ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::ISOLATE TOGETHER:::PART 1
ความผิดหวังของเราในวันนี้
มักพาให้เกิดสิ่งที่สมหวังในวันพรุ่งนี้
----------------------------------------------------------------------------
มักพาให้เกิดสิ่งที่สมหวังในวันพรุ่งนี้
----------------------------------------------------------------------------
ถึงบ้านซะที่~ ซองมินถอนหายใจยาว พลางล่มตัวนอนลงบนเตียง
"คิดแล้วโมโหชะมัด!!!"
ซองมินนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นขากลับบ้าน...หน้าไอ้หมอนั้น ฉันจะจำไม่ลืมเลย
คนอะไร ตัวโตก็โตใจแคบชะมัด แค่เดินชนหน่อยเดียวถึงกับต้องดุกันขนาดนี้เลยรึไง?
หนุ่มร่างเล็กบ่นในใจ ก็เพราะมันไม่มีแม้แต่คำขอโทษให้ถึงหูของเขาเลย
"คิดแล้วโมโหชะมัด!!!"
ซองมินนึกถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นขากลับบ้าน...หน้าไอ้หมอนั้น ฉันจะจำไม่ลืมเลย
คนอะไร ตัวโตก็โตใจแคบชะมัด แค่เดินชนหน่อยเดียวถึงกับต้องดุกันขนาดนี้เลยรึไง?
หนุ่มร่างเล็กบ่นในใจ ก็เพราะมันไม่มีแม้แต่คำขอโทษให้ถึงหูของเขาเลย
แต่งตัวเหมือนเจ้าของบริษัทใหญ่ๆที่เคยเหนที่ใหนกันน้า~
ซองมินครุ่นคิดอยู่ครู่นึง ก่อนกระโดดลุกจากเตียง
ซองมินครุ่นคิดอยู่ครู่นึง ก่อนกระโดดลุกจากเตียง
"อ่า!!!" ร่างเล็กอุทาน เขาวิ่งไปหยิบมือถือมาดูรายชื่อ
ว่าแล้วเชียว! บริษัทเงินกู้ขนาดใหญ่ คิม คอมปานี ที่เราไม่ผ่านแม้แต่ฝ่ายสัมภาษณ์
ซองมินผู้มากประสบการ์หางานเพราะเขาอยู่คนเดียวหลังจากพ่อแม่ตายไปแล้วเมื่อครึ่งปีก่อน
เลิกคิดดีกว่า เลิกคิดดีกว่า คิดไปก็ไม่ได้อะไร
ลี ซองมินจนปัญญาหาทางแก้มือ เขาทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งและหลับไปอย่างช้าๆ
.
....
.......
............
.....................
..................................
............................................
"ลี ซองมิน เชิญค่ะ" เลขาสาวสวยเรียกหนุ่มหน้าหวานเข้าสัมภาษณ์งาน
...ในวันนี้เขามาสัมภาษณ์งานเป็นพนักงาน coffee shop รายใหญ่ที่เปิดสาขาใหม่
...เราต้องทำให้เต็มที่! ต้องหางานใหม่ก่อนถึงเดือนหน้าให้ได้! "ลี ซองมิน ไฟติ้ง!"
เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง แต่เหมือนกันเอาเวลาทั้งสัปดาห์มารวมกันซะอีก
"ยินดีด้วยนะครับ ผมรับคุณเข้าทำงาน"ผู้จัดการสาขาพูดแสดงความยินดี...ถ้าตั้งใจคนอย่างเราก็ทำได้
ซองมินยิ้มให้กับตัวเองและผู้จัดการสาขา
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูจากด้านนอก
"ขอโทษค่ะผู้จัดการ"เลขาสาวสวยเดินเข้ามาด้วยท่าทีประหม่า
"คนบริษัทของ คุณ คิม ยองอุนมาพบค่ะ" เลขาสาวพูดหน้าถอดสี
...หนุ่มน้อยหน้าหวานสงสัย...หมอนั้นจะมาทำไม?
