ลำดับตอนที่ #49
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : ตอนที่48 ความวุ่นวายในวันทดสอบ (ระลอกสอง)
ความวุ่นวายในวันทดสอบ (ระลอกสอง)
ตอนนี้ผมมาอยู่ด้านบนกำแพงเมืองทางเหนือกับเหล่าทหารที่กำลังเร่งรีบจัดกระบวนทัพเพื่อป้องกันการโจมตีของกองทัพมอนสเตอร์ที่กำลังบุกมายังเมือง กับคุณอาเธอร์ ซึ่งจากลักษณะการสั่งการณ์แล้ว ผมว่าเขาคงเป็นแม่ทัพของอาณาจักรนี้แน่นอน นี่ผมกำลังทดสอบกับแม่ทัพเหรอเนี่ย
หลังจากยืนรออยู่บนกำแพงโดยใช้จิตพิภพตรวจสอบจำนวนของมอนสเตอร์ไปด้วยสักพักก็มีมือกร้านมาจับที่ไหล่ของผม เมื่อผมหันไปมองก็เป็นมือของคุณอาเธอร์หรือแม่ทัพอาเธอร์ของเมืองนั่นเอง
" ขอบใจเจ้ามาก แพนที่จะช่วยเมืองของเรา ขอบใจจริงๆ "
" ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมเองก็ตั้งใจจะอยู่เมืองนี้อยู่แล้วดังนั้น ถือซะว่าปกป้องบ้านของตัวเองแล้วกันครับ "
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า " เสียงหัวเราะด้วยความดีใจดังออกมาจากปากของคนข้างตัวของผมนั่นเอง ผมจึงปล่อยให้เขาหัวเราะต่อไป จนกระทั่งเขาหยุดหัวเราะก่อนที่จะกลับมาคุยกับผมต่อ
" ถึงยังไงเจ้าก็เป็นนักผจญภัย ส่งบัตรของเจ้ามาเดี๊ยวข้าจะลงภารกิจให้กับเจ้าเอง "
" คุณบันทึกภารกิจไดเ้ด้วยเหรอครับ "
" อ้าว นี่เจ้าไม่รู้เหรอว่า นักผจญภัยเองก็สามารถรับภารกิจกับขุนนางได้โดยตรงเลยไม่จำเป็นต้องผ่านกิลด์ก็ได้นะ "
" พอดีผมไม่เคยรับโดยตรงมาก่อนเลยนะครับ "
" ไม่เป็นไร ถือซะว่าครั้งแรก เจ้าก็ส่งบัตรนักผจญภัยออกมาสิ "
จากนั้นมก็ยื่นบัตรนักผจญภัยของผมไปให้คุณอาเธอร์ เมื่อคุณอาเธอร์รับไปแล้วก็แตะไปที่หน้าบัตรก่อนจะปรากฏวงเวทย์ขึ้นบนการ์ดสักพัก ก่อนจะหายไปจากนั้นเขาก็ยื่นการ์ดคืนผมมา พอผมรับมาแล้วเปิดดูหน้าภารกิจในการ์ดก็เห็นมีภารกิจปกป้องเมืองเพิ่มเข้ามา ผมจึงหันไปบอกขอบคุณเขา
" ขอบคุณครับ "
" ไม่เป็นไร ถือซะว่าช่วยเหลือกัน เพราะถึงอย่างไรนักผจญภัยคนอื่นๆก็คงไปรับที่กิลด์กันเรียบร้อยแล้วล่ะ "
พอเขาพูดเสร็จก็มีทหารเดินมาพูออะไรบ้างอย่าง ก่อนที่เขาจะหันกลับไปสั่งการอีกครั้งแล้วหันออกไปมองที่ด้านนอกเมืองอีกครั้ง ส่วนที่ตอนนี้คอยตรวจสอบ จนเมื่อกองทัพมอนสเตอร์เข้ามาระยะใกล้แล้ว ผมจึงหันไปบอกลุงอาเธอร์ทันที
" คุณอาเธอร์ครับ พวกมันมาแล้วนะครับ "
เมื่อผมเอ่ยเตือนออกไป ลุงอาเธอร์ก็มีสีหน้าสงสัยเพราะเขามองไปด้านหน้ายังไม่เห็นมีอะไรเลย แต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มเห็นอะไรบางอย่างเคลื่อนมาแต่ไกล พอยืมกล้องทางไกลของทหารส่องดูก็ปรากฏเป็นกองทัพมอนสเตอร์ขนาดใหญ่กำลังเคื่อนเข้ามาใกล้ เขาจึงหันามองผมด้วยความตะลึง ก่อนจะกลับไปสั่งการทหารบนกำแพงให้เตรียมพร้อม
" ทหารทุกนายเตรียมพร้อมรับการปะทะได้ "
