M I S T E R Y 6
1st ส่วนของผู้สมัคร
ชื่อ : คูมิ้นต์ ., คูมิ้นต์อาร่า < ชอบชื่อไหนก็เรียกไปสิ =_____=;;
อายุ : 16 ปีแล้ว ไม่แก่นะ! แค่อายุเยอะไปหน่อย TT'
ทักทายมิ้นต์หน่อยสิจ๊ะ เชิญบ่น พล่าม เวิ่นเว้อได้เลย! : ก็เห็นอัพในวอยซ์ แล้วทีนี้หายจากวงการออฯ ไปนานมากเลยน้องสาว วันนี้ได้เล่นคอมฯ เลยมานั่งปั่นใบสมัครเต็มที่
เรื่องนี้โหดนิดนึง เพราะพิมพ์ใบสมัครในเวิร์ดปาไป 10 หน้า T_____T แต่ก็สู้ๆ นะจ๊ะ : แค่มองใบสมัครคร่าวๆ ก็รู้ทันทีเลยว่ามันโคตรโหดแค่ไหน =[]=!!
2nd ส่วนของตัวละคร
ชื่อ – นามสกุล
: ฮวังฮีจิน (Hwang Hee-Jin)
อายุ
: 21 ปี
รูปร่างลักษณะ
: หญิงสาวร่างเล็กและบอบบาง ผิวสีขาวอมเหลืองที่ดูดีคล้ายสีน้ำผึ้ง ใบหน้าที่เรียบเนียน ดวงตาคมกริบอาจเป็นเพราะกรีดอายส์ไลเนอร์ รวมทั้งขนตาที่งอนยาว อาจเป็นเพราะปัดมาสคาร่า จมูกที่โด่งเป็นสันได้รูป รวมทั้งริมฝีปากสีชมพูกลีบนั้นด้วย
ลักษณะนิสัย
: เธออยู่ได้ด้วยความรัก เธอคือแม่บ้านศรีเรือน สถานที่ที่เหมือนทิพย์วิมานของเธอก็คือบ้านอันอบอุ่นด้วยไอรัก เธอเกิดในครอบครัวที่แตกสลายร้าวราน ดังนั้นจึงเป็นเด็กที่น่าสงสาร และจะโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่น่าสงสารมากด้วย เพราะเธอแทบจะอยู่ไม่ได้ถ้าขาดความรัก เธอค่อนข้างจะให้ความสำคัญกับคนที่เธอรักเอามากๆ แม้ว่าตัวเธอจะรูปงามและเฉลียวฉลาดเพียงใด แต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจตัวเองเรื่องความรักและเพศตรงข้าม เธอเกรงไปว่า...ถ้าเธอตัดสินใจผิด จังหวะความรักจะหลุดลอยไป แต่อย่างไรก็ตามเธอมักจะไม่ขาดเพื่อนต่างเพศ เพราะรูปงาม นิสัยดี อ่อนหวาน เป็นคนซื่อๆ ปราศจากมารยา และจะไม่คิด 'ขบถ' ต่อคนอื่นเลย ในส่วนที่ไม่เกี่ยวกับความรัก เธอเป็นคนมุ่งมั่นมานะ ใจ คอก็หนักแน่นมั่นคง ไม่วอกแวกไม่ว่าเรื่องใด เป็นคนที่ไว้ใจและพร้อมที่จะช่วยเหลือคนที่ตัวเองรักทุกวิถีทาง นิสัยใจคอจริงๆ จึงน่าจะเป็นครูบาอาจารย์ หรือนักสังคมสงเคราะห์
ประวัติครอบครัว
: พ่อของเธอเสียไปตั้งแต่เธอยังอายุได้สิบแปดปี เพราะโดนเจ้าพ่อมาเฟียฆ่าทิ้งให้ตายทั้งโคตรเนื่องจากไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับภรรยาของเขา เธอจึงอยู่กับแม่และน้าอีกสองคน พี่ชายของเธอพักที่คอนโดใกล้ที่ทำงาน จะกลับมาเยี่ยมเธอทีก็เฉพาะวันเสาร์เท่านั้น แล้วตกเย็นของวันอาทิตย์ก็ต้องกลับ ดังนั้นมันจึงดูเหมือนเธอเป็นพวกเก็บกด เพราะแม่ของเธอก็บ้างานไม่มีเวลามาสนใจลูก จนมันแลคล้ายว่าเธอกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นไปเลย
สิ่งที่ชอบและสิ่งที่ไม่ชอบ
: ชอบมีเพื่อนฝูงและชอบไปมหาวิทยาลัย - เธอเป็นพวกขี้เหงาจะตายไป อยู่ที่บ้านก็ต้องนั่งเล่นคอมฯ อยู่คนเดียวเพราะแม่และน้าทั้งสองคนออกไปทำงาน จะกลับมาก็ดึกๆ ดื่นๆ เหมือนกัน ดังนั้นสถานที่ที่เธอสามารถปลดปล่อยความอึดอัดออกมาได้ก็คือมหาวิทยาลัยเนี่ยแหละ มีเพื่อนชวนเม้าท์ ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน ฯลฯ
ไม่ชอบอยู่คนเดียว - การที่เธออยู่คนเดียวมันค่อนข้างทำให้เธอน้อยใจและคิดเองเออเองว่าไม่มีใครสนใจเธอ แต่ในขณะเดียวกัน...มันก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรวนเวียนอยู่รอบตัวเธอ
สิ่งที่กลัว
: งานศพ - ตั้งแต่งานศพของพ่อเธอ มันก็ทำให้เธอรู้สึกว่ามีใครคอยติดตามเธออยู่ตลอดเวลา ยิ่งอยู่คนเดียวจะเสียวสันหลังวูบแปลกๆ
ชื่ออิมเมจและอิมเมจรูป
: ปาร์คโซยอน ณ ทีอาร่า
ชื่อคู่ของคุณพร้อมอิมเมจรูป
: คิมคยูจง ณ บ้านดั๊บ (เจ๊ให้เธอเลยสี่รูป!)
