Short FanFiction Yuri!!! On Ice

ลำดับตอนที่ #10 : Yuri And Kitty CH.2

CH.2

กาวกระปุกระหว่างรอไลฟ์

***********************************

            เช้านี้ยูริโอะตื่นขึ้นมาด้วยอาการเพลียเล็กน้อย  แต่เป็นความเพลียที่มีความสุข  ทันทีที่เขาลุกขึ้นนั่ง  ร่างกลมๆนุ่มนิ่มและปกคลุมไปด้วยขนสีส้มก็กลิ้งไหลจากหน้าอกของเขาไปหล่นตุบที่ตักของเขาในสภาพหงายท้องขาวๆอวดสายตาเขาและทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปขยำพุงนุ่มนิ่มที่นอนเล่นมาทั้งคืน  และก้อนขนน้อยๆคงจะหลับต่อไปแน่ๆหากเขาไม่ไปรบกวนท้องนุ่มๆของมัน  ดวงตาสีฟ้าเปิดพรึ่บก่อนที่เขี้ยวน้อยๆแต่คมจะแทะนิ้วของผู้ก่อกวนอย่างเอาเป็นเอาตาย  เสียเวลาเล่นกับเจ้าก้อนสีส้มไปค่อนชั่วโมงร่างบางของเด็กหนุ่มจึงค่อยออกมาจากห้องอย่างยากลำบากและมีเจ้าตัวกลมเกาะเสื้อด้านหลังของเขาเอาไว้อีกต่างหาก  ยูริโอะจัดการตัวเอง(และแมว)จนเสร็จเรียบร้อย  ทักทายมาริสั้นๆและออกวิ่งไปยังลานสเกตของยูโกะโดยมีเจ้าตัวน้อยติดสอยห้อยตาม(ด้วยการเกาะเสื้อของเขา)ไปด้วย

            ยูริโอะวางมันไว้บนกระเป๋าเป้และเอาผ้าอุ่นมาปูให้มันนอนก่อนจะเข้าไปหาวิคเตอร์ที่ยืนรออยู่ในลานสเกต  แล้วก็อย่างเมื่อวาน  วิคเตอร์ตั้งท่าจะไล่ให้เขาไปเข้าวัดจนเด็กหนุ่มต้องรีบแบรกอีกฝ่ายเสียงหลง 

            “ไม่เอาวัด!! ไม่ดีตรงไหนว่ามาตรงๆเลยดีกว่า!!”

            “เอ๋...วัดมีอะไรไม่ดีงั้นเหรอ?” วิคเตอร์ถามด้วยใบหน้าใสซื่อจนยูริโอะอยากเตะเข้าให้ซักป้าบ

            ...ก็ทุกอย่างที่มันเป็นวัดนั่นล่ะโว้ยย

            วิคเตอร์เห็นว่าอารมณ์ของเด็กหนุ่มคงยังไม่พร้อมที่จะฝึกต่อในตอนนี้จึงไล่ให้ไปพักและหันไปฝึกท่าให้ยูริอีกคนแทน  ยูริโอะเดินฮึดฮัดมาคว้าตัวแมวเหมียวข้างสนามขึ้นมาแล้วเอาท้องมันมาโปะหน้าตัวเอง  หวังให้ขนนิ่มๆนี่ช่วยดับอารมณ์ร้อนๆของตัวเองลงซักนิดก็ดี   สูดลมหายใจเอาขนแมวเข้าจมูกแรงๆสองสามทีจนน่าหวั่นว่าจะเป็นภูมิแพ้  ยูริก็ลดอารมณ์ตัวเองให้เป็นปกติได้  เด็กหนุ่มกอดเจ้าก้อนขนกลมๆสีส้มแนบอกพร้อมทั้งหันกลับไปมองด้านหลังและเจอเจ้าหมูล้มหน้าคะมำเพราะลงพื้นพลาด

            “นี่เหมียว”

            “มี้?”

