FiC SuJu : เวรกรรมหัวใจ WonHyuk & HanChul (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 4 วันเกิด หรือ วันประกาศศึก รีไรท์ แล้วจ้า

                                                             
“ฮยอกแจสุขสันต์วันเกิดนะ ^0^ ” เสียงอวยพรวันเกิดของซองมินอวยพรให้ฮยอกแจพร้อมกับกล่องของขวัญขนาดใหญ่ลายการ์ตูนหมีสีแดง -..-



“แก่ขึ้นอีกปีแล้วนะเพื่อน ” ซองมินแซวเล็กน้อย



“เงียบไปเลย เสียมารยาท แต่ก็ขอบใจนะที่นายไม่ลืมวันเกิดฉัน” ฮยอกแจ ยิ้มมุมปากเล็กน้อยขณะมองของขวัญ



“วันเกิดเพื่อนทั้งทีจะลืมได้ไง ว่าแต่เจ้าตัวปัญหาของนายอ่ะมารึยัง นี่มันจะ 10 โมงแล้วนะ”



….



………



“ไม่รู้สิ” ฮยอกแจเอ่ย



“ไม่รู้ได้ไง ทำสีหน้าจ่อยแบบนี้แสดงว่ามีเรื่องกันมาใช่ไหม” ซองมินเดาใจฮยอกแจออก



“ไม่ใช่สักหน่อย”



“ไม่ใช่แล้วอะไรล่ะ ทะเลาะกันเรื่องอะไรบอกฉันมาเลยนะฮยอกแจ”



“ป่าวนิ ก็แค่มีปัญหาทางครอบครัวซีวอนนิดหน่อย”



“มีปัญหาทางครอบครัว พ่อ แม่ หรือ …….”



“อ่าวๆสวัสดียามเช้าทุกคน วันนี้ผมมีพนักงานคนใหม่มาแนะนำให้พวกคุณได้รู้จักกัน” เสียงผู้จัดการบริษัทเอ่ยขึ้นก่อนจะได้คำตอบจากฮยอกแจ



“คนๆนี้เค้าจะมาทำหน้าที่ผู้ช่วยของอึนฮกยอก ในฝ่ายแผนกบัญชี แทนพนักงานเก่าที่ลาออกไปกะทันหัน ขอแนะนำให้รู้จัก ฮันคยอก หรือ ฮันเกิง สนิทสนมกันไว้นะ” พูดจบเสียงฝีเท้าก็ค่อยๆดังขึ้นมาเรื่อย จนมาอยู่ตรงหน้าฮยอกแจ กับรูปร่างลักษณะ ภูมิฐาน สูง ตี๋ ลุกครึ่งจีน เขามีนามว่า ฮันเกิง




“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ คุณหัวหน้าคนใหม่” ฮันเกิงกล่าวทักทายพร้อมกับโน้มตัวลงตามมารยาท



“อะ เอ่อ เช่นกัน” ฮยอกแจก้มลงตอบ



“ถึงจะเข้ามาใหม่ แต่ประสบการณ์ก็พอตัว ฝากด้วยนะอึนฮยอก” หัวหน้าสั่งเสียอยอกแจ



“ครับ”



“กรี๊ด >////< ฮยอกแจ ทำไมเลขานายมันน่ากินอย่างนี้ฟร่ะ หล่อเป็นบ้า” เสียงกระซิบจากซองมินกรีดร้องระริกระร้า



“สงบสติอารมณ์หน่อยสิ ซองมิน” ฮยอกแจเรียกสติซองมินให้กลับมา



“ต่อจากนี้ผมขอฝากตัวด้วยนะครับ คุณหัวหน้า” ^__^



“เอ่อ เรียกผมว่าฮยอกแจก็ได้ เรียกคุณหัวหน้ามันดูแปลก -.,-”



“ฮยอกแจ หรอ ชื่อเพราะจัง! ’




………………………………………


…….