3rd ส่วนของคำถาม
คุณมีสัมผัสที่หกหรือไม่?
: สัมผัสที่หกนี่หมายถึงว่าสามารถมองเห็นพวกมันรึเปล่า? ยอมรับว่าฉันยังไม่ค่อยเข้าใจกับคำว่าซิกส์เซ้นส์นัก แต่ฉันคิดว่าฉันไม่น่าจะมีสัมผัสที่หกนะ เพราะฉันไม่สามารถเห็นมันได้ แต่สามารถรู้สึกได้เพราะความเสียวสันหลังวูบ
แล้วคุณกลัวพวกมันหรือไม่?
: ถึงแม้ฉันจะยังไม่เคยเห็นมันกับตา แต่ฉันคิดว่าไอ้อาการเสียวสันหลังวูบแปลกๆ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถสัมผัสกับพวกมันได้ และแน่นอนว่าเสียวสันหลังวูบน่ากลัวกว่าเห็นมันด้วยตาซะอีก! ดังนั้น...ฉันก็กลัวพวกมันมากๆ เลยล่ะ
เหตุผลที่คุณมาสมัครท้าพิสูจน์ความลี้ลับกับรายการเรียลลิตี้ Mystery 6?
: น่าสนใจ ยอมรับว่าเหตุผลมันช่างสั้นนัก แต่มันน่าสนใจจริงๆ นี่นา! การที่เราได้ลองพิสูจน์สิ่งที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อนมันทั้งท้าทาย ตื่นเต้นและน่าสนุกมากๆ เลยล่ะ
คุณเกิดวันอะไร?
: วันพุธ
1 ปรากฏการณ์ที่คุณต้องพิสูจน์กับคู่ของคุณ คุณคิดว่าคุณจะได้พิสูจน์ปรากฏการณ์อะไร?
: ปรากฏการณ์ที่ 10 ชุดงานศพ
คุณจะผ่านภารกิจได้ก็ต่อเมื่อคู่ของคุณตาย หรือไม่ก็คุณเองนั่นแหละที่จะต้องตาย คุณอยากเป็นฝ่ายรอดหรือตายดีล่ะ?
: จริงหรอ!? เอาตามตรงนะ...ใจหนึ่งฉันก็ยังอยากจะมีชีวิตอยู่ ฉันยังอยากจะมีชีวิตอย่างโดดเดี่ยวที่บ้าน แต่ฉันก็อยากจะเรียนให้จบทั้งๆ ที่อายุยังสั้นนัก แต่ถ้าฉันเริ่มมีความรู้สึกดีๆ กับเขา...ยังไงซะ! ฉันขอเป็นฝ่ายตายซะดีกว่า เพราะการเห็นคนที่เรารักตายมันก็ไม่สามารถใช้ชีวิตบนโลกนี้ต่อไปได้อย่างแน่นอน
คิดอย่างไรกับคำว่า ‘Mystery’?
: สิ่งเร้นลับที่รอการพิสูจน์ สิ่งอาถรรพ์ที่ถ้าลบหลู่มีแต่หายนะ สิ่งลี้ลับที่ไม่สามารถเห็นได้ด้วยตา
4th แบบทดสอบ ‘ตัวคุณมักเจอผีตอนไหน’
วิธีทดสอบ : หลังจากอ่านไปเรื่อยๆ จะมีคำถามให้เลือกตอบ โดยให้คุณตอบตามความคิดของตนเอง โดยเริ่มอ่านตั้งแต่ข้อ 1 เมื่อมีตัวเลือก...ให้เลือกตามความคิดของคุณ
ตัวเลือกนั้นมี 2 ข้อ ถ้าเลือกข้อไหน...ข้อนั้นจะพาคุณไปยังข้อต่อไปตามที่กำหนดไว้ ซึ่งฉากจบของเหตุการณ์จะไม่เหมือนกันตามการตอบของแต่ละคน จะมีผลลัพธ์ตรงกับตัวคุณหรือไม่ ซึ่งผลการทดสอบที่คุณได้...มิ้นต์จะเป็นคนเฉลยเมื่อประกาศผล มาเริ่มกันเลย!
