คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Yuri And Kitty CH.2
CH.2
กาวกระปุกระหว่างรอไลฟ์
***********************************
เช้านี้ยูริโอะตื่นขึ้นมาด้วยอาการเพลียเล็กน้อย แต่เป็นความเพลียที่มีความสุข ทันทีที่เขาลุกขึ้นนั่ง
ร่างกลมๆนุ่มนิ่มและปกคลุมไปด้วยขนสีส้มก็กลิ้งไหลจากหน้าอกของเขาไปหล่นตุบที่ตักของเขาในสภาพหงายท้องขาวๆอวดสายตาเขาและทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปขยำพุงนุ่มนิ่มที่นอนเล่นมาทั้งคืน และก้อนขนน้อยๆคงจะหลับต่อไปแน่ๆหากเขาไม่ไปรบกวนท้องนุ่มๆของมัน
ดวงตาสีฟ้าเปิดพรึ่บก่อนที่เขี้ยวน้อยๆแต่คมจะแทะนิ้วของผู้ก่อกวนอย่างเอาเป็นเอาตาย
เสียเวลาเล่นกับเจ้าก้อนสีส้มไปค่อนชั่วโมงร่างบางของเด็กหนุ่มจึงค่อยออกมาจากห้องอย่างยากลำบากและมีเจ้าตัวกลมเกาะเสื้อด้านหลังของเขาเอาไว้อีกต่างหาก
ยูริโอะจัดการตัวเอง(และแมว)จนเสร็จเรียบร้อย
ทักทายมาริสั้นๆและออกวิ่งไปยังลานสเกตของยูโกะโดยมีเจ้าตัวน้อยติดสอยห้อยตาม(ด้วยการเกาะเสื้อของเขา)ไปด้วย
ยูริโอะวางมันไว้บนกระเป๋าเป้และเอาผ้าอุ่นมาปูให้มันนอนก่อนจะเข้าไปหาวิคเตอร์ที่ยืนรออยู่ในลานสเกต แล้วก็อย่างเมื่อวาน
วิคเตอร์ตั้งท่าจะไล่ให้เขาไปเข้าวัดจนเด็กหนุ่มต้องรีบแบรกอีกฝ่ายเสียงหลง
“ไม่เอาวัด!! ไม่ดีตรงไหนว่ามาตรงๆเลยดีกว่า!!”
“เอ๋...วัดมีอะไรไม่ดีงั้นเหรอ?”
วิคเตอร์ถามด้วยใบหน้าใสซื่อจนยูริโอะอยากเตะเข้าให้ซักป้าบ
...ก็ทุกอย่างที่มันเป็นวัดนั่นล่ะโว้ยย
วิคเตอร์เห็นว่าอารมณ์ของเด็กหนุ่มคงยังไม่พร้อมที่จะฝึกต่อในตอนนี้จึงไล่ให้ไปพักและหันไปฝึกท่าให้ยูริอีกคนแทน
ยูริโอะเดินฮึดฮัดมาคว้าตัวแมวเหมียวข้างสนามขึ้นมาแล้วเอาท้องมันมาโปะหน้าตัวเอง หวังให้ขนนิ่มๆนี่ช่วยดับอารมณ์ร้อนๆของตัวเองลงซักนิดก็ดี
สูดลมหายใจเอาขนแมวเข้าจมูกแรงๆสองสามทีจนน่าหวั่นว่าจะเป็นภูมิแพ้ ยูริก็ลดอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติได้ เด็กหนุ่มกอดเจ้าก้อนขนกลมๆสีส้มแนบอกพร้อมทั้งหันกลับไปมองด้านหลังและเจอเจ้าหมูล้มหน้าคะมำเพราะลงพื้นพลาด
“นี่เหมียว”
“มี้?”
แมวน้อยกระดิกหูเมื่อได้ยินเสียงคนที่อุ้มมันอยู่เรียก
มันใช้ดวงตากลมโตสีฟ้ามองคนที่อุ้มมันอยู่อย่างสงสัย ยูริโอะยกมันขึ้นมาในระดับสายตา จ้องสบกับดวงตาสีเดียวกันของลูกแมวที่กำลังมองตนอยู่เช่นกัน
“ถ้าอากาเปของฉันเป็นแกจะเป็นยังไงนะ?
