คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter /// 3
New Fiction /// Model Love
Chapter /// 3
Paring /// Kanda*Allen
Author /// Komu-rin
ปึด!!!!
“นี่ราวี่ชั้นไม่เอาอีกแล้วนะ...ฝากไปบอกคุณโคมุอิด้วยว่าชั้นจะกลับอังกฤษ...”ร่างบางโวยวายเสียดังลั่น
“อะไรของแกหา...โวยวายอยู่ได้.....”
“ก็จะอะไรซะอีก....ชั้นขอบอกแกไว้เลยว่าชั้นจะไม่ถ่ายให้นายนั่นอีก....”
“หา....ใครละที่ทำให้แกเป็นแบบนี้อะ?”ราวี่งง....ก็ตอนที่เขาอยู่ก็ยังไม่เห็นมีอะไร...แต่พอเขาออกไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียวกลับมา...บรรยากาศก็มาคุซะแล้ว...พอถามทุกคนก็ส่ายหน้า...ประมาณว่าไม่รู้เหมือนกันอยู่ๆก็เป็นแบบนี้.....แล้วจะให้เขาเข้าใจอะไรละเนี่ย
“ก็นายแบบที่ชื่อคันดะนั่นยังไงละ.....”พอพูดชื่อนี้ร่างบางก็เกิดอาการหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม.....หนอยขออย่าได้เจอกันอีกเลย....
“เอ๊ะ..คันดะเนี่ยนะ....แกไปสร้างปัญหามามากกว่ามั้ง....”ราวี่มองร่างบางแบบจับผิด
“ชั้นเนี่ยนะไปสร้างปัญหา.....”ร่างบางชี้ที่ตัวเองประมาณว่าคนอย่างชั้นนะเหรอ....
“ก็เออนะสิ...นี่แกไม่รู้รึไงว่าคันดะเห็นนิ่งๆแบบนั้นก็เถอะ...แต่สามารถขึ้นเป็นนายแบบชั้นหนึ่งของวงการได้ยังไม่ถึงปีเลยนา~.....แถมด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครก็เลยไม่เคยมีข่าวเสียๆหายๆกับคนอื่นเลย....แล้วเวลาทำงานก็จริงจังตลอดแล้วอย่างนี้จะให้ชั้นเชื่อแกอย่างนั้นรึไง”ราวี่ร่ายยาวออกมา
“สรุปว่าแกไม่เชื่อชั้น”ร่างบางทำปากยื่นแล้วสะบัดหน้าหนี....
เวรเข้าโหมดงอนแล้วไง.....
“เออๆชั้นขอโทษ...แต่แกยังไม่ได้บอกเลยว่าคันดะทำอะไรให้แกเป็นแบบนี้”
“อะ...เอ่อ...”ร่างบางทำท่าทางอึกอัก.....
“เอ้า....จะบอกได้รึยังชั้นจะได้....รู้....”
“.....”แล้วร่างบางก็เดินหนีไป
“เฮ้ย...จะไปไหนของแกยังไม่ได้ตอบชั้นเลยนะแล้วอย่างนี้ชั้นจะรู้มั้ยเนี่ย!!!!”ราวี่ตะโกนออกมาเสียงดัง....เลยทำให้คนที่อยู่ในระแวกนั้นมองมาทางราวี่เป็นทางเดียว...
“แฮะๆ..ขอโทษครับ...”แล้วราวี่ก็วิ่งออกไปจากตรงนี้ทันที....
........
....
..
.
“นี่คันดะไปทำอะไรให้คุณวอคเกอร์โกรธรึเปล่า?”รินารี่ถาม
“หืมไม่นี่...”คันดะบอกว่าไม่แต่ท่าทางมันไม่ใช่นี่สิ....
....ก็แค่แหย่เล่นนิดหน่อยไม่นึกว่าจะโกรธจริง....แล้วปากก็ดันไวเกินไปว่าร่างบางอีก...แล้วอย่างนี้จะทำยังไงดีละเนี่ย....
“.......งั้นเราก็ออกไปทำงานกันต่อเถอะนะ....”รินารี่ตัดปัญหา...ในเมื่อไม่อยากบอกก็ปล่อยไปก่อนละกัน....