บทนำ : ย่ำค่ำโพล้เพล้ สายลมเย็นพัดต้องทิวไม้ ทำให้ความร้อนระอุในตอนกลางวันผ่อนคลายลง จนทัศนียภาพของเมืองเก่าแห่งนี้กลับสู่บรรยากาศร่มรื่น
ขณะนี้ฉันมายืนอยู่ในเมืองแห่งหนึ่งของจังหวัด XXX ซึ่งเป็นภูมิลำเนาเดิมของแม่ ในสมัยเด็กๆ ฉันโปรดปรานการเดินไปตามทางถนนหนทางของเมืองนี้ซึ่งเต็มไปด้วยเนินเขา และวันนี้ฉันก็กำลังเดินอยู่บนถนนที่แสนจะคิดถึงและจากไปเสียนาน จนขึ้นมาถึงเนินนอกหมู่บ้านที่ไร้ผู้คนสัญจรไปมา เบื้องหน้าฉันเห็นปราสาทเก่าแก่สร้างแบบตะวันตกที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนตั้งตระหง่านอยู่ เถาไอวี่เลื้อยบนกำแพง หญ้ารกชักปกคลุมอยู่เต็มลานสนามกว้าง ปราสาทหลังนี้ทอดตัวสงบนิ่งอยู่ท่ามกลางแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ ไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้อยู่อาศัย และเนื่องจากประตูเปิดแง้มอยู่ครึ่งหนึ่ง ฉันเลยก้าวเข้าไปในสนาม...
1. เมื่อผ่านประตูเข้าไปแล้ว รู้สึกคล้ายๆ กับว่าอุณหภูมิของอากาศจะลดต่ำลงไป อากาศเย็นยะเยือกลูบไล้ต้นคอจนขนลุกซู่ แล้วขณะที่กวาดตามองไปรอบๆ สนามอยู่ครู่หนึ่ง ก็รู้สึกใจคอไม่ดีอย่างบอกไม่ถูกเลยคิดจะกลับ ทันใดนั้น...ลมก็พัดประตูหน้าของตัวปราสาทเปิดออก มีลูกบอลกลิ้งออกมาจากข้างใน ลูกบอลกลิ้งขลุกๆ มาหยุดอยู่ที่ปลายเท้าฉัน ฉันเลยเผลอ...
- เก็บลูกบอลนั้นขึ้นมา (ไปข้อ 2)
- ถอยหลังกลับ (ไปข้อ 3)
2. พอถือลูกบอลไว้ในมือก็ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าต้องเข้าไปข้างใน ตรงนั้นเป็นห้องโถงกว้าง เบื้องหน้ามีบันไดทอดขึ้นสู่ชั้น 2 ซึ่งมีระเบียงล้อมรอบ และมีผนังซ้ายขวาแต่ละข้างมีบานประตูซึ่งสลักลวดลายงดงาม แต่ขณะนั้นเอง ลูกบอลที่อยู่ในมือฉันก็หนักอึ้ง พอก้มลงมอง ลูกบอลกลับกลายเป็นหัวผู้ชายไปเมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วหัวนั่นก็...
- หัวเราะหึๆ (ไปข้อ 5)
- จ้องเขม็งด้วยใบหน้าถมึงทึง (ไปข้อ 4)
3. ตกใจชั่วขณะ แต่เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็เลยเก็บลูกบอลนั้นขึ้นมา พร้อมๆ กับนึกสงสัยว่าจะมีใครอยู่บ้างรึเปล่า จึงไปที่ประตูหน้า มองจากประตูที่เปิดอยู่ เข้าไปข้างในก็ไม่เห็นมีใคร พอเข้าไปข้างในก็พบว่าเป็นห้องโถงกว้าง แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะราวบ้าคลั่งดังกึกก้องอยู่ในลูกบอลที่ฉันถืออยู่ ปรากฏว่าสิ่งที่คิดว่าเป็นลูกบอลกลับกลายเป็นหัวผีผู้ชาย ฉันโยนหัวนั่นทิ้งทันที แล้วหัวนั่น...
- พอตกถึงพื้นก็แตกดังโพละ (ไปข้อ 4)
- สลายกลายเป็นควัน (ไปข้อ 6)
4. อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของหัวผีนั้นมีบางอย่างที่ผิดปกติ คิดว่ามันคือ...