“ฮยอกแจไปกินข้าวกาน ~0~” เสียงลากยาวของซองมินดังมาแต่ไกลชวนทำให้แสบแก้วหู

"รู้แล้วน่า" ฮยอกแจตอบสั้นๆแต่ได้ใจความขณะเก็บเอกสาร

"เอ่อ ฮันเกิงเที่ยงแล้ว คุณจะไปทานอาหารกับเราด้วยไหม" ฮยอกแจเอ่ยปากชวน

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมยังไม่หิว ฮยอกแจไปทานกับเพื่อนเถอะ" ^__^

"หรอ...งั้นตามสบายนะ" พูดจบฮยอกแจก็เดินตรงดิ่งไปยังร้านอาหารข้ามฝากของที่ทำงานกับซองมินทันที


"นี่ๆ เจ้าตัวปัญหาโทรมาหามั่งรึยัง ??" ซองมินเอ่ยปากถาม

"ไม่อ่ะ ส่งแค่ข้อความมา" ฮยอกแจตอบ



"ห๊า ขี้เกียจคุยขนาดนั้นเลยหรอ ส่งข้อความมา!! ส่งมาว่าไงมั่ง"


"ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ส่งมาบอกว่า หกโมงเย็นเจอกันที่ชินวานภัตตราคาน แค่นั้น"


"ชินวานภัตตราคาน หรอ ฉันเคยได้ยินมาว่าเป็นร้านอาหารที่ดังมากในเกาหลี และหรู หรา ที่สุด ถ้าได้มองวิวยามค่ำคืนบนเรือที่นั้นกับคู่รักนะ เค้าบอกว่าจะรักกันชั่วนิรันดร์" ซองมินพูดไปเคลิ้มไป


"เพ้อเจ้อ แล้ว ซองมิน"


"เอ้าท์ ไม่เชื่อฉันอีก ฉันว่านะที่ซีวอนนัดนายที่นั้นอ่ะ อาจจะมีเซอร์ไพร์อะไรก็ได้ ว่าม๊ะ"

ซองมินพูดชวนให้คิด



"ไม่หรอก ขนาดวันเกิดแฟนตัวเอง ยังไม่โผล่มาอวยพรเลย ที่ชวนฉันไปอาจจะพาไปกินข้าวเฉยๆก็ได้ "



"ไม่หรอก ถ้าไม่รักจริงไม่ยอมลงทุนให้กระเป๋าฉีกเล่นพามากินอาหารแพงๆยังงี้หรอก"



"จะจริงอ่ะ -o-"



..........................

............................................

...........................................................



ณ ภัตตราคานชินวาน

"นี่ร้านเปิดอยู่รึป่าวเนี้ย ทำไมไม่เห็นมีลูกค้า -.,- รึว่า ร้านนี้แพงเกินไปคนเลยไม่เข้าร้าน" ?? ฮยอกแจที่ยืนพึมพำอยู่หน้าร้านขณะสอดส่องมองดูข้างในอย่างสงสัย


"คุณฮยอกแจ ไหมครับ" เสียงพนักงานคนนึงเดินออกมาต้อนรับ


"อะเอ่อ อื้ม" ฮยอกแจตอบรับ พร้อมกับเดินตามหลังพนักงานเข้าไปในร้านที่สวยหรู ที่ประดับตกแต่งด้วย ดาว และ เดือน เต็มฝาผนังและเผดาน ที่ส่องประกายระยิบระยับอย่างสวยงามหลายสี มองดูชวนให้เคลื้ม กับโคมไฟไม้ที่ส่องแสงสว่างจางๆเป็นกระกาย

"เชิญนั่งครับ" พนักงานเลื่อนเก้าอี้ให้ฮยอกแจนั่งบนโต๊ะอาหาร

"ดะเดี๋ยวก่อนนะ คือว่าลูกค้าหายไปไหนกันหมดหรอ" ฮยอกแจถามด้วยความสงสัย

"คือว่าคุณซีวอนเค้าเหมาร้านนี้จนถึงเช้าครับ"


"ห๊า o.0"


"เพราะฉะนั้นคุณก็จะต้องอยู่กับผมจนถึงเช้าเข้าใจไหม ฮยอกแจ" เสียงแทรกพูดขึ้นมาปรากฏตัวพร้อมกับกุหลาบสีม่วงช่อใหญ่


