Tale of Another world ตำนานบทใหม่ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #6 : สงครามสองฝ่าย(?) อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด(?) ทางออกอีกครั้ง

สงครามสองฝ่าย(?)  อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด(?)  ทางออกอีกครั้ง

อืม 

หือ

ที่ไหนเนี่ย 

ผมที่ฟื้นขึ้นมา สะลืมสะลือมองไปรอบๆ สิ่งที่ปรากฏเป็นไม้เรียงกันเป็นตารางดูลักษณะคล้ายกรงสัตว์ที่ทำจากไม้ โดยมีใบไม้จำนวนมากปูไว้เป็นเบาะรอง เป็นกรงที่มีขนาดใหญ่พอสมควร สามารถเดินเล่น วิ่งจ๊อกกิ้งได้เลย ถ้าคุณมีอารมณ์จะทำตอนอยู่ในนี้นะ ผมรุกขึ้นและมองออกไปด้านนอกก็เห็นมีลิงยืนอยู่สองตัว ในมือถือไม้ที่ปลายด้านบนแหลมคล้ายหอกไม้ไผ่ ทำหน้าตาไม่เป็นมิตรสักเท่าไหร่(ละมั่ง)  

  จากนั้นผมก็ทำการสำรวจร่างกายตนเองเพื่อความมั่นใจ โดยรวมมีแผลถลอกตามร่างกายตามที่ต่างๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากนัก ยกเว้นที่หัวซึ่งกระแทกกับผนังถ้ำ ถึงไม่แตกเลือดออกแต่ก็เล่นเอายังมึนๆอยู่เลยตอนนี้ ก่อนจะนั่งลงเพื่อพักรอให้อาการมึนหัวหายไปซะก่อน  

   แต่ขณะที่ยังนั่งพักอยู่นั้น ก็มีผลไม้หลากหลายอย่างถูกนำมากองไว้ข้างๆกรง ผมที่หันไปเห็นระหว่างที่มีลิงตัวหนึ่งนำวางไว้ก่อนจะเคาะกรง 2-3ที แล้วชี้ไปยังผลไม้ข้างกรงแล้วส่งเสียงร้องออกมา เหมือนต้องการบอกให้กินซะ

 

  แล้วเมื่อผมเห็นดังนั้นก็ค่อยเดินๆไปทางนั้นก่อนจะหยิบผลไม้มากินอย่างกล้าๆกลัวๆ

เมื่อลิงที่นำผลไม้มาเห็นผมหยิบไปกินก็มองดูก่อนจะเดินจากไปตรงที่ลิงเฝ้ายามสองตัวอยู่แล้วเดินหายไปทางด้านหลังของพวกนั้น แสดงว่านั้นเป็นทางออกสินะ  

  หลังจากกินไปจนผลไม้หมด ขอบอกเลยว่าผลไม้ที่พวกลิงนำมาให้เนี่ยอร่อยมาก มีรสหวานเหมือนน้ำผึ้ง กับรสเปรี้ยวที่กินเข้าไปทำให้รู้สึกสดชื่นเหมือนแอปเปิ้ลกับลูกพีชรวมกันเลย เข้ากันมากเลย แต่ถึงจะอร่อยยังไงผมก็ต้องออกไปจากที่นี่ให้ได้ จึงเริ่มทำการจับกรงไม้เพื่อตรวจสอบดูความแข็งแรงของมัน แต่พอเขย่าสักเล็กน้อยเท่านั้นแหละ ไม้ลูกกรงกับหักติดมือมา 

  เฮ้ย ถ้าจะทำเป็นกรงขังทำไมวัสดุมันเปราะอย่างนี้แต่ ด้วยความที่มันเสียงดัง เลยทำให้ลิงที่เฝ้าอยู่เกิดได้ยินเสียงจึงเดินดู ผมจึงทำล้มตัวลงนอนแล้วซ่อนไม้ที่ติดมือมาไว้กันพวกมันรู้ 

  เมื่อพวกลิงยามเดิามาถึงกรงตรงผม พวกมันสำรวจดูแต่เมื่อเห็นผมยังดูไม่มีความคิดจะหนี จึงเดินกลับไปยังตำแหน่งเดิมของพวกมัน ส่วนผมก็ลุกขึ้นมานั่งอีกครั้ง นั่งคิดหาวิธีออกที่นี่ 