เมื่อเขาตะโกนสั่งลงไป ทหารทุกนายบนกำแพงก็ตั้งธนูเร่งโดยทันที พอผมเห็นธนูที่ทหารใช้เปรียบเทียบกับระดับของมอนสเตอร์ที่บุกมาแล้ว คงเป็นไปได้ยากที่จะหยุดมอนสเตอร์สักตัวเอาไว้ ผมจึงหันไปบอกกับลุงอาเธอร์
" ผมจะเสริมพลังให้ทหารทุกนายเองครับ "
" เจ้าจะไหวเหรอ คนเยอะขนาดนี้ "
" ไม่มีปัญหาครับ "
หลังจากบอกกล่าวแก่ลุงอาเธอร์เรียบร้อยแล้ว ผมจึงเริ่มปล่อยเวทย์เสริมความแข็งแกร่งแบบวงกว้างออกไปทันที
" เฮสต์ " จากปลดปล่อยเวทย์ออกไป ทหารทุกคนก็ได้รับการเพิ่มพลังขึ้นไปอีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เมื่อลุงอาเธอร์ตรวจสอบผลของเวทย์ที่ใช้ก็แสดงสีหน้าตกตะลึงอีกครั้ง พร้อมกับหันมาจ้องมองผม ผมจึงได้แต่ยิ้มให้ก่อนจะนั่งลงพัก ให้เหมือนกับว่าใช้พลังเวทย์ไปเยอะจำเป็นต้องพักก่อน
เมื่อลุงอาเธอร์เห็นดังนั้นก็มองผมด้วยแววตาขอบคุณ ก่อนจะเริ่มสั่งการทหารให้เริ่มโจมตีมอนสเตอร์ที่บุกเข้ามาทันที ความจริงแล้วไม่ได้เหนื่อยอะไรเลยแค่ทำให้ดูเหมือนอย่างนั้น ทั้งที่ผมสามารถร่ายมหาเวทย์ได้เป็นร้อยๆบทพร้อมกัน รวมถึงไม่ต้องร่ายเวทย์แบบออกเสียงด้วย แต่ก็นะถ้าทำขนาดนั้นมีหวังคนอื่นมองผมเป็นสัตว์ประหลาดกันพอดี ( ไรท์ : แล้วไม่ใช่ตรงไหนฟะ )
ตอนนี้มอนสเตอร์ก็เริ่มชิดประตูเมืองแล้ว ทำให้มีทหารบางส่วนเริ่มออกไปบู๊กับมอนสเตอร์ที่นอกเมือง ซึ่งจากที่เห็นตอนนี้ไม่น่าห่วงเท่าไหร่เพราะก็เริ่มมีนักผจญภัยมาสมทบแล้ว ทำให้อีกไม่นานมอนสเตอร์ระลอกแรกน่าจะถูกจัดการได้ก่อนรอบต่อไปจะมา
ใช่ครับ....
ทุกคนได้ฟังไม่ผิดหรอก.......
เพราะจากการตรวจสอบของผม ระลอกถัดไปใหญ่กว่าเยอะเลย....
...................................................................................
อีกทางด้านหนึ่งของสี่สาวที่หลังจากเตรียมตัวเสร็จแล้ว รวมถึงไปรับภารกิจป้องกันเมืองจากกิลด์เป็นที่เรียบร้อยกำลังต่อสู้อยู่กับมอนสเตอร์ที่ประตูทางฝั่งตะวันออกของเมือง ซึ่งมีนักผจญภัยจำนวนมากมากันทางนี้ เนื่องจากใกล้กิลด์นักผจญภัยมากที่สุด
เปรี๊ยง
ฉึก
อ้ากกกก
" ดาร่า ช่วยทำให้มันเงียบๆหน่อยได้มั้ย มันจะรบกวนดาเรียร่ายเวทย์นะ "
" โถ่ พี่อาเนียก็ไปบอกไม่ให้พวกมอน มันร้องสิค่ะ "
" ไม่ต้องทะเลาะกันหรอกค่ะ ไม่ปัญหาอยู่แล้วเรื่องเสียงเพราะยังไงเสียงรอบข้างก็ดังกว่าเสียงร้องของมอนสเตอร์ที่ดาร่าจัดการอีกนะค่ะ "
" จริงด้วย งั้นพี่ขอโทษดาร่าด้วยนะจ๊ะ ว่าแต่เฟียไปไหนแล้ว "
" นั่นสิ หนูเองก็ไม่เห็นเหมือนกัน "
" เฟีย เข้าไปลุยอยู่กลางฝูงมอนสเตอร์ฝั่งนู้นแล้วค่ะ "
หลังจากที่ดาเรียพูดเสร็จพร้อมกับชี้นิ้วข้างที่ไม่ได้ถือไม้เท้าไปทางนั้นเพื่อบอกตำแหน่งของคนที่ถามหาให้อีกสองคนรู้ เมื่อทั้งสองมองไปทางนั้นก็เห็นเงาวูบวาบไปเรื่อยจึงเข้าใจได้ในทันที จึงเลิกสนใจแล้วหันกับมาจัดการมอนสเตอร์ตรงหน้าของพวกตน
ในตอนแรกนั้นเมื่อบรรดานักผจญภัยชายโสดทั้งหลายเห็นพวกเธอ ก็พากันเข้ามาคุยทำความรู้จักจนมากมาย รวมทั้งขอคุ้มครองก็ยังมีเลย แต่พอมอนสเตอร์เริ่มประชิดเมือง จนเกิดการปะทะกันั่นแหละ ทำให้เหล่าชายโสดทั้งหลายถึงกับอึ้ง!!! เพราะฝีมือการต่อสู้ของสี่สาว สามารถใช้จัดการมอนสเตอร์ได้อย่างรวดเร็วนั่นเอง
