คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter /// 2
New Fiction /// Model Love
Chapter /// 2
Paring /// Kanda*Allen
Author /// Komu-rin
“นี่อเลน~ไปด้วยกันเถอะนะวันนี้ชั้นไม่อยากไปทำงานคนเดียว”
“ไม่ยังไงก็ไม่ไปแกจะให้ชั้นถ่ายให้แกหละสิ”
ชิดันรู้ทัน
“แหมก็ชั้นไม่อยากให้ไอแก่นั่นมาถ่ายให้ชั้นอะ เรื่องมากจะตายแบบนั้นใช้ไม่ได้อย่างนี้ก็ไม่เอาชั้นละรำคาญ”
“ชั้นว่าแกนั่นแหละที่มีปัญหา”
“แกอะไปกับชั้นหน่อยเถอะ ขอร้องหละชั้นไม่อยากถ่ายกับไอแก่เวรนั่นจริงๆ”ราวี่ออดอ้อนสุดชีวิต
“เฮ้อ~ไปก็ได้ แต่ชั้นไม่ไปถ่ายให้หรอกนะนอกซะจากว่าที่แกพูดมาเป็นความจริง”อเลนอดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“ขอบใจนะเพื่อน หึหึแกจะได้เห็นการถ่ายที่แสนจะน่าเบื่อที่สุดในโลกเลยขอบอก”^^
“เว่อร์ไปแล้วราวี่”
“ไม่ได้เว่อร์ซะหน่อยคอยดูก็แล้วกันอย่าหาว่าไม่เตือน”
“เออๆรู้แล้ว เอาไว้ชั้นจะรับไปพิจารณาดูอีกที”อเลนขำในท่าทีของเพื่อน
-ในกองถ่าย-
“เป็นไง~ เหมือนอย่างที่ชั้นบอกรึป่าว”ราวี่ทำหน้าตาอย่างคนเหนือกว่า
“....”นี่มันกองถ่ายจริงเหรอเนี่ยเขาไม่เคยเจออะไรที่ดูขัดตาเท่านี้มาก่อนให้ตายเถอะ บรรยากาศไม่น่าทำงานซักนิด ราวี่เป็นถึงนายแบบชื่อดังจากเกาะอังกฤษเชียวนะ แล้วสายตานั่นอีกแล้วนั่นจะถ่ายแบบหรือจะไปตายกันคร้าบ~
“เฮ้ อเลนถึงกับอึ้งไปเลยเหรอ”
“เออ สุดๆไปเลยไม่คิดว่าจะเป็นถึงขนาดนี้”ในที่สุดอเลนก็พูดออกมา
“ก็เออนะสิไม่งั้นชั้นจะลากแกมาทำไม”ราวี่ทำท่าเหนื่อยใจ
“เออ แล้ววันนี้มีแกคนเดียวเหรอ”
“อะไรของแกอะ”เขาไม่เข้าใจถาม
“ก็นายแบบนางแบบไงมีแกคนเดียวเหรอ”ต้องให้อธิบายอีกคนยิ่งสยองๆอยู่
“ไม่นี่วันนี้เขาว่าจะมีนายแบบคนดังของญี่ปุ่นมาถ่ายคู่ด้วยอะ”
“เหรอ แต่กับสภาพแบบนี้เนี่ยนะชั้นยังนึกไม่ออกเลยว่าผลจะเป็นยังไง”อเลนคิดว่านี่มันคงมีอะไรที่ผิดพลาดแน่ๆ
“อืม...ชั้นก็ว่าอย่างนั้น”ราวี่อยากจะร้องไห้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไม่น่ารับงานนี้มาเลยให้ตายสิ นี่เห็นว่าเป็นงานใหญ่หรอกนะถึงรับมา เขาไม่นึกว่ามันจะเลวร้ายขนาดนี้ นี่มันแย่กว่าเมื่อวานอีกTToTT
………
…….
…..
…
..
.
