ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 [จำใจทำ]
"ฮ้าว ~O~"
ผมเปิดปากหาววอดๆ อยู่บนเก้าอี้รับรองหน้าห้องประชุมลับของนายวูฟานเพราะผมมาก่อนเวลาทำงานตั้ง 20 นาที
ผมง่วงจนขี้เกียจเล่นละครให้กับนายวูฟานเพื่อภารกิจแล้วนะเนี่ย @_@
"ว่าไงสายลับคนใหม่ นั่งหาวเป็นดาวเป็นเดือนเลยนะ -_- "แค่นึกถึงเท่านั้น เสียงขอไอ่บอสจับผิดนั่นก็ทักทายผมอย่างไม่มีความปรานี ผมรีบลุกขึ้น ยืนตรง แล้วกล่าวทักทายกลับ
"สวัสดีครับบอส" ผมโค้งให้อีกคนอย่างสุภาพ แต่ในใจนี่ผมอยากจะแม่ไม้มวยไทยใส่จริงๆ - -+
"อืม..นี่ คีย์การ์ดเข้าห้องประชุม มีรหัสเลข 18 ตัวอยู่ในนั้น" คริสยื่นคีย์การ์ดให้ผมแล้วเดินเข้าห้องประชุมไป ปล่อยให้ผมยืนงงอยู่อย่างนั้น
"O_O! ส...สิบแปดตัว!!" ผมตะโกนออกมา แล้วจ้องเขม่งคีย์การ์ดอย่างเหลืออด นี่...จะให้ผมจำเลขพวกนี้หรอ ไม่โหดไปไม๊ ขนาดผมเป็นสายลับในทันเดอร์โบทผมยังได้จำแค่สี่ตัวเองนะ TOT
นายนี่มันจะรอบคอบเกินไปละ =O=
ผมนั่งจิ้มรหัสบ้าบอนั่นอยู่นานสองนาน เพราะถ้ากดผิดแค่ตัวเดียวมันจะรันตัวเลขมันออกทั้งหมด แล้วเราก็ต้องมากรอกใหม่ นี่ไม่มีกดลบรึไงแว๊ -*-
"ย๊าส์!!! วันนี้จะได้เข้าห้องไม๊!!!" ผมโวยวายใส่เครื่องกรอกรหัส แล้วใช้มือทุบมันสองสามที
"เดี๊ยวผมกรอกให้ไม๊" เสียงทุ้มๆของใครสักคนสะกิดให้ผมเลิกโวยวายแล้วหันมาสนใจเขาแทน
"ขอบคุณครับ" ผมยื่นคีย์การ์ดให้ แล้วยิ้มอายๆให้เขา
"ไม่เป็นไรครับ ใช้ของผมก็ได้" เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มนั้นช่างสวยงามเหลือเกินเว้นแต่ฟันเยอะไปหน่อย - -' แตกต่างกับไอ่วูฟานอย่างลิบลับ! เจ้าของเรือนร่างสูง ใบหน้าคม ตาสีดำปนน้ำตาล ผมสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่ง ริมฝีปากแดงอมชมพู ยืนกดรหัสสิบแปดตัวอย่างคล่องแคล่วและว่องไว เอาจนผมมองไม่ทันเลยทีเดียว ผมได้แต่ยืนเกาหัวแกรกๆด้วยความอาย
"เชิญครับ ^^" ร่างสูงเปิดทางให้ผมเดินเข้าห้องไปก่อน สุภาพบุรุษสุดๆ
"ขอบคุณครับ" ผมโค้งให้เขาเป็นการขอบคุณแล้วเดินเข้าห้องไป แล้วเขาก็รีบสาวเท้าเข้าห้องตามผมมา
"สวัสดีครับบอส"เขาโค้งให้กับนายวูฟานที่นั่งจีบกาแฟสบายใจเฉิบ น่าหมั่นใสจริงๆ - -*
แล้วอีกไม่นาน สมาชิกทุกคนก็เข้ามาอยู่ในห้อง อีตอนแรกผมก็นึกว่ามีเป็นสิบๆคน ที่ไหนได้ มีแค่สี่คนเงี้ย = =** มันจะเทพยังไงเนี่ย โถ่วว
หลังจากนั้นนายวูฟานก็เรียกให้ผมออกไปยืนข้างหน้าโต๊ะ
แปะ แปะ !