หลังจากทำการจัดการมอนสเตอร์ไปอยู่หลายชั่วโมง อยู่ๆดาเรีย ก็เริ่มสังเกตุเห็นความผิดปกติ ก็จำนวนมอนสเตอร์มีการถอยหลังไปเรื่อยๆ เหมือนกับจะล่อให้นักผจญภัยออกห่างจากเมืองออกไป จนตอนนี้พวกตนทั้งหมดออกห่างจากกำแพงมาได้พอสมควร
" พี่อาเนียค่ะ พี่ว่ามันมีอะไรแปลกๆเกี่ยวพวกมอนสเตอร์พวกนี้มั้ย " เป็นดาเรียที่ถามออกไป
" ทำไม มันมีอะไรแปลกๆงั้นเหรอ " อาเนียที่ตอบรับกลับมาด้วยสีหน้างุนงงก่อนจะเริ่มมองไปรอบๆตัวของตัวเอง แล้วก็ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย จากนั้นก็มีเสียงตอบออกมาจากอีกคนที่ตอนแรกแยกวงออกไปลุยเดี่ยวนั่นเอง
" พวกมอนสเตอร์พยายามล่อให้เราออกห่างจากเมืองเรื่อยๆอยู่ค่ะ "
" หมายความว่ายังไง เฟียลองอธิบายอีกทีสิ "
" หนูว่าพวกมอนสเตอร์พวกนี้กำลังล่อทั้งนักผจญภัยและทหารที่ให้ออกห่างจากเมืองไป "
เมื่อได้ฟังคำตอบจากปากของเฟีย อาเนียก็เริ่มรู้สึกตะงิดขึ้นมาในใจ ก่อนจะหันไปมองทางกำแพงเมืองที่ตอนนี้เริ่มอยู่ห่างพวกเธอออกไปพอสมควร จนเธอสะกิดใจได้ว่าทำไมพวกมอนสเตอร์บุกเมือง ถึงทำแบบนั้น ก่อนจะถามคนอื่นอีกครั้งหนึ่ง
" แล้วทำไมต้องให้ถอยห่างจากกำแพงเมืองล่ะ ในเมื่อเมืองเป็นแค่ทางผ่านของพวกมันเฉยๆ "
" ตอนแรกหนูก็สงสัยเหมือนกันก็เลยลองลอบสวนทางไปยังทางที่พวกมอนสเตอร์เคลื่อนตัวมา จึงทำให้รู้ว่ายังมีกองกำลังมอนสเตอร์จำนวนมากกว่าตอนนี้หลายเท่ากำลังบุกมาด้วย "
เมื่ออีกสามสาวได้ยินที่เฟียก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา เพราะยังมีกองทัพมอนสเตอร์อีกจำนวนมากกว่าเดิมกำลังเคลื่อนพลมาด้วย ถึงแม้จะตกใจกับจำนวนของอีกระลอกหนึ่ง แต่สิ่งที่ทำให้อาเนียประหลาดใจมากกว่าก็คือ รูปแบบการโจมตี
'ทำไมพวกมอนสเตอร์ถึงสามารถวางแผนบุกเมืองได้อย่างมีรูปแบบล่ะหรือว่ามีใครบางคนคอยควบคุมมันอยู่เบื้องหลังอีกทีกัน'
เมื่อมีความคิดออกมาสิ่งอาเนียต้องคิดต่อไปอีกครั้งก็คืนใครเป็นคนทำ แต่ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะอยู่ๆมอนสเตอร์ที่บุกมาตอนนี้เริ่มพากันถอยหลังกลับไปจนหมด ทำให้นักผจญภัยและทหารรอบๆพากันสงสัย แต่ก็มีบางส่วนที่แสดงความดีใจ ก่อนจะเริ่มเคลียร์พื้นที่บริเวณนั้น
แต่ขณะที่ทุกคนกำลังเก็บของกันอยู่ ก็เกิดการสั่นสะเทือนของพื้นอย่างรุนแรง พอทุกคนเริ่มมองไปยังทิศทางที่มอนสเตอร์ถอยกลับไปนั้น กลับมีีฝุ่นควันตลบออกมาอีกครั้ง แถมยังรุนแรงกว่าเมื่อกี้นี้ด้วย เหมือนค่อยเคลื่อนตัวมาทางเมืองนี้
จนเวลาผ่านไปไม่นานก็เริ่มเห็นร่างของตัวต้นเหตุของฝุ่นควันต่าง นั่นคือกองทัพมอนสเตอร์นับแสนกำลังเคลื่อนที่เข้ามา จากนั้นก็ได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากทางทิศเหนือของเมือง
ตึม...