"ซีวอนนี่ คุณ" ฮยอกแจพูดอย่างอึ้งๆ

"ขอโทษนะที่วันนี้ผมไม่ได้ไปหาที่ออฟฟิต และก็ไม่ได้โทรหาคุณด้วย แต่ส่งข้อมความไปแทน " ซีวอนพูดด้วยอาการเสียใจ


"ช่างเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว วันนี้เป็นวันอะไรนายก็ยังไม่รู้" -o-


"โธ่ เรื่องแค่นี้เอง ทำไมผมจะไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดฮยอกแจ ที่ผมนัดคุณมาที่นี่ก็เพื่อจะมาฉลองวันเกิดและวันครบรอบ 3 ปีที่เราคบกันมาไง ที่รัก"


"H.B.D นะ " ซีวอนอวยพร พร้อมกับยื่นช่อดอกกุหลาบสีม่วงที่ฮยอกแจชอบ


"ผมดีใจนะที่เรายังคบกันจนถึงตอนนี้"

"ใช่ วันที่นายขอฉันคบมันก็ตรงกับวันเกิดฉันพอดี ช่างสรรหาวันได้ตรงจังนะ" 

"แฮ่ ^.,^ ไม่ต้องชมผมก็ได้" ซีวอนทำท่าเขินเล็กน้อย

"ฉันไม่ได้ชมนาย !!  "

"โถ่ ฮยอกแจ อย่าอารมณ์เสียไปสิ วันนี้วันเกิดคุณทั่งทียิ้มหน่อยสิ" ^__^
 
ซีวอนเริ่มเอาใจฮยอกแจพร้อมกับดี๊ดนิ้ว "เป๊าะ"

เพื่อเรียกให้พนักงานคนนึงเดินเข้ามายังโต๊ะที่ทั้งสองนั่งพร้อมกับเริ่มสีไวโอลินเพลงที่ฮยอกแจชอบ

"เพลงนี้มัน...." ฮยอกแจอึ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเพลงบรรเลง

"เพลงนี้ผมมอบให้แด่คุณคนเดียว" ซีวอนเริ่มส่งสายตาเจ้าชู้ใส่

"......" ฮยอกแจ ไม่ตอบอะไรได้แต่อมยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย  ขณะนั้นเองก็มีพนักงานเด็กเสริฟอีกคนเดินเขามาพร้อมกับเค้กก้อนโตขนาดใหญ่ตรงเข้ามายังโต๊ะที่ซีวอนกับฮยอกแจ นั่ง

"เค๊กสุดพิเศษ สำหรับคนพิเศษ อธิฐาน สิ ฮยอกแจ " ซีวอนเอ่ย

"อะอื้ม V.V ~ ~ "

"ปู๊ด" >3<

"อธิฐานว่าอะไรหรอ ?? "

"ไม่บอก" vov

"อ่าว ทำไมอ่า"

"ก็ถ้าฉันบอกแล้วคำอธิฐานจะเป็นจริงได้ยังไง"

"แย่จังบอกนิดนึงก็ไม่ได้หรอ"

"ไม่ได้ -o- "

"โถ่ ! ก็ได้ๆ ผมไม่ถามก็ได้ว่าคำอธิฐานนั้นคืออะไรแต่ผมขอให้คำอธิฐานนั้นเป็นจริงสำหรับฮยอกแจ"

"และผมก็มีของอย่างนึงอยากจะให้ฮยอกแจ"

"อะไรหรอ ???" ฮยอกแจถามอย่างสงสัย แต่เมื่อซีวอนเริ่มเอาสิ่งของนั้นออกมาจากปกเสื้อก็พบว่านั้นคือ แหวน วงนึงเป็นวงที่ฮยอกแจเคยเห็นที่ประเทศ อเมริกา ตอนไปดูงาน เป็นครั้งที่เค้าเห็นและอยากจะได้มันมาเป็นเจ้าของมากๆ แต่มันแพงเกินไปที่สำหรับคนอย่างเค้าคิดจะซื้อ แต่ตอนนี้มันกลับมาอยู่ตรงหน้าของเค้าแล้ว ฮยอกแจถึงกับตาค้าง

