่องจากอาคารมีอายุเก่าแก่ตัวไม้จึงดำคล้ำแทบจะกลมกลืนไปกับความมืดเลยทีเดียว เสียงอ๊อดแอ๊ดดังเป็นจังหวะตามการเดินของผม

     ตึก...ตึก...

     ผมหันควับส่องไฟไปด้านหลังทันทีที่ได้ยินเสียงแปลกๆแทรกมากับเสียงก้าวเดินของผมก่อนที่จะเห็นเงาดำๆวิ่งผ่านหน้าไป

     "เฮ้ย! ใครน่ะ!" ใจนึงหวั่นๆอีกใจผมก็กลัวว่าจะเป็นโขมยหรือเปล่า

     ผมวิ่งตามเงานั้นไปที่ด้านหลังอาคารซึ่งเป็นดงหญ้ารก เห็นเงาสามเงาหลบไปที่ซอกตึก ผมจำได้นะว่าตรงนั้นเป็นทางตันผมจึงค่อยๆเดินเข้าไปช้าๆ

เผื่อเป็นโขมยผมจะได้หลบทัน

     "คะ ครูคะ พวกหนูเองค่ะ แฮ่ะๆ" เด็กชมรมดุริยางค์นั่นเอง

     "พวกเธอสามคนมาทำอะไรดึกๆดื่นๆแบบนี้" ผมเท้าเอวมองดุเด็กๆ

     "ล่าท้าผีค่ะครู" เด็กอีกคนตอบ

     "มันอันตราย พวกเธอรีบกลับไปซะ รอบนี้ครูจะทำเป็นไม่เห็น ถ้ามีอีกครูจะบอกครูเอนะ" 

     "ขอบคุณค่ะครูสิง" ไหว้เสร็จก็รีบจับมือกันวิ่งกลับไปทันที