ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 10 [นัดผมมีอะไรหรอครับ]
ติ๊ด ติ๊ด...
'Boss L'
"ขอตัวนะครับ" ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้กับคริสและจงอินที่นั่งเครียดอยู่ตรงหน้า ทั้งสองพยักหน้าให้ผมเป็นเชิงรับรู้และอนุญาติให้ผมออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก
"สวัสดีครับ"
(สวัสดีนะคุณเลย์ คุณทำได้ดีมากเลยนะ)
"....ขอบคุณครับ"
(วันนี้ออกมาทานข้าวกับผมได้ไม๊)
"ห๊ะ....อะไรนะครับ"
(งั้นเป็นว่าตกลงนะ เดี๋ยวสี่โมงเย็นผมไปรับที่บ้าน)
"เห้ยๆ! แต่คือ...."
(จะปฎิเสธหรอ!)
"ไม่ครับ TOT"
(ดี! งั้นเจอกัน!)
ติ๊ด.
แอลตัดสายผมทิ้งแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย นายนี่!! เป็นท่านประธานแล้วนึกว่าจะทำอะไรตามใจได้งั้นหรอ!
ผมก้มมองนาฬิกาข้อมือของผมอย่างเหลืออด
"นี่.....บะ...บ่ายส.....สองโมงแล้วหรอ!! O_O!!" ผมถึงกับสะดุ้งเฮือก อีกแค่สองชั่วโมง นี่ผมต้องต่อสู้กับไอ่บอสและสปายจอมตื้อนั่น ออกมาทานข้าวกับแอลเนี่ยนะ โถ่ววว ปฏิเสธก็ไม่ได้ ไม่งั้นละโดนจิกหัวแน่ TOT
ชีวิตนักสืบที่โหดร้าย U_U
"เป็นอะไรคุณเลย์ หน้าหงอยเป็นตูดหมาเชียว ฮ่าๆ" จงอินทักผมที่กำลังเดินเข้าห้องมาอย่างหมดอาลัยตายอยาก
"ก็........"
"ก็.....??..." คริสย้ำคำพูดของผม แล้วโน้มตัวลงมาด้วยอาการลุ้น
"เพื่อนโทรมาบอกว่าโดนหวยแดก!!" ผมตะโกนออกไปสุดเสียง ณ จุดนั้น ผมคิดอะไรออก พูดหมดครับ!! เพื่อความปลอดภัยของชีวิตแล้วทรัพย์สิน
"หวย...แดก..." คริสย้ำอีกรอบ แต่คราวนี้เขาเปลี่ยนท่าเป็นเด้งลงไปพิงพนักเก้าอี้ แล้วถอนหายใจเอือมๆออกมา
"แหะๆ" ผมยืนเกาหัวแกรกๆ กับคำพูดของตัวเอง ผมยิ้มอายๆ มันทำให้เผยลักยิ้มบุ๋มน้อยๆออกมา
"เออ! วันนี้ผมขอกลับก่อนนะครับ" ผมตัดบทหวยแดกไป แล้วแทรกพูดเรื่องอื่น
"ทำไม?"
"คือมีนัดเพื่อนไว้ครับ"
"อืมได้" คริสตอบตกลงอย่างง่ายได้ มันทำให้ผมแปลกใจเล็กน้อย
"บอส!!! นี่!! บอส.....เอ่อ.." จงอินหยุดน้ำเสียงลง เมื่อสายตาที่คมกริบของคริสจ้องเขาอย่างจริงจัง
แววตาคู่นั้น.... มันมีความในแฝงอยู่...
คริสกำลังคิดอะไรนะ...
"จะกลับตอนนี้เลยก็ได้นะ" คริสหันมาคุยกับผม โดยใช้น้ำเสียงที่ดูขนลุกแปลกๆ
"เอ่อ...ขอบคุณครับ" ผมก็แอบสงสัยนะว่าทำไมคริสถึงพูดง่ายและตามใจผมอย่างนี้ แต่ดูท่าทางไอ่จงอินแล้ว ร้อนรนแทบเป็นบ้า เหมือนไม่อยากจะให้ผมไป เพราะจะได้จับผิดต่อ =_=!
แต่ช่างเถอะ! ปล่อยแบบนี้ ใครจะอยู่ละว่ะ!