"วะแหวนวงนี้"

"เมื่อหลายเดือนก่อนที่เราไปดูงานด้วยกัน ผมเห็นว่าฮยอกแจอยากได้ ผมก็เลยซื้อเอาไว้กะจะให้มาเป็นของขวัญวันเกิด ไง"

"อาการอยากได้ของฉัน มันบ่งบอกขนาดนั้นเลยหรอ 0.0"

"^ ^ ผมสวมให้นะ " ซีวอนเริ่มหยิบแหวนออกจากกล่องพร้อมกับยื่นมือไปหาฮยอกแจเพื่อสวมแหวนเข้าไปในนิ้ว แต่.....

"ติ๊ดๆ ติ้ดๆ" เสียงโทรศัพท์ของ ซีวอนดัง เค้าพยายามจะทำเป็นไม่สนใจและเริ่มสวมแหวนต่อ แต่เสียงโทรศัพท์เจ้ากำก็ดังไม่เลิกจนทำเอาซีวอนเริ่มหงุดหงิดถึงกับปล่อยมือออกจากแหวนขณะที่ยังคาระหว่างข้อนิ้วนางข้างซ้ายของฮยอกแจเพื่อออกไปรับโทรศัพท์ตัวปัญหา

"ฮัลโหล" ซีวอนตะคอกเสียงดังใส่โทรศัพท์

"พะพี่ซีวอน ลาก่อนนนนน.............."

"เฮ้ย ฮีชอล ฮีชอล ฮัลโหล ๆ" เสียงของ ฮีชอล ที่ ซีวอน ได้ยินถึงกับตกใจเมื่อได้ยินคำว่า ลาก่อน ซีวอนพยายามโทรกลับไปหาฮีชอลหลายครั้งแต่ก็ดูเหมือนไม่เป็นผล ซีวอนเริ่มคิดหนักกับน้องชายเจ้าปัญหากลัวว่าจะคิดสั้น!!

"เกิดอะไรขึ้น รึป่าว ทำไมสีหน้าซีดอย่างงั้นล่ะ" ฮยอกแจเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง

"ปะป่าวหรอกไม่มีอะไรหรอก ^ ^ พอดีมีงานเข้ามากระทันหันนะ " ซีวอนรีบบิดเบือนถึงเรื่องฮีชอล เพราะกลัว ฮยอกแจ จะมาก

"งาน งานอะไร ที่ทำงานใครโทรมา"

"อะเอ่อ เลขาน่ะ บอกว่าให้ไปเคลียงานที่ทำงานด่วนเพราะพรุ่งนี้ต้องส่งลูกค้าแต่เช้า ฮยอกแจรอผมอยู่ที่นี่ก่อนนะ อย่าพึ่งไปไหน เดี๋ยวผมจะรีบมา"

"อะเอ่อ........" ไม่ขาดคำซีวอนก็รีบวิ่งออกจากร้านอาหารไปทันที ที่ฮยอกแจยังไม่ได้พูดอะไรพร้อมกับก้มลงมอง แหวน ที่เค้าสวมให้ที่อยู่แค่กึ่งปลายนิ้ว ฮยอกแจคิดว่าจะรอให้ซีวอนกลับมาเพื่อจะมาสวมแหวนวงนี้ให้เสร็จไม่ใช่แค่ ครึ่งๆกลางๆ

........................................................................................