พรึบ!!
เพียงแค่ไอ่วูฟานนั่นมันปรบมือสองครั้ง สมาชิกทุกคนก็หันไปมองทันที แถมยังพร้อมเพรียงกันด้วยนะ นี่ฝึกกันมากี่ปีเนี่ยย ผมเชื่อละว่ามันเทพจริงๆ =_=!
"หลังจากที่ลู่หาน สมาชิกคนเก่าของหน่วยสายลับของเราได้ลาออกไปนั้น เซฮุน ก็ได้ไปหาสมาชิกคนใหม่มาเพิ่ม" คริสพูดเกริ่นนำเล็กน้อย
"แล้วสมาชิกสายลับคนใหม่ของเราก็คือ...." คริสทำมือเชิญให้ผมออกมาพูด แต่ผมก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไรนะ เพราะเวลามีงานประชุมลับหรืออะไรหลายๆอย่าง ผมก็ต้องแนะนำตัวอยู่แล้ว
"สวัสดีครับ ผมจางอี้ชิง เรียกสั้นๆว่าเลย์ก็ได้ครับ ผมเป็นอดีตหน่วยสายลับCN ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ" ผมโค้งให้ทุกคน และมีเสียงปรบมือต้อนรับอย่างดี งี้ผมก็ทำมาสำเร็จไปขึ้นหนึ่งแล้วสินะ
"แล้วผมก็จะแนะนำสมาชิกตัวโปรของหน่วยเราให้ทราบ" พูดจบ คริสก็เดินเข้าไปอยู่ข้างๆ คนที่ช่วยผมเรื่องคีย์การ์ดไว้เมื่อกี้
"นี่...ปาร์คชานยอล โปรแกรมเมอร์ของเรา"
"สวัสดีครับคุณเลย์" ชานยอลโค้งให้ผม แล้วส่งยิ้มมา
"นี่..คิมจงอิน สปายสอดแนมของเรา" จงอินไม่พูดอะไร นอกจากโค้งให้ผมแล้วก็นั่งลงเหมือนเดิม นายนี่หยิ่งชะมัด!
"แล้วคนสุดท้าย โอเซฮุน นักวิทยาศาสตร์ด้านอาวุธของเรา" เซฮุนลุกขึ้นแล้วเดินมาจับมือผม นี่เป็นคนแรกนะที่เฟรนลี่ใกล้ชิดสนิทแนบอย่างนี้ ผมได้แต่ยิ้มบางๆให้ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
ว่าแต่...หน่วยสายลับมาเฟียนี่ก็โหดใช่ย่อย มีอาวุธด้วยนะเนี่ย =_=!
"เซฮุน...พอ! กลับไปนั่งที่" อยู่ดีๆ คริสก็ตะวาดใส่เซฮุนด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดเป็นพิเศษ อะไรกันนายนี่! คนเค้าจะรู้จักกัน ห้ามทำไมเนี่ย -O-!
"อะไรกันบอส ?? ผมแค่อยากรู้จักเลย์เค้าเฉยๆอะ" เซฮุนบ่นกระปอดกระแปดใส่คริสด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะพอใจ
นี่บอสหรือเพื่อนเล่นว่ะเนี่ย โครตเคารพกันเลย -_-;;
"รู้จักแค่นี้ก็พอแล้วสิ - -*"
"เอ๊ะ....หรือว่าบอส...จะชอบเลย์อะ!!!" เซฮุนตะโกนออกมาแล้วยิ้มแสยะให้คริส สมาชิกในหน่วยแต่ละคนก็เริ่มแซว แซะ แขวะ ผมกับคริสอย่างสนุกสนาน
จะบ้ารึไง! ผมเริ่มหน้าแดงเป็นมะเขือเทศ รู้สึกหน้าร้อน หูร้อน ทำตัวไม่ถูก หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ นี่ผมเป็นอะไรของผมเนี่ยย !!! o( >_<)o(>_< )o
"นี่!!! ไอ่พวกนี้! ฉันไม่ได้ชอบเลย์!!!" คริสตะวาดดังๆใส่สมาชิก จนทำให้เซฮุนที่ยืนหัวเราะก๊ากๆอยู่ถึงกับนั่งลง ไอ่วูฟานนี่โหดชะมัด!
