ลำดับตอนที่ #47
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #47 : ตอนที่ 46 การทดสอบขุนนางกลับกลายเป็นการประลองคัดเลือกแม่ทัพล่ะ
การทดสอบขุนนางกลับกลายเป็นการประลองคัดเลือกแม่ทัพล่ะ
ตอนนี้ผมอยู่หน้าตึกของกิลด์หาข่าวซึ่งคอยขายข้อมูลต่างๆให้แก่นักผจญภัยระดับสูงหรือบรรดาชนชั้นสูงต่างๆ เกี่ยวกับวัตถุดิบหรือสถานที่ล่ามอนสเตอร์ที่ทางกิลด์นักผจญภัยไม่สามารถระบุได้ ส่วนมากก็เป็นข่าวทั่วไปเพราะกิลด์หาข่าวเองก็ยังผลิตสิ่งที่พิมพ์ออกมาด้วย
ใช่แล้วครับ...
หนังสือพิมพ์...
โลกนี้มีหนังสือพิมพ์ด้วย แต่ว่าไม่ใช่หนังสือพิพ์รายวันหรอกนะเป็นหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์หรือรายปักษ์สำหรับในเมืองหลวงนะ แต่ถ้าเป็นต่างเมืองคงต้องบอกว่ารายเดือนครับ
ทำไมโลกนี้มันแปลกๆนะ มีเทคโนโลยีการพิมพ์แต่การกระจายข้อมูลก็ยังน้อยอยู่ดีมันส่วนทางกันยังไงไม่รู้ ช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้ผมทำกลายเปลี่ยนแปลงชุดคลุมของผมให้ใหญ่ขึ้นเพื่อที่พอจะคลุมปิดหน้าตาตัวเองได้
ถามว่าทำไปทำไม...
ก็ข่าวที่ผมต้องการคราวนี้ไม่ใช่ข่าวทั่วไปนะสิ เลยต้องมีการปิดบังหน้าตาเข้าไปซื้อข่าวแถมยังต้องมีรหัสลับในการเข้าไปซื้อข่าวด้วยนะสิครับ
ผมรู้รหัสเหรอ.....
ไม่ยากนิครับ.......
ก็ผมไปถามวิธีติดต่อกับกิลด์หาข่าวเบื้องหลังจากกิลด์มาสเตอร์มาแล้วตอนไปเยี่ยมเข้าที่กิลด์เมื่อเย็นวานไงครับ ซึ่งเขาก็บอกผมด้วยง่ายเลยล่ะ แถมยังมีเรื่องดีๆจากเขามาอีกด้วย แต่เอาไว้เล่าที่หลังเพราะตอนนี้ผมมายืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว พนักงานหญิงที่เคาน์เตอร์จึงเอ่ยถามผมออกมา
" ไม่ทราบว่าต้องซื้อขายข่าวอะไรค่ะ "
" กระจกสะท้อนจันทร์ "
เมื่อผมเอ่ยตอบเธอไปด้วยเสียงที่ถูกกดให้ทุ้มต่ำกว่าเดิม เธอก็แสดงอาการขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะหายไป แล้วลุกขึ้นพร้อมกับผายมือเชิญผมไปทางห้องส่วนตัวด้านหลังอีกทาง
ผมจึงเดินตามเธอไป ที่หน้าห้องก่อนที่พนักงานสาวจะถอยหลังแล้วจากไป เหลือเพียงผมที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องเท่านั้น หลังจากชั่งใจอยู่สักพักก่อนเปิดประตูห้องแล้วเดินเข้าไป เมื่อเข้ามาภายในห้องปรากฎเป็นเพียงทางเดินยาวๆที่มีเทียนจากผนังคอยส่องแสงเป็นทางเดินให้เห็น ผมจึงได้แต่ต้องเดินไปตามทางเท่านั้น
หลังจากที่เดินมาได้สักพักหนึ่งก็มาถึงปลายทางเสียโดยที่ปลายทางมีประตูที่ทำจากเหล็กขนาดใหญ่ประกอบกับที่มันอยู่ในทางมืดๆแล้วทำเอาผมคิดถึงหลุมหลบภัยสมัยสงครามที่เคยเห็นจากในหนังสือเลย แต่ตอนนี้ช่างมันก่อน