ผมโค้งให้ทั้งสอง ก่อนเดินไปหยิบเป้คู่เก๋าแล้วเดินก้าวขายาวๆออกจากห้องไป ผมเริ่มลางสังหรณ์ใจไม่ดีซะแล้วสิ....
_____________________________________________________________________________________
"เห้ยบอส!! บ้ารึป่าว ปล่อยไปทำไม!!" จงอินลุกขึ้นอาละวาดหนักกับการกระทำของคริส
"หึ!"
"อะไรบอส! ยังมีน่ามาหึอยู่หรอ - *-"
"เดี๋ยวค่อยตามเลย์ไป" คริสยิ้มเจ้าเลห์ใส่จงอิน มันเลยดูเงิกๆงังๆนิดหน่อย
"บอส..." จงอินมองคริสอึ้งๆเล็กน้อย ก่อนที่จะเผยยิ้มร้ายออกมา คริสก็เช่นเดียวกัน
"บอกแล้ว ไม่ไว้หน้าแน่!"
_____________________________________________________________________________________
"เห้ย! พวกแก!! ทำไมโทรมเป็นผีตายซากงั้น" พอผมกลับมาจากไอ่สายลับติ๊งต๊องนั่นได้ ผมก็เห็นเพื่อนสุดที่รักนอนตายกันอยู่ที่บ้าน แบคฮยอนนอนแบนราวกับพื้น ส่วนแอนนาเบลล์ก็กลิ้งขุอยู่ตรงโซฟา
นี่ไปทำอะไรกันมา =_=!
"เออ! เพราะศพของมึงไง" แบคตอบหยาบๆก่อนที่จะเอนตัวลุกขึ้นมา
"ทำไมอะ? แล้วศพอยู่ไหน" ผมเดินไปนั่งข้างๆแอนนาเบลล์ที่นอนอยู่
"เอาไปฝังแล้วค่ะ~" แอนนาเบลล์ลุกขึ้นเซตผมตัวเองให้กลับมาดูมีออร่าเหมือนเดิม
"ที่ไหน O_O"
"สุสาน"
"แล้วไป ... เออ! มีใครเห็นป่ะ?"
"ม่ายนะ เพราะที่นั่นเงียบโพดๆ" แบคเดินมานั่งข้างผมแล้วพิงโซฟา
"แล้วทำไมวันนี้คุณเลย์กลับมาไวจังคะ"
"มีนัด"
"..อ๊ะๆ อย่าบอกนะว่า...." อยู่ดีๆ แบคกับแอนนาเบลล์ก็จ้องตากันแล้วยิ้มเขินออกมา ผมได้แต่นั่งรอฟังคำต่อไปของเจ้าบ้าสองคนนั้น
"บอสมาเฟียนัดหราา" ว่าแล้ว! แอนนาเบลล์กับแบคอุทานมาพร้อมกัน แล้วกระโดดโลดเต้นไปมา แซวนู่นแซวนี่จะผมเขินไปหมด
"ไม่ใช่โว้ยยย ท่านประธานแอลต่างหาก...." ถึงกับเงียบ หลังจากที่แขวะและแซวผมด้วยเสียงหัวเราะ ตอนนี้มันเงียบ สีหน้าของแต่ละคนถึงกับไปไม่เป็น
"นัด...นัดทำไม" แบคลุกขึ้นมาถามผมอย่างจริงจัง
"ไม่รู้ คงเรื่องงานแหละ"
"แล้วไปกี่โมง"
"สี่โมงเย็นแหละ"
"....."
"ไม่ต้องห่วง ผมไม่ให้บอสจับได้หรอก"
"เห้ย...แต่ถ้าจับได้อะ แกก็รู้ ไอ่พวกนั้นไม่ปล่อยแกหรอก ถ้าหักหลังอะ"
"รู้แล้วๆ ไปก่อนนะ เดี๊ยวท่านรอ" ผมเดินปัดตูดออกไปรอท่านแอลหน้าบ้าน ปล่อยให้สองคนนั้นนั่งมึนกันไป
"แอนนาเบลล์ เธอว่าบอสมาเฟียจะตามเลย์ไปไม๊"
"แหงแหละค่ะ! -O-! ระดับนั่นแล้วไม่มีปล่อย" แอนนาเบลล์พูดพลางกอดอก
"ไหนว่าไอ่บอสมันรักเลย์ไง - -?!"