- มีหลุมขนาดใหญ่ (ไปข้อ 5)
- หน้าไหม้เกรียมไปซีกหนึ่ง (ไปข้อ 6)
5. ฉันตกตะลึงค้างแล้วหมุนตัวกลับจะหนีออกมา แต่ตรงที่เป็นประตูหน้ากลับกลายเป็นผนัง เลยต้องวิ่งไปเปิดประตูที่อยู่ถัดไปทางขวา พอเปิดเข้าไปก็พบว่าเป็นห้องรับแขกที่กว้างขวาง มีโต๊ะและโซฟาวางเรียงอยู่ในความมืดสลัว ถัดไปเป็นหน้าต่างที่มองออกไปเห็นต้นไม้ในสวน ฉันคิดจะออกไปข้างนอกทางหน้าต่างนั่น เลยรีบถลันมาที่หน้าต่างแต่มันเปิดไม่ออก กำลังจะใช้ที่เขี่ยบุหรี่ขว้างกระจกให้แตก ก็มีใบหน้าขาวซีดของผู้หญิงลอยขึ้นมาที่หน้าต่าง แล้ว...
- กวักมือเรียกฉัน (ไปข้อ 8)
- จ้องมองฉันอย่างไม่พอใจ (ไปข้อ 7)
6. พอหันกลับจะออกข้างนอก ตรงนั้นเป็นระเบียงยาว มองไม่เห็นทางออก ดังนั้นฉันจึงวิ่งเต็มฝีเท้าไปตามระเบียงซึ่งก็ไม่ทราบว่าจะออกไปตรงไหน วิ่งไปได้สักพักก็สุดทางต้องเลี้ยวซ้าย จึงมองเห็นประตูอยู่เบื้องหน้า ฉันเปิดประตูอย่างไม่รอช้า ปรากฏว่าเป็นห้องโถงห้องเดิม แล้วทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงเปียโนดังมาจากชั้น 2 เพลงนั้น...
- เป็นเพลงช้า (ไปข้อ 9)
- เป็นเพลงเร็ว (ไปข้อ 10)
7. ผู้หญิงคนนั้นทะลุผ่านหน้าต่างเข้ามาในห้อง พุ่งเข้ามาต่อหน้าต่อตาฉันโดยปราศจากเสียง เธอเป็นคนสวยอย่างประหลาดและดูน่ากลัว ฉันวิ่งออกจากห้องนั้นกลับมาที่ห้องโถงหน้าประตูอย่างไม่คิดชีวิต หัวที่เคยตกอยู่ไม่มีแล้ว แต่ก็มองไม่เห็นทางออกอยู่ดี และเมื่อก้มลงมองที่พื้น ก็ต้องร้องสุดเสียง เพราะว่า...
- มีเลือดเจิ่งนองบนพื้น (ไปข้อ 11)
- มีมือจำนวนนับไม่ถ้วนไต่ยั้วเยี้ยอยู่ตามพื้น (ไปข้อ 13)
8. ชั่วขณะต่อมา ผู้หญิงคนนั้นก็หายวับไป ฉันยังไม่ทันจะตั้งตัวติด ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆ วูบวาบอยู่ข้างหลัง ปรากฏว่าเป็นผีผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ข้างหลังตอนไหนก็ไม่รู้ เธอเอื้อมมือมาจับไหล่ฉัน ฉันตกใจจน...
- พุ่งตัวไปที่หน้าต่างจะออกข้างนอกอย่างที่คิดไว้ตั้งแต่แรก (ไปข้อ 11)
- คว้าของใกล้มือขว้างไปที่เธอ (ไปข้อ 14)
9. ขณะที่กำลังเงี่ยหูฟังเสียงเปียโนอยู่นั้น ก็หน้ามืดวูบไปดื้อๆ พอรู้สึกตัวอีกที ฉันก็อยู่ที่ชั้น 2 ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ บนชั้น 2 มีประตูตั้งหลายบานเรียงรายไปตามระเบียงทางเดิน ฉันยืนอยู่หน้าประตูบานหนึ่ง ทันใดนั้นประตูก็เปิดเอง ฉันโดนมือที่มองไม่เห็นผลักเข้าไปในห้องซึ่งดูเหมือนห้องรับแขกเล็กๆ ในห้องนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งเล่นเปียโนอยู่ พอฉันหลุดปากออกมาว่า “อ๊ะ!” ผู้หญิงคนนั้นก็หันหน้ามาทางฉันช้าๆ ทั้งๆ ที่กำลังดีดเปียโนอยู่ ทว่าใบหน้านั้น...