"ฮีชอลนายอย่าเป็นอะไรไปนะ ปั้ง ! " เสียงเปิดประตูที่ดันออกมาเต็มแรงร้องเรียกหาฮีชอลด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าน้องชายตนจะคิดสั้น แต่สิ่งที่เค้าเห็นนั้นกลับไม่ใช่มันต่างกับสิ่งที่เค้าคิดลิบลับ

"กลับมาแล้วหรอ !! "

"กำลังรออยู่เลย อาหารเตรียมเส็จเรียบร้อยแล้วนะ ^ ^ " ฮีชอลที่ยืนรอต้อนรับซีวอนยิ้มด้วยใบหน้าที่ชื่นบาน

"นะนี่มันอะไรกันน่ะ ฮีชอลนายจะไม่ได้คิดสั้นหรอก หรอ" ซีวอนเริ่ม งง เล็กน้อย

"ใครจะไปคิดสั้นล่ะ ทำไมผมต้องทำแบบนั้นด้วย" ฮีชอลพูดอย่างคนฉลาด

"แล้วที่นายโทรมาหาฉัน มันหมายความว่าไง" ซีวอนเริ่มตะคอกเมื่อรู้กึ๋นฮีชอล

"ก็ถ้าผมไม่ทำแบบนั้นพี่จะมาหาผมหรอ"

"ฮีชอล นี่นาย! มัน...." ซีวอนเริ่มพูดไม่ออก ได้แต่อารมณ์เสียแล้วเดินกลับหันหลังไปที่ประตู

"พี่จะไหน"

"ฮึ้ย ฉันจะกลับ"

"กลับ! ก็นี่บ้านพี่ พี่จะกลับไปไหน"

"ทำไมฉันต้องบอกนายด้วย"

"อ๋อ จะไปหา ฮยอกแจ นั้นใช่ไหมล่ะ" ฮีชอลตะคอก

 "ถ้าใช่แล้วจะทำไม " ซีวอนเอ่ย พร้อมกลับไปเปิดประตูออก

"ไม่ ฉันไม่ให้พี่ไป" ฮีชอลที่วิ่งเข้ามาดึงแขนของซีวอนไว้ดึงไม่ให้ซีวอนออก

"ปล่อยฉันนะ ฮีชอล " ซีวอนพยายามปัดฮีชอล ออกโดยพลักฮีชอล ออกเต็มแรง จนฮีชอลพลาดหลังไปฟาดกับเหลี่ยมขอบโต๊ะอย่างจัง

"โอ๊ย!! " ฮีชอลถึงกับทรุดตัวลง

"ฮีชอล นายเป็นอะไรรึป่าว" ซีวอนที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบไปช่วยพยุงฮีชอลทันที

"ไม่นะ พี่อย่าไปนะ ผมรักพี่ พี่อย่าจากผมไปได้ไหม" ฮีชอลโผ่ลเข้ากอดซีวอนพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย

"ฉันว่าเราน่าจะคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่หรอ ฮีชอล!!

"......." ไม่มีเสียงตอบจากฮีชอล

ซีวอนที่มองหน้าฮีชอลได้สักพักก็พยายามพยุงฮีชอลไปนอนที่เตียงพร้อมกับจะช่วยปฐมพยาบาล

"หันหลังมาสิ  พี่จะดูแผลให้"

"มะไม่ต้องหรอก ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ฉันเข้าใจหมดแล้วพี่กลับไปหาฮยอกแจเถอะ เดี๋ยวฉันจะดูแลตัวเอง เอง"

"ไม่เป้นอะไรแน่หรอ" ซีวอนยังคงเป็นห่วง

"ไม่หรอก ^^ "

ซีวอนที่มองดูฮีชอลห่างๆ ก็ค่อยเดินหันหลังกลับ

"เดี๋ยวก่อน พี่ "

"ห๊ะ " ซีวอนหันกลับมา

"ก่อนจะไปพี่ พี่ช่วยชิมไวท์ ที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนได้ไหม พอดีแม่เพิ่งส่งมาให้เมื่อไม่กี่วันนี่เอง แม่เค้าอยากจะให้พี่ได้ชิมดูน่ะ ฉันลองดูแล้วรสชาตินัวสุดๆเลย"

"อืม ได้ สิ" ซีวอนที่หยิบแก้วไวท์ขึ้นมาดื่มจนหมด แทบจะไม่เอ๊ะใจสักนิดเลยว่า ไวทืที่เค้าดื่มอยู่นั้นใส่ยาปลุกเซ็กส์ เอาไว้ตั้งหลายหยด

