Tale of Another world ตำนานบทใหม่ที่ต่างโลก

ลำดับตอนที่ #2 : เอาชีวิต(เกือบไม่)รอด

เอาชีวิต(เกือบไม่)รอด

ตุบ 

โอ๊ย ที่นี่ มันอยู่ตรงไหนเนี่ย ผมมาอยู่ตรงไหนเนี่ย 

ผมเริ่มมองไปรอบๆ ตัว มีแต่ต้นไม้สูงขึ้นแน่นจนแทบจะไม่เห็นท้องฟ้าเลย นี่เราโดนสุ่มมากลางป่าสินะ แล้วป่าอะไรเนี่ย เงียบแปลกๆ ทำให้ผมลองใช้สกิลตรวจสอบดู  จึงเอามือแตะที่พื้นดินดูเพื่อตรวจสอบสภาพพื้นที่ จากนั้นก็มีหน้าต่างโปร่งใสเด้งขึ้นมา ผมจึงรีบก้มไปอ่านข้อมูลทันที

{{ป่าโศกศัลย์แห่งความคะนึง}}(ดันเจี๊ยน)

ระดับ : AA

ขนาด : 5000 ตร.กม.

มอนเตอร์ : ระดับสกิลไม่ถึงขั้น ระดับการรับรู้ไม่ถึงขั้น

บอส : ระดับสกิลไม่ถึงขั้น  ระดับการรับรู้ไม่ถึงขั้น

ตามข้อมูลที่พระเจ้าให้ไว้'ดันเจี๊ยน คือ สถานที่ที่มีมอนสเตอร์มาอาศัยอยู่จำนวนมาก โดย มีบอส ปกครอง แต่ละที่มีขนาดใหญ่หรือเล็ก ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของบอสที่ปกครองดันเจี๊ยน การล่ามอนสเตอร์ในดันเจี๊ยนจะได้ค่าประสบการณ์ที่มากกว่าภายนอก แต่ก็แลกมาด้วยระดับความยากที่มากกว่าข้างนอกเช่นเดียว เพราะค่าประสบการณ์ที่จากในดันเจี๊ยนจะถูกสะสมไว้จนกว่าจะออกจากดันเจี๊ยนนั้นๆ'

 เฮือก ซวยจริงๆแฮะ วาปมาอยู่ดันเจี๊ยน ไม่รู้อีกตั้งหากว่ามอนสเตอร์เก่งหรือปล่าว ระดับของดันฯ ดูสูงแฮะ ต้องที่อยู่กับอาหารการกินก่อน  ผมจึงมองออกไปรอบๆ อีกครั้งเพื่อมองหาต้นไม้ที่ พอจะมีผลหรือสัตว์ รวมทึ้งระแวดระวังมอนสเตอร์ที่อาจเข้ามาทำร้าย  

  

    อืม.....ไม่มี   

   ใช่ คับ มันไม่มีอะไรที่สักอย่างรวมถึงสิ่งมีชีวิตใดๆ  

  ผมจึงเริ่มใช้หูให้เสียงรอบข้าง อีกครั้ง 

  ........ซ.......ซ่า.........ครืน.....

...ต....ตึ.......ตึก.....ครืน.....

ฮือ ได้ยินเสียงเหมือนมีน้ำตกดังมาจากข้างหน้าแฮะ  แล้วก็ อืม เหมือนเสียงอะไรกำลังพังลงมาจากด้านหลังด้วย 

แปลกแฮะ กลางป่าขนาดนี้นะ ไม่ได้อยู่ในเมืองที่จะมีเสียงทุบตึกดังสักหน่อย  ด้วยความสงสัยผมจึงพาร่างอันมากด้วยน้ำหนักของตน ให้พยายามปีนต้นไม้ใกล้ๆ ที่ไม่สูงมาก เพื่อจะได้ดูที่มาของต้นกำเนิดเสียง 

