คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 6
"กึก......" เสียงเปิดประตูของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาเพื่อเก็บข้าวของเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าอย่างเร่งรีบ
"พี่ซีวอน เก็บเสื้อผ้าจะไปไหน" เสียงของฮีชอลผุดขึ้นมาจากหน้าประตู จนซีวอนผงะ
"จะ ไปอยู่กับเพื่อน" น้ำเสียงของซีวอนตอบอย่างเฉยฉา จนคนฟังแทบจะวีนแตก เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้นมาซีวอนแทบไม่มาเหยียบบ้านอีกเลย โทรไปก็ไม่รับสาย
"เพื่อนคนไหน!!! "
"นายจะรู้ไปทำไม "
"ทำไมฉันจะรู้ไม่ได้ ตอนนี้ฉันเป็นคนรักนายนะ" ฮีชอลเริ่มรื้อฟื้นถึงเรื่องราวครั้งก่อน
"หุบปากนายซะ!!! ฮีชอล ถ้านายพูดอะไรไปมากกว่านี้อย่าหาว่าฉันไม่เตือน " ซีวอนทำหน้าเดือดใส่ฮีชอลราวกับว่าเป็นศัตรูกันชาติปางก่อน
"ทำไมนายจะทำอะไรฉัน " ฮีชอลเอ่ยท้า
"เหอะ ฮีชอลนายรู้ตัวไหม นายทำตัวอย่างนี้ รู้ไหมว่าฉันแขยะแขยงนายมาก มากซะจนแม้แต่หน้าก็ไม่อยากจะมอง...." คำพูดของซีวอนทำแทบฮีชอลเดือดถึงกับเจ็บใจเสียหน้า และเสียใจที่คนที่เขารัก พูดจารุนแรงและไม่ให้เกียรติเขาแม้แต่นิด
"เกียจมากไหม ระวังเกลียจมากจะรักมากนะ" ฮีชอลแสยะยิ้ม
"หึ ลืมไปได้เลย นายอย่าหวังเลยว่าคนอย่างฉันจะรักนายฝันไปเถอะ !!! " พูดจบ ซีวอนก็หยิบกระเป๋าออกจากห้องทันที
"ปั้ง !!!! "
"หรอ เดี๋ยวความฝันของฉันก็ใกล้เป็นจริง นายไม่ต้องห่วงหรอกซีวอน" ฮีชอลยิ้มอย่างผู้ชนะ โดยที่ซีวอนไม่รู้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
.............................................................................................................
"ฮยอก แจ วันนี้ตอนกลางวันไปกินไอศครีมที่เปิดใหม่ตรงข้ามสถานนีรถไฟกันนะ ฉลองเปิดร้านลดตั้ง 10 % แน่ะ" เสียงเจื้อยแจ่วของซองมินเอ่ยมาแต่ไกล แม้เสียงจะมาก่อนแต่ตัวกลับหาไม่เจอ - -
"อยู่่กันแค่นี้ ไม่เห็นต้องตะโกนซะเสียงดังเลยซองมิน ออกมาจาตู้เก็บเอกสารเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะล็อคกอนจากข้างนอกให้นายกลายเป็นผีเฝ้าเอกสารอยู่ในนั้นเลย" ฮยอกแจ บ่น กับเพื่อน ขณะทำงานหัวหมุนบนโต๊ะ
"อ๊าๆๆๆ ออกมาล้วอย่าขังฉันนะออกมาแล้ว"
"แอ๊ด"
"นายนี่ก็โตแล้วนะซองมิน ยังทำตัวเป็นเด็กไปได้"
"โห...ก็ฉันอยากให้นายหัวเราะบ้างนี่ " -0-
"หัวเราะ บ้าไรล่ะ ลูกค้าจะมาเอาเอกสารสำคัญวันนี้ตอนบ่าย ฉันยังเคลียร์ไม่เสร็จเลยตั้งแต่เมื่อวาน" ฮยอกแจพูดไปด้วยขณะเซ็นต์เอกสารไปด้วย
"อะไรกันคนอย่างนายนี่นะ เจ้าแม่เจ้าระเบียบงานอย่างนาย เคลียร์งานไม่เสร็จเป็นไปได้ไง....เอ๊ะรึว่าไปไหนมาอ่ะ " ซองมินพูดลอยๆแต่ไม่คิดว่าฮยอกแจถึงกับชะงักในการทำงาน
"ฮั่นแน่ ใช่จริงๆด้วย นายไปไหนมา ไปกับใครที่ไหนอย่างไรบอกมา นะ" ซองมินเล้าหรือ