- เป็นโครงกระดูก (ไปข้อ 15)
- เน่าเหมือนซอมบี้ (ไปข้อ 12)
10. เสียงเปียโนกระแทกกระทั้นรุนแรง ทำให้รู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงในใจโดยไม่ทราบสาเหตุ ฉันขึ้นไปที่ชั้น 2 โดยไม่รู้ตัว พอเปิดประตูห้องที่ได้ยินเสียงเปียโน แล้วเสียงเปียโนก็หยุดลง ห้องนั้นมีลักษณะคล้ายห้องจัดเลี้ยง มีเปียโนหลังใหญ่ตั้งอยู่ หน้าเปียโนไม่มีใครสักคน พอเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พบว่าที่แป้นมีเลือดสดๆ เปรอะอยู่ เป็นเลือดที่หยดแหมะลงมาจากเพดาน ทันทีที่เงยหน้ามองด้วยความสงสัย ก็พบใบหน้าผู้หญิงเลือดอาบโผล่ออกมาจากเพดาน กำลังจ้องมองฉันราวกับจะกระโจนลงมา ฉันอยากจะวิ่งหนีแต่ก้าวขาไม่ออก ฉันเลย...
- หลับหูหลับตากรีดร้อง (ไปข้อ 16)
- ร้องไห้ (ไปข้อ 12)
11. อย่างไรก็ตาม คิดว่าผีผู้หญิงตนนี้ใส่ชุด...
- ชุดยาวสีขาว (ไปข้อ 14)
- เสื้อคลุมสีฟ้าบางๆ (ไปข้อ 13)
12. อย่างไรก็ตาม ที่ผนังของห้องนี้มีภาพเขียนขนาดใหญ่ติดอยู่หนึ่งภาพ คิดว่าเป็นภาพ...
- ภาพหญิงสาว (ไปข้อ 15)
- ภาพผู้ชายหน้าตัวเงินตัวทอง (ไปข้อ 16)
13. ฉันคงสลบไปตอนไหนก็ไม่รู้ พอรู้สึกตัวก็พบว่ากำลังนอนอยู่บนเตียงในห้องที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ที่ผนังมีกระจกบานใหญ่ มีชุดเก่าๆ แขวนอยู่ข้างๆ ส่วนที่ผนังอีกด้านมีนาฬิกาเหล็กเรือนใหญ่ แสงจันทร์สีขาวนวลสาวเข้ามาทางหน้าต่าง ฉันลุกขึ้นเหมือนมีอะไรดลใจให้ไปยืนอยู่หน้ากระจก แต่ใบหน้าของฉันที่สะท้อนเงาในกระจกกลับผิดแปลกไป มันดูเหลวๆ ราวกับจะละลาย พอเอามือจับหน้าของตัวเองก็ไม่เห็นมีอะไร แต่ทันใดนั้น...
- กระจกแตกกะทันหัน (ไปข้อ 18)
- มีสัตว์ประหลาดตัวเละๆ กระโจนออกมาจากกระจก (ไปข้อ 17)
14. ขณะนั้นเหมือนมีสายฟ้าพุ่งแปล๊บเข้ามาที่ร่างของฉันจนสติลอยคว้าง พอรู้สึกตัวก็พบว่าล้มอยู่ในห้องคนละห้องกับเมื่อครู่ ลักษณะเป็นห้องแคบๆ เหมือนห้องใต้หลังคา เต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่ใยแมงมุม พอมองดีๆ พบว่ามีของเล่นมากมายเกลื่อนอยู่บนพื้น ไม่พบว่ามีทางออกอยู่ตรงไหนเลย แสงจันทร์สาดเข้ามาทางหน้าต่าง อาจจะออกทางหน้าต่างบานนี้ได้ แล้วในขณะนั้นเองรู้สึกเหมือนมีอะไรเคลื่อนไหวกุกกักอยู่ด้านหลัง ฉันหันขวับไปมอง ปรากฏว่าตุ๊กตาและของเล่นที่วางเกลื่อนพื้นอยู่เมื่อกี๊กำลังลุกขึ้นยืนจ้องตาฉันเขม็งและก้าวเดินเข้ามาหา ตุ๊กตาตัวที่อยู่หน้าบรรดาของเล่นทั้งหลายนั้น...
- เป็นตุ๊กตาเด็กทารก (ไปข้อ 19)
- เป็นตุ๊กตาฝรั่งเศสที่แขนขาดข้างหนึ่ง (ไปข้อ 20)
15. “มีอะไรคะ” เสียงเย็นๆ ของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นข้างๆ พอหันไปมองก็พบผู้หญิงหน้าตาสวยกำลังยืนทำหน้าประหลาดใจอยู่ตรงนั้น “เข้ามาทำไมที่นี่หรอคะ?” ฉันละล่ำละลั่กเล่าเรื่องเมื่อครู่ให้ฟัง เธอก็เลยหัวเราะ “บ้านหลังนี้...สมัยก่อนเคยมีเรื่องฆ่ากันตาย ถ้ามีเรื่องแบบนั้นก็ไม่แปลกหรอกค่ะ สามีเกิดคลุ้มคลั่งเพราะความหึงหวง เลยฆ่าฉันที่คบชู้ไปอยู่กับชู้ซะ!” ฉัน? ...งั้นคนนี้ แล้วขณะที่มองตาค้างอยู่นั้น ก็มีเลือดไหลออกจากใบหน้าของผู้หญิงคนนั้น แล้วก็เริ่มเละ แล้วเธอก็...