"นายดูแลตัวเองด้วยนะ" ซีวอนพูดก่อนวางแก้วไวท์

"ดูแลตัวเองก่อนให้ดีเถอะ" สิ้นเสียง ฮีชอล ซีวอนถึงกลับมองไปหาฮีชอลอย่างสงสัยเมื่อเห็น ฮีชอล ยิ้มที่มุมปากออกมาเหมือนผู้มีชัยชนะ พร้อมกับเดินลุกออกมาจากเตียงเหมือนไม่รู้สึกเจ็บสักนิด


"ฮะฮีชอล นี่นายไม่ได้เป็นอะไรนิ"

"ฉันคงไม่โง่ให้หลังตัวเองมาเจ็บฟรีๆหรอกนะ" ว่าแล้ว ฮีชอลก็ดึงหมอนที่หนุนไว้ข้างหลังดึงออกมา เย้ยหยัน ซีวอน

"นายโกหกฉัน" ซีวอนพูดพร้อมกับเข้าไปเขย่าตัวฮีชอลอย่างแรงด้วยความโกรธแค้น

"ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันจะไม่ยอมให้นายไปหาฮยอกแจนั้น"

"ฉันจะไป นายไม่มีสิทธิห้ามฉัน"

"งั้นก็ไปสิ จะออกไปถึงประตูรึป่าวก็ไม่รู้"

"หึ " ซีวอน เดินตรงดิ่งไปยังประตูอย่างรวดเร็ว แต่ จู่ๆ ตาของซีวอนก็เริ่มลายขึ้นมาทันทีแทบทรุดลงพื้น

"อะ นะนายใส่อะไรให้ฉันกิน ฮีชอล" ซีวอนเริ่มรู้แผนชั่วร้ายของน้องชายตนเอง

"ก็แค่อย่าปลุกเซ็กส์ กะจะใส่แค่หยดเดียวแต่ฉันกลัวว่ามันจะไม่สะใจ เลยใส่ไปสัก 5 หยด ฉันว่าเราคงสนุกกันโต้รุ่งแน่เลย หึหึ ว่าม๊ะ "

"นายมัน...... "


"อีก 5 นาทีมันจะเลยเที่ยงคืนแล้วนะ นายยังไม่มาอีกหรอ ซีวอน!! " ฮยอกแจที่นั่งอยู่บนโต๊ะรอซีวอน แล้วรอเล่าก็ยังไม่มา

"ขอโทษนะ ฮยอกแจ ผมขอโทษ"........


มา NC กันดีกว่า คิดว่าเพื่อนๆคงแอบรอกันอยู่แน่ ^.< (ใครที่กลัวรับไม่ได้ก็ข้ามไปตอนอื่นเลยนะ)

"อืม~" ซีวอนที่ควบคุมสติตนเองไม่ได้ โผล่เข้ากอดจูบฮีชอลอย่างเร่าร้อนบนเตียง จูบที่เร่าร้อนและรุนแรงจนแทบฮีชอลหายใจไม่ออก และเริ่มมี จุดฟกซ้ำ แดงๆ ตามลำคอลงมาเรื่อยๆ

"อ๊าส์" ฮีชอลเริ่มร้องเสียงหลง เมื่อซีวอนกำลังเล่นกับฮีชอลน้อยอย่างหนักหน่วง หลังของฮีชอลที่ติดกับที่นอนก็เริ่มเอนตัวโค้งเหมือนสะพาน ขณะที่มือก็ยังกำผมซีวอนไว้ ซีวอนที่รุกหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ ก็เริ่มคล่อมตัวและเผยซีวอนน้อยออกมาผงาด และเสียบเข้าไปยังร่องสวรรค์ของฮีชอลอย่างไม่บันยะบันยัง เค้าอัดซีวอนน้อยเข้าไปเต็มแรง จนฮีชอลแทบจุกหลายครั้ง จนมีน้ำสีแดงๆไหลออกมา เพื่อแสดงหรือ บ่งบอกว่า นั้นคือครั้งแรกของฮีชอล!!

