ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : BACK STAGE
BACK STAGE
เสียงกรี้ดลั่นของแฟนคลับดังสนั่นไล่ตามหลังชายร่างหนามา มือแกร่งคว้าข้อมืออีกฝ่ายเอาไว้แน่น แม้ว่าฝีเท้าของคนตรงหน้าจะไม่ยอมหยุดเลยก็ตาม
"ผมเจ็บ" ซองมินร้องขณะที่ข้อมือของเขาถูกกำเอาไว้แน่น เขาหันหน้าไปมองชายตรงหน้า เสียงกรี้ดจากแฟนๆยังคงดังสนั่น แสงแฟลชระดมจากที่นั่งส่องมาถึงหลังเวทีนี้
ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ดื้อขนาดนี้ ถ้าเพียงคังอินไม่เผลอพูดออกไปล่ะก็ เขาก็ไม่ต้องมารับเคราะห์แบบนี้
"พี่จะไม่ยอมปลอยจนกว่าเรื่องนี้จะจบ" คังอินพูดเสียงแข็งกร่าว
แดดยามบ่ายไม่ค่อยอุ่นสบายนัก แต่คังอินก็นั่งลงบนโซฟายาวในหอพลางกดปุ่มรีโมทในมือ รายการถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆและทั้งหมดดูเหมือนเป็นเพียงการกระทำฆ่าเวลา
ตั้งแต่เขากลับจากกรมทหารมา สมาชิกหลายคนและแม้แต่ตัวเขาเองก็อึดอัดกับการพูดคุย เพราะเวลาที่หายไปถึงสามปีทำให้ช่องว่างของเรื่องต่างๆมีมากมาย ในเนื้อเรื่องที่สมาชิกคนอื่นเล่าไม่มีเขาและเรื่องี่เขาต้องการจะเล่าก็ไม่มีพวกนั้นเช่นกัน
มีเพียงชายหนุ่มหน้าหวานที่แม้จะไม่ได้พูดคุยกันให้เห็นในสื่อบ่อยๆเท่านั้นที่คุยกับเขาอย่างเป็นปกติ ซองมิน
"นายรู้มั้ย ฉันไม่ได้เจอสาวๆที่ไหนเลย อยู่ในกรมก็มีแต่ทหาร" คังอินพูด เสียงนั้นดังพอที่คนที่เดินมาจากด้านหลังนั้นพอจะได้ยิน
"แถมยังไม่มีอะไรให้ทำด้วย ทวิตเตอร์ก็โดนสั่งห้ามเล่น" เขาว่าต่อ
ซองมินทิ้งน้ำหนักตัวลงข้างๆ "ผมก็ยังเห็นพี่แอบเล่นอยู่ดี....รวมถึงสาวๆด้วย" ตอนนี้รายการทีวีหยุดอยู่กับวาไรตี้บันเทิง คังอินหยุดเปลี่ยนช่องแล้ว
"ทั้งๆที่ทำเหมือนไม่สนใจ แต่จริงๆก็คอยแอบดูอยู่ตลอกใช่มั้ยล่ะ หื้ม?" ซองมินถึงกับผงะตัว เพราะพี่ชายตัวดีเขยิบเข้ามาซะจนใกล้ ใบหน้าคมเข้มมองที่ใบหน้าของเขาอย่างจับผิด
"ใครจะไปติดตามพี่กัน!" ซองมินรีบเปลี่ยนเรื่อง "เพราะว่าพี่มัวแต่ช้านั้นแหละ ถึงได้ถูกทิ้งไว้แค่สองคนแบบนี้ ผมจะลงไปรอข้างล่างแล้ว คนอื่นเขารอที่สตูดิโอกันหมดแล้วนะ"
ใบหน้าหวานถอนหายใจยาว เล่นอะไรของเขาก็ไม่รู้ ซองมินคิด ทิ้งคังอินตัวดีที่นั่งหัวเราะชอบใจบนโซฟา
เสียงดนตรีที่คุ้นเคยกำลังเล่นอยู่เบื้องหลัง สมาชิกทุกคนต่างรู้สึกถึงแรงสะเทือนของลำโพงที่เปิดดังกระหึ่ม เพลงโปรโมทของพวกเขาเล่นคลอไปกับเสียงกรี้ดของเหล่าแฟนคลับ
ในวงการดนตรี วงที่ประสบความสำเร็จมีไม่มากนักและเอสเจก็เป็นหนึ่งในวงนั้น แต่ยิ่งสูงเท่าไหร่ ตกลงมาก็เจ็บมากเท่านั้น นี้เป็นตรรกะที่ได้ยินจนชินหู
หลังจากดนตรีจบลง เสียงของแฟนคลับยังคงดังสนั่นก่อนจะเงียบลงขณะที่อีทึก หัวหน้าวงกำลังพูดขอบคุณเป็นการปิดรายการ
คังอินมองไปที่กลุ่มแฟนคลับ เห็นเงารางๆและผู้คนสั่นไหวผิดปกติ ทุกคนเหลียวหลังรับอะไรสักอย่างส่งต่อกันเป็นทอดๆ จนใกล้ตัวเขาเข้ามาเรื่อยๆ
จนสุดท้ายสิ่งนั้นก็อยู่ในมือของเจ้าหน้าที่ควบคุม "เห็นว่าเป็นโปรเจ็คต้อนรับนายกลับมาอะไรสักอย่าง" เจ้าหน้าที่พูดแบบนั้นหลังจากหย่อนมันลงในมือของร่างหนาและวิ่งหายลับกลับไปหลังเวที
คังอินคลี่อ่านช้าๆ
ฉันไม่ยอมแน่ ถ้าพี่ไม่พูด ฉันจะแฉหลังจากที่พี่อีทึกพูดเสร็จ - ป.