"แล้วทำไมบอสถึงไม่ให้พวกเราอยู่ใกล้เลย์หละครับ" จงอินถามขึ้น หมอนี่ดูมีเหตุผลในการถามมาก เป็นสปายที่หยิ่งแล้วหัวหมออีกด้วย
"..." คริสไม่ตอบแต่เขาหน้าแดงหูแดง แล้วมองมาทางผม แอร๊ยย ไอ่บ้า ! มองผมทำไมเนี่ย -/- สายตานายมันกำลังทำให้ผมเสียชีวิตนะ
ผมจึงหลบตาคริสโดยการมองไปทางจงอินที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้กับคริส นี่พวกนายกำลังคิดอะไรกันนน
"โอ๊ย! ไปทำงานกันได้แล้ว ส่วนคุณเลย์ ตามผมมา!" คริสตัดบทแล้วเดินก้าวขาฉับๆ ไปที่ห้องหน่วยลับ ผมเดินตามไอ่วูฟานไป โดยที่ทิ้งระยะห่างเอาไว้เป็นเมตร
"นี่เลย์! กลัวผมรึไงห๊ะ เดินห่างกันเป็นวา-O-!" คริสหันมาบ่นใส่ผมแล้วเดินมาจับข้อแขนของผมเอาไว้
"ก็....ก็บอสเดินไวทำไมหละ...." ผมก้มหน้าใส่คริส เพราะผมยังเขินๆอายๆที่ไอ่เซฮุนมันพูดออกมาเมื่อกี้ โอ๊ย! อยากจะดิ้นตายตรงนี้ซะจริงๆ
"มีงานจะให้ทำครับ คุณเป็นผู้ช่วยผมนะ - -*" ผมไม่ทันจะตอบ คริสก็ลากผมเข้าไปในห้องสายลับ
นี่ผมพึ่งมาวันแรกนะ ให้ทำงานแล้วหรออ -*- ไวไฟจริงๆ!
"นั่งสิ" คริสเชิญผมนั่งที่เก้าอี้สีดำ ในห้องนี้ตกแต่งด้วยสีออกโทนมืดๆทั้งหมด ดูน่าเกรงขามดีนะ -_-;;
"มีงานอะไรให้ผมทำหรอครับ" ผมเปิดประเด็นถาม
"คุณรู้ใช่ไม๊ ว่าหน่วยของเรากำลังโดนพวกองค์กรใหญ่ตามล่า"
"ครับ"
"ผมอยากจะให้คุณ ไปสืบเรื่องขององค์กรใหญ่มาให้หน่อย ว่าองค์กรลับมีอะไรคืบหน้าบ้าง"
"ห...ห๊าา ส...สืบขององค์กรใหญ่เนี่ยนะ! O_O" ผมถึงกับสติแตกที่ได้ยินประโยคนั้นจากปากของนายวูฟาน ทำไมไม่ให้อีตาสปายจอมหยิ่งนั่นของนายไปสืบละฟ่ะ!
"ก็ใช่ไง.....รึนายทำมันไม่ได้"
"ไม่ๆ ก็ทำไมไม่ให้สปายของหน่วยเราสืบละ"
"ไอ่จงอินก็มีภารกิจของมัน ผมใช้มันคนเดียว มันก็กระอักเลือดตายพอดี"
"อ..เอ่อ...." ผมถึงกับไปไม่เป็น เอายังไงดีละเนี่ย
"ว่ายังไงล่ะ คุณเลย์" เสียงอันเข้มขรึมของคริส ทำให้ผมกดดันลงไปอีกเท่าตัว นี่ผมยังไม่อยากหักหลังพวกตัวเอง รึเราจะโกหกข้อมูลดีนะ ...
"ก็ได้...ผมรับปาก"
"งั้นก็ดี แล้วอย่าเอาข้อมูลหลอกมาให้ผมนะ ไม่งั้นคุณโดนดีแน่" แผนแตกสลาย เมื่อคริสพูดประโยคนั้นออกมา โว้ยย รู้ทันไปหน่อยแล้วนะ นายวูฟาน นี่นายจะจับผิดผมเกินไปแล้วนะ T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น