   'สงสัย คงต้องรอเวลาเปลี่ยนเวรกันสินะ เพราะถ้าออกไปตอนนี้มีหวังถูกยำเละแน่'

คิดใช่มั้ยว่ามีแค่สองตัวจะกลัวไปทำไม แล้วเกิดระหว่างที่จัดการสองตัวนั้นเกิดมันส่งเสียงร้องออกไป แล้วมาอีกเป็นสิบรวมถึงบอสมันด้วยเนี่ย มีหวังดับแต่หน้าทางออกกันพอดี

   ระหว่างที่ผมกำลังรอช่วงเวลาที่พอเหมาะต่อการหนีก็ได้วางแผนหาทางหนีทีไล่ไว้ก่อน จึงเริ่มเปิดหน้าต่างสเตตัสเพื่อดูสกิลต่อสู้เพื่อเจอสถานการณ์ฉุกเฉิน เพราะดูเหมือนที่กำลังเกิดอะไรสักอย่าง คงไม่พ้นสงครามแน่ ไม่แน่นะ เมื่อสงครามอาจเป็นโอกาสให้หนีก็ได้ 

 " มีก้าวพริบตา พอจะใช้หนีได้ กับ เพลงหมัดวานรสินะ" ผมบ่นพึมพำออกมา ถึงแม้จะรู้ว่าก้าวพริบตาเนี่ยพอจะใช้ให้เคลื่อนที่เร็ว แต่ไอ้เพลงหมัดวานรเนี่ยไม่รู้จะเป็นยังไง ไหนๆก็ต้องรอแล้ว ลองฝึกใช้ก่อนแหละกัน 

  " เพลงหมัดวานร" 

       เมื่อผมเรียกใช้สกิลนั้นสิ่งที่ปรากฎคือความเงียบ ไม่มีเกิดขึ้นเลย ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่รู้วิธี ก็จนใจจึงแต่นอนพักเอาแรง แต่ก่อนที่ผมจะได้นอนหลับก็มีเสียงหายนะดังขึ้นในหัวอีกครั้ง

  <คูลดาวน์เสร็จสิ้น>

 <เริ่มต้นกระบวนการจุติขั้นที่2  นับถอยหลัง>

3

2

1

 "อ้ากกกก " 

  เสียงร้องของผมดังออกมาอย่างทรมานเหมือนมีเข็มทิ่มแทงอยู่ตามตัวไปหมด แถมภายในร่างกายรู้สึกร้อนจนเหมือนถูกไฟเผา แล้วก็สลับเย็นสุดขั้วไปมา ผมได้แต่นอนดิ้นไปมา อยู่ในกรงดูเหมือนพวกลิงที่เฝ้าอยู่จะตกใจเสียงจนรีบวิ่งมาดูแต่ก็เห็นแค่ผมนอนดิ้นไปมา ส่งเสียงร้องออกมาเท่านั้น จากนั้นก็เหมือนมีรังไหมขึ้นมาล้อมรอบผมจนมิด แต่คราวนี้ผมกับไม่สลบนะสิคับ 

             จึงต้องทนเจ็บปวดอยู่ภายในสภาพรังไหม ราวกับเวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า ในที่สุดความเจ็บปวดค่อยๆทุเลาลง จนเหลือแต่ความสบาย ร่างกายรู้สึกเบาเหมือนลอยอยู่ในอากาศ ก่อนที่ผมจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา ดูเหมือนรังไหมจะหายไปเมื่อจุติเรียบร้อยสินะ จากนั้นผมก็เปิดหน้าต่างสเตตัสขึ้นมาเพื่อดูสิ่งที่เพิ่มขึ้นหลังจากการจุติ

{{สถิรพงษ์ วิริยะกุล}} (แพนเจีย) (ชาย)

เผ่าพันธุ์ : ยอดมนุษย์

อาชีพ : คนป่า       อายุ : 17        เลเวล : 1

พลังเวท : 22210

พลังโจมตี : 22010

 พลังป้องกัน : 21910

ความว่องไว : 32010

พลังโจมตีเวท : 22810

พลังป้องกันเวท : 21970

โชค : 21500

อุปกรณ์สวมใส่ : เสื้อนักเรียนโคตรเน่า  กางเกงสแลคโคตรเน่า  รองเท้าผ้าใบขาดๆ กางเกงในโคตรเน่า