ซองมินที่ยืนข้างซ้ายคังอินมองไปที่ใบหน้าซีดเผือดของชายหนุ่ม เขารีบกำกระดาษในมือก่อนจะถอนหายใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
มีเพียงความคิดในหัวของคังอินเท่านั้น
ฉันเพิ่งกลับมาจากปลดประจำการ รอถึงสามปีเพื่อโดนแบลคเมล์เนี้ยนะ และถ้ามีเรื่องเกิดขึ้นอีกล่ะก็ อนาคตในอาชีพศิลปินคงต้องหยุดลงแน่ๆ แล้วที่พยายามมาทั้งหมดก็คงสูญเปล่า
คังอินหน้านิ่ว แต่เวลาที่เขาจะใช้สำหรับคิดนั้นมีไม่มาก มือหนาสะกิดชินดงที่ยืนอยู่ข้างขวาเป็นเชิงขอไมค์จากอีทึก
"จะหมดเวลาแล้วนะ...นายพูดงานหน้าเถอะ" ชินดงกระซิบ แต่ในใจคังอินนั้นมองหางานหน้านั้นไม่ออกเลย
ไมค์ถูกกส่งมาเป็นทอดๆ คนแล้วคนเล่าจนถึงมือเจ้าของจดหมาย "ผมคงต้องขอขอบคุณจดหมายที่ส่งมานะครับ" เสียงกรี้ดดังขึ้นทันที
ณ ตอนนี้ทางเลือกคงมีแค่เขาถูกเปิดโปงกับตัวเขาเองเปิดโปงตัวเอง แต่มันจะมีค่าอะไรล่ะถ้าผลสุดท้ายเขาก็โดนเด้งอยู่ดี ที่สำคัญเขายังไม่แน่ใจเลยว่าเขาทำอะไรลงไป
"ผมมีเรื่องจะประกาศให้ทุกคนทราบครับ...." ทั้งห้องส่งนิ่งเงียบ บรรยากาศจากสนุกสนานกลับดูเครียดในฉับพลัน ซึ่งในหัวของคังอินนั้นคิดแต่ว่าจะพูดออกไปยังไงและพูดอะไร
ชีวิตการงานของเขากำลังจะจบลงเพียงเพราะจดหมายฉบับเดียวงั้นหรอ?
"ผม......"