 เฮ้อ ในที่สุดก็ขึ้นถึงยอดไม้ ผมมองออกไปทางด้านที่มีเสียงเหมือนตึกถล่มก่อนฝุ่นที่ฟุ้งขึ้นมาไปบนฟ้าแต่ไมา่สามารถระบุสิ่งที่ทำให้เกิดปรากฎการณ์เช่นนี้ได้ รวมถึงเสียงของต้นไม้ที่ถูกโค่นลงจากบริเวณนั้นและเหมือนกำลังเคลื่อนที่มาใกล้ทางนี้ด้วย   

   หลังจากผมนั่งดูจากยอดไม้อยู่สักครู่ ก็มีความรู้สึกว่าตรงบริเวณที่นั่งสังเกตุการณ์อยู่ต่ำลงเรื่อยๆ พร้อมกับเสียงแปลกๆ

  แกร๊ก....

  แกร๊ก ........เปรี๊ย 

  เอ๋ หรือว่า   

และแล้วสิ่งที่ผมคาดคิดไว้ก็เกิดขึ้น ไอ้ความรู้สึกวูบๆ เหมือนกับสัมผัสจากด้านล่างไม่มีอะไรนี่มัน 

  " ม่ายยยยยยยยยยยยยย จริงงงงงงงงงง " 

  เสียงร้องอันโหยหวนในความรู้สึกของผมที่ดังออกมา เนื่องจาก กิ่งไม้ที่นั่งอยู่นั้นรับน้ำหนักไม่ไว้จึงหักลง ผลที่ตามมาคือการตกลงตามแรงโน้มถ่วงและมวลของผมจากต้นไม้  

  ตึก ...... ควับ......คว๊าก...... ตูม

 " โอ๊ย   อุบ   อ๊าก   อุก   แอ๊ก "  

   การตกลงจากต้นไม้นี่ ไม่ใช่เรื่องที่จะอธิบายความรู้สึกออกมาเป็นคำได้เลย ตอนนี้ถึงผมจะลงมาจากต้นไม้โดยที่ไม่สาหัสนั้นเพราะกิ่งไม้ตามวิถีที่ร่วงลงมาคอยลดแรงปะทะตอนลงพื้น แต่ก็ใช่ไม่มีแผลสักหน่อย  อูย ผมค่อยยันตัวลุกขึ้นมา แล้วทำการสำรวจบาดแผลตามร่างกายของตน จากที่รู้สึกตอนนี้ก็มีแค่ถลอกตามตัว แล้วที่ขาคงไม่เป็นไรมาก 

และมีเสื้อผ้าที่เสียหายเป็นบางจุด  แต่ระหว่างที่กำลังเช็คสภาพโดยละเอียด  ผมเห็นต้นไม้ที่เริ่มถูกโค่นลงพร้อมกับเสียงแปลกๆ เริ่มเข้ามาใกล้ ฝุ่นที่จางลงพอมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในเริ่มชัดขึ้น

 โอ้แม่เจ้า มอนสเตอร์จำนวนมากจนยากจะระบุชนิดได้กำลังวิ่งมาทางผม สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้โดยไม่ต้องคิดเลยก็คือ

  ใช่ คับ  ใส่เกียร์หมาเบอร์ 5 โกยดิท่าน

  " โอ๊ย โชคจะไม่มี แต่มันจะซวยเกินไปมั้ยยยยยย "

 " ไอ้ พวกข้างหลังตู ก็ไม่เหนื่อยกันเป็นหรือไง ไอ้พวก.......ติ๊ด...................  ไอ้........... "

 ระหว่างที่กำลังวิ่งหนีขบวนข้างหลัง ที่ตามมาอย่างกระชั้นชิด โดยทางที่มุ่งไปข้างหน้านั้นเป็นทางที่ผมได้ยินเสียงเหมือนน้ำตกนั้นเอง 

  สงสัยอะไรกันอีกคับ  ผมตัวอ้วน ทำไมวิ่งหนีมอนสเตอร์ได้ 

  คุณรู้จักสัญชาตญาณเอาตัวรอดมั้ย 

  นั่นแหละผมเลย  เอ้าแหละนอกเรื่องนานแหละ 

     ผมได้ยินเสียงน้ำตกเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ  สักพักก็เริ่มมองเห็นเหมือนน้ำตกไหลลงไปอย่างพื้นเบื้องล่าง เอาล่ะในเมื่อมอนสเตอร์ยังไล่ตามไม่หยุด ถ้าผมกระโดดลงน้ำตกอย่างน้อยก็น่าจะรอดนะ แต่ยิ่งวิ่งใกล้เข้าก็เห็นน้ำตกชัดมากขึ้น