NC มากไม่ดี เดี๋ยวโดนแบนอีก ไรเตอร์ขี้เกียจมานั่งปั่นย้อนหลัง เพราะไรเตอร์แต่งสด


เช้าวันถัด 12.30 น

แสงแดดที่ผ่านส่องตามผ้าม่านสาดเข้ามายังสองตาของซีวอนให้เริ่มรู้สึกตัว

ซีวอนที่เริ่มรู้สึกตัวก็ค่อยๆลุกขึ้นมาและมองทุกสิ่งไปรอบๆว่าที่นี่มันที่ไหนกันแน่ เมื่อได้สติซีวอนก็ถึงกับตกใจเมื่อเห็น ฮีชอลมานอนข้างๆตน โดยมีผ้าห่มคุมร่างเปลือยเค้าทั้งสองอยู่

"เฮ้ย นี่มันอะไรกันเนี้ย" ซีวอนร้องตกใจ

"อืม~ อะไรกัน เช้าแล้วหรอ" ฮีชอลที่เริ่มรู้สึกตัวตามก็บิดขี้เกียจ

"นายมานอนเตียงเดียวกับฉันได้ไงแล้วทำไม เราสองคนถึงอยู่ในสภาพแบบนี้"

"คงจำอะไรไม่ได้เลยสินะ เรื่องเมื่อคืนนี้น่ะ"

"เรื่องเมื่อคืน" ซีวอนเริ่มทบทวนถึงการกระทำที่ตนทำลงไปโดยไล่จากว่าเค้าเซอร์ไพร์วันเกิดใหฮยอกแจ แต่ดันมีเสียงโทรศัพท์จากฮีชอลมา เค้าจึงรีบมาที่นี่แล้วดื่มไวท์ไป........

"นายใส่ยาปลุกเซ็กส์ให้ฉันกิน"

"ใช่"

"นายมัน เลว " ซีวอนพูดตะคอกและเน้นย้ำ คำนั้นๆไปที่หน้าฮีชอล อย่างจัง

"อยากจะด่าอะไรก็เชิญ ฉันจะถือว่านั้นคือคำชม"

"ฉันคงจะหาคำด่าอะไรมา นายก็คงจะไม่รู้สึกหรอกนะ เพราะว่านายมันด้านชา ด้านไปทั้งร่างกายและจิตใจ"

"......" ไม่มีคำตอบจากฮีชอล

"เรื่องเมื่อคืนนี้ฉันจะถือว่ามันคือฝันร้ายที่น่ารังเกียจที่สุดไปชั่วชีวิต แล้วนายห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดด้วย จำไว้ซะ"

"ถ้า ฉันบอกว่าไม่ล่ะ ถ้าฉันจะเอาเรื่องนี้ไปบอกฮยอกแจ จะว่าไง"

"ห้ามเด็ดขาดนะ ถ้านายบอกฉันจะ......"

"จะ อะไร จะทำไรอะไรน้องชายที่รักคนนี้ ถ้าไม่อยากให้ฉันบอกเรื่องนี้กับฮยอกแจก็จงมีอะไรก็ฉันอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ แล้วความลับก็ยังคือความลับ เข้าใจไหมพี่ชายยยยย....."

"ไม่ ฉันไม่ใช่พี่ชายนาย และนายก็ไม่ใช่น้องชายที่ฉันรักอีกต่อไปแล้ว นายเป็นใครฉันไม่รู้จัก!!!"


โอ๊ย ในที่สุดไรเตอร์ก็มานั่งปั่นย้อนหลังเส็จสักที >.< ขอโทษสำเร็จคนที่รออยู่นานน๊า พอมีเวลาก็มารีบปั่นให้เส็จทันที เนื้อหาความเดิมอาจจะเปลี่ยนแปลงไปบ้างนิดหน่อยเพราะแต่งสด ^ ^ ยังไงตอนหน้าก็จะพยายาม แต่งให้จบ 100%  และก็อย่าให้โดนแบน อีกเลย ถ้าไรเตอร์พิมผิดพลาดยังไงก็ขอโทษด้วยนะจ๊ะ