"กะกับ.......ซีวอน "
"อ่าวคืนดีกันแล้ว"
"อืม"
"ฉันว่าแล้วพวกนายสองคนนี่ตัดกันไม่ขาดจริงๆ "
"หรอ" เสียงหวานเอ่ยทักทายขึ้นมาหน้าประตูของอยอกแจเหมือนร่วมยืนฟังที่ทั้งคู่ สนทนาเมื่อสักครู่ ทำให้ทั้งฮยอกแจและซองมินหันไปดูต้นเสียงขึ้นมาทันที
"เอ๊ะ ใครน่ะ หน้าคุ้นๆ" ซองมินหันไปทางต้นเสียง
"คุณ...คือ ฮีชอล ของน้องชายของซีวอน" ฮยอกแจเอ่ยขึ้น แม้จะเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่ฮยอกแจยังจดจำใบหน้าของฮีชอลไดเป็นอย่างดี เพราะเขาเคยเผลออาละวาดและมีเรื่องกับฮีชอลที่ร้านอาหาร
"จำผมได้ด้วยหรอ " ฮีชอลเอ่ยถาม
"จำ ได้สิ ฉันต้องขอโทษคุณเรื่องเมื่อวันนั้นอีกครั้งที่ฉันทำกิริยาไม่ดีใส่คุณ ทั้งๆที่เรายังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ" ฮยอกแจกล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด
"ฮ่าๆ อย่าคิดมากเลย ฉันไม่โกรธคุณหรอก ถ้าฉันเป็นคุณฉันก็จะทำอย่างนั้นเหมือนกัน............... " เสียงของฮีชอลที่จากหวานกับกลายเป็นเสียงที่ดูดุดันขึ้นมาทันที จนฮยอกแจรู้ขึ้นได้กับสายตาที่มองมาที่เขา
"แล้ว....คุณมาที่นี่มีธุระอะไรหรอ ซีวอนมาพร้อมคุณรึป่าว" ฮยอกแจเอ่ยถาม
"ฉัน มาคนเดียว ฉันทะเลาะกับพี่ซีวอนนิดหน่อย เขาเลยไปค้างบ้านเพื่อน และที่ฉันมาที่นี่ฉันก็อยากให้คุณช่วยพูดกับพี่ชายฉันให้หน่อยว่าให้เขากลับ มา เพราะว่าคุณแม่ที่อเมริกาเป็นห่วงเขามาก"
"ดะได้สิ เดี๋ยวฉันช่วยพูดให้ ว่าแต่คุณหายดีแล้วหรอ" ฮยอกแจเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ห่ะ หายดี" ฮีชอลทวนคำ ก็เริ่มคิดขึ้นได้ว่าซีวอนคงโกหกอะไรฮยอกแจสักอย่างเพื่อปิดบังความลับของตนกับเขาไว้
"อืม ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณนะที่เป็นห่วงแต่ฉันว่านายควรห่วงตัวเองไว้ดีๆล่ะ..........."
"เอ๊ะ ...." ฮยอกแจถึงกับ งง
"ฉัน หมายถึงอากาศช่วงนี้มันเปลี่ยนแปลงบ่อยเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาวเป็นห่วงตัวเอง ไว้ละ ทำงานเยอะแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย พี่ชายฉันยิ่งเป็นห่วงคุณอยู่ " ฮีชอลเอ่ย
"อ่อ อืม"
"ฉันซื้อของมาฝากน่ะ ไปล่ะ" ฮีชอลกล่าวลา
"โชคดี วันหลังคงได้เจอกันนะฮีชอล" ฮยอกแจยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร
"ได้เจอสิฮยอกแจ เราต้องได้เจอกันอีกแน่ๆ " ฮีชอลทิ้งท้ายและเดินจากไป
"โหย อยอกแจฉันขนลุกจังเลย คนที่ชื่อฮีชอลนี่ทั้งการพูดและกิริยาดูไม่เป็นมิตรซะเลย " ซองมินที่ยืนดูอยู่นานหลังจากที่ฮีชอลเดินไปก็รีบเจื่อยแจ้วทันที
"บ้า หรอ นายก็คิดมากเขาอาจจะเป็นอย่างงั้นก็ได้อยู่แล้ว คงไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก" ฮยอกแจพูดปลอบใจเพื่อนเพื่อให้หายกังวลรวมทั้งตัวเองด้วย
ความคิดเห็น