“อ้าวราวี่คุงไม่รีบเตรียมตัวเดี๋ยวได้เจอคุณรีเวอร์ดุเอาหรอกครับ”ชายร่างเล็กสวมแว่นตาหนาๆที่เดินผ่านมาได้พูดขึ้น
“อ๋อ ครับๆจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ....อ๊ะคุณโจนี่ครับคือผมอยากจะถามว่าวันนี้ไอแก่นั่นคงไม่ได้เป็นคนถ่ายใช่ไหมครับ...”ราวี่ถามอย่างหวาดๆ
“อ๋อคนๆนั้นพวกเราก็ไม่ชอบกันหรอกครับไม่ต้องกลัว...เห็นว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนดันไปทำอนาจารเด็กอายุ 15 ปีป่านนี้ทางบริษัทคงไล่ออกไปแล้วมั้งครับ”^^
“เอ๋ จริงรึป่าวครับเนี่ยที่พูด”ราวี่ตกใจ
“ก็จริงสิทำไมจะไม่จริงคราวที่แล้วเขารอดมาได้แต่คราวนี้มีพยานรู้เห็นด้วยคงรอดยากนะครับ”
“......”ราวี่กับอเลนถึงกับพูดไม่ออก
“แล้วรายนั้นก็โดนเด็กผู้ชายฟ้องร้องด้วยนะครับไม่ใช่ผู้หญิง”โจนี่พูดด้วยท่าทางปรกติเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา
“.......”ราวี่กับอเลนอึ้งหนักกว่าเดิมอีกครับท่าน
“แต่ความจริงผมว่าพวกเขาน่าจะมีปัญหากันนะครับเพราะเห็นไปไหนมาไหนด้วยกันมาตลอด”โจนี่ทำท่าคิดหนัก
“เฮ้โจนี่ทำอะไรอยู่มาช่วยงานทางนี้ที”
“โอ้ จะไปเดี๋ยวนี้แหละแท๊บ งั้นชั้นขอตัวก่อนนะ”
......
.....
..
“แกคิดว่าไง”อยู่ๆราวี่ก็ถามขึ้นมา
“อะไร”
“ก็คนที่นี่ยังไงละ”
“ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ถึงจะแปลกๆไปหน่อยก็เถอะ แต่ชั้นว่าตอนนี้บรรยากาศมันเริ่มดีขึ้นแล้วนะ แล้วแกก็ควรจะไปแต่งตัวได้แล้ว...”อเลนไล่เพื่อนไปทำงาน
“เออๆรู้แล้วละหน่า”แล้วราวี่ก็เดินไปห้องแต่งตัว
เฮ้อ~ หวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรให้เขาได้เซอร์ไพรซ์อีกนะ....แค่นี้ก็มากพอแล้ว.....
......ในระหว่างนั้นเองก็มีคนมองอเลนอยู่ด้วยความสงสัย....
นั่นใครละเนี่ยในกองถ่ายมีเจ้านี่ด้วยเหรอ....หรือว่าจะเป็นนายแบบใหม่...จะใช่ได้ไงในเมื่อเขาไม่ได้จ้างมาซะหน่อย.....
“เอ่อ คุณครับ”
“อะ ครับมีอะไรกับผมรึป่าว”อเลนมองผู้มาใหม่ อืมท่าทางคงจะเป็นคนของที่นี่ละมั้ง
“เอ่อ...ที่นี่ห้ามคนนอกเข้ามานะครับ”
“อ๋องั้นเหรอครับผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ งั้นผมขอฝากบอกนายแบบที่ชื่อราวี่ด้วยว่าผมจะไปรอข้างนอกถ่ายเสร็จเมื่อไหร่ค่อยโทรหาผม”อเลนพูดจบก็ทำท่าจะออกไป
“เอ๊ะคุณเป็นเพื่อนของราวี่นี่เองผมนึกว่าใครที่ไหนซะอีกเมื่อกี้ต้องขอโทษด้วยจริงๆนะครับ ผมชื่อรีเวอร์เป็นรองหัวหน้าสต๊าฟของกองถ่ายที่นี่”อ๋อที่แท้ก็คนๆนี้นี่เองที่คุณคนใส่แว่นได้พูดถึง
“ครับยินดีที่ได้รู้จักครับผมอเลนเป็นเพื่อนของราวี่”^^
.......