ตูมมมมม....
เสียงระเบิดกัมปนาทเรียกสายตาของทุกคนให้หันไปมองทางทิศนั้นได้ สิ่งที่ปรากฏออกมาให้เห็น สามารถเรียกความหวาดกลัวเข้ามาสู่ทุกชีวิตในเมืองได้ ร่างขนาดมหึมา ทอดตัวยาวขึ้นไปบนฟ้า จนมีนักผจญภัยบางคนถึงกับทรุดเข่าลงพร้อมกับตะโกนออกมา
" ไม่จริง พญามังกรดำโบราณ "
ร่างของมังกรสีดำขนาดใหญ่ที่เคลื่อนตัวจากบนฟ้าลงมา ขนาดตัวของมันมีขนาดใหญ่พอๆกับเมืองขนาดกลางเมืองหนึ่งเลยทีเดียว ยังไม่นับพลังทำลายมหาศาลที่มากพอจะลบอาณาจักรขนาดใหญ่ให้หายไปทั้งอาณาจักรได้อีกด้วย
เมื่อมังกรปรากฏยังไม่รวมถึงกองทัพมอนสเตอร์จำนวนมากที่กำลังจะเข้าทำเอาทุกคนสิ้นหวังในทันที ไม่เว้นแม้แต่กระทั่ง อาเนีย ดาเรียและเฟียที่มองอยู่ด้วยกัน
" สงสัยพวกเราคงจะไม่รอดกันแล้วล่ะ " อาเนียพูดออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอันขมขื่น รวมไปถึงแสดงใบหน้าที่สิ้นหวัง เหมือนกับทุกคนที่นี่ แต่ก่อนที่ใครจะพูดอะไรออกมา ก็มีเสียงเรียกจากอีกทางหนึ่ง
" พวกพี่เป็นอะไรกัน เราต้องรีบไปจัดการมอนสเตอร์ที่กำลังเข้ามานะ " เสียงมาจากดาร่าเด็กสาวที่อายุน้อยที่สุดในบรรดาพวกเธอ
" ดาร่าเธอยังจะสู้อีกเหรอ เธอไม่เห็นมังกรตัวนั้นเหรอ แถมยังกองทัพมอนสเตอร์อีกนะ " คำตอบจากดาเรียพี่สาวแท้ๆของเธอเองเป็นคนตอบ
เมื่อได้ฟังดังนั้น ดาร่าก็ทำสีหน้างุนงงออกมาก่อนที่ยิ้มออกมาแล้วเดินไปกอดเอวพี่สาวของตนเอาไว้ แล้วพูดออกมาให้ทั้งสามคนได้ยิน
" พวกพี่ๆ ลืมไปหรือไม่ว่า เมืองนี้เองก็มีสัตว์ประหลาดอยู่อีกตัวนะ "
เมื่อได้ยินดังนั้นพวกเธองุนงง ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออกก็ยิ้มให้แก่กัน แล้วพูดพร้อมกันว่า
" ใช่ ยังมีสัตว์ประหลาดอีกตัวที่คอยปกป้องพวกเราอยู่นี่น่ะ "
............................................................................................................................................
เสร็จแล้วววววววววว ตอนที่48 55555
ขอโทษด้วยครับที่ตอนนี้ออกช้าไปหน่อย ความจริงเขียนเสร็จตั้งแต่เมื่อวาน
แต่พอดีลืมกดลงเผยแพร่ พึ่งตื่นมาดูถึงได้รู้ เพราะฉะนั้นขอโทษด้วยอีกทีครับ
เหมือนเดิมครับ มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกด้วยครับ ขอบคุณครับ
1 Comment = 1 กำลังใจเช่นเคย แต่ยอดวิวเยอะก็ดีใจแล้ว5555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น