...นี้มันวันซวยอะไรของฉัน ทั้งๆที่เพิ่งได้งานใหม่แท้ๆ
แต่ร่างใหญ่ก็เดินตรงมาพร้อมกับผู้ติดตาม2คน เขายืนกอดอกอย่างมั่นใจ
"ฉันไม่ว่างพอที่จะรอหรอกนะ คุณผู้จัดการ" เสียงใหญ่โพลงขึ้นที่หน้าประตู หน้าตาเขาดูไม่พอใจ
...ร่างหนาเหลือบมองไปทางซองมิน...นี้มันเจ้าเตี้ยเมื่อวาน!!!
...ทำให้ฉันจับผู้จัดการ(ลูกหนี้)ไม่ทันยังไม่พอ ยังเสียเวลานัดกับสาวๆอีก
...คังอินย้อนเหตุการ์เมื่อวาน
“เจ้า เตี้ย! หัดเดินดูทางซะบ้าง...คนกำลังรีบ!”
"นายทำงานที่นี้งั้นหรอเจ้าเตี้ย! รู้มั้ยว่าผู้จัดการสาขานี้มีปัญหากับฉันแค่ใหน?"คังอินหันไปถามร่างอวบที่ยืนนิ่ง
"...." ไม่มีเสียงตอบกลับมา
...หมอนี่ไม่รู้รึไงว่าฉันใหญ่แค่ใหน? ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งฉันสักคน!
...ร่างหนาเปลี่ยนเป้าหมาย เขามองไปหาผู้จัดการร้านเจ้าปัญหา
"คุณผู้จัดการ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ หวังว่าคงไม่ต้องเล่นวิ่งไล่จับแบบเมื่อวาน~" ร่างสูงหันไปพูดกับผู้จัดการด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน
ผู้จัดการคนนี้คือเจ้าของcoffee shop ที่กู้นอกระบบแล้วไม่มีเงินจ่ายคืน ตอนนี้ได้แต่ยืนหน้าซีด
"อะไรของนาย! หมายความว่าไงของนายกันแน่" เสียงหวานโพล่งขึ้นมา สีหน้าหงุดหงิด
...ความจริงก็หงุดหงิดตั้งแต่เห็นหน้าของคังอินแล้ว
"นายไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่! บริษัทนี้ค้างหนี้อยู่สิบกว่าล้านวอน" คังอินพูด
"หรือนายจะช่วยจ่ายแทนดีไหมล่ะ?" ร่างสูงอมยิ้มนิดๆที่มุมปาก
...ไม่เคยมีใครกล้าหือกับฉันมาก่อนแต่ไอ้หน้าหวานนี้กลับกล้าตะคอก
...สงสัยต้องเอาคืนให้รู้ซะมั้งว่าใครเป็นใคร!
"คุณผู้จัดการนายต้องจ่ายหนี้วันนี้ไม่งั้นก็ต้อง........" ร่างสูงเว้นวรรคประโยคทำเอาคนฟังเสียวสันหลังวาบ
"ขายซะ!" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเล่นทีจริง.....ทุกคนในห้องต่างกังวลว่าจะต้องเสียร้านไป ผู้จัดการได้แต่ยืนหน้าก้มหน้า
"ผมยังไม่อยากเสียร้า..." ผู้จัดการร้านอ้อนวอนแต่ไม่ทันจบประโยคเจ้าของเสียงเดิมก็พูดขึ้นมา
"ฉันจะซื้อไอ้เด็กใหม่นี้....ด้วยราคา2เท่าของหนี้บริษัทนาย" ร่างสูงหันไปมองร่างเล็กด้วยสายตาชัยชนะ....ซองมินหน้าเหว่อ
"อะไรของนาย! เรื่องแบบนั้นมันทำได้ที่....ไหน"ซองมินจะท้วงแต่ติดกับประโยคที่ว่า
...ราคาหนี้2เท่าของบริษัท.....20ล้านวอน.....ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้คือเงียบ
...ผู้จัดการร้านแอบส่งยิ้มให้เลขาเป็นนัยๆ
"พรุ่งนี้ฉันจะพาตัวเจ้านี่ไป เรื่องเงินติดต่อกับผู้ติดตามของฉัน!" ร่างหนาพูดจบก็เดินหนีไปดื้อๆ
.