เมื่อผมเดินมาที่หน้าประตูเหล็ก ผมก็เคาะไปที่ประตูสามครั้ง จากนั้นก็มีช่องจะประตูเปิดออกมา จากนั้นก็มีเสียงแหบพล่าดังมาจากช่องนั้น
" รหัสผ่านคืออะไร "
" จันทราบดบัง "
" ถูกต้อง เชิญเข้ามาได้ "
หลังจากสิ้นสุดเสียงคำถาม ช่องตรงประตูก็ถูกปิดลง ก่อนที่จะมีเสียงเหมือนกลไกกำลังทำงาน เมื่อทุกอย่างเงียบลงประตูตรงหน้าของผมก็เปิดออก
แต่ทันทีที่เดินเข้าไปข้างใน หลังจากประตูปิดลง จู่ๆก็มีมีดหลายสิบอันพุ่งมายังร่างของผมจากทุกทิศทาง ความจริงจะปล่อยให้มันโจมตีใส่โดยไม่ป้องกันก็ได้หรอกนะ ถึงยังไงก็ทิ่มไม่เข้าอยู่แล้ว แต่เพื่อไม่เป็นการหักหน้าอีกฝ่ายเกินไป ผมจึงใช้เวทย์เกราะออกมาแล้วกัน
" ชิลด์ " ( ฟังเหมือนชิวๆ ไงไม่รู้ )
เปร้ง
เปรี๊ยง เคว้ง
ตึก ตึก
ก็พอจะรู้กันนะครับ มีดที่ลอยมาหาผมทั้งหมดพอปะทะกับเกราาะเวทย์ก็หยุดลงก่อนจะร่วงลงพื้นรอบๆตัวของผม ผมจึงปลดเวทย์ออก แต่ตอนนั้นเองอยู่ๆก็มีลูกธนูพุ่งออกมาจากข้างหน้าตรงมาที่ใบหน้าของผม แต่สำหรับผมเหมือนมันค่อยๆลอยมาที่หน้าอย่างช้าๆ จนรู้สึกเหนื่อยใจเลย ก่อนจะเอามือคว้าลูกธนูที่พุ่งเข้ามา จากนั้นก็หักมันทิ้งลงพื้นไป แล้วพูดออกไปว่า
" กิลด์นี้เขาต้อนรับลูกค้ากันแบบนี้เหรอ "
แปะ แปะ แปะ
" ยอดเยี่ยมมากเลยครับ คุณสามารถป้องกันการโจมตีได้หมดเลยจริงด้วย "
จากนั้นก็ร่างในชุดคลุมเดินออกมาจากในห้อง พร้อมกับปรบมือไปด้วย ฟังดูจากเสียงแล้วน่าจะเป็นผู้ชายอายุประมาณสามสิบสินะ เป็นคนที่ดูเหมือนจะเป็นคนอารมณ์ดี แต่ถ้าไม่ใช่แรงกดดันที่เขาปล่อยออกมาใส่ผมตอนนี้น่ะนะ ถึงจะไม่รู้สึกอะไรก็เถอะแต่มันน่ารำคาญยังไงไม่รู้ จนผมต้องถามออกไปอีกครั้ง
" สรุปที่นี่เขา รับลูกค้ากันแบบนี้เสมอเลยเหรอ "
" โอ้ ขอประทานโทษจริงๆครับ แต่เป็นการป้องกันนะครับ เพื่อมีคนแฝงตัวตามมาด้วย ส่วนลูกธนูอันสุดท้ายแค่มือมันลั่นเฉยๆนะครับ "
'อืมหือ คำตอบน่าทำมหาเวทย์ลั่นเหมือนกันครับ'
" เอาล่ะครับเชิญตามผมเข้าไปด้านในได้เลยครับ "
เนื่องด้วยผมขี้เกียจจะพูดกับชายคนนี้ต่อแล้วจึงเงียบลง ก่อนจะเดินตามหลังชายในชุดคลุมเข้าไปด้านใน พอมาถึงด้านในก็ปรากฏเป็นห้องกว้างเช่นเคย แต่ที่ยังคงเหมือนกันตลอดทางที่ผ่านมาก็คือ ความเงียบกับแสงสลัวๆจากเทียนเท่านั้น แต่ห้องที่คนนำทางพาผมมาส่งนั้นเป็นห้องที่ดูกว้างกว่าห้องอื่นๆที่ผ่านมา ที่ในห้องก็เห็นเงาลางที่ดูจากลักษณะแล้วก็คงเป็นคนแน่นอน อยู่ในชุดคลุม หลังจากคนนำทางมาส่งผมที่ห้องแล้ว เขาก็เดินออกไปแต่ก็ยังส่งเสียงหัวเราะเบาๆให้ลอยมาเข้าหูของผมอยู่ดี
'น่าเอาดาบจิ่มมันสักทีเนาะ'
" ต้องการข้อมูลอะไร "
