ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Exo] He is my father #HUNHAN

    ลำดับตอนที่ #1 : - Intro

    • อัปเดตล่าสุด 28 ก.ย. 56





    - Intro






    - ฉากโคมไฟหาอ่านได้ใน Fav. ไรท์เตอร์ @slurkris -



     



    “ป๊ะป๊าา.. อื้ออ”  “ฮ..แฮ่กก..”

    เซฮุนพร่ำมองที่ใบหน้าหวานนั้น.. มือสากลูบไล้ใบหน้าเรียวเล็กของคนสวยอย่างช้าและนุ่มนวล พร้อมกับฝังจมูกคมลงบนแก้มนุ่มของอีกคน ก่อนจะผละจมูกโด่งออกมา.. มือใหญ่ลูบกลุ่มผมนุ่มของกวางน้อยช้าๆ.. พร้อมจ้องมองใบหน้าหวานนั้นอย่างไม่เบื่อหน่าย..


    เสี่ยวลู่ไม่ใช่ลูกจริงๆของเซฮุน.. ใช่.. คุณฟังไม่ผิดหรอก.. กวางน้อยไม่ใช่ลูกของเขา.. เซฮุนรับลู่ห่านมาเลี้ยงในฐานะลูกบุญธรรม.. และเสี่ยวลู่ก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้.. ลู่ห่านนั้นคิดมาเสมอว่าพ่อที่แท้จริงของเขาคือเซฮุน.. แต่ก็ดีแล้วละ.. ให้ลู่ห่านคิดไปเถอะว่าเซฮุนเป็นพ่อที่แท้จริงของเขา..



    เสียงหอบครางถอนหายใจอย่างเหนื่อย.. กายสองกายแนบชิดติดกัน แขนกว้างกอดรัดตัวเล็กไว้ในอ้อมแขน ก่อนจะพรมจูบที่หน้าผาก.. ลู่ห่านซบหน้าหวานลงอกของร่างแกร่งอีกคน.. พร้อมกับผล็อยหลับไป เพราะความเหนื่อยล้า..

                          
    รอยยิ้มผุดขึ้นมาบนแก้มของคนร่างสูง เซฮุนรักกวางน้อยตั้งแต่ที่ได้เห็น.. ครั้งแรกที่ร่างสูงเห็นกวางน้อยก็ตอนอายุ 14 เซฮุนเลี้ยงดูลู่ห่านมาเองตลอดทั้งๆที่ตัวเองอยู่แค่มัธยมต้น.. แต่เพราะใบหน้าที่หล่อเหลา เซฮุนจึงถูกแมวมองชักชวนให้ไปเป็นนายแบบ.. ซึ่งเซฮุนไม่คิดจะปฏิเสธอยู่แล้ว.. จนกระทั่งตอนนี้คนร่างสูงอายุ 29 ปีแล้ว.. แต่ใบหน้าของเซฮุนก็ไม่เคยดูแก่ไปเลยแม้แต่น้อย.. ยิ่งหล่อมากขึ้นกว่าเดิม.. ทำให้เซฮุนดังข้ามประเทศและมีคนรู้จักมากมาย..

                           
    เซฮุนรักลู่ห่านมาก.. ไม่ใช่ว่ารักแบบพ่อกับลูก.. เซฮุนมีความสุขทุกครั้งที่ได้มีอะไรกับกวางน้อยของเขา.. เซฮุนไม่เคยเบื่อที่จะถอดถอนร่างกายเข้าออกจากตัวลู่ห่าน.. คนตัวสูงกลับชอบมันมากด้วยซ้ำ.. ถึงแม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกของกวางน้อยก็เถอะ..

                         


    แต่ยังไง.. เสี่ยวลู่ของเขาก็บริสุทธ์ในสายตาเซฮุนเสมอ..


    .


    .


    .


    .


    .


    #Heismyfather

     

     

                          

    “กริ๊งงงงงงงงงงงงง..”


    เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น.. ส่งผลให้คนตัวเล็กอีกคนส่ายหัวมนไปมาด้วยความขี้เกียจตื่นนอน.. คนสวยเอามือปิดใบหูเพราะเสียงนาฬิกาปลุกดัง ทำให้รบกวนการนอนหลับของลู่ห่านเป็นอย่างมาก.. ร่างบางค่อยๆเอื้อมมือไปกดปลุ่มดับเสียงนาฬิกาปลุกนั้น.. ก่อนที่ใบหน้าสวยจะหลับตาพริ้มพร้อมซุกหน้าลงบนหมอนใบนุ่มต่อ.. แต่แล้วพลันสมองก็หยุดประมวลผลชั่วขณะ..

                      

    วันนี้.. วันเปิดเทอมแรกของโรงเรียนมัธยมปลายโรงเรียนใหม่ของเรานี่นา!!!!!!!!!

                            
    ซวยแล้วไง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     


    ทันทีที่นึกออก.. คนร่างเล็กก็ลุกเด้งออกจากเตียงโดยอัตโนมัติ..แต่เพราะจากเรื่องเมื่อคืนส่งผลให้..

