นิยาย พรหมลิขิตใต้ปีกรัก (จบแล้ว) : Dek-D.com

พรหมลิขิตใต้ปีกรัก (จบแล้ว)

แบรนดอนพบว่ากำลังเกิดหายนะครั้งใหญ่ในชีวิต ยามที่ใบหน้าเล็กๆ กับดวงตากลมโตใส่ซื่อที่จ้องมองมาของหลานสาวตัวน้อย ผู้ชายเสเพลกับเด็กหญิงแมรี่ แอนน์วัยสี่ขวบ ฟังแล้วเข้ากันเป็นบ้า

กระดาษทรายแก้ว รักคอมมาดี้ หวาน ฟิน จิกหมอน เด็ก พี่เลี้ยง

รูปเล่มวางแผงแล้ว ที่ร้านหนังสือทั่วประเทศ หรือ

สั่งซื้อได้ที่เว็บไซต์ของสนพ. โรแมนติค ตามลิงก์ด้านล่างค่ะ

ทางไปซื้อรูปเล่ม คลิก

“คุณเป็นใคร! ” เสียงทุ้มห้าวดังขึ้นอีกครั้ง หางเสียงติดจะหงุดหงิดหน่อยๆ ทำให้หญิงสาวสะดุ้งเฮือกต้องรีบดึงสายตากลับขึ้นมาด้านบน

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบึ้งตึง คิ้วหนาของเขาขมวดเข้าหากัน ดวงตาสีเทาสวยดุคู่นั้นกำลังจ้องมองตรงมาที่เธอ

“คุณจะตอบคำถามของผมหรือจะให้ผมโทรเรียกตำรวจ?”

“ตอบค่ะ! ” ศรัณยารีบบอกทันที “ฉันชื่อซาร่าเป็นเพื่อนของรูบี้ รูบี้ติดธุระด่วนต้องเดินทางไปต่างรัฐ ฉันจึงมาทำงานแทน”

ดวงตาสีเทาจ้องเธอเขม็งราวกับจะจับผิด

“ฉันพูดจริงๆ นะ คุณโทรหารูบี้ก็ได้ ถ้าคุณไม่มีฉันยินดีโทรให้ ฉันเพิ่งวางสายกับเธอเมื่อกี้นี้เอง”

“ช่างเถอะ ถ้าคุณผ่านเจ้าหน้าที่ข้างล่างขึ้นมาถึงบนนี้ได้ก็แสดงว่าได้รับการตรวจสอบแล้ว เรื่องที่คุณมาทำงานแทนเพื่อนโดยไม่แจ้งล่วงหน้าผมจะไม่เอาเรื่อง แต่ไม่มีใครเคยบอกหรือไงว่าไม่ควรพาลูกไปทำงานในบ้านคนอื่น”

ศรัณยาชะงัก คราวนี้เป็นเธอที่ต้องขมวดคิ้ว เธอมองตามนิ้วเขาซึ่งชี้ตรงมาที่แมรี่ แอนน์ เมดเดอลีน สมิธ

“เธอเป็นของคุณ”

“อะไรของผม?”

“เธอไง เด็กคนนี้ เธอเป็นของคุณ ไม่ใช่ของฉัน”

“คุณคงไม่ได้กำลังจะบอกว่าผมทำคุณท้องหรอกใช่ไหม? ผมคบหาผู้หญิงมาเยอะก็จริง แต่ผมมั่นใจว่าผมจำผู้หญิงทุกคนที่ผมนอนด้วยได้และก็มั่นใจอย่างยิ่งว่าคุณไม่ใช่หนึ่งในนั้น เพราะโดยส่วนตัวแล้วผมชอบผู้หญิงที่มีเนื้อมีหนังหน่อย ซึ่งคุณ...” เขาไม่จำเป็นต้องพูดต่อเพราะดวงตาสีเทาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างยิ่งของเขาซึ่งกำลังจ้องเขม็งอยู่ที่หน้าอกของเธอมันบอกได้ทุกอย่างแล้ว

ศรัณยาหน้าร้อนผ่าวและเป็นเพราะความโกรธมากกว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์

“คุณไม่มีทางรู้หรอกว่าตัวเองพลาดอะไรไปบ้าง! ”

คิ้วหนาของร่างสูงเลิกสูง ประกายท้าทายในดวงตากลมโตที่กำลังขึงมองมาทำให้บางส่วนในตัวเขามันเริ่มอยากจะ ขึง ขึ้นมาบ้างแล้ว

ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจดีแหะ ความคิดนั้นเพิ่งจะผ่านเข้ามาในหัวของชายหนุ่มเมื่อเสียงเล็กๆ เอ่ยขึ้น

“รู้อะไรไหมคะ บางทีพวกคุณน่าจะคุยกันทีหลัง เพราะว่าหนูหิวมากจริงๆ นะ”

แบรนดอนหันไปมองคนพูดที่ตอนนี้กำลังจ้องมองเขาด้วยดวงตากลมโตใสแจ๋ว ชายหนุ่มจ้องเด็กหญิงอยู่นานก่อนจะหันมามองทางศรัณยา เพียงแต่ครั้งนี้ความตกใจฉายชัดบนใบหน้าเขา

“เธอ เป็น ของ คุณ” ศรัณยาย้ำทีละคำ