.
..
...
......
.............
.....................
...............................
........................................
"ฉันไม่เข้าใจหมอนั้นเลยจริงๆ" ซองมินบ่นอุบ
ฮยอกแจ เพื่อนสนิทอีกคนนึงของเขาได้ยิน
"หมอนั้นของนายคือใครหรอ...หรือไปแอบมีกิ้กไว้ที่ใหน!?" ฮยอกแจผู้ซึ่งปากปีจอ แซวไม่ได้ดูอารมณ์ซองมินเลย
ร่างอวบเลยหันมาค้อนอย่างจริงจัง ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทกันป่านนี้ฉันเอามันไปยัดหมกส้วมนานแล้ว!!
"พวกนายคุยอะไรกันหรอ เรื่องแฟนใช่มั้ย ของใครล่ะ ซองมินหรือฮยอก?" ทงเฮ เพื่อนสนิทของซองมิน เขามักใจดีและช่วยแก้ไขปัญหาแต่เวลานี้หมอนี่กลับดูน่าจับยัดส้วมลงพอๆกับฮยอกแจเลย
"อย่าพูดถึงหมอนั้นเลย.....คิดแล้วมันก็แค้น" เสียงหวานพูดอย่างไม่พอใจ
ก็แค่นึกหน้าแล้วฉันก็อยากจะตั้นหน้าหมอนั้นชะมัด ไม่ว่าจะเรื่องที่เดินชนแล้วไม่ขอโทษ เรื่องซื้อคนอื่นด้วยเงินเหมือนผักปลา แค่คิดก็หัวเีสียแล้ว!
ครืด!!~ ประตูห้องเรียนถูกเปิดออก ชายร่างสูง2คนในชุดสูทเดินเข้ามา
"คุณลี ซองมิน คุณคังอินให้มารับครับ" หนึ่งในชายชุดดำพูดขึ้นมา มีเสียงเอะอะจากด้านนอก รู้เลยว่าพวกนี้บุกเข้ามาแน่ๆ
...แล้วดูหน้าคุณครูสิ ยืนงงแข็งเป็นหิน แล้วเพื่อนๆในห้องอีก
...ยิ่งทงเฮกับฮยอกแล้วละก็ ถลึงตาอยู่ข้างๆฉันเนี้ย
อยากจะตบหน้าตัวเองให้ตื่นจากความจริงนี้จริงๆ!!
.
..
...
.....
.........
.............
.......................
....................................
......................................................
"ปล่อยให้ฉันรอตั้งนาน นายกล้ามากนะ" เมื่อซองมินเดินลงมา ก็ต้องเจอกับคนตัวใหญ่ ร่างสูง
'คังอิน'
เขาอยากจะต่อยหน้าหมอนี่ให้รู้แล้วรู้รอด
"ฉันไม่เข้าใจนายเลย? นายทำแบบนี้เพื่ออะไร?" เสียงหวานถามด้วยสีหน้าจริงจัง เขาอยากได้วันปรกติของเขาคืนมา
"นายคือของเล่นใหม่ของฉัน! รีบๆขึ้นรถซะ!" คังอินตอบเหมือนเรื่องปรกติแต่ดุดัน
ร่างอวบได้กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงเตะจมูก
"ฉันลืมไป! คนขับรถพาผู้หญิงคนนี้ไปส่งด้วยนะ ฉันหมดธุระกับเธอแล้ว" ร่างสูงหันไปสั่งคนขับรถ
...คังอินชำเหลืองสายตาไปดูท่าทีของซองมิน
...หน้าหมอนั้นตลกชะมัด ดูสิโกรธจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ฮะฮะฮะ
"คุณคังอิน ทำไมอย่างงี้กับฉันไม่ได้นะค่า!"เสียงหญิงสาวในรถโอดครวญ
ซองมินมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ
...สวยขนาดนี้แท้ๆทำไมหมอนั้นทิ้งง่ายๆแบบนี้
แล้วนี้มันอะไรกัน!