            แมวน้อยกระดิกหูเมื่อได้ยินเสียงคนที่อุ้มมันอยู่เรียก  มันใช้ดวงตากลมโตสีฟ้ามองคนที่อุ้มมันอยู่อย่างสงสัย  ยูริโอะยกมันขึ้นมาในระดับสายตา  จ้องสบกับดวงตาสีเดียวกันของลูกแมวที่กำลังมองตนอยู่เช่นกัน

            “ถ้าอากาเปของฉันเป็นแกจะเป็นยังไงนะ? ยังไงอีรอสของเจ้าหมูก็เป็นของกินไปแล้ว ถ้าฉันตีความหมายของอากาเปแบบปัญญาอ่อนไปสู้นี่จะชนะไหมนะ?” บ่นให้ลูกแมวฟังก่อนจะอมยิ้มเล็กๆเมื่ออุ้งเท้าน้อยๆยื่นมาแตะที่ปลายจมูกของเขาเบาๆ

            “เอาเถอะ...พูดไปแกก็ไม่เข้าใจนี่นะ”  บ่นกับตัวเองเบาๆก่อนทิ้งตัวนั่งลงบนพื้นน้ำแข็งเย็นเฉียบและเริ่มเล่นแมวจนลืมซ้อม(เมินกระทั่งเสียงเรียกของวิคเตอร์ด้วย)

            เป็นเรื่องบ้าๆที่ยูริโอะทนอยู่ที่ฮาเซ็ตสึได้เกือบอาทิตย์ได้โดยไม่ฆ่าวิคเตอร์หมกท่อหรืออะไรก็ตามที่สามารถยัดศพพ่อมดน้ำแข็งแห่งรัสเซียได้  เด็กหนุ่มยืนพนมมือปล่อยให้น้ำตกตกกระทบร่างกาย  ข้างตัวเป็นเจ้าหมูที่บ่นอุบอิบว่าทำไมถึงได้โดนหางเลขไปด้วย(ใครจะไปตรัสรู้ฟะ!!) อยากจะหนีกลับก็ไม่ได้อีกในเมื่อวิคเตอร์มีตัวประกันตัวน้อยอยู่ในมือ  เขาจำได้ดีว่าหัวใจแทบแหลกสลายเมื่อเห็นเจ้าบ้าวิคเตอร์หิ้วร่างกลมๆเป็นลูกบอลขนสีส้มที่ดีดดิ้นดุ๊กดิ๊กเดินจากเขาไป

            จะไปก็ไปแต่ตัวดิเฮ้ย! เอาเหมียวคืนมา!!!!

            ยูริทำใจให้สงบ(และไม่ฟุ้งซ่านถึงเหมียว)  คิดย้อนกลับไปตอนที่ยังเป็นเด็ก...และเขาก็ได้พบ...ว่าอากาเปของตัวองคืออะไร

            ปู่ของเขา...

            และเหมือนจะคิดเรื่อยเปื่อยและอยู่กับตัวเองมากเกินไปจนเจ้าหมูมาเรียกสติ  เด็กหนุ่มสูดน้ำมูกก่อนจะถามหาวิคเตอร์  เปล่า...ไม่ได้อยากเจอวิคเตอร์หรอก  จะไปทวงแมวคืน  เอาไปปู้ยี่ปู้ยำถึงไหนแล้วนั่น  ถ้าทำเหมียวช้ำซักนิดพ่อจะข่วนหน้าให้!

            ได้แมวคืนมาโดยสวัสดิภาพแต่ไม่ลืมที่จะเตะคนขโมยแมวซักป้าบเป็นการขอบคุณ  ยูริโอะทิ้งตัวนอนหงายบนฟูก  ดวงตาเหม่อมองเพดาน  ทำไมเขาถึงลืมไปได้นะ  ว่ารักที่ไร้ข้อแม้ของตัวเองคือใคร  หรืออะไร  และอาจจะเพราะเขาเอาแต่นอนเงียบ  เจ้าลูกบอลขนจึงเลิกเล่นก้อนไหมพรม(ที่ยูริโอะซื้อมาให้โดยเฉพาะ)และกระโดดขึ้นมายืนบนหน้าท้องของเด็กหนุ่มและเหยียบๆย่ำๆเอาเท้ากดๆเหมือนจะนวดให้  เด็กหนุ่มผงกหัวขึ้นมองการกระทำของแมวเด็กและยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆ  จนรู้สึกว่ามันเลิกกิจกรรมทุกอย่างและขดตัวนอนบนหน้าท้องของเขาและส่งเสียงครืดๆออกมาเบาๆ  ยูริโอะช้อนร่างกายที่เล็กจนวางบนฝ่ามือได้สบายๆขึ้นอย่างเบามือ  ปิดไฟและขยับตัวเข้าไปนอนในฟูกแล้วค่อยเอาก้อนขนกลมบ๊อกวางไว้บนท้องใต้ผ้าห่มและหลับตานอน