เสียงถามดังมาจากคนชุดคลุมที่นั่งอยู่ในห้อง เมื่อผมได้ยินจึงเลิกคิดที่จะจัดการคนนำทางเมื่อกี้ แล้วกับเข้าจุดประสงค์ของตนที่มาที่นี้ทันที
" ผมต้องการข้อมูลของพ่อค้าใหญ่ของเมืองหลวงคนหนึ่ง "
" คนไหนล่ะ "
" มาร์โก้ ฟราย์ "
" ต้องการแค่ไหน "
" ทุกอย่างรวมไปถึงคนสนิท หรือคนที่ติดต่อกับมันด้วย "
คนชุดคลุมในห้องเมื่อได้ยินความต้องการของข้อมูลของผมก็เงียบไปสักพักหนึ่งราวกับจะครุ่นคิดหรือไม่ก็กำลังคำนวณราคาของข่าวอยู่ล่ะมั้ง แต่ผมก็ปล่อยให้เขาคิดไปก่อนที่ เขาจะตอบออกมาเองว่า
" ได้แน่นอน แต่ราคาย่อมสูงนะ เพราะคนรอบข้างพ่อค้าใหญ่เองก็คงมีขุนนางรวมอยู่ด้วย "
" ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว สรุปค่าข่าวต้องการเท่าไหร่ "
" 20,000,000 G แต่ให้วางมัดจำก่อนครึ่งหนึ่ง มีปัญหาหรือไม่ "
" ไม่มีปัญหา ขอข่าวอย่างไวที่สุดก็พอ "
เมื่อตกลงกันได้เรียบร้อยผมก็คว้าถุงเงินที่มีเหรียญทองอยู่สิบเหรียญออกมาจากไอเท็มบ็อคก่อนจะโยนถุงเงินไปบนโต๊ะของคนชุดคลุมที่ตกลงกันไว้ จากนั้นคนในชุดคลุมก็หยิบถุงออกมาเปิดดู เพื่อตรวจสอบจำนวนเงินเมื่อตรวจเสร็จแล้วจึงตอบกลับผมออกมา
" เรียบร้อย ส่วนข้อมูลที่ต้องการหลังจากนี้อีกหกวัน มาเอาได้เลย "
หลังจากพูดเสร็จคนในชุดคลุมก็หายตัวไปทันที ก่อนจะมีคนนำทางคนเดิมมานำผมออกไป แต่ตลอดทางคราวนี้ไม่มีการพูดคุยหรือหัวเราะออกมา เขานำทางมาส่งผมถึงหน้าประตูที่พนักงานสาวข้างหน้าเคยมาส่งผม ก่อนค่อมศีรษะให้พร้อมกับพูดว่า
" ขอบคุณที่มาใช้บริการครับ "
แล้วก็ตามด้วยเสียงหัวเราะอ้อนเท้าของคนนำทาง ผมพยายามไม่สนใจก่อนจะเปิดประตูข้างหน้าแล้วเดินออกไปโดยไม่สนใจเขาอีก จากนั้นผมก็เดินออกไปจากกิลด์หาข่าวทันที
...........................................................
หลังจากเสร็จธุระที่กิลด์หาข่าวแล้วจุดหมายต่อไปของผมก็คือที่หน้าพระราชวังของเมืองนี้ ซึ่งมีการให้ลงสมัครการทดสอบคัดเลือกขุนนางตามที่ถามมาจากกิลด์มาสเตอร์ เมื่อผมมาถึงก็เป็นอย่างที่เขาว่ากันจริงๆ มีโต๊ะรับสมัครตั้งอยู่ ผมจึงรีบมุ่งหน้าไปยังโต๊ะรับสมัครทันที แล้วสอบถามเรื่องการสมัคร ตำแหน่งขุนนาง
" ไม่ทราบว่าตอนนี้ยังมีการรับสมัครทดสอบตำแหน่งขุนนางอยู่หรือป่าวครับ "
" มีอยู่ เจ้าจะลงสมัครด้วยเช่นนั้นหรือ "
" ครับ ผมสมัครด้วย "
" งั้นยืนบัตรประจำตัวของเจ้าออกมา พวกข้าจะได้บันทึกข้อมูลเอาไว้ "
จากนั้นผมก็ยื่นบัตรประจำตัวออกไปทหารที่โต๊ะรับสมัครก็นำบัตรไปแตะที่ลูกแก้วเวทย์ข้างหน้า เพื่อตรวจสอบประวัติและดึงข้อมูลส่วนตัวมาบันทึกไว้ เมื่อเขาเห็นข้อมูลที่ปรากฏออกมา ก็ทำสีหน้าตกตะลึงเล็กน้อยก่อนที่พวกทหารจะถามออกมาว่า