ฉันก็ต้องถูกทิ้งแบบนี้งั้นหรอ ความคิดไม่ทันจบ....ร่างหนาก็ดันซองมินเข้าไปในรถ
"นาย! ฉันไม่ไปกับนายหรอก! ปล่อยฉันเดี้ยวนี้...อุบ!" ร่างอวบต้องตกใจ ก็ชายร่างสูงก้มเอาปากมาปิดปากเขา....หญิงสาวในรถทำหน้าไม่พอใจ
...คังอินละจากปากอีกฝ่าย ยิ้มกวนๆเป็นเครื่องหมายว่าชนะแล้ว
...ดูๆไปหมอนี่ก็น่ารักไม่เบา ผิวก็ขาว ขนาดตัวก็กำลังดี ไม่เสียดายเงินเลยจริงๆ
...คังอินปิดประตูรถแล้วเดินไปขึ้นรถอีกคันอย่างสบายใจ ทิ้งให้ร่างเล็กหัวขาวโพลน
----------------------------------------------------------------------------
ว่าแล้วเชียว! บริษัทเงินกู้ขนาดใหญ่ คิม คอมปานี ที่เราไม่ผ่านแม้แต่ฝ่ายสัมภาษณ์
ซองมินผู้มากประสบการ์หางานเพราะเขาอยู่คนเดียวหลังจากพ่อแม่ตายไปแล้วเมื่อครึ่งปีก่อน
เลิกคิดดีกว่า เลิกคิดดีกว่า คิดไปก็ไม่ได้อะไร
ลี ซองมินจนปัญญาหาทางแก้มือ เขาทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งและหลับไปอย่างช้าๆ
.
....
.......
............
.....................
..................................
............................................
"ลี ซองมิน เชิญค่ะ" เลขาสาวสวยเรียกหนุ่มหน้าหวานเข้าสัมภาษณ์งาน
...ในวันนี้เขามาสัมภาษณ์งานเป็นพนักงาน coffee shop รายใหญ่ที่เปิดสาขาใหม่
...เราต้องทำให้เต็มที่! ต้องหางานใหม่ก่อนถึงเดือนหน้าให้ได้! "ลี ซองมิน ไฟติ้ง!"
เวลาผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง แต่เหมือนกันเอาเวลาทั้งสัปดาห์มารวมกันซะอีก
"ยินดีด้วยนะครับ ผมรับคุณเข้าทำงาน"ผู้จัดการสาขาพูดแสดงความยินดี...ถ้าตั้งใจคนอย่างเราก็ทำได้
ซองมินยิ้มให้กับตัวเองและผู้จัดการสาขา
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูจากด้านนอก
"ขอโทษค่ะผู้จัดการ"เลขาสาวสวยเดินเข้ามาด้วยท่าทีประหม่า
"คนบริษัทของ คุณ คิม ยองอุนมาพบค่ะ" เลขาสาวพูดหน้าถอดสี
...หนุ่มน้อยหน้าหวานสงสัย...หมอนั้นจะมาทำไม?
...นี้มันวันซวยอะไรของฉัน ทั้งๆที่เพิ่งได้งานใหม่แท้ๆ
แต่ร่างใหญ่ก็เดินตรงมาพร้อมกับผู้ติดตาม2คน เขายืนกอดอกอย่างมั่นใจ
"ฉันไม่ว่างพอที่จะรอหรอกนะ คุณผู้จัดการ" เสียงใหญ่โพลงขึ้นที่หน้าประตู หน้าตาเขาดูไม่พอใจ
...ร่างหนาเหลือบมองไปทางซองมิน...นี้มันเจ้าเตี้ยเมื่อวาน!!!
...ทำให้ฉันจับผู้จัดการ(ลูกหนี้)ไม่ทันยังไม่พอ ยังเสียเวลานัดกับสาวๆอีก
...คังอินย้อนเหตุการ์เมื่อวาน
“เจ้า เตี้ย! หัดเดินดูทางซะบ้าง...คนกำลังรีบ!”