                      
    “โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”

                       
    ลู่ห่านจับสะโพกตัวเองพร้อมคลึงเบาๆ.. ใบหน้าหวานเบ้ถึงความเจ็บปวดที่บริเวณสะโพกและช่องรัก.. ทำไมมันเจ็บขนาดนี้นะ.. จะลุกไปเรียนไหวไหมเนี้ยยย T^T

                        
    คนสวยค่อยๆลุกขึ้น.. ก่อนจะพยุงตัวเองเดินไปห้องน้ำอย่างทุลักทุเล.. เมื่ออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จ คนสวยก็รีบไปแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนมัธยมปลายตัวใหม่.. ตัวนี้ป๊ะป๊าเป็นคนเลือกให้เสี่ยวลู่เองเลยด้วย.. กวางน้อยเลยพิถีพิถันในการใส่ชุดเป็นพิเศษ..

                         
    เมื่อใส่ชุดนักเรียนเสร็จเรียบร้อย.. คนตัวเล็กก็เดินลงมายังโต๊ะอาหารของบ้าน ผ้าปูโต๊ะอาหารสีครีมที่เขาจำได้ดีว่าเขาเป็นคนเลือก.. คนตัวเล็กยิ้มบางเบาๆ.. ประกอบกับจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัว ทำให้คนร่างสูงกอดเอวคนตัวเล็ก.. และไซร้หน้าลงยังแผ่นหลังเนียนเบาๆ พร้อมสูดดมกลิ่นหอมของกวางน้อย..

                        

    “อ้ะ! ป๊ะป๊า.. งื้ออ .///////. ” กวางน้อยก้มหน้าเบาๆผมแก้มสีลูกตำลึง.. เซฮุนค่อยๆพลิกตัวคนตัวเล็กมาประจันหน้ากับเขา.. เซฮุนยิ้มบาง ก่อนจะไซร้หน้าลงกับซอกคอเพรียวระหงส์ที่มีร่องรอยจากเขาที่ประทับไว้อยู่มากมาย

                        
    “วันนี้เสี่ยวลู่ของป๊ะป๊าน่ารักจัง ^^” พูดแล้วก็หอมแก้มฟอดใหญ่ของกวางน้อย

                        
    “ก..ก็วันนี้เสี่ยวลู่จะไปโรงเรียน.. ป๊ะป๊าต้องพาเสี่ยวลู่ไปส่งที่โรงเรียนด้วยนะฮะ ^//^”

                              
    “ได้สิครับกวางน้อยของป๊ะป๊า.. แต่กวางน้อยของป๊ะป๊าต้องทานข้าวก่อนนะครับ”

                         
    “เสี่ยวลู่ไม่อยากทานอ้ะป๊ะป๊าาา..”

                              
    “ถ้าเสี่ยวลู่ดื้อไม่ยอมทานข้าวอีก.. ป๊ะป๊าจะไม่รักเสี่ยวลู่นะครับ”

                              
    “ไม่นะไม่นะ! ปะป๊าต้องรักเสี่ยวลู่สิฮะ.. เสี่ยวลู่ยอมแล้วๆๆๆๆ.. เสี่ยวลู่จะทานข้าวให้หมดเลยฮะ.. ไหนละฮะข้าว? เสี่ยวลู่จะทานข้าว” คนตัวเล็กพูดด้วยเสียงกระวนกระวาย

                        
    “ดีมากเสี่ยวลู่ของป๊ะป๊า..” หยิกแก้มคนตัวเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยว ทำให้ลู่ห่านเบ้ปากด้วยความงอนอีกคน.. เซฮุนอุ้มคนตัวเล็กลงบนเก้าอี้โต๊ะอาหาร.. พร้อมวางจานข้าวให้อีกคน..

                        
    “ผักอีกแล้วหรอฮะป๊ะป๊า? เสี่ยวลู่ไม่ทานผักได้ไหมฮะ? มันขมง่ะ..” กวางน้อยเบ้หน้าทันทีเมื่อเห็นผักกองโตบนจานข้าวตนเอง..

                         
    “ไม่ได้ครับ”

                               
    “ป๊ะป๊าอ่า! เสี่ยวลู่ไม่กิ..”

                               
    ยังไม่ทันได้พูดจบ.. เซฮุนก็คาบผักในจานข้าวของลู่ห่าน.. ก่อนจะประกบริมฝีปากร่างเล็ก.. พร้อมเลียทั่วกลีบกุหลาบสีแดงนั้นเบาๆ.. ก่อนจะปล่อยผักลงในโพรงปากของอีกคน..

                         


    ...บางทีการป้อนผักแบบนี้มันก็หวานไม่ใช่เล่นเหมือนกันนะ


    .


    .


    .


    .


    .


    .


    #Heismyfather

     




     

    Talk :

    มันป่วงมากเลยยย ; ; กว่าจะแต่งฉากโคมไฟได้ใช้พลังงานเยอะมากกกก

    ขอแค่เม้นน ไม่ขออะไรมากแล้วจริงๆน้าาาา..

    อ้ออ.. แล้วใครที่เล่นทวิตเทรนแท็กฟิคได้น้า #ฮอมฟธ  จุ้บๆ♥

     

    #ไรท์หลงรักรีดเดอร์ที่เม้นฟิค :D

    Minor!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×