สกิล : ตรวจสอบ  เข้าใจทุกภาษา  กลืนกินสัมบูรณ์ ภูมิคุ้มกันสมบูรณ์  จดจำสมบูรณ์ ก้าวพริบตา  เพลงหมัดวานร ปรุงยา 

สถานะ :  จุติ*8

 ดูเหมือนจะเพิ่มมาแค่ค่าสถานะเท่านั้นไม่มีสกิลมาด้วยแหะถึงเผ่าพันธุ์จะดูไม่ห่างใกล้จากความเป็นคนออกไปอีกแต่ ก็ช่วยให้เราเอาตัวรอดได้ง่ายขึ้น ก่อนที่ผมจะเริ่มทำอะไรต่อ อยู่ๆพวกลิงที่คอยเฝ้าก็รีบวิ่งออกไปข้างนอกพร้อมกับส่งเสียงร้องเจี๊ยกไปมา 

      ในเมื่อเห็นโอกาสดี ผมไม่รอช้าทำลายกรงไม้ออก แล้วหนีไปหลบตรงใกล้ๆทางเข้าออก แต่พอยิ่งเดินเข้าไปใกล้ทางเท่าไหร่เสียงต่อสู้กับชัดขึ้นเรื่อยๆ 

  จนผมอยู่ตรงทางออก ก็ส่องหัวออกไปเพื่อดูลู่ทางหนีแตก ภาพที่เห็นเป็นอันดับแรกคือ สภาพหมู่บ้านที่เละไม่มีชิ้นดี พร้อมลิงกับหมา(?) ที่เข้าโรมรันใส่กันเป็นจำนวนมากส่วนที่พื้นก็มีร่างของลิง กับโคบอลอยู่เป็นจำนวนมาก  พร้อมกับบ้านเรือนที่ถูกไฟไหม้และเสียหายหลายหลัง

    ผมได้แต่ตกใจสภาพที่เห็นเพราะไม่คิดว่ามันเริ่มกันเร็วขนาดนี้ ก่อนจะได้พึ่งระลึกอยู่เสมอว่านี่เป็นโอกาสหนีและหาทางออกแล้ว ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นก็วิ่งออกมาและมุ่งตรงไปยังกระท่อมหลังใหญ่ทันที

 ................................................................................................................

ไรทจะมาเล่าช่วงสงครามให้ฟังก่อน พร้อมแปลภาษาหมา+ลิงให้ 

(เอามาคั้นเรื่องแหละ เพราะ เดี๋ยวตอนมันสั้นเกินไป 5555)

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้

   ในบริเวณห่างจากหน้าหมู่บ้านสักหน่อย ได้กองทัพลิงนับร้อยในชุดเกราะ พร้อมหอกในมือ มีคิงคองตัวใหญ่นำทัพมาอยู่ด้านหน้า โดยตรงกันข้ามกับมีกองทัพโคบอลนับร้อยเช่นกันยืนประจันหน้ากันอยู่ โดยด้านหน้าฝั่งพวกโคบอลมีเซอเบรัสตัวใหญ่อยู่ แล้วก็มีเสียงร้องเรียกไปมาระหว่าง 2 ฝั่ง โดยเจ้าคิงคองจึงเริ่มการสนทนาก่อน

  " เจ้าหมาขี้เรื้อน นี่เจ้ายังไม่เข็ด อยากถูกเตะกลับบ้านไปอีกรอบใช่มั้ย"  คิงคองได้กล่าวออกมาอย่างลำพอง

" เจ้าลิงโสโครก คราวนี้ข้าไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว   ในครั้งนี้ข้าต้องได้ออกไปจากที่นี่ให้ได้ เจ้านั่นแหละที่จะถูกเตะ 5555" เซอเบรัสร้องโต้ตอบกลับมา

" ในเมื่อเจ้ามั่นใจนัก ก็ไม่ต้องคุยกันอีกแล้ว เข้าเลย" คิงคองร้องบอกด้วยความถือดีก็จะกระโจนเข้าใส่เซอเบรัส เหมือนเป็นสัญญาณเริ่มสงคราม ทั้งสองฝั่งเข้าดจมตีใส่กันทันที  ผลัดกันรุก-รับอย่างต่อเนื่อง 