“อ๊ะคุณรีเวอร์มาถึงนานแล้วเหรอครับ”ราวี่ที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จได้ทักขึ้นมา
“มาตั้งนานแล้วละแต่ชั้นมัวแต่ยุ่งๆอยู่กับงานที่(ไอ)คุณโคมุอิทิ้งเอาไว้”^^ หน้าตาคุณรีเวอร์ไม่เห็นจะยิ้มเลยแฮะ <=ราวี่
นะ...น่ากลัวอะ<=อเลน
“ละ...แล้วนายแบบที่จะถ่ายร่วมกับผมละมารึยังครับ”นี่มันก็ใกล้จะได้เวลาแล้วน่าจะมาถึงแล้วนี่นา
“อ๋อคันดะคุงเขาติดธุระนิดหน่อย เลยมาสายเห็นว่าจะมาถึงภายใน15นาทีนี่แหละ ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคันดะไม่เคยเบี้ยวงานรับรองมาแน่”เมื่อรีเวอร์เห็นสีหน้าและท่าทางของราวี่ก็นึกว่าคงไม่ชอบใจที่คันดะผิดเวลาและอาจจะเบี้ยวงานได้
“ปล่าวหรอกครับเรื่องนายแบบคนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรแต่ที่ผมห่วงคือคนที่จะเป็นช่างภาพมาถ่ายให้กับผมต่างหาก”เมื่อราวี่เห็นว่าคุณรีเวอร์จะเข้าใจผิดก็รีบพูดขึ้นมา เขาไม่แคร์หรอกที่จะมีใครมาเบี้ยวงานหรือมาสายแต่เค้ากังวลเรื่องคนถ่ายเรื่องเดียวเท่านั้นแหละ TToTT
“ส่วนเรื่องช่างภาพเห็นว่าคุณโคมุอิจะมาถ่ายให้เองนะ”
“เอ๋คุณโคมุอิเนี่ยนะ เขาเคยถ่ายด้วยเหรอครับ”ราวี่ถาม
“ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกัน...”รีเวอร์เหงื่อตกเขาไม่เคยมั่นใจเลย ถ้ามีคนอื่นเขาจะไม่เครียดเลยให้ตายสิ แถมทางนั้นเขาก็มาเร่งยิกๆว่าเมื่อไหร่จะเสร็จ เป็นเรื่องชวนปวดหัวดีแท้
.........
.......
.....
....
....
..
“อาวหละสวัสดีทุกๆคน....เป็นยังไงกันบ้างเมื่อคืนสบายดีกันมั้ยเอ่ย...ชั้นคาดว่าทุกคนคงสบายดี...”อยู่ๆก็มีคนตะโกนขึ้นมาว่า
“สบายดีตายละ(ไอ)คุณหัวหน้า”เสียงที่หนึ่ง
“ใช่ๆมันเพราะใครกันละที่ทำให้เรามีสภาพแบบนี้”เสียงที่สอง
“งานหนักไม่พอเงินเดือนก็ไม่ยอมขึ้น....”เสียงที่สาม
“หึอยู่ดีไม่ว่าดียังทำข้าวของเสียหายจนต้องให้พวกเราซ่อมกันจนถึงเช้า”เสียงที่หนึ่งอีกครั้ง
“ใช่ๆจนถึงตอนนี้เรายังไม่ได้นอนเลยนะ(ไอ)คุณหัวหน้างี่เง่า”และก็มีอีกหลายเสียง
“อะ เอ่อทุกๆคนใจเย็นๆกันก่อนนะวันนี้ชั้นมีข่าวดีจะมาบอกเล่าสู่กันฟังละ”คุณหัวหน้าพูดขึ้นมาบ้างหลังจากฟังอยู่นาน
“.......”
“อะแฮ่ม คืออย่างนี้นะหลังจากที่เราถ่ายที่นี่เสร็จแล้ว...พวกเราทุกคนจะต้องไปถ่ายที่ต่างจังหวัดต่อหละ”
“.....”นะ นี่นะข่าวดี<=อเลน
“จะบ้าเรอะใครจะไปไม่ทราบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ทุกๆคนประสานเสียง
“มันเป็นข่าวดีตรงไหนไม่ทราบ(ไอ)คุณหัวหน้าโคมุอิ”เสียงนี้รีเวอร์แน่นอน
“อ้าวทำงานไปด้วยเที่ยวไปด้วยยังไงละ”ยังไม่เจียมอีกแหนะ
“จะไปเที่ยวได้ยังไงห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!มันมีเวลาซะที่ไหนเอาตรงไหนคิดเนี่ย(ไอ)คุณหัวหน้า”ตอนนี้รีเวอร์หมดความอดทนไปแล้วอะ
