[EXO] ปฎิบัติการอันตรายท้าทายหัวใจนายมาเฟีย (KrisLay) feat.L

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 [ผมชอบนายว่ะ]

ผมไว้ใจคุณนะ

.

.

.

.

.

เสียงของคริสยังดังก้องกังวาลอยู่ในหัวของผม ผมไม่สามารถไล่เสียงของเขาออกไปได้เลย

 

ทำไมกัน?

 

เขามีอิทธิพลต่อหัวใจผมขนาดนั้นเลยหรอ 

.

.

.

.

เห้ย!!!....ไอ่เลย์!!!!

.

.

ฟุบ!

.

.

.

.

.

.

.

.

เลย์! เป็นไงบ้าง...

 

 

ผู้การ! เลย์ฟื้นแล้วครับ

 

 

คุณเลย์ฟื้นแล้วหรอ!

 

 

"อื้อ" ผมค่อยๆลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นในห้องสีขาวล้วน รู้สึกเหมือนมีลมเย็นๆเป่าเข้าทางจมูกของผม กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งกระจายทั่วห้อง แบคฮยอนและผู้การยืนอยู่ข้างๆตัวผม ทำไมผมถึงมาอยู่ในห้องนี้ได้นะ 

"เกิดอะไรขึ้นกับผม.." น้ำเสียงของผมแหบแห้ง แทบจะไม่ได้ยิน 

"นี่.....แกจำอะไรไม่ได้เลยหรอ" แบคฮยอนขมวดคิ้ว

"ก็จำได้แค่ว่า กำลังจะเดินกลับไปที่รถ แล้วก็...."

"แล้วแกก็ล้มลงไปกองกับพื้น" แบคเสริมคำพูดของผมให้มันสมบูรณ์ 

"ผมว่าคุณเครียดเกินไปแล้วนะ คุณเลย์ งั้นผมจะสลับภารกิจของคุณกับแบคฮยอน"

"ไม่ครับ ไม่สลับ!" ผมเด้งตัวลุกขึ้นมาแรงเกินไป มันเลยทำให้สายท่อหายใจของผมหลุดออก

นี่ทำไมผมต้องพูดออกไปแบบนั้นด้วยหละ

"ทำไมอะเลย์ ก็เห็นๆอยู่ว่าสังขารแกมันไม่ไหวแล้ว" แบคหยิบสายท่อหายใจใส่ตรงรูจมูกให้ผม 

"ผมขอตัวนะครับ ผมต้องไปทำงานต่อแล้ว" ผมดึงสายท่อหายใจออก เดินปัดไปตรงห้องน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า

"ไอ่เลย์!!! นี่แกอยู่โรงบาลนะ" 

"เออ!!!" ผมตะโกนออกมาจากห้องน้ำ 

"แกอย่าดื้อได้ไม๊!" 

"ไม่ได้ดื้อ แต่มันจำเป็น" ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ โค้งให้กับผู้การ แล้วเดินปัดไปตรงประตู

"ไอ่เลย์" แบคตะโกนไล่ตามหลังผมมา 

ผมไม่ฟังใครทั้งนั้น นี่มันเป็นภารกิจของผม ผมจะให้ใครไปไม่ได้! 

 

______________________________________________________________________________
 

บันทึกพิเศษ : ผู้บัญชาการ

 

"นี่ผู้การไม่คิดจะห้ามเลย์หน่อยหรอครับ" 

"ไม่ห้ามหรอก"

"ทำไมล่ะครับ"

"ให้เค้าไปทำตามใจตัวเองเถอะ" ผมพูดแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้

"นี่หมายความว่า...." แบคดูอึ้งเล็กน้อย ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าผม

"ใช่..เลย์เค้าอาจจะมีใจให้กับบอสมาเฟีย"

"O_o แล้วจะทำยังไงหละผู้การ"

"ปล่อยไป"

"..."

แต่คำว่าปล่อยไปของผม ไม่ได้หมายความว่า ปล่อยให้เลย์ไปรักนายบอสมาเฟียนั่น แต่ปล่อยให้ไปทำภารกิจให้เสร็จ โดยมีแรงจูงใจอยู่ที่บอสมาเฟีย

มันเป็นกฏขององค์กรเราอยู่แล้ว 'ห้ามมีใจให้กับศัตรู' ถ้ามี ถึงขั้นประหาร!

.

.

.

.

.

. 

เลย์ คุณทำผิดกฏ 

.

.

.

.

.

.

.

.

แต่ผมจะไม่ลงโทษคุณ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ผมจะลงโทษบอสมาเฟียนั่นแทน!
 