   แต่ด้วยความแตกต่างของเลเวลที่ห่างกันทำให้ฝั่งโคบอลเริ่มล้มตายมากกว่าอีกฝั่ง ทำให้คิงคองที่ถึงจะสู้กับเซอเบรัสอยู่อต่ก็มองรอบๆไปด้วย จึงแต่ลำพองใจในสภาพที่เห็นก่อนจะร้องบอกเซอเบรัสออกมา

   " ท่าทางเจ้าจะใกล้แพ้แล้วสินะ ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลยนิ 5555 " 

 จากนั้นสักพักก็มีโคบอลจำนวนหนึ่งเดินมาสบทบพร้อมกับในมือที่ถือคันธนูออกมา แต่สิ่งที่ผิดสังเกตก็คือหัวลูกศรกับมีอะไรดำๆติดอยู่ด้วย ซึ่งเจ้าคิงคองเห็นแต่็ไม่ได้ใส่ใจอะไร 

        แต่ทันทีที่พวกมันขึ้นสายเตรียมยิง พร้อมเสียงคล้ายเสียงหัวเราะดังมา เมื่อคิงคองหันไปที่เจ้าเซอเบรัสเจ้าของเสียงกับเห็นหน้าตาแสยะเขี้ยวราวกับดีใจ จนทำให้เจ้าคิงคองเริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลเข้า ก่อนที่จะได้ทำอะไร เซอเบรัสก็คำรามออกมา แล้วจากนั้นพ่นไฟออกจากปากของมันขึ้นฟ้าไปด้วย 

      ขณะที่เจ้าคิงคองกำลังงงจากการกระทำของอีกฝ่ายก็มีลูกธนูที่มีหัวดำๆ พุ่งผ่านไฟที่ปล่อยขึ้นฟ้าไปนั้น เริ่มติดไฟที่หัวลูกธนู แล้วก็พุ่งเข้ามาใส่กองทัพลิงทำให้พวกลิงทส่วนใหญ่ที่สู้อยู่ไม่ทันระวังโดนธนูไฟ จนบาดเจ็บ เลยทำให้สถานการณ์พลิกผันไป เนื่องงจากบาดเจ็บทำให้ถูกโคบอลที่ระวังตัวอยู่แล้วฉวยโอกาสทำร้ายซ้ำทำให้กองทัพลิงถูกลดจำนวนลงอย่างรวดเร็ว ในเมื่อคิงคองเห็นว่าเสียเปรียบมาก จึงร้องเรียกสั่งให้ลูกน้องของตนถอยกลับไปยังหมู่บ้าน ที่มีกำแพงดินป้องกันอยู่ ส่วนตัวคิงคองก็จัดการชกใส่เซอเบรัสให้มึนก่อนจะล่าถอยตามลูกน้องไป

      แต่เซอเบรัสมีหรือจะยอมคำรามสั่งให้โคบอลตามล่าไปทันที ในระหว่างทางที่หนีนั้น เจ้าคิงคองเองก็คิดถึงเจ้าธนูติดไฟอันร้ายกาจ ซึ่งมันมั่นใจว่าต้องมีคนคอยช่วยพวกเซอเบรัสอยู่แน่นอน แต่ตอนนี้มันไม่สนใจแต่ต้องการจัดการกับเจ้าเซอเบรัสให้ได้ก่อน 

     แต่เมื่อมาถึงหมู่บ้านของมันไม่ทันไหร่ ก็พบว่าประตูของหมู่บ้านพวกมันถูกเปิดอยู่ มันจึงร้อนใจรีบเร่งจังหวะการก้าวขึ้นไปอีก แล้วเมื่อเข้ามาใกล้กับพบ ทหารลิงกับโคบอลยังคงสู้กันอยู่บนกำแพง แถมข้างหลังยังมีเซอเบรัสกับพวกโคบอลไล่ตามมา มันที่ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงได้สั่งให้ลูกน้องมันมารวมกัน แล้วเข้าต่อสู้อยู่บริเวณทางเข้าหมู่บ้านของพวกมัน แต่สุดท้ายก็โดนไล่กลับเข้าไปในหมู่บ้านแล้วถูก ปิดทางออกด้านหน้า มันจึงสั่งให้ลูกน้องค่อยๆ ล่อให้พวกมันเข้าไปในกระท่อมซึ่งเชื่อมกับโพงถ้ำ แล้วจะใช้ประโยชน์จากช่องจำนวนมากในนั้น

.................................................................................................................