ยังไงอีรอสของเจ้าหมูก็เป็นของกินไปแล้ว
ถ้าฉันตีความหมายของอากาเปแบบปัญญาอ่อนไปสู้นี่จะชนะไหมนะ?”
บ่นให้ลูกแมวฟังก่อนจะอมยิ้มเล็กๆเมื่ออุ้งเท้าน้อยๆยื่นมาแตะที่ปลายจมูกของเขาเบาๆ
“เอาเถอะ...พูดไปแกก็ไม่เข้าใจนี่นะ” บ่นกับตัวเองเบาๆก่อนทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นน้ำแข็งเย็นเฉียบและเริ่มเล่นแมวจนลืมซ้อม(เมินกระทั่งเสียงเรียกของวิคเตอร์ด้วย)
เป็นเรื่องบ้าๆที่ยูริโอะทนอยู่ที่ฮาเซ็ตสึได้เกือบอาทิตย์ได้โดยไม่ฆ่าวิคเตอร์หมกท่อหรืออะไรก็ตามที่สามารถยัดศพพ่อมดน้ำแข็งแห่งรัสเซียได้ เด็กหนุ่มยืนพนมมือปล่อยให้น้ำตกตกกระทบร่างกาย ข้างตัวเป็นเจ้าหมูที่บ่นอุบอิบว่าทำไมถึงได้โดนหางเลขไปด้วย(ใครจะไปตรัสรู้ฟะ!!) อยากจะหนีกลับก็ไม่ได้อีกในเมื่อวิคเตอร์มีตัวประกันตัวน้อยอยู่ในมือ เขาจำได้ดีว่าหัวใจแทบแหลกสลายเมื่อเห็นเจ้าบ้าวิคเตอร์หิ้วร่างกลมๆเป็นลูกบอลขนสีส้มที่ดีดดิ้นดุ๊กดิ๊กเดินจากเขาไป
จะไปก็ไปแต่ตัวดิเฮ้ย! เอาเหมียวคืนมา!!!!
ยูริทำใจให้สงบ(และไม่ฟุ้งซ่านถึงเหมียว)
คิดย้อนกลับไปตอนที่ยังเป็นเด็ก...และเขาก็ได้พบ...ว่าอากาเปของตัวองคืออะไร
ปู่ของเขา...
และเหมือนจะคิดเรื่อยเปื่อยและอยู่กับตัวเองมากเกินไปจนเจ้าหมูมาเรียกสติ เด็กหนุ่มสูดน้ำมูกก่อนจะถามหาวิคเตอร์ เปล่า...ไม่ได้อยากเจอวิคเตอร์หรอก จะไปทวงแมวคืน
เอาไปปู้ยี่ปู้ยำถึงไหนแล้วนั่น
ถ้าทำเหมียวช้ำซักนิดพ่อจะข่วนหน้าให้!
ได้แมวคืนมาโดยสวัสดิภาพแต่ไม่ลืมที่จะเตะคนขโมยแมวซักป้าบเป็นการขอบคุณ ยูริโอะทิ้งตัวนอนหงายบนฟูก ดวงตาเหม่อมองเพดาน ทำไมเขาถึงลืมไปได้นะ ว่ารักที่ไร้ข้อแม้ของตัวเองคือใคร หรืออะไร
และอาจจะเพราะเขาเอาแต่นอนเงียบ
เจ้าลูกบอลขนจึงเลิกเล่นก้อนไหมพรม(ที่ยูริโอะซื้อมาให้โดยเฉพาะ)และกระโดดขึ้นมายืนบนหน้าท้องของเด็กหนุ่มและเหยียบๆย่ำๆเอาเท้ากดๆเหมือนจะนวดให้ เด็กหนุ่มผงกหัวขึ้นมองการกระทำของแมวเด็กและยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆ
จนรู้สึกว่ามันเลิกกิจกรรมทุกอย่างและขดตัวนอนบนหน้าท้องของเขาและส่งเสียงครืดๆออกมาเบาๆ
ยูริโอะช้อนร่างกายที่เล็กจนวางบนฝ่ามือได้สบายๆขึ้นอย่างเบามือ ปิดไฟและขยับตัวเข้าไปนอนในฟูกแล้วค่อยเอาก้อนขนกลมบ๊อกวางไว้บนท้องใต้ผ้าห่มและหลับตานอน
ความคิดเห็น