“อืม”.....
.......
.....
...
..
.
.....ก่อนหน้านั้น......
“นี่นายจะถ่ายได้ยังชั้นรีบ...”เสียงนายแบบจอมขี้เก็ก(สำหรับอเลน)
“ก็ถ่ายอยู่นี่ไง...นายนั่นแหละเรื่องมากแล้วจะเสร็จมั้ยวันนี้”ร่างบางหงุดหงิดมาก...ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ...จะอะไรกันนักกันหนา....เบื่อจริงโว้ยพวกเรื่องมาก
“.....”
แล้วก็เริ่มเข้าสู่การถ่ายต่อจนจบ.....
“เฮ้อ...เสร็จแล้วครับ”ร่างรู้สึกโล่งมากเพราะเขาสามารถถ่ายเสร็จโดยที่ไม่ต้องต่อปากต่อคำกับนายแบบงี่เง่านั่นอีก....หุหุก่อนกลับให้ราวี่แวะร้านอาหารหน่อยดีกว่า..แก้เครียด
...ในขณะที่อเลนเก็บของอยู่นั่นเอง....
“นี่จ๊ะน้ำ”เสียงหญิงสาวดังขึ้นข้างหลังอเลน
“ครับ?”อเลนหันกลับไปก็พบว่าเธอคนนี้คือน้องสาวของคุณโคมุอินั่นเอง
“คงเหนื่อยแย่เลยนะ^^”รินารี่ชวนอเลนคุย
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ....”
...ในระหว่างที่ร่างบางกำลังคุยกับรินารี่อยู่นั้น...คันดะก็ได้ออกมาจากห้องแต่งตัว...แล้วมองมาที่อเลน.....
“.....”
....
“งั้นชั้นขอตัวไปเตรียมตัวก่อนนะจ๊ะ...”
“ครับ”^^รินารี่ได้ออกไปจากห้องนี้ทำให้ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง...ร่างบางคิดว่าตอนนี้เขาเป็นคนสุดท้าย....แต่ไม่คิดว่าจะมีอีกคนอยู่ด้วย....
........
....แล้วในจังหวะที่ร่างบางเก็บของอีกครั้ง..ก็รู้สึกว่ามีคนยืนอยู่ข้างหลังเขา...ร่างบางคิดว่าเป็นราวี่...เพื่อนของเขา....
“ราวี่เหรอ...ไหนบอกว่าจะรออยู่ข้างนอกไงละ...”ร่างบางพูดโดยไม่หันมามอง...
“......”
“เฮ้ทำไมไม่ตอบละ....เป็นบ้าอะไรอะ...อีก...นาย!!!!”เมื่อร่างบางหันกลับมาพบว่าไม่ใช่เพื่อนของเขาอย่างที่ตนเองนั้นคิด
“.....อะไรกันทำไมต้องเสียงดังด้วยเนี่ย....”คันดะเอามือมาปิดหู.....
“อะ..เอ่อแล้วนายไม่ไปทำงานต่อรึไง....”ร่างบางถามออกมา
“ทำ....แต่...ตอนนี้ยังไม่อยากไป”
“อะไรของนายอะ....”ร่างบางงง
“เฮ้อ..ก็ชั้นยังไม่อยากไปนะสิ...แค่นี้ไม่น่าโง่เลยนะ”
ปึด!!!
อะไรของนายนี่เนี่ย....ยังไม่ทันทำอะไรให้เลยนะ...แล้วมาว่าเขาโง่ได้ไงห๊ะ....
“งั้นก็เชิญนายอยู่ตรงนี้ไปเถอะ...ชั้นจะไปแล้ว”ร่างบางอดกลั้นสุดชีวิต..และพยายามเดินออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด.....แต่...ก็โดนคันดะรั้งไว้....ทำให้ร่างบางทรงตัวไม่อยู่ทำให้เซไปหาคันดะ.......