- กระโจนเข้ามาหาฉัน (ไปข้อ 22)
- เริ่มร้องไห้ (ไปข้อ 21)
16. ตอนนั้นจู่ๆ หน้ามืดตามัวกะทันหัน รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังตกลงไปในหลุมลึกๆ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาท่ามกลางแสงจันทร์ พอมองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองอยู่ในสวนด้านในตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบที่กำลังบานอยู่ ฉันโล่งใจว่าออกมาข้างนอกได้แล้ว แต่ก็ดีใจอยู่ได้แค่ครู่เดียว เพราะหากจะออกจากสวนด้านในนี้ก็ต้องกลับเข้าไปในตัวปราสาทอีก แล้วจะทำยังไงดี...
- ทำไงได้ ต้องกลับเข้าไปเพื่อหาทางออก (ไปข้อ 23)
- ขออยู่นิ่งๆ ดีกว่า ไม่อยากไปเจอเรื่องร้ายๆ นั่นอีกแล้ว (ไปข้อ 24)
17. เปิดไม่ได้ทั้งประตูและหน้าต่าง แย่แล้ว! แต่สัตว์ประหลาดก็ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าฉันไม่ขยับเขยื้อน ฉันเลยลองถามอย่างที่ใจคิด “จะทำอะไรฉัน? คุณเป็นใคร? ปราสาทหลังนี้มันมีอะไรกันแน่?” ทันใดนั้นก็เกิดเรื่องน่าประหลาดขึ้น เมื่อความเละเทะหายไป กลายเป็นหญิงสาวแสนสวยแทนที่ พอมองดีๆ ก็คือผีที่เห็นเมื่อกี๊ แต่สภาพต่างกันลิบลับ ตอนนี้ดูเศร้าๆ ราวกับจะขอร้องอะไรฉันสักอย่าง ฉันเลย...
- รอว่าจะเกิดอะไรขึ้น (ไปข้อ 29)
- คิดว่าจะลองคุยกับเธอดู (ไปข้อ 25)
18. หลังจากกระจกแตกแล้ว ก็เห็นเป็นช่องมืดลึกๆ ได้ยินเสียงครางฮือๆ แปลกๆ ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของความมืดนั้น แล้วผีผู้หญิงตนนั้นก็ลอยขึ้นมาตรงกลางช่องนั้นอีกที คราวนี้หิ้วหัวผู้ชายเอาไว้ข้างๆ แต่ที่แปลกก็คือผีผู้หญิงที่ว่ามีท่าทางทุกข์ร้อนอะไรสักอย่าง ฉันเลย...
- ฉวยโอกาสตอนนั้นหนีผีออกมา (ไปข้อ 30)
- คิดว่าอาจจะสยบผีได้ เลยรอดูสถานการณ์อยู่สักพัก (ไปข้อ 25)
19. เบื้องหลังตุ๊กตาและของเล่นปรากฏเป็นความมืดแปลกๆ ความมืดดังกล่าวใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนปกคลุมไปครึ่งห้อง ทันใดนั้นห้องก็เริ่มสั่นเหมือนแผ่นดินไหวอย่างแรง ภายในห้องมีลมเหมือนพายุ พัดเอาของเล่นและตุ๊กตาหมุนคว้างไปด้วย และเมื่อความมืดคลายลง ก็ปรากฏผีหญิงสาวใบหน้าซีดเผือดอยู่ภายใน เป็นผีที่เห็นเมื่อสักครู่ ผีมีอาการเศร้าหมองเล็กน้อย จนฉัน...
- นึกว่าอาจจะสื่อสารกันได้ (ไปข้อ 30)
- กลัว แต่รู้สึกสงสารยังไงอยู่ (ไปข้อ 26)
20. นัยน์ตาแก้วใหญ่ของตุ๊กตากำลังมองฉันอยู่ พอมองดีๆ จะเห็นว่าในดวงตานั้นมีอะไรบางอย่างเป็นสีขาวซีดๆ สะท้อนอยู่ภายใน พอหันไปดูข้างหลัง จึงพบว่าผีผู้หญิงนั่นกำลังยืนอยู่ข้างหลัง มีผีอยู่ข้างหลัง พวกตุ๊กตาอยู่ข้างหน้า ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้อง...
- อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด (ไปข้อ 26)
- ต้องเสี่ยง ลองสู้ดูสักตั้ง (ไปข้อ 31)
21. เสียงร้องไห้ฟังแล้วเศร้าสร้อยจริงๆ ฟังแล้วหัวใจฉันพลอยเจ็บปวดไปด้วย อย่างไรก็ตาม ในขณะที่กำลังฟังเสียงร้องไห้อยู่นั้น ฉันรู้สึกหน้ามืดตาลายขึ้นมาดื้อๆ กำลังจะล้มแหล่ไม่ล้มแหล่ ก็รู้สึกเหมือนกับว่าผีตนนั้นกำลังสืบเท้าจะเข้ามาในร่างฉันทีละนิด จนชักจะเอะใจว่าจะเข้าสิงฉันแน่แล้ว ฉันก็เลย...
- เอามือผลักผี (ไปข้อ 27)
- กระโดด (ไปข้อ 31)
22. ผีคำรามอย่างดุร้าย กระโดดวนไปรอบๆ ฉัน ฉันหนีวนอยู่ในห้องแคบๆ หลบไปทางโน้นทีทางนี้ที แต่ก็จนมุมจนได้ ผีจ้องฉันเขม็ง ย่างสามขุมเข้ามาเรื่อยๆ แล้วฉันก็เห็นไม้เท้าตกอยู่ที่เท้า ฉันเลยเก็บมันขึ้นมา แล้ว...
- ขว้างใส่ผี (ไปข้อ 27)
- บุกเข้าสู้กับผี (ไปข้อ 32)
23. พอเข้าไปในปราสาทก็เจอห้องจัดเลี้ยงห้องนั้นอีก แต่ห้องจัดเลี้ยงต้องอยู่ชั้น 2 สิ... ปราสาทหลังนี้ดูเพี้ยนๆ สับสนไปหมด ทันใดนั้นเสียงเปียโนก็ดังกระหึ่มขึ้น บนเปียโนมีสิ่งคล้ายหมอกขาวขุ่นยืนอยู่ และค่อยๆ แปรสภาพเป็นร่างคนชัดขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นผีผู้หญิงตนนั้น แล้วเปลี่ยนจากร่างที่เห็นอยู่กลายเป็นร่างของปีศาจ ผีตนนั้นจ้องมองฉันเขม็ง ได้ยินเสียงพูดอะไรบางอย่างด้วยน้ำเสียงห้วนห้าว มันพูดว่า...
- “ฉันจะฆ่าแก!” (ไปข้อ 32)
- “ตายซะเถอะ!” (ไปข้อ 28)
24. ในสวนกลับเงียบกริบ เพิ่มความวังเวงหนักขึ้นไปอีก พระจันทร์เต็มดวงขึ้นกลางฟ้าแล้ว ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกเสียวสันหลังวูบ พอมองไปรอบๆ ก็เห็นดวงไฟสีขาวซีดจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังลอยวนคล้ายจะล้อมเข้ามาหาฉัน แล้วหนึ่งในบรรดาดวงไฟนั้นซึ่งค่อนข้างใหญ่ก็กลายเป็นร่างคน เป็นผีสาวตนนั้น ผีกับดวงไฟล้อมกรอบเข้ามาเรื่อยๆ ในเมื่อหนีไม่ได้แล้ว ฉันเลย...
- ได้แต่วิ่งหนีแบบไม่คิดชีวิต (ไปข้อ 28)
- เป็นไงเป็นกัน เลยนั่งจ้องผีอย่างนั้น (ไปข้อ 33)
25. ถ้าผีสาวตนนี้น้ำตาไหล แล้วคิดว่าน้ำตาจะเป็นสีอะไร...
- สีแดง (ไปข้อ 29)
- สีฟ้า (ไปข้อ 30)
26. ในห้องใต้หลังคา นอกจากตุ๊กตาและของเล่น สิ่งมีชีวิตอย่างหนึ่งที่เพ่นพ่านเยอะแยะ มันคือ...
- แมลงสาบ (ไปข้อ 31)
- หนู (ไปข้อ 30)
27. รอบๆ ผีสาวมีดวงไฟจำนวนนับไม่ถ้วนลอยอยู่ คิดว่าดวงไฟเป็นสีอะไร...
- สีขาวซีด (ไปข้อ 32)
- สีส้ม (ไปข้อ 31)
28. ตอนสัมผัสร่างผี คิดว่าจะรู้สึกอย่างไร...
- เย็นเหมือนน้ำแข็ง (ไปข้อ 33)
- เจ็บแปลบเหมือนถูกไฟดูด (ไปข้อ 32)
29. ทันใดนั้น จู่ๆ ก็ปรากฏอะไรบางอย่างสว่างโชติช่วงขึ้นทางด้านหลัง ผีตนนั้นมันกรีดร้องขึ้นอย่างหวาดกลัวแล้ววิ่งหนี สิ่งที่สว่างนั้น...
