คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : On Love??
On Love??
เมากาวหนักมาก ถถถ
Yurio x Yuri
**********************
“จะเริ่มแล้วนายูริ...ไม่มาดูด้วยกันเหรอ?”
เสียงของมิลล่าเอ่ยเรียก
ทำให้เด็กหนุ่มเงยหน้าไปมองทีวีก่อนจะตอบกลับด้วยเสียงเบื่อๆ
“ไม่ล่ะ ดูอยู่ตรงนี้แหละ” ก่อนจะเพ่งตามองร่างสีดำอันคุ้นตาที่เคลื่อนตัวเข้าสู่ลานน้ำแข็ง
เด็กหนุ่มจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดเมื่อเห็นวิคเตอร์กุมมือของเจ้าหมูอ้วนและยิ่งหงุดหงิดหนักขึ้นไปอีกเมื่อเจ้าหมูเอาหน้าผากชนกับหน้าผากของวิคเตอร์
...ไม่พอใจสุดๆไปเลยล่ะ
อีรอสของเจ้าหมูที่งดงามกว่าที่เคย
เย้ายวนกว่าที่เคย
และก็เป็นไปอย่างที่คาดไว้
คะแนนของเจ้าหมูสูงมากจนน่าตกใจสำหรับทุกคน รวมถึงวิคเตอร์ด้วย
แต่ไม่ใช่กับเขาเลย
เขาแน่ใจอยู่แล้วล่ะ
ว่าอีกฝ่ายจะได้คะแนนสูงปรี๊ดขนาดนั้น
ยูริโอะเบ้ปากอย่างหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าอีรอสของอีกฝ่ายที่สื่อออกมาคือวิคเตอร์
...อะไรๆก็เป็นวิคเตอร์ตลอด
ทำไมถึงไม่เป็นเขาบ้าง?
ไม่รู้ว่าตอนที่กดโทรศัพท์คอลวีดีโอหาอีกคนตัวเองกำลังทำหน้าแบบไหนอยู่ เพราะทันทีที่กดรับ
เจ้าหมูอ้วนของเขาถึงได้มีสีหน้ากระอีกกระอ่วนชาตินั้น
“เป็นอะไร?หน้าฉันมีอะไรติดอยู่หรือไง?”
“ก็..ยูริโอะทำหน้าเหมือนโกรธฉันอยู่นี่...กะ ก็เลยคิดอยู่ว่าไปทำอะไรให้นายโกรธหรือเปล่า?”
ฟังน้ำเสียงตะกุกตะกักที่ตอบมาแล้วทำให้เด็กหนุ่มต้องเลิกคิ้วขึ้นสูง
นี่ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่นะเจ้าคัตสึด้งนี่?
“ฉันก็ทำหน้าแยงกี้แบบนี้อยู่ตลอดอยู่แล้วนี่
ไม่ได้โกรธอะไรซักหน่อย”
...อันที่จริงแค่โมโหสุดๆน่ะ...พอคิดว่าท่าทางเย้ายวนนั่นไม่ได้สื่อออกมาเพื่อเขาแล้วยิ่ง...
“แต่...ช่างเถอะ...ทำอะไรอยู่ล่ะยูริโอะ?ฉันกวนเวลานายหรือเปล่า?”
“ฉันเป็นคนโทรหานายนะเจ้าโง่! ฉันแค่ว่างก็เท่านั้นแหละ เข้าใจมั้ย?” อดว่าใส่อย่างฉุนๆไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายทำท่าราวกับว่าตัวเองเป็นฝ่ายมารบกวนเวลาของเขา
ให้ตายเหอะ!เจ้าหมูซื่อบื้อ!!
“แล้ว...วันนี้นายได้ดูฉันหรือเปล่า?”
คนในคอลถามเสียงแผ่วพร้อมช้อนตามอง
ยูริโอะเห็นว่าดวงตาคู่นั้นไหววูบชั่วครู่หนึ่ง
“ดู”
คำตอบสั้นๆที่ทำเอาเจ้าหมูของเขาหูตั้ง
เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะแอบยิ้มขำกับท่าทางดีใจเหมือนลูกหมาของคนแก่กว่า
เหมือนจะคิดไปเองแว๊บหนึ่งว่ามีหางหมากระดิกอยู่ด้านหลังอีกฝ่ายด้วย
“จริงเหรอ??
เป็นไงบ้าง!!!???”
“ห่วยแตก”
“เอ๋...ทั้งๆที่ได้คะแนนตั้งร้อยกว่านะนะ?”
“เหอะ!คัตสึด้งเอ๊ย”
ส่ายหน้าไปมาอย่างระอา
นี่เจ้าหมูมันไม่รู้จริงๆใช่ไหมเนี่ยว่าเขาประชดอยู่ อีกฝ่ายกรอกตามองซ้ายมองขวาอยู่ซักพักก่อนจะตัดสินใจหันกลับมาคุยกลับเขาต่อ
“มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“แหงสิ”
พยักหน้าเป็นการยืนยัน แน่นอนว่าการแสดงนั้นไร้ที่ติสุดๆจนไม่คิดว่านั่นคือคัตสึกิ ยูริ
แต่เขาก็แค่ไม่พอใจเท่านั้น
...เจ้าหมูตัวนี้เป็นของเขานะ ทำไมต้องทำอะไรๆโดยคิดถึงวิคเตอร์ด้วยไม่ทราบ ในเมื่อมันเนของ มันก็ควรคิดถึงแค่เขา
เว้าวอนแค่เขา ทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าหมูนี่เป็นของเขา ทำไมถึงต้องเอาคนอื่นมาคิดด้วยล่ะ?