"นายทำงานที่นี้งั้นหรอเจ้าเตี้ย! รู้มั้ยว่าผู้จัดการสาขานี้มีปัญหากับฉันแค่ใหน?"คังอินหันไปถามร่างอวบที่ยืนนิ่ง
"...." ไม่มีเสียงตอบกลับมา
...หมอนี่ไม่รู้รึไงว่าฉันใหญ่แค่ใหน? ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งฉันสักคน!
...ร่างหนาเปลี่ยนเป้าหมาย เขามองไปหาผู้จัดการร้านเจ้าปัญหา
"คุณผู้จัดการ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะ หวังว่าคงไม่ต้องเล่นวิ่งไล่จับแบบเมื่อวาน~" ร่างสูงหันไปพูดกับผู้จัดการด้วยสีหน้าเหนื่อยอ่อน
ผู้จัดการคนนี้คือเจ้าของcoffee shop ที่กู้นอกระบบแล้วไม่มีเงินจ่ายคืน ตอนนี้ได้แต่ยืนหน้าซีด
"อะไรของนาย! หมายความว่าไงของนายกันแน่" เสียงหวานโพล่งขึ้นมา สีหน้าหงุดหงิด
...ความจริงก็หงุดหงิดตั้งแต่เห็นหน้าของคังอินแล้ว
"นายไม่รู้หรือแกล้งโง่กันแน่! บริษัทนี้ค้างหนี้อยู่สิบกว่าล้านวอน" คังอินพูด
"หรือนายจะช่วยจ่ายแทนดีไหมล่ะ?" ร่างสูงอมยิ้มนิดๆที่มุมปาก
...ไม่เคยมีใครกล้าหือกับฉันมาก่อนแต่ไอ้หน้าหวานนี้กลับกล้าตะคอก
...สงสัยต้องเอาคืนให้รู้ซะมั้งว่าใครเป็นใคร!
"คุณผู้จัดการนายต้องจ่ายหนี้วันนี้ไม่งั้นก็ต้อง........" ร่างสูงเว้นวรรคประโยคทำเอาคนฟังเสียวสันหลังวาบ
"ขายซะ!" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเล่นทีจริง.....ทุกคนในห้องต่างกังวลว่าจะต้องเสียร้านไป ผู้จัดการได้แต่ยืนหน้าก้มหน้า
"ผมยังไม่อยากเสียร้า..." ผู้จัดการร้านอ้อนวอนแต่ไม่ทันจบประโยคเจ้าของเสียงเดิมก็พูดขึ้นมา
"ฉันจะซื้อไอ้เด็กใหม่นี้....ด้วยราคา2เท่าของหนี้บริษัทนาย" ร่างสูงหันไปมองร่างเล็กด้วยสายตาชัยชนะ....ซองมินหน้าเหว่อ
"อะไรของนาย! เรื่องแบบนั้นมันทำได้ที่....ไหน"ซองมินจะท้วงแต่ติดกับประโยคที่ว่า
...ราคาหนี้2เท่าของบริษัท.....20ล้านวอน.....ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้คือเงียบ
...ผู้จัดการร้านแอบส่งยิ้มให้เลขาเป็นนัยๆ
"พรุ่งนี้ฉันจะพาตัวเจ้านี่ไป เรื่องเงินติดต่อกับผู้ติดตามของฉัน!" ร่างหนาพูดจบก็เดินหนีไปดื้อๆ
.
.
..
...
......
.............
.....................
...............................
........................................
"ฉันไม่เข้าใจหมอนั้นเลยจริงๆ" ซองมินบ่นอุบ
ฮยอกแจ เพื่อนสนิทอีกคนนึงของเขาได้ยิน
"หมอนั้นของนายคือใครหรอ...หรือไปแอบมีกิ้กไว้ที่ใหน!?" ฮยอกแจผู้ซึ่งปากปีจอ แซวไม่ได้ดูอารมณ์ซองมินเลย
ร่างอวบเลยหันมาค้อนอย่างจริงจัง ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทกันป่านนี้ฉันเอามันไปยัดหมกส้วมนานแล้ว!!