- ลุกเป็นไฟพุ่งไปยังผี (ไปข้อ 35)
- เข้าครอบคลุมร่างผีไว้ (ไปข้อ 34)
30. ทันใดนั้น พร้อมๆ กับเสียงดังโครม ปราสาทก็โยกอย่างรุนแรง ท่าทางผีตัวนั้นจะตกที่นั่งลำบากเพราะเหตุใดก็ไม่รู้ แล้วจู่ๆ ร่างผีก็ลุกเป็นไฟ ฉันมองร่างของมันที่กำลังกรีดร้องโหยหวน...
- คิดอยากจะเข้าไปช่วย (ไปข้อ 35)
- รู้สึกโล่งใจ (ไปข้อ 36)
31. ตอนนั้นมีแสงประหลาดสีขาวนวลส่องลงมาจากเพดาน ผีตนนั้นตกใจมาก จ้องหน้าฉันเขม็งจนหน้าเปลี่ยนเป็นปีศาจดุร้ายแล้วกระโจนเข้ามา ฉันเลย...
- กระโดดเข้าไปในแสงนั้น (ไปข้อ 36)
- ตั้งอกตั้งใจแผ่เมตตา (ไปข้อ 37)
32. ทันใดนั้นก็ปรากฏว่ามีไม้กางเขนกำลังส่องแสงสว่างอยู่ตรงพื้นที่ฉันยืนอยู่ พอเห็นเช่นนั้น เจ้าผีก็กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ฉันจึงหยิบไม้กางเขนขึ้นมา...
- แล้วแทงไปที่ผี (ไปข้อ 38)
- ตั้งสมาธิสวดมนต์ (ไปข้อ 37)
33. จู่ๆ เจ้าผีก็ทุรนทุรายอย่างหนัก มีอะไรบางอย่างลักษณะเหมือนกลีบดอกไม้โปรยปรายลงมาจากข้างบน พอกลีบดอกไม้เข้า ร่างของมันก็ลุกเป็นไฟ ตอนนั้นเองก็มีมีดเงินปรากฏในมือฉัน ฉันกำมันไว้แน่นแล้ว...
- แทงผี (ไปข้อ 39)
- ฟันผี (ไปข้อ 38)
34. แสงสว่างเจิดจ้าไปทั้งห้อง ต่อมา...พอรู้สึกตัว ก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ที่บ้านของคุณยาย คุณยายบอกว่าฉันล้มอยู่ที่ทุ่งโล่งบนเนินเขา ร่างกายไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ตั้งแต่นั้นมา ฉันมักจะเห็นผีอยู่บ่อยๆ
- จบ...ผลการทดสอบ A
35. ดอกไม้ไฟกระจัดกระจายอยู่ในหัวเต็มไปหมด ฉันคงหมดสติไป พอรู้ตัวอีกทีก็พบว่ากำลังมองตัวเองซึ่งนอนอยู่บนโซฟาในบ้านใครก็ไม่รู้ แต่ทำไมฉันถึงมองเห็นตัวเองนอนอยู่บนโซฟาได้ล่ะ
- จบ...ผลการทดสอบ B
36. ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนอะไรในหัวของฉันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามาหมดแรงอยู่ตรงหน้าปราสาท มีผู้ชายคนหนึ่งผ่านเข้ามาและรี่เข้ามาใกล้ด้วยท่าทางเป็นห่วง แต่ฉันรีบลุกขึ้นวิ่งหนี รู้สึกเหมือนว่าเขาไม่ใช่คน
- จบ...ผลการทดสอบ C
37. รอบข้างเงียบกริบ พอฉันกวาดตามองไปรอบๆ ก็พบว่าตัวเองกำลังนั่งคุกเข่าอยู่ที่โล่งบนเนินเขา เบื้องหน้ามีตุ๊กตาพังๆ อยู่ ตอนที่ฉันเห็นตุ๊กตาตัวนั้น ทำไมถึงกลั้นน้ำตาไม่อยู่ก็ไม่รู้ ต้องประสานมือไว้อาลัยให้
- จบ...ผลการทดสอบ D
38. เจ้าผีตัวนั้นกระเด็นกระจัดกระจายไปเหมือนโดนระเบิด ส่วนฉันล้มฟาดกับพื้นอย่างแรงจนหมดสติ พอลืมตาก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ก่อนหน้านั้นเหมือนฉันจะล้มอยู่ในปราสาท หลังจากนั้นฉันก็ไม่เฉียดกรายไปใกล้สถานที่ที่มีกลิ่นอันตรายแบบนั้นอีกเลย
- จบ...ผลการทดสอบ E
39. พอรู้ตัว ฉันก็กำลังยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตูปราสาทบนเนินเขา รู้สึกเหมือนเพิ่งจะตื่นจากฝัน ไม่รู้ว่าฉันมาทำอะไรจบป่านนี้ ยิ่งคิดก็ยิ่งลางเลือน ทีหลังจึงทราบว่าเมื่อก่อนมีเหตุฆ่ากันตายที่ปราสาทหลังนั้น
- จบ...ผลการทดสอบ F
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
nu eng
ความคิดเห็น