" นี่เป็นบัตรประจำตัวของเจ้าแน่นะ "
" ใช่ครับ ทำไมเหรอ "
" เจ้าเป็นนักผจญภัยระดับ X อยู่แล้วมิใช่เหรอ "
" ใช่ครับ แต่พอดีผมอยากได้หลักประกันในชีวิตสักหน่อยนะครับ "
" แล้วทำไมถึงไม่มีข้อมูลเรื่องค่าสถานะของเจ้าเลยล่ะ "
" เออ พอดีผมยังไม่ได้บันทึกไว้นะครับ"
" งั้นเหรอ แต่ยังเมื่อสมัครการทดสอบจำเป็นต้องมีการบันทึกค่าสถานะเอาไว้ด้วย ยังไงก็ช่วยไปวัดมาด้วยแล้วกัน "
" ผมสามารถทดสอบวัดที่นี่ได้เลยหรือป่าวครับ "
" ก็ได้หรอก เจ้าเอามือแตะที่ลูกแก้วนี้ซะ มันจะวัดค่าสถานะออกมาให้เอง "
เมื่อก่อนที่ผมไม่กล้าวัดบันทึกไว้ก็เพราะกลัวค่าสถานะที่แสดงออกมาจะทำให้คนหัวใจวายได้ แต่ตอนนี้ไม่ห่วงแล้วเพราะหลังจากที่ฝึกก็สามารถผนึกพลังแสดงค่าสถานะเท่าที่ต้องการให้เห็นได้ ตอนนี้ก็คือ
" อืม ค่าสถานะอย่าง 100,000 พอกับท่านแม่ทัพองครักษ์เลยนะเนี่ย ก๋สมกับนักผจญภัยระดับ X ล่ะนะ "
จากนั้นทหารที่คอยรับสมัครก็บันทึกข้อมูลลงไป ส่วนผมเองยังยืนคอยการสมัครอย่างใจเย็น หลังจากนั้นทหารที่คอยกรอกข้อมูลให้เรียบร้อยแล้ว ก็ส่งข้อมูลที่บันทึกได้ให้กับทหารอีกคน ก่อนที่นายทหารที่รับใบบันทึกจะนำมันเข้าไปที่กรมด้านใน แล้วทหารคนที่บันทึกข้อมูลให้ผม ก็หันกลับมาคุยกับผมอีกครั้ง
" การทดสอบจะเริ่มในอีก 2 วันถัดจากนี้ แล้วก็ตลอดการทดสอบ ทางเราจะไม่รับผิดชอบความเสียหายที่ไม่ถึงแก่ชีวิตของผู้ทดสอบในทุกกรณี เจ้าตกลงมั้ย "
" เออทำไม แค่ทดสอบขุนนางถึงต้องมีความเสียหายด้วยล่ะครับ"
" อ้าว นี่เจ้าไม่รู้เหรอว่า การทดสอบขุนนางที่ว่า เป็นการคัดเลือกตำแหน่งแม่ทัพของกองทัพนะ "
เมื่อผมได้ยินคำพูดของนายทหารรับสมัครก็ทำเอาตัวผมสตั้นไปเลยทีเดียว ว่าทำไมไม่คิดได้ก่อนหน้านี้ว่าขุนนางตำแหน่งบ้าอะไร ต้องปราบมอนสเตอร์ลึกลับ จะได้ตำแหน่งขุนนางนั่งโต๊ะสบายๆ ก่อนจะถอนหายใจ พร้อมกับรำพึงในใจ
" เฮ้อ "
'ทำไมตูรู้สึกว่า ชีวิตตูมักจะพลาดเล็กพลาดน้อยจนกลายเป็นเรื่องแบบนี้บ่อยจัง'
.............................................................................................................................
เสร็จตอนที่ 46 แล้ววววววววววว
ตอนนี้ ไม่รู้ว่า สั้นหรือ ยาว แต่สุดทางที่จะเค้นออกมาแล้วครับ
มีหลายอย่าง ผิดพลาด บอกได้นะครับ
หลังจากที่ช่วงนี้มาใช้ชีวิตแบบงานน้อยลง เวลามากขึ้นบอกเลยครับว่ารู้สึกดีมาก 555
1 Comment = 1 กำลังใจเช่นเคย
ส่วนใครที่ลืมตัวละครผมแนะนำให้กลับไปอ่านได้เลยครับ 55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น