"สัญชาติญาณของสายลับแหละค่ะ เดี๊ยวอีกหน่อยก็จะสำนึกเองว่ารักคุณเลย์แค่ไหน"
"แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ"
"ช่วยคุณเลย์ค่ะ ไปคุ้มกันคุณเลย์ -___,-" แอนนาเบลล์ยิ้มร้ายขึ้นมา ก่อนที่จะเดินไปยืนตรงหน้าแบคอย่างมีชัย
"หา!! O_O!!~ช่วย...ช่วยอาร้ายยยยย!~" แบคถึงกับหัวเสีย
"ไปดักตบมั้ง!...แอร๊ยย!! ไม่ใช่! มีแผนอยู่!!"
"แผน?....แผนอะไร O.O??"
"เดี๊ยวก็รู้..."
____________________________________________________________________________________
ผมนั่งรอท่านแอลอยู่ตรงม้านั่งสีม่วงอ่อนหน้าบ้าน อีกตั้ง 20 นาทีแหนะที่ท่านแอลจะมาถึง =_=! ผมนั่งชมนกชมไม้อยู่รอท่านแอล หลังจากนั้นผมก็เห็นรถเฟอรารี่สีแดงมาจอดตรงหน้าผม
ผมมองรถคันนั้นอย่างสงสัย เพราะมันติดฟิล์มกันแสงชนิดที่คนข้างนอกมองไม่เห็นคนข้างใน
หลังจากนั้นกระจกรถก็ถูกเลื่อนลง เผยให้เห็นผู้ชายรูปหล่อแว่นดำ ใส่สูทสีน้ำเงิน ทรงผมเรียบร้อยใช้ได้ ดูเหมือนเขาเป็นเทพบุตรลงมาจุติบนโลก ทำให้ผมยืนค้างเล็กน้อย
"รอนานรึยังครับคุณเลย์" คนในรถพูดพลางถอดแว่นออก เผยให้เห็นแววตาคมกริบกระชากใจคน -,.-
"เอ่อ....มะ....ไม่ครับ" ผมก้มหน้า
"งั้นไปกันเถอะ จะได้ไม่เสียเวลานะ" แอลเดินลงมาจากรถ แล้วโอบเอวผมไปที่ประตูรถอีกฝั่ง ผมพยายามสะบัดตัวออกจากแขนของแอลแล้วไปเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง
ไอ่หมอนี่มันคิดจะทำอะไร!?
หลังจากที่รถเริ่มเคลื่อนตัว ผมก็นั่งตัวเกร็งมาตลอดทาง เพราะไม่รู้ว่าไอ่แอลมันจะทำอะไร ยิ่งทำไมวันนี้ดันมาชวนไปทานข้าวด้วย มันน่าสงสัยไม๊หละ! = =
ความเงียบเริ่มปกคลุมไปทั่วรถคันสีแดง ผมได้แต่นั่งก้มหน้าเล่นมือตัวเองไปมา เพื่อลดความกดดันตามที่แอนนาเบลล์บอก แต่มันก็ช่วยได้เพียงนิดเดียว เพราะความกลัวของผมกับความกดดันมันปนกันไปมาจนยุ่งเหยิง ถึงจะใช้หลักจิตวิทยายังไงก็เอาไม่อยู่
"เลย์ครับ วันนี้เราไปทานข้าวที่ไหนดี" แอลทำลายบรรยากาศที่เงียบขรึมลง แต่สำหรับผมมันขรึมกว่าเดิม TOT
"แล้วแต่เลยฮะ ._."
"น่ารักนะนายเนี่ย ไม่น่าจะเป็นสายลับไปทำงานเสี่ยงๆนั่นเลย"
เออ! กูก็ไม่อยากทำนักหรอกนะ แต่เพราะใครหละที่สั่งกู!
"ไม่เป็นไรครับ 555 ผมเต็มใจ" ผมหัวเราะแห้งๆกลบเกลื่อนความคิดเมื่อสักครู่นี้
"จริงหรอ งั้นคุณฆ่าพวกนั้นไปกี่คนแล้วหละ"
"2" น้ำเสียงของผมสลดทันที ทำไมต้องมาพูดเรื่องนี้ด้วยนะ.....
"เก่งนิ.." ดูเหมือนแอลรู้สึกจะพอใจกับคำพูดของผมมาก ที่ผมทำได้ขนาดนั้น ทั้งๆที่ต้องแลกกับจิตใจอันบริสุทธิ์ของผม
"....ขอบคุณครับ..."