“กะ..ก็แหมเค้าคิดว่าทุกคนจะดีใจอะ...มะ..ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ซะหน่อย”โคมุอิทำท่าให้ดูน่าสงสาร
“เอาหละช่างเถอะตอนนี้ทำงานนี้ให้เสร็จก่อน...นายจ้างเค้าเร่งมาแล้ว”รีเวอร์พูดอย่างปลงๆ
“นั่นสินะไหนละนายแบบที่ชั้นจะถ่ายให้”โคมุอิหน้าระรื่นทันที
“...O.o...”คนงานที่เหลือ...ไอบ้านี่นะจะเป็นคนถ่าย!!!!!!!!!!!!สงสัยมีงานเพิ่มอีกแหงๆ
“ครับผมเองครับ”ราวี่ไม่อยากให้งานดูช้าไปกว่านี้รีบๆทำจะดีกว่า
“อ๋อนายเองสินะราวี่อ้าวแล้วคันดะละยังไม่มาอีกเหรอ”โคมุอิหันไปถามรีเวอร์
“อืมอีกเดี๋ยวก็คงมาถึงคุณโคมุอิถ่ายราวี่ไปก่อนได้เลย”
“เอาละทุกคนทำงานได้!!!”โคมุอิสั่ง
แล้วภาพที่อเลนเห็นนั้นคือตอนแรกทุกคนเหมือนไม่มีกระจิตกระใจที่จะทำงานแต่พอคุณโคมุอิสั่งทีเดียวก็ดูเหมือนจะเป็นการเป็นงานขึ้นมา....โอ้คุณโคมุอินี่ก็สุดยอดละ....เลย....นั่นเค้าทำอะไรอะ....ใครสั่งใครสอนให้จับกล้องแบบนั้นแล้วไอท่าทางการถ่ายนั่นอีก...ทุกคนไม่สงสัยรึงะ...ไง
=_= นี่คือสายตาของทุกคน
ToT อันนี้ของราวี่
^^ นี่ของ(ไอ)คุณโคมุอิ
-.-* ส่วนนี่เขาเอง
แชะ แชะ.....ToT
หมดความอดทนแล้วโว้ยขอซักเปรี้ยงเถอะ...แล้วอเลนก็กระโดดถีบใส่โคมุอิทันทีO.Oทุกคนตกใจ(ถึงจะแอบสะใจอยู่เล็กน้อยก็ตาม)
“อัก...!!!!”โคมุอิโดนถีบกระเด็นไปกองอยู่แทบเท้ารีเวอร์
“......”ในห้องเงียบกริบ
“พี่คะเป็นอะไรรึป่าว”แล้วอยู่ๆก็มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักๆวิ่งไปหาโคมุอิ ที่ตอนนี้อยู่ในสภาพปางตาย(เวอร์ถีบแค่ทีเดียวเองนะ<=อเลน)
“นี่มันอะไรกันเกิดอะไรขึ้น”อีกเสียงโพล่ขึ้นมาจากทางเข้า
“อะ...เอ่อ”รีเวอร์ไม่รู้จะพูดยังไงดี
“คุณโคมุอิครับ...ไม่ทราบว่าเมื่อกี้เรียกว่าถ่ายภาพงั้นเหรอครับ^^”อเลนยิ้มเย็นๆ
อึก...ทุกคนกลืนน้ำลายลงคอ....จะน่ากลัวไปไหนเนี่ย
“อะ..อเลนชั้นว่าแกอยู่เฉยๆก่อนนะ”ราวี่เดินเข้ามาเขารู้ดีว่าเพื่อนเขาฟิวขาดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหอ เหอ หวังว่ายังทันนะ
“จะเฉยได้ไงอะ!!!ดูก็รู้ว่าถ่ายไม่เป็นขืนถ่ายต่อไปเสียฟิมส์ไปปล่าวๆ.....มาชั้นจะถ่ายให้เอง...แล้วคุณ(เขาชี้ไปทางโคมุอิ)กรุณาช่วยดูการถ่ายของผมด้วยถ้าคิดจะถ่ายภาพ”อเลนปลายตามองราวี่เหมือนรู้หน้าที่....เขารีบไปยืนโพสท่ารอ
แชะ แชะ...ทุกคนอึ้ง...ไม่มีใครเคยเห็นการถ่ายภาพแบบนี้มาก่อน...นี่มันระดับมืออาชีพยังอายเลยนะ แล้วยังนายแบบนั้นอีกสื่ออารมณ์ออกมาได้สุดๆเลยแถมทั้งคู่เหมือนรู้ใจกันตามกันแบบติดๆไม่มีพลาด
“เอ้าเสร็จแล้ว...”อเลนวางกล้องลง