 

จบบันทึกพิเศษ : ผู้บัญชาการ

 

___________________________________________________
 

"แค่ก แค่ก" ผมไอปิดปากอยู่บนเตียง ตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านเรียบร้อยแล้ว แล้วที่ผมบอกว่ามีงานต่อ ผมแค่หลบหน้าผู้การเฉยๆ -_-

แต่ตอนนี้ผมไม่มีแรงเลยนะเนี่ย สงสัยไข้คงจะขึ้น @_@

ผมจึงฝืนสังขารตัวเองให้ลุกไปเอายาในลิ้นชักสีม่วงที่อยู่ข้างโต๊ะคอม

แต่ทว่ากว่าผมจะเดินไปหามันได้ ก็ใช้เวลานานมาก =_=

กึก! 

O_o เฮือก! ใรมาจับแขนผม

"นายไปนอน เดี๊ยวฉันเอายาไปให้"

ว่าแล้ว ไอ่บอสมาเฟียนี่เอง แล้วเขารูที่อยู่ผมได้ยางงายยยยย O_O!!

"บะ.....บอสรู้ที่อยู่บ้านผม =_="

"อืม...ให้จงอินตามสืบแค่นี้ก็จบ แล้วที่หลังก็อย่าเรียกฉันว่าบอส เรียกคริสก็พอ" คริสพูดพลางเดินไปรินน้ำใส่แก้วให้ผม 

"นายรู้ได้ยังไง แค่ก ว่าผมไม่สบาย =_=" 

"ก็ขอลาครึ่งวันนี่ ผมเป็นห่วงน่ะ เลยมาเยี่ยมหา กลัวจะช็อคตายไปซะก่อน" คริสเดินมานั่งข้างเตียง แล้วถ่ายยาใส่มือผม

"เป็นห่วงหรอ" 

"ไม่ได้รึไง คือหมายถึง ...... ผมไม่อยากเสียผู้ช่วยไปน่ะ ขี้เกียจหาใหม่" คริสยื่นแก้วน้ำให้ผม ก่อนที่ผมจะเกลือนยาลงไปในคอ 

"มือเลย์เป็นแผล...ไปทำอะไรมา" คริสจับมือผมขึ้นมา สีหน้าที่ร้อนรนของคริส มันทำให้ผมแอบดีใจเล็กน้อย 

และใจผมก็เต้นแรงอีกด้วย 

นี่เขาเป็นห่วงผมในฐานะบอสกับผู้ช่วยจริงๆหรอ

"แค่...เอามือไปปัดใส่รั้วหน้าบ้าน ไม่มีอะไรหรอก แล้วพยาบาลเค้าก็ทำแผลให้แล้ว" ผมชักมือกลับ คริสมองหน้าผมเหมือนสงสัยอะไรบางอย่าง 

"เลย์.... นายไม่ได้ปิดบังผมหรอกนะ"

"ไม่....ไม่ได้ปิด" อีกแล้วคำถามแบบนี้ อีกแล้วหรอ อย่าถามแบบนี้ได้ไม๊ ผมรู้สึกผิด

"งั้นหรอ" 

ความเงียบครอบงำอีกครั้ง แต่ผมก็ทำลายมันด้วยการถามคำถามคริส

"คริส....ผมถามอะไรหน่อยได้ไม๊"

"ไม่ได้ -O-!" 

ผมเบ้ปากใส่คริส นายนี่กวนตีนไปละ

"ฮ่าๆล้อเล่น ได้สิ"

"คริส...นายลาออกมาจากองค์กรใหญ่ใช่ไม๊"

คริสมองหน้าผม ด้วยสีหน้าที่อึ้งเล็กน้อยกับคำถามที่ผมถามไป แล้วคริสก็ตอบว่า "ใช่ ผมลาออกมา"

"ลาทำไม" คริสก้มหน้าเล็กน้อย เหมือนกับว่ามีเรื่องอะไรบางอย่างที่เขาต้องทำแบบนี้

 "ผมกับท่านประธานในองค์ใหญ่เคยทำงานร่วมกันมากนานมาก ประมาณว่าเราเป็นซี้กันได้เลย แล้วพอมาถึงวันที่ต้องประชุมลับกับองค์กรอื่น ซึ่งผมและท่านประธานได้เป็นตัวแทนจากหน่วยAIM พวกเราก็เดินทางไปประชุมตามปกติ แต่....มีคนสั่งลอบฆ่าผมและท่านประธาน โดยการวางระเบิดเวลาไว้ที่ใต้ท้องรถ ระเบิดเวลาที่ใช้ลอบฆ่า ตั้งเวลาไว้อยู่ 10 นาที ก็ประมาณว่าผมกับท่านประชุมเสร็จพอดี พอเรามาถึงที่รถ ท่านก็เดินขึ้นไปนั่งเบาะคนขับ ส่วนผมรีบวิ่งไปเอาเอกสารที่ลืมไว้ แล้วหลังจากนั้น..."