 ใช่ ชัดมาก

 ใหญ่มาก

 แถมสูงมาก

ผมรีบเบรคสุดตัวเลยอยู่ริมฝั่งน้ำตก (โคตรน้ำตก)  ถ้าผมโดดลงไป อย่าว่าแต่รอดเลย ศพจะเหลือมั้ย แต่ในเมื่อข้างหลังมีมอนสเตอร์จำนวนมากวิ่งไม่ได้เบรคตามไปด้วยนะสิ  ก็เลยชนผมที่อยู่หน้าสุด ก่อนจะตกลงมากันทั้งฝูงเนื่องจากข้างหลังมองไม่เห็นข้างหน้านั่นเอง 

  " ทำไมต้องซวยตลอดเลยยยยยยยยยย " เสียงแหกปากของผมระหว่างที่ร่วงลงไปด้านล่าง

.........................................................................................................................................................................................

ไรท์เตอร์ (เพราะตอนที่ตกลงไปมัน ตกใจจนจำอะไรไม่ได้ก็เลย ให้ไรท์มาเล่าเอง 5555)

                    หลังจากแพนตกลงไปในน้ำตกพร้อมกับเหล่ามอนสเตอร์นั่น แล้วแหกปากไปนั้น เขาได้พยายามที่จะหาที่เกาะเพื่อที่จะได้ไม่ต้องตกลงไป ก่อนที่ตาของแพนจะบางสิ่งผ่านเข้ามาทางด้านซ้าย แพนรีบเอามีไปคว้าไว้ก่อน นั่นคือ หินงอกที่ยื่นออกมาจากน้ำตก  เพียงแต่ก่อนที่แพนจะได้ยินดี ค่าโชคของเขาก็ได้ทำงานขึ้นมา 

                    มีออร์คตกลงกระแทกหินงอกที่เขาเกาะอยู่  ทำให้หินนั้นมีรอยร้าวปรากฎขึ้น แต่ความซวยก็ยังไม่หมดเพียงเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นก็มี มอนสเตอร์จำนวนมากที่เคยวิ่งไล่เขานั่นมากระแทกหินเรื่อยๆ จนในที่สุด หินงอกนั่นรับน้ำหนักไม่ไว้ แตกออกมาก่อนพาทั้งหมดไหลลงไปอีกครั้ง

  " อ้ากกกกกก ซวยอีกแล้ววววววววววววววว " 

    

         เสียงแพนโหยหวนออกมา ขณะ ลงไปข้างล่าง แต่มือก็ยังไม่ปล่อยออกจากหินที่เกาะอยู่ ราวกับของรักของหวง เลยที่เดียว ในที่สุดก็ตกลงกระแทกกับพื้นน้ำเบื้องล่างโดยที่หินงอก มีลักษณะตั้งขึ้นเอาปลายยอดแหลมชี้ขึ้นไปทางน้ำตก   

         หลังจากนั้น ก็มีมอนสเตอร์จำนวนมากร่วงลงมาทิ่ม กับหินที่แพนเกาะไว้ มีทั้งถูกเสียบทะลุ และกระแทกกันเอง จนตาย ไป    ทำให้หินที่โดนกระแทกหลายครั้ง จนมันแตกออก ทำให้แพนหล่นกระแทกพื้นสลบ ก่อนจะไหลลงไปตามน้ำ ก่อนไหลไปตามน้ำ  และ ค่อยๆถูกดูด เข้าไปในร่องเขาใต้ น้ำตก พร้อมกับซากมอนสเตอร์ทั้งหมด 

.........................................................................................................................................................................................

ปล. เสร็จแล้ว สั้น-ยาวไม่แน่ใจนะคับ แต่สุดความสามารถ

ปล2. มีอะไรก็ติชม ได้นะคับ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านคับ