กลับมาปัจจุบัน(แพนเจีย)

 หลังจากที่ผมหนีคอยหลบจากบริเวณที่เกิดการต่อสู้มา ถึงแม้จะมีบ้างคู่หันมาไล่ล่าผมที่เป็นคนนอกแทนก็เถอะ(-_-!) orz รบก็รบกันไปดิ จะมายุ่งกะตูทำมายยยยยยย ในระหว่างที่หนีก็ใช้ก้าวพริบตาไปด้วย เพื่อเพิ่มความเร็ว ผมได้หันไปมองรอบก็เห็นมีลิงที่ใช้อาวุธสู้ บางตัวก็ใช้มือเท้าออกท่าทางแปลกๆ ออกมา จนในที่สุดผมก็เข้าใจทันทีถึงท่าทางแปลกพวกนั้น เพราะมีเสียงในหัวดังขึ้นมานะสิ

<ยินดีด้วย คุณได้เรียน<<เพลงหมัดวานร>>โดยสมบูรณ์แล้วสามารถใช้งานได้แล้ว>

บรรลุ ในทันทีแสดงว่าสกิลที่จำพวกท่าทางจำเป็นต้องรู้รูปแบบการใช้ก่อนสินะ ที่นี้ผมก็มีท่าสำหรับป้องกันตัว แล้วมามะ ป๋าจะจัดให้สาสมใจทีเดียว หลังจากนั้นผมก็ได้หันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับลิงและหมา(?)ที่ตามมา โดยลิงเป็นฝ่ายเข้ามาหาก่อนด้วยการกระโดดถีบเข้ามา แต่ผมใช้เพลงหมัดวานรที่เหมือนมีกระบวนท่าอยู่ในหัว เข้ารับลูกถีบจากกลางอากาศ ก่อนจะใช้ข้อมืออีกข้างดีดกระแทกข้างลิงตัวนั้น แต่ดูเหมือนค่าสถานะที่ต่างกันมากเกินไปทำให้เจ้าลิงหัวขาดกระเด็นขึ้นฟ้าไป ก่อนจะกลายเป็นแสงแล้ว ไอเท็มตกลงมา แต่ก็ถูกดูดเข้าไอเทมบ๊อกของผมทันที ผมไม่รอช้าจังหวะที่โคบอลตัวล่างกำลังชะงักอยู่ ผมพุ่งเอาเท้าตอกส้นลงไปที่หัวของมัน จนหัวแตกคอหัก กลายเป็นแสงไปทันที พร้อมของที่เข้ากระเป๋าอีกเช่นเคย 

  หลังจากที่ผมโชว์พลังไปนั้นคราวนี้กลายเป็นของทั้งสนามรบเลยคับราวกับพวกมันนัดกันจัดการผมก่อนแล้วค่อยมาต่อกันทีหลังอีก (T_T) มีหรือผมจะยอม ผมที่สติแตกไปแล้วตอนนี้จากความกดดันทีเจอตั้งแต่มาโลกนี้ ผมจะเอาระบายกับพวกนี้ให้หมด และสงครามสองฝ่ายจึงเริ่มขึ้น

  แล้วผมก็พุ่งเข้าใส่พวกมันอย่างคนเสียสติทั้งหมัด ทั้งเท้า ทั้งอาวุธในมือพวกมันเอง ผมใช้ทุกอย่างที่มีอาละวาดไปเต็มที่ โดยทุกครั้งที่มีลิงหรือไม่ก็โคบอลตาย ไอเทมบ๊อกก็จะดึงเอาไอเทมมาเก็บไว้ ซึ่งผมรู้ตอนสำรวจดูตอนอยู่ในกรง เห็นมีระบบนี้ด้วยจึงเปิดใช้งานเลย 

   ผ่านไป3ชั่วโมง

หลังจากอาละวาดจนหน่ำใจแล้ว ปรากฎก็คือเลือดที่กระจายเต็มชุดของผมเลย พร้อมกับรอบๆ ไม่มีใครอยู่อีกเลยเนื่องจากถูกผมจัดการจนหมด หลังจากสบายใจแล้วผมจึงเริ่มเดินเข้าไปในกระท่อมเพื่อหาทางออกจากที่นี่ให้ได้ ซึ่งผมมั่นใจว่ามันต้องอยู่ด้านในแน่นอน