คันดะก็รับแรงที่เข้ามา...ตอนนี้ร่างบางอยู่ในอ้อมกอดของคันดะเป็นที่เรียบร้อย
o////o
O.O
เวลาผ่านไปไม่นาน
“นะ...นี่นายปล่อยชั้นออกไปได้แล้ว”เมื่อร่างบางรู้สึกตัวก็รีบดิ้นเพื่อออกจากอ้อมกอดนี้แต่ก็ทำไม่สำเร็จ
“จะดิ้นทำไมละ....เมื่อกี้ยังไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย”คันดะยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนตอนนี้หน้าห่างกันไม่ถึงคืบ
o///oจะเขินทำบ้าอะไรฟร๊ะเรา....
“ปะ...ปล่อย”ดูเหมือนร่าบางไม่สามารถหาคำพูดอื่นได้แล้ว......
คันดะแอบยิ้มกับท่าทางของร่างบาง...
“อืมเอาไงดีน้า.....”ขอแหย่เล่นหน่อยเถอะ
“.......”ตอนนี้ร่างบางหยุดดิ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว....
“อ้าวทำไมเงียบละ....”คันดะแกล้งถาม
ทำให้ร่างบางมองคันดะอย่างเคืองๆ
“จะปล่อยได้ยัง”ร่างบางถามออกมา
“อืม...ก็ได้”
“เอ๋...จริงเหรอ”ร่างบางทำหน้าไม่อยากเชื่อ
“แต่!!!!”ทำให้ร่างบางชะงัก...จะอะไรนักหนานะตานี่
“อะไรของนายอีกละ”
“...อืมตอนนี้ยังคิดไม่ออก...เอาไว้ก่อนละกัน....”แล้วคันดะก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มร่างบางแล้วก็เดินออกไปจากห้องนี้....
O.O
ร่างบางตกอยู่ในอาการตะลึง...กับการกระทำที่คาดไม่ถึงo////oหะ...หอมแก้มไอบ้านั่นมันหอมแก้มชั้น...
“อะ..ไอบ้าอย่าได้เจอกันอีกนะแม่จะซัดให้เดี้ยงเลยคอยดู”
.....กลับมาสู่ปัจจุบัน.....
“ในที่สุดก็หนีไอราวี่กลับมาก่อนจนได้....”...แล้วร่างบางก็หันมามองรอบๆตัว...
“......”แล้วที่นี่มันที่ไหนหว่า?....อย่าบอกนะว่า...เหอ เหอ หลงทางซะแล้วเอายังไงละทีนี้...ไม่รู้จักใครเลยซักคน...คนที่พอจะรู้จักก็ไม่มีเบอร์.....ไอราวี่มันก็ไม่เคยพกโทรศัพท์...คิดได้อย่างเดียวว่าซวย....
......
...
.
....ในระหว่างการเดินทางของคันดะ.....
“นี่คันดะ...ตอนนี้ก็เสร็จงานหมดแล้ว....เราไปหาอะไรทานกันก่อนกลับมั้ย”รินารี่เอ่ยชวน
“......”แต่คันดะก็ยังไม่ได้ให้คำตอบ...เอาแต่มองออกไปนอกรถ
“หยุดรถก่อน!!!!”แต่อยู่ๆคันดะก็ตะโกนบอกให้หยุดรถ
“มะ..มีอะไรคันดะ...เกิดอะไรขึ้น”รินารี่ระล่ำระลักถามออกมา
คันดะไม่ตอบแต่เปิดประตูรถลงไปทันที....แต่ได้หันไปบอกกับรินารี่ว่าไม่ต้องรอกลับไปได้เลย
........
“อะไรของเขานะ”รินารี่ได้แต่ยืนงง...แต่ก็ทำตามที่คันดะบอก....คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง...
.....To Be Con….
เอาละในที่สุดก็ปล่อยตอนใหม่ออกมาจนได้....หุหุช่างนานเสียจริง(แล้วตอนนี้ก็กำลังจะมีฟิคใหม่โพล่มาอีกแล้ว)ยังไงก็ฝากฟิคเรื่องนี้ด้วยนะ...อ๊ะรวมถึงเรื่องใหม่ที่กำลังจะเปิดด้วยน้า~
แล้วจะพยายามแต่งมาเรื่อยๆนะ...ถ้ามันคิดออกอะนะแฮะๆ.....
ความคิดเห็น