"พวกนายคุยอะไรกันหรอ เรื่องแฟนใช่มั้ย ของใครล่ะ ซองมินหรือฮยอก?" ทงเฮ เพื่อนสนิทของซองมิน เขามักใจดีและช่วยแก้ไขปัญหาแต่เวลานี้หมอนี่กลับดูน่าจับยัดส้วมลงพอๆกับฮยอกแจเลย
"อย่าพูดถึงหมอนั้นเลย.....คิดแล้วมันก็แค้น" เสียงหวานพูดอย่างไม่พอใจ
ก็แค่นึกหน้าแล้วฉันก็อยากจะตั้นหน้าหมอนั้นชะมัด ไม่ว่าจะเรื่องที่เดินชนแล้วไม่ขอโทษ เรื่องซื้อคนอื่นด้วยเงินเหมือนผักปลา แค่คิดก็หัวเีสียแล้ว!
ครืด!!~ ประตูห้องเรียนถูกเปิดออก ชายร่างสูง2คนในชุดสูทเดินเข้ามา
"คุณลี ซองมิน คุณคังอินให้มารับครับ" หนึ่งในชายชุดดำพูดขึ้นมา มีเสียงเอะอะจากด้านนอก รู้เลยว่าพวกนี้บุกเข้ามาแน่ๆ
...แล้วดูหน้าคุณครูสิ ยืนงงแข็งเป็นหิน แล้วเพื่อนๆในห้องอีก
...ยิ่งทงเฮกับฮยอกแล้วละก็ ถลึงตาอยู่ข้างๆฉันเนี้ย
อยากจะตบหน้าตัวเองให้ตื่นจากความจริงนี้จริงๆ!!
.
..
...
.....
.........
.............
.......................
....................................
......................................................
"ปล่อยให้ฉันรอตั้งนาน นายกล้ามากนะ" เมื่อซองมินเดินลงมา ก็ต้องเจอกับคนตัวใหญ่ ร่างสูง
'คังอิน'
เขาอยากจะต่อยหน้าหมอนี่ให้รู้แล้วรู้รอด
"ฉันไม่เข้าใจนายเลย? นายทำแบบนี้เพื่ออะไร?" เสียงหวานถามด้วยสีหน้าจริงจัง เขาอยากได้วันปรกติของเขาคืนมา
"นายคือของเล่นใหม่ของฉัน! รีบๆขึ้นรถซะ!" คังอินตอบเหมือนเรื่องปรกติแต่ดุดัน
ร่างอวบได้กลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงเตะจมูก
"ฉันลืมไป! คนขับรถพาผู้หญิงคนนี้ไปส่งด้วยนะ ฉันหมดธุระกับเธอแล้ว" ร่างสูงหันไปสั่งคนขับรถ
...คังอินชำเหลืองสายตาไปดูท่าทีของซองมิน
...หน้าหมอนั้นตลกชะมัด ดูสิโกรธจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ฮะฮะฮะ
"คุณคังอิน ทำไมอย่างงี้กับฉันไม่ได้นะค่า!"เสียงหญิงสาวในรถโอดครวญ
ซองมินมองเธอด้วยสายตาแปลกใจ
...สวยขนาดนี้แท้ๆทำไมหมอนั้นทิ้งง่ายๆแบบนี้
แล้วนี้มันอะไรกัน!
ฉันก็ต้องถูกทิ้งแบบนี้งั้นหรอ ความคิดไม่ทันจบ....ร่างหนาก็ดันซองมินเข้าไปในรถ
"นาย! ฉันไม่ไปกับนายหรอก! ปล่อยฉันเดี้ยวนี้...อุบ!" ร่างอวบต้องตกใจ ก็ชายร่างสูงก้มเอาปากมาปิดปากเขา....หญิงสาวในรถทำหน้าไม่พอใจ
...คังอินละจากปากอีกฝ่าย ยิ้มกวนๆเป็นเครื่องหมายว่าชนะแล้ว
...ดูๆไปหมอนี่ก็น่ารักไม่เบา ผิวก็ขาว ขนาดตัวก็กำลังดี ไม่เสียดายเงินเลยจริงๆ
...คังอินปิดประตูรถแล้วเดินไปขึ้นรถอีกคันอย่างสบายใจ ทิ้งให้ร่างเล็กหัวขาวโพลน
----------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น