คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Your are me
Your are me
Yurio(20) X Yurio(17) X
Yurio(15)
Rate//น่าจะ...
15+++
เป็นเรื่องสั้นๆที่เล่นกันกับเพื่อนฮะ
อธิบายก่อนว่า เป็นประมาณกรุ๊ปแชทที่บอท(สมมุติตัวตน)เรื่องยูออนไอซ์ แล้วทีนี้มันก๊าวอิตรงที่กรุ๊ปนี้มียูริโอะทั้งหมดสามคน
เรียงตามอายุ 15(มิสเตอร์A)
17(ผม) 20(มิสเตอร์B) แล้วทีนี้เล่นเกมส์พระราชากัน แล้วไอ้คุณผมบางติดเมียสั่งให้เบอร์2กับเบอร์9 แสดงบทเอรอสชนกัน...แล้วมีเบอร์6แอบมอง
...แล้วหวยออกกับดับเบิ้ลทรียูริโอะครับ...
กระปุกกาว
โปรดเปิด
เพราะตัวนี้ผมเอามาเรียงใหม่ให้ดูเป็นฟิคอ่านง่ายๆหน่อย AและB อนุญาตให้เอามารีไรท์แล้วครับ(กราบเขางามๆแล้วใส่หูแมวถวายตัวให้เล---)
PS.พิชิตกรุ๊ปนี้เกรียนมากอยากระบาย—
ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่มากนักและมีเพียงแสงสลัวจากเทียนที่ไหววูบส่องให้ความสว่าง ยูริ
พลิเซ็ตสกี้นั่งไขว่ห้างบนโซฟาบุนวมกำมะหยี่สีแดงอย่างดีด้วยท่าทางเย่อหยิ่งราวราชินีผู้สูงศักดิ์ ดวงตาสีครามน้ำทะเลปรายมองไปยังบุคคลที่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า
“หืม?
นายอยากจะเปลื้องผ้าผมงั้นเหรอ? ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูสิ”
ริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มเอ่ยพร้อมขยับยิ้มยั่วอย่างถือดี ก่อนจะต้องเงยหน้ามองเมื่ออีกฝ่ายใช้ปลายนิ้วเรียวเกลี่ยและเชยให้ใบหน้าสวยเงยขึ้นมามองตนเอง
“แล้วนายจะเสียใจที่ท้าทายฉันแบบนี้” ฝ่ายตรงข้ามตอบกลับด้วยท่าทางถือดีไม่แพ้กัน
“แล้วนายจะทำอะไรดีล่ะ?
จะข่มขู่ผมเพราะร่างกายที่ดูใหญ่โตกว่างั้นเหรอ “ยูริโอะ” ?”เอ่ยถาม “ตัวเอง”อีกคนที่ดูจะมีร่างกายสูงใหญ่มากกว่าตัวเองที่นั่งยิ้มอยู่บนโซฟา
ก่อนที่ยูริโอะที่ตัวบางกว่า(และกำลังเกือบจะโดยคร่อมอยู่รอมร่อ)
จะยกเท้าสวยๆของตัวเองขึ้นวางนาบบริเวรส่วนกลางกายคนด้านบนและจิกปลายเท้าลงไปแรงๆ ใบหน้าคมขมวดคิ้วมุ่น
นิ้วแข็งแรงบีบปลายคางมนก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงติดดุ
“เป็นแมวที่ดื้อจริงนะ
ต้องทำยังไงนายถึงจะว่านอนสอนง่ายซะที?” ว่าพลางใช้มือข้างหนึ่งคว้าข้อเท้าเรียวของคนที่กำลังยกยิ้มรวมกับเป็นฝ่ายที่กำลังถือไพ่เหนือกว่าขึ้น