   เมื่อเดินเข้ามาด้านในกับเห็นศพลิงกับโคบอลอยู่พอสมควรตลอดทางที่ผมเดินผ่าน เพราะจากการสำรวจรอบที่แล้วเหลือแต่ข้างหลังที่นอนของเจ้าคิงคองนั่น ด้วยความที่ผมไหนก็ถูกทำร้ายมาแล้ว ขอเรียกเก็บค่าทำขวัญหน่อยล่ะกัน แล้วจึงเดินเลี้ยวเข้าไปในช่องหินที่จำไม่ผิดเป็นช่องที่เก็บสมุนไพรเอาไว้ แล้วก็จัดการเก็บมาเรียบเลย แล้วผมก็เดินไปช่องที่ใช้เก็บอาหารแต่เอาไปแค่บางส่วนเท่านั้น กับอาวุธไม่กี่ชิ้น ก็จะเดินเข้าไปยังบริเวณด้านใน ซึ่งมีเสียงตึงตัง ดังออกมา แสดงข้างในยังคงมีการต่อสู้กันอยู่

   เมื่อผมเดินเข้าไปด้านในพบกับเจ้าคิงคองตัวเดิมกำลังฟัดกับหมาสามหัวตัวพอๆกันอยู่ ในตอนนั้นผมที่พวกมันยังไม่สนใจอยู่ค่อยๆเดินเรียบผนังไปยังบริเวณที่นอนของเจ้าคิงคอง แต่ด้วยการต่อสู้ที่ดูเหมือนจะรุนแรงขึ้นทุกขณะ จนกระทั่งเจ้าคิงคองถูกหมาสามหัวพุ่งชนเข้าใส่กลางลำัวของมัน จนกระเด็นไปกระแทกกับที่นอนของตัวเองจนหินตรงนั้นแตก ปรากฎให้เห็นเป็นแสงสว่างส่องเข้ามาแสดงว่าเป็นทางออกสินะ 

 ยาฮู้

  หลังจากนั้นผมก็ได้ คลานเอาตัวมาจนถึงทางออก แต่ก่อนจะออกไปผมได้เหลือบตาไปเห็นลูกแก้ว 2 ลูกที่กลิ้งมาอยู่บริเวณเท้าของผม ผมจึงจัดการเก็บมันขึ้นมาแล้วเอาเข้าไอเทมบ๊อกทันที ค่อยไปตรวจสอบข้างบนก็ได้ แล้วผมก็มุดขึ้นไปทางนั้นทันที

 "โอ้ แสงอาทิตย์จ้า ผมมาแล้ว" 

       ก่อนจะขึ้นไปผมได้หยิบเอาลูกธนูหัวสีดำที่เก็บได้จากพวกโคบอล ออกมาจำนวนหนึ่งจะจุดไฟที่ดอกหนึ่งซึ่งผมพอจะรู้ว่าหัวสีดำคือ  หินน้ำมันแบบที่กรีก ใช้แล้วโยนทั้งหมดลงไปด้านล่างแล้วก็ขึ้นมาทันที 

       ในที่สุดผมก็ได้ออกจากที่นั้นสักที พร้อมกับเสียงระเบิดจากทางด้านหลังผมกลับแสงของไอเท็มที่ลอยมาเข้าไอเทมบ๊อก พร้อมกับทางด้านหลังที่ถูกปิดอย่างถาวร และผมที่หัวเราะดีใจอย่างถึงที่สุด ก่อนจะสลบไปเพราะความเหนื่อยล้า

.................................................................................................................

ในที่สุดออกมาได้สักที จบกันไปดันเจี๊ยนช่วงแรก เข้าสู่ช่วงท้ายกันสักที 

ปล. ขอบคุณที่ติดตามคับ เข้ามาอ่าน 

ปล. สวัสดีปีใหม่นักอ่านทุกท่านด้วยคับ 

ไม่แน่สิ้นปีอาจมีอีกตอน (ถ้าไม่ถูกลากไปไหนนะ 5555)

ไม่งั้นก็ปีหน้าเจอกันอีกคับ