"ผมว่า...งานนี้ต้องให้รางวัลหน่อยแล้ว"
O_O!!....
_____________________________________________________________________________________
"เห้ยบอส! บอสเอาเครื่องดักฟังไปแปะที่เลย์เมื่อไหรอะ "
"ตอนที่มันกำลังจะตายไง -_-!" คริสเอ่ย
"อ่อ...แล้วบอสจะตามเลย์ยังไงนิ"
"เออ! นี่แกโง่หรือแกโง่ว่ะ!" คริสสบถใส่จงอินที่นั่งหน้าหงอยอยู่ตรงหน้า
"เป็นสปายภาษาอะไร!"
"ไรอ่า ผมก็ลืมบ้างนิ" จงอินก้มหน้ารับชะตากรรมความซื่อบื้อของตัวเอง
"เมื่อกี้เลย์โทรศัพท์ แล้วแน่นอนว่าห้องของผมมีเครื่องจับสัญญาณโทรศัพท์ ดังนั้นก็ต้องใช้จีพีเอสตามหาสิเฟ้ย! สอนไม่เคยจะจำ!!" คริสตบหัวจงอินเบาๆ
"อ๋อใช่!! 555 ลืม!" จงอินลูบหัวข้างที่โดนตบไปมา แล้วยิ้มแป้นใส่คริส
"เดี๋ยวไปเตรียมรถมาที เอาที่พาวเวอร์แรงๆเลยนะ"
"แล้วทำไมต้องเอาพาวเวอร์แรงๆละบอส มันเกี่ยวอะไรกับไปสอดแนมเหอะ"
"จะปลอมตัว เดี๊ยวไปเซตผมใหม่ด้วย" คริสยิ้มแสยะออกมาอย่างพอใจ
"นี่บอสจะไปทำภารกิจหรืออ่อยสาว -_-!" จงอินทำหน้าอึนใส่คริสเล็กน้อย ก่อนจะเดินไปเลือกรถในสต๊อก
"เลือกๆมา อะไรก็ได้นะ..แต่ถ้าเป็นKoenigsegg Trevitaจะดีมาก" คริสเดินไปประกบหลังจงอิน แล้วชี้ไปที่รูปรถสีเทา
"งั้นเอารถที่บอสชี้นั่นแหละ -_-!"
"งั้นเดี๋ยวโทรให้สมาชิกใหม่ไปเอารถให้" คริสพูดพลางหยิบโทรศัพท์มากด
"สมาชิกใหม่? ใครครับบอส แล้วมาแทนหน้าที่ใคร" จงอินรุกรนถากถามคริสรัวๆอย่างตื่นเต้น แต่คริสก็ไม่ตอบ เพราะคนในสายรับซะก่อน
"ฮัลโหล"
(ว่าไงครับ)
"นายมาทำงานได้เลยนะ"
(อ่าได้ครับ)
"เอารถKoenigsegg Trevitaมาให้ฉันด้วย"
(ครับ ผมทำหน้าที่แทนเซฮุนใช่ไม๊)
"เรื่องนี้เอาไว้ทีหลัง นายรีบมาด่วน"
(รับทราบ)
ติ๊ด!
"บอส เค้าเป็นใครครับ!" จงอินถามคริสต่อ เขาไม่ยอมล้มเลิกคำถามง่ายๆถ้ายังไม่ได้คำตอบ เพราะมันเป็นสัญชาติญาณของสปายที่ชอบหาคำตอบของฝ่ายตรงข้าม
"เดี๊ยวนายก็รู้แหละ! ไปแต่งตัวไป๊!" คริสตะวาดไล่อีกคนไปแต่งตัว เพราะเราจะตามเลย์ไปถึงที โดยที่ไม่ให้เขารู้ตัว แน่นอนว่าไอ่เลย์มันระแวงแน่ๆ เพราะนายนั่นก็เป็นสายลับมาก่อน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"บอสครับผมมาแล้ว ^^"
_________________________________________________________________
เบบี้มาอัพให้อย่างไวแล้วนะ 5555
สั้นเหมือนเดิม =_=!
รีดเดอร์เงาจ๋า! ปรากฏตัวมาซะทีสิจ๊ะ -..-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น