ออกแรงกระชากให้ร่างเพรียวตกลงมานอนแผ่อยู่บนพื้นที่ปูด้วยพรมนุ่ม
ด้านคนที่โดนกระชากตกจากโซฟาทำหน้าตกตะลึง
เมื่อมือที่เคยบีบจับคางของตนกำลังเลื่อนลากผ่านแผ่นอกบาง ลูบผ่านหนาท้องแบนราบและหยุดนิ่งอยู่ที่เข็มขัดเส้นเล็กและสะกิดแกะมันออกอย่างใจเย็น
“นายกำลังบอกให้ตัวเองว่านอนสอนง่ายอยู่แน่ะ
ยู-ริ-โอะ!” ทำเป็นพุดแกล้งยั่วโมโหเพื่อกลบเกลื่อนอาการตื่นตระหนกเมื่อได้ยินเสียงรูดซิป
และสัมผัสเย็นวาบที่เกิดจากการที่กางเกงขายาวเนื้อบางถูกรูดไปกองที่ปลายเท้าและถูกจับเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
“ฉันเคยคิดว่าเวลาวิคเตอร์เรียกฉันด้วยชื่อนี้มันน่าหงุดหงิดแล้วก็น่ารำคาญนะ
แต่พอโดนตัวเองเรียกแล้วมันก็รู้สึกหมั่นไส้แปลกๆไปอีกแบบ” พูดจบก็ยกขาเรียวสวยข้างหนึ่งขี้น ริมฝีปากร้อนนาบลงที่นิ้วเท้าเล็กๆและเลื่อนมาเรื่อยๆจนถึงหัวเข่า
คนด้านล่างสะท้านเฮือกเมื่อคนด้านบนเริ่มเปลี่ยนเป็นใช้ลิ้นเปียกชื้นไล้เลียสลับขบกัดจนเกิดรอยแดงช้ำ
“อา..หยุด..”
คนร่างเพรียวบางนอนครางสะท้านเมื่อกระดุมเสื้อถูกปลดออกจนหมดและอีกฝ่ายก็ไล้เลียแผ่นอกและหน้าท้องของเขาจนเริ่มมีรอยช้ำประปรายเต็มทั่วร่างกาย คนด้านล่างนอนหอบหายใจแรงๆและร่างกายสีขาวนวลเริ่มขึ้นสีจากอุณหภูมิในร่างที่เพิ่มสูงขึ้น สองแขนยกขึ้นพาดปิดบังใบหน้าของตน
“หืม?
ท่าทางของนายตอนนี้ดูดีนะ ไม่เหลือคราบราชินีเลยซักนิด”
“แฮ่ก...หุบปากไปซะ!!”ตวาดใส่ก่อนจะผวาเมื่ออีกฝ่ายเป่าลมร้อนๆใส่หู
“หึ...เสียใจด้วยแมวเหมียว...เธอพ่ายแพ้แล้ว..”
ดวงตาคมปรายมองไปยังประตูห้องที่เปิดอ้าไว้ราวกับรอและเชิญชวนให้ใครอีกคนก้าวเข้ามา
“...”
ร่างเล็กที่ยื่นตัวสั่นเทาราวกับลูกแมวเปียกน้ำและใบหน้าที่ขึ้นสีแดงระเรื่อบ่งบอกว่าเด็กหนุ่มมายืนมองนานแล้ว...หรืออาจจะตั้งแต่ต้น
“ยูริโอะ”ที่กำลังรังแก
“ยูริโอะ” ขยับรอยยิ้มที่ทำให้ร่างเล็กตรงหน้าประตูต้องสั่นสะท้าน
“มานี่สิ...ยูริโอะ”
และราวกับเป็นคำสั่งที่ทำให้ร่างเล็กๆตรงหน้าประตูเดินเข้าไปหาราวกับต้องมนต์...
...พร้อมกับบานประตูที่ปิดลงอย่างเงียบงัน...
----------------------------------------
ความคิดแรกเลยนะ...จะโดนแบนไหม------
ความคิดเห็น