"รถระเบิด" ผมต่อให้คริส 

"อืม"

"แล้วมันเกี่ยว แค่ก อะไรกับการที่นายต้องมาแฮกข้อมูลแล้วมาทำลายองค์กรใหญ่ด้วยเล่า"

"ก็คนที่ลอบฆ่าผมกับท่าน ก็คือไอ่ประธานใหม่ขององค์กรใหญ่นั้นไง!" คริสตะวาดน้ำเสียงที่ดุดันใส่ผม ทำให้ผมสะดุ้งโหยง 

ว....ว่าไงนะ........ท...ท่านประธานที่มอบหมายภารกิจให้เราเนี่ยนะ......

"คริสใจเย็นๆ" ผมค่อยๆเลื่อนมือไปจับแขนของคริส แขนคริสมันเย็นมาก เหมือนน้ำแข็งขั้วโลกเลยก็ว่าได้ 

"เหตุนี้ไง ฉันเลยต้องล้างแค้น! แล้วตั้งสายลับชั่วๆนี่ขึ้นมา" คริสเริ่มเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้แทนตัวเอง นี่คือปฏิกิริยาตอนที่คริสกำลังโกรธหรอ ทั้งแขนเย็น น้ำเสียงที่ดุดัน แล้วก็คำพูดที่เปลี่ยนไป 

"แล้วถ้ามีคนมาหักหลังนายอะ" 

"ฆ่าทิ้งสิ" 

คำพูดของคริสหยุดแค่นั้น แต่ใจผมไม่หยุด มันยิ่งปวกร้าวเข้าไปเรื่อยๆ 

"อืม....แล้ว..นายที่ความฝันอะไร" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องพูด ก่อนที่ใจผมมันจะร้องไห้ไปมากกว่านี้

"ล้างแค้นให้สำเร็จ แล้วทวงอำนาจเก้าอี้ท่านประธานคืน...มันดูงี่เง่ามากใช่ไม๊หละ" คริสก้มหน้าเล่นผ้าห่มของผมไปมา

"ไม่นะ....ก็นายมีเรื่องที่เจ็บปวดนิ" 

"อืม...แล้วความฝันของเลย์หละ" คริสถามผมคืน ไม่น่าเชื่อว่าคริสจะสนใจความฝันของผมด้วย

"เป็นสายลับให้กับหน่วยองค์กรใหญ่"

คริสถึงกับขำก๊าก เมื่อผมพูดประโยคนั้นจบ นี่ความฝันผมมันก็อาชีพเก่านายไม่ใช่รึไง -3-*

"ขำอะไร -O-!"

"นี่...ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แล้วนายอยากเป็นสายลับองค์กรใหญ่แล้วมาอยู่กับผมทำไมเล่า รู้ทั้งรู้ว่าผมอะ ศัตรูตัวโยงขององค์กรใหญ่"

"เรื่องของผม" ผมยู่ปากให้คริส แต่อยู่ดีๆ คริสก็มาประกบจูบที่ริมฝีปากของผม

"O/////O นี่บอสทำอะไร!" ผมผละจูบออกจากคริส ตอนนี้ใบหน้าผมมันร้อนผาวไปทั้งหน้า ผมปิดปากแล้วก้มหน้าลง

"อะไร....แกล้งเล่นเฉยๆ หน้าแดงเป็นมะเขือเทศแล้ว" คริสหยิกแก้มผมเบาๆ นี่มันเป็นวิธีแกล้งของหน่วยสายลับนายรึไง -/-

นี่จูบแรกผมมันหายไปพร้อมกับไอ่บอสหื่นนี้แล้วหรอเนี่ยยย >[]< 

"นี่คริสทำกับทุกคนเลยหรอ..."

"ป่าว นายคนแรก ไปล่ะ ผมมีงานอีกเป็นกระตั้กที่ต้องทำ แล้วถ้าหายเมื่อไหรก็ค่อยมานะ อย่าฝืนมา ดูแลตัวเองดีๆด้วย" พูดจบ คริสก็เดินออกไปจากห้องของผม

 

 

นี่คริสนาย....นายทำแบบนี้เพื่ออะไร นายไม่ได้ชอบผมแล้วมาทำแบบนี้ทำไม

 

 

 

 

ผมชอบนายคริส..

 

 

 

 

 

 

แต่ผมมาอยู่กับนายเพียงชั่วคราว

 

 

 

 

ผมไม่ได้มาอยู่กับนายไปตลอดชีวิต

 

 

 

 

ผมแค่มาทำหน้าที่ภารกิจ

 

 

 

 

แต่คริส....นายดีกับผม 

 

 

 

 

นายไว้ใจผม

 

 

 

 

 

แต่ผมกลับหักหลังนาย...