พลันสายตาของคังอินมองไปหาซองมินที่กำลังรอให้เขาพูดเหมือนกับคนอื่นๆ
"ผมกำลังคบหาดูใจกับซองมินครับ" คังอินพูดจบก็จับซองมินหอมแก้มเขาฟอดใหญ่
เสียงกรี้ดกระหึ่มดังไปทั่วห้องส่ง แฟนคลับนับร้อยกรี้ดออกมา บางคนถึงกับร้องไห้จนแยกไม่ออกว่ากำลังดีใจหรือเสียใจอยู่กันแน่
ในใจของชายหนุ่มมีโล่งใจ สถาณะการณ์ตอนนี้คงไม่มีใครหน้าไหนกล้าทำอะไรเป็นแน่ ยกเว้นคนหนึ่ง
"พี่ทำบ้าอะไรน่ะ!!!" ซองมินขึ้นเสียงลั่น ในห้องแต่งตัวที่มีสมาชิกและช่างแต่งหน้าอยู่กันครบต่างก็รุมมองไปที่ตัวปัญหา
"ก็หอมแก้มไง นายจะให้พี่หอมแก้มชินดงรึไง?" คังอินตอบยียวน สถาณะการณ์แบบนี้ยังมีหน้ามาเล่นอีกงั้นหรอ ซองมินคิดและมันก็ยุ่งจุดฉนวนให้บานปลาย
"ทำไมนายไม่เล่าให้พวกเราฟังล่ะ จดหมายนั้นน่ะ" ชินดงว่าพลางชี้ไปในมือของคังอิน
กระดาษสี่เหลี่ยมถูกกำเป็นเปื่อยยุ่ย เพราะเหงื่อและแรงกดดันทำให้มันแทบไม่เหลือเค้าเดิม คังอินส่งต่อให้คนอื่นๆดู
"จดหมายข่มขู่งั้นหรอ?" ฮยอกแจถาม
"ป. คือใครน่ะ" ลีทึกถามตามมาติดๆ
"นายทำอะไรกันแน่" เยซองร่วมวง
แต่ไม่ว่าจะเป็นคำถามไหน เขาก็ตอบไม่ได้สักอย่าง ใครเป้นคนส่ง คนนั้นต้องการอะไรและจดหมายนี้คืออะไรกันแน่ เขาค่อยๆเลื่อนมาที่ปิดหน้าทั้งสองข้างออกพลางถอนหายใจ
"ฉันไม่รู้"
"แต่ผมไม่ยอมทำอะไรบ้าๆตามพี่แน่" ซองมินรีบสวนกลับ
"นายก็แค่ช่วยแค่ในนามเท่านั้นล่ะ"
"ผมไม่อยากช่วยเรื่องแบบนี้หรอกนะ แค่ในนามก็ไม่เอา พี่ก็รู้ว่ามันมีผลกระทบต่อชื่อเสียงแค่ไหน ใช้ทวิตเตอร์หรืออะไรบอกคนอื่นสิครับว่าพี่ล้อเล่น" ซองมินเริ่มฉุน
"นายไม่คิดจะช่วยพี่เลยใช่มั้ย พวกเราเป็นวงเดียวกันไม่ใช่หรอ!" คังอินต่างก็ขึ้นเสียงบ้าง
"วงเดียวกัน? คนในวงเดียวกันทำอย่างนี้หรอครับ!!" สิ้นเสียงซองมินเดินไปที่ประตู ทิ้งเสียงปิดประตูดังสนั่นไว้เบื้องหลัง
แม้ว่าจะพยายามสบัดเท่าไหร่แต่มือที่รั้งเขาไว้กลับแน่นขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งพยายามจะใช้กำลังมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกไร้พลังมากขึ้นเท่านั้น
"ปล่อยผมนะ" ซองมินพูดขณะพยายามต่อสู้ให้เป็นอิสระ
แต่ไม่มีทางที่จะสู้แรงอีกฝ่ายได้เลย ร่างหนาใช้อีกข้างรวบตัวอีกฝ่ายไว้ จนไม่สามารถทำอะไรได้
"ฟังพี่พูดก่อนได้มั้ย ขอร้องล่ะ" คังอินอ่อนเสียงลง ซองมินยังคงนิ่งเงียบ
"พี่จะจัดการทุกอย่างเอง สัญญาว่าจะทำทุกอย่างเอง ขอร้องล่ะ ช่วยพี่เถอะนะ" ใบหน้าคมเข้มมองไปที่ดวงตาอีกฝ่าย แม้จะพยายามหลบตาแต่ก็พอจะรู้ว่าซองมินใจอ่อนลงบ้างแล้ว
แสงแฟลชพุ่งมาจากทางเวที ทั้งสองคนยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดินที่มองออกไปก็เจอกลุ่มแฟนคลับ
"ก็ได้..."
"ห๊ะ?"
"ผมบอกว่าก็ได้ ผมจะช่วย แต่ก่อนอื่นพวกเราย้ายที่กันก่อนเถอะ ยิ่งอยู่ในท่าล่อแหลมแบบนี้ ผมไม่อยากเป็นข่าวไปมากกว่านี้อีกแล้ว" คังอินปล่อยมือออกจากบ่าของซองมินอย่างว่าง่าย
"มือด้วยครับ" ซองมินพูดพลางมองไปที่มือของคังอินที่กำแน่น
-------------------------------------------------------------------------------------
กรี้ดดดดดด ขอสัญญาว่ามีตอนหน้าแน่นอน เรื่องที่ซองมินคุยกับคนอินแบบปกติก็เอามาจากของจริงนะค่ะ อิอิ
ยังไงก็ขอฟินกับคังมินหน่อยเถอะ ก่อนมินเข้ากรม ยังงก็ติดตามไรเตอร์ด้วยนะ เม้นโหวตวิจารณ์กันหน่อยย >..<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น