ถึงจะมองว่ามันช่างเห็นแก่ตัว
ที่จะห้ามไม่ให้เจ้าหมูน้อยคิดถึงวิคเตอร์แต่พอได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมันก็หงุดหงิดมากจริงๆนั่นแหละ
นั่นน่ะไม่ต่างอะไรกับคำสารภาพรักเลยนะ
ให้ตายเถอะ!!
“ก็...ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงนี่นา”
“เอาที่สบายใจเหอะ
จะทำอะไรมันก็เรื่องของนายอยู่แล้ว”
สะบัดเสียงใส่อีกฝ่ายเล็กน้อยสตั้งท่าเลื่อนนิ้วจะกดวางสาย
แต่เจ้าหมูตัวดีก็เอ่ยประโยคที่ทำให้นิ้วของเขาชะงัก
“ก็ฉันไม่รู้ว่าจะอ่อยเด็กอายุสิบห้าผ่านทีวียังไงนี่...สงสัยฉันต้องพยายามมากกว่านี้สินะ?”
ห๊ะ????
อะไรอ่อยๆนะ???
“เมื่อกี้อะไรอ่อยๆนะ?”
“เปล่านี่?หูฝาดมั้งยูริโอะ?
เอาเถอะ!คาบตั๋วรอไว้แล้วกัน!แล้วฉันจะตามนายไป วางล่ะ!”
“เดี๋ยวคัตสึด้ง---“
“ถ้าคราวหน้า....ฉันอ่อยตรงๆห้ามพูดคำว่าห่วยอีกนะ”
แล้วเจ้าลูกหมูขี้อ่อยก็กดตัดสายไปดื้อๆ
ทิ้งให้แมวหนุ่มรัสเซียจ้องจอโทรศัพท์นิ่งค้าง
...ให้ตายเถอะ...
“คราวหน้าฉันจะไม่ปล่อยเจ้าหมูไว้กับนายอีกแล้ววิคเตอร์”
...ถึงจะคิดถึงใครยังไง
ทุกอย่างของเจ้าหมูก็เป็นของเขาอยู่ดี
สงสัยเจอหน้ากันต้องจัดหนักๆให้หายคิดถึงซะล่ะมั้ง?
พอกดวางสายจากเด็กหนุ่มแล้ว
ยูริก็กระโดดขึ้นไปนอนดิ้นบนเตียงอย่างรุนแรงจนวิคเตอร์ต้องมาเคาะห้องเรียก
“เป็นอะไรไปน่ะยูริ?นอนได้แล้วนะ”
“ไม่มีอะไรครับวิคเตอร์
ผมจะนอนเดี๋ยวนี้ล่ะ”
ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติก่อนยกมือขึ้นมากุมหน้าตัวเองและเลื่อนไปทึ้งหัวตัวเองแรงๆ
อ๊ากกก
พูดออกไปแล้ว!!
จริงอยู่ว่าเขาจะคิดถึงวิคเตอร์ตอนที่แสดง
จริงอยู่ที่คิดว่าต้องสมบูรณ์แบบในฐานะคนที่แย่งวิคเตอร์ไปจากโลก แต่ชั่ววูบหนึ่ง
พอคิดว่ายูริโอะจะมองมาจากที่ไหนซักแห่งอารมณ์ที่ใช้แสดงมันก็พุ่งพล่านขึ้นมาจนห้ามไม่อยู่จนเผลอใส่ลงไปในการแสดงด้วยเลย
โอยยย
ให้ตายเหอะ คิดแล้วอยากเอาหน้ามุดดิน
ละ...แล้ว
ที่บอกไปก่อนวางสายนั่นอีก...
“ฮือออ ไม่ๆ แบบนี้มันไม่ใช่เราชัดๆ
ตะ...ต้องคิดถึงวิคเตอร์เข้าไว้สิ!!”
ตบหน้าตัวเองแรงๆสองทีแล้วล้มตัวลงนอน
ยังไง...เขาก็จะใช้ความรักนี่แหละพิสูจน์ว่าตัวเองคือคนที่คู่ควรแล้วที่สามารถแย่งวิคเตอร์มาได้
แล้วก็จะใช้ความรักนี่แหละเป็นตั๋วพาขึ้นไปเจอกับยูริโอะที่คอยอยู่บนนั้น
...ถึงแม้เขาจะรู้จักความรักของวิคเตอร์มากกว่าใครๆแต่เขาก็ไม่คิดจะครอบครองมันหรอก...
...ที่เขาอยากได้น่ะ..ขอแค่เสี้ยวเล็กๆของเจ้าเหมียวก็พอแล้ว..
Fin????????????
แถม
น้องจูคนเดิมเพิ่มเติมคือเกลียดผัก ถถถถ
เผื่อไม่เห็น
-ไทยแมร่งSo Hot ร้อนโว้ย!
-No! I Want Candy//เมินแครอท
#เคสเป็นหมีนะ...
แถม2. มีคนบอกแต่งยาวๆ ไม่ล่ะ จนกว่าพ่อนางจูจะเลิกเล่นตัว
เนริ//ฮยอง ผมอยากกินไอ้นั่น! (ท่าทางน่าอร่อย)
ซึงจู//เนริ แม่ค้าเขาว่าไงอ่ะ?
เนริ//ป้าแกว่าถ้าชอบจะกินอีกก็ได้นะ
ซึงจู//อ่อ...
เนริ-คนญี่ปุ่นที่พูดรัสเซียคล่องปรื๋อ
ซึงจู-คนเกาหลีที่พูดไทยชัดมาก--
ความคิดเห็น