“แฮก แฮก แกจะรีบไปไหนของแกฟร๊า~จะตามไม่ทันอยู่แล้วนะ...ขืนถ้าแกไม่หยุดตอนนี้มีหวังชั้นได้เดี้ยงก่อนกลับอังกฤษแหงๆ”ราวี่บ่นออกมา ถ่ายให้เค้าก็ดีอยู่หรอกนะแต่เหนื่อยชิบ
“....”<=คันดะ
“อะ...เอ่ออเลนเป็นช่างภาพมืออาชีพเหรอ”รีเวอร์ถามออกมา
“ก็ใช่นะสิแถมเป็นมือหนึ่งของวงการเลยน้า...”ราวี่รีบอวดออกมา
“ทำไมพวกเราถึงไม่รู้จักเลยละ”หนึ่งในสตาฟได้พูดขึ้น
“ก็จะไปรู้ได้ยังไงละ...”ราวี่ยังพูดไม่ทันจบก็มีคนมาแทรก
“อเลน วอคเกอร์ใช่รึปล่าว”ดูเหมือนโคมุอิจะรู้สึกตัวแล้ว
“O.O!!!!”ราวี่และอเลนตกใจพวกเขาไม่คิดว่าจะมีคนรู้จักที่นี่
“คงใช่ละสินะ”^^ยังยิ้มได้อีกแฮะอีตานี่
“สนใจจะมาร่วมงานกับเรามั้ยอเลน วอคเกอร์”
“......”<=อเลน
“........”<=คันดะ
“เอ๋ จะให้อเลนร่วมงานด้วยเหรอครับ”ราวี่ถาม
“ใช่อย่างที่เห็นกองเราไม่มีใครถ่ายรูปเป็นและดีเท่าอเลนแล้วเพราะฉะนั้นทุกๆคนเรามีสมาชิกเพิ่มแล้วน้า~”
“O.o”อะไรของตานี่เนี่ยตามไม่ทัน
“เอาหน่าอเลนยังไงก็ดีกว่าให้คุณโคมุอิถ่ายละกันยังไงก็ช่วยๆหน่อยนะ”ราวี่พูดปลอดใจ แต่ในใจรู้สึกโล่งอกที่ไม่ต้องทนให้คุณโคมุอิถ่าย....
ทุกคนที่เหลือเหมือนรู้สึกยินดีที่มีเขาอยู่ เหอ เหอยังไม่ทันได้ตอบเลยนะ เอาไว้ก่อนก็แล้วกันค่อยปฎิเสษทีหลัง....
“พี่คะยังเหลือของคันดะอีกคนนะคะจะเริ่มถ่ายได้รึยัง...เรายังมีงานรออยู่อีกนะคะ”
“โอ้วได้เลยน้องพี่จะให้อเลนถ่ายเดี๋ยวนี้แหละ”
“ห๊ายังมีอีกเหรอครับผมนึกว่าถ่ายให้แค่ราวี่ซะอีก”อเลนโวยวาย
“เอาหน่ายังไงก็ถ่ายไปแล้วนี่อีกคนจะเป็นไรไป....ชั้นยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องที่นายถีบชั้นเลยนะTToTT”โคมุอิทำหน้าเศร้าสุดชีวิต
“กะ..ก็ได้ครับแต่ผมรับปากแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวนะครับส่วนเรื่องที่จะให้ผมมาทำงานกับที่นี่มันอีกเรื่องเอาไว้ให้ผมคิดก่อนก็แล้วกัน”อเลนพูดอย่างเสียไม่ได้
“เป็นอันตกลง เอาละเริ่มงานกันได้แล้วอเลนเข้าสั่งมา”
“ผมไม่ได้สั่งซะหน่อย!!!”
“ช่างเขาเถอะอเลนรายนั้นก็เป็นอย่างนั้นนั่นแหละ~”รีเวอร์พูดด้วยท่าทางเนือยๆ
“คันดะก็รีบไปแต่งตัวได้แล้ว”รินารี่หันมาสั่ง
“รู้แล้ว”แล้วคันดะก็เดินไปแต่งตัว
เอ๋นั่นนายแบบที่เขาจะต้องถ่ายให้เหรอเนี่ย....ท่าทางดูเป็นคนหงุดหงิดง่ายนะ...จะมีปัญหารึป่าวน้า~
ทำงานครั้งนี้หวังว่าจะผ่านไปด้วยดี.....
…To Be Con…
ออกมาจนได้สำหรับตอนที่สองหุหุไม่รู้จะถูกใจกันรึป่าว(ถามแบบนี้ทุกรอบ)
หวังว่าคงเป็นที่พอใจกันนะคำเขียนอาจจะดูมั่วๆไปบ้าง(โปรดบอกกันด้วยจะได้ไปแก้)
ปั่นทีเดียวสามฟิคมันก็เป็นแบบนี้แหละนะเหอ เหอ
เอาไว้แค่นี้ก่อนก็แล้วกันนะไว้คุยกันใหม่คราวหน้า(ถ้าตอนสามโพล่อะนะ)ขอตัวไปปั่นอีกเรื่องก่อนจร้า~
ความคิดเห็น