ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : [SF]:::ICE CREAM::: (KangMin)
อารมณ์เสียนักก็กินไอครีมสิ!
------------------------------------------------------------------------
ในขณะที่ฝนด้านนอกหอยังคงตกไม่ขาดสาย มันไม่ได้มีเสียงน่าฟังเปาะแปะเหมือนทุกครั้ง แต่กลับเป็นฝนเม็ดใหญ่กระทบกระจก นานๆทีก็มีฟ้าฝ่าให้คนตัวเล็กนั้งสะดุ้ง บนคอนโดสูงและฝนที่กระหน่ำไม่ขาดสาย ห้องสี่เหลี่ยมก็ไม่ต่างจากกรงขังดีๆนี่เอง แต่คนตัวเล็กกลับนั้งกินไอศครีมอ่านนิตยสาร เปิดเพลงฟังอย่างสบายใจ
"พี่คังอินถ่ายแบบลงเล่มนี้ด้วยงั้นหรอ!?" เสียงหวานกระซิบกับตัวเอง ไม่คิดว่านิตยสารทำครัวจะลงรูปหนุ่มร่างหนา เขาเหมาะกับพวกนิตยสารรถยนต์แบบนั้นมากกว่า
"พี่ถ่ายแบบลงเล่มนี้ไม่ได้งั้นหรอ..ซองมิน" เสียงทุ้มแทรกขึ้นมา คังอินเดินออกมาจากห้อง ตาคู่สวยมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ
"พี่อยู่บ้านหรอ ไม่ได้ออกไปทำรายการกับคนอื่น..." ซองมินถามหน้าเหว่อเพราะเจ้าตัวแกล้งไม่สบายนอนซม ไข้ขึ้น เพื่อจะได้นั้งกินไอศครีมรสโปรดบนโซฟาสีขาวอย่างสบายอารมณ์ ตารางงานของเขาบางทีก็แน่นมากไป
"พี่ตื่นสายน่ะแต่ว่า...ในมือนาย!!?" มือหนาชี้ไปที่ถ้วยไอศครีมในมือของอีกฝ่ายด้วยสีหน้าแปลกใจ
"รสสตรอเบอร์รี่ใช่มั้ย" คังอินถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว รสโปรดของเขาที่อุตส่าเก็บไว้ในตู้เย็นตอนนี้รุ่นน้องที่น่ารักกำลังกินมันไปเกือบจะครึ่งนึงแล้ว
ซองมินย้อนนึกกลับไป เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่าหวานเย็นในมือเขาเป็นของพี่คังอิน ยังไงรสสตรอเบอรรี่ก็เป็นรสโปรดของเขาเหมือนกัน
"ใช่ ผมจะช่วยพี่ลดความอ้วน" ซองมินหันไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตาอออดอ้อน นานๆทีเขาถึงจะงัดไม้นี้มาใช้กับพี่คังอิน เพราะว่ามันมักจะไม่ค่อยจะได้ผล....
"ไม่ต้องมาอ้อนเลย~ นายน่าจะรู้ว่าพี่ไม่ใจอ่อนกับลูกไม้นี้" คังอินเดินไปนั้งข้างๆซองมินก่อนจะดึงผ้าห่มมากองในรอบๆตัว ทำเหมือนกับหมีทำรังยังไงยังหงั่น
"ผมจะแบ่งพี่คำนึงถ้าพี่ไปหยิบช้อนมาเอง" ซองมินพูดขณะก้มอ่านนิยสารอย่างสบายใจ
"ไอศครีมของพี่ ช้อนที่ใช้ตักก็ของพี่ นายจะสบายไปหน่อยมั้ง!!!" คังอินพูดถากถาง มือนึงคว้าไปที่ข้อมืออีกฝ่าย ร่างอวบและร่างอ้วนกำลังแย่งช้อนในมือกันอย่างชุลมุน
มือหนาพยายมเข้าไปจักจี้ที่เอวให้อีกฝ่ายปล่อย แต่ซองมินก็กลั้นไว้ก่อนจะงับที่มือของคังอิน ถ้าไอศครีมในมือละลายแล้วคงไม่แปลกที่จะหกเลอะเทอะ แต่โชคยังดีที่มันยังแข็งอยู่และดูเหมือนฝ่ายที่แข็งแรงกว่าจะชนะ
"ถ้าพี่กินมันเข้าไปพี่ต้องน้ำหนักเพิ่มแน่ๆ" ซองมินพูดขณะเดินไปหยิบนิยสารทำครัวที่กระเด็นไปมุมห้อง แต่มันทำให้คังอินที่กำลังตักไอศครีมเข้าปากชะงักทันที
"นายก็เหมือนกัน อวบระยะสุดท้ายแล้วไม่ใช่หรอ!" คังอินก็ไม่น้อยหน้าโต้กลับไปอย่างสมน้ำสมเนื้อ
"อ่า่า่่าาาา ไม่จริงซะหน่อย ผมยังน่ารักอยู่เลย" ซองมินจิ้มแก้มตัวเองทำท่าน่ารัก คังอินมองแบบขำๆเหมือนทุกที ก็ซองมินพอจะแพ้ทีไรบอกว่าตัวเองน่ารักลูกเดียวเลย
"ครับๆ ฟักทองหวานของเราน่ารักที่สุดในซูเปอร์จูเนียอยู่แล้ว" คังอินพูดไปก็กินไป แกล้งทำเป็นลืมคำเตือนที่อีกฝ่ายทิ้งไว้
"ใช่มั้ยล่ะ...พี่อย่ามาเนียนสิครับ ถ้าจะกินก็แบ่งกันบ้าง" ซองมินวางนิตยสารทำครัวไว้บนโต๊ะก่อนจะทิ้งน้ำหนักลงไปข้างๆคังอิน ตาโตสีดำจ้องไปที่ไอศครีมที่คังอินตักเข้าปากตัวเอง
"นายอย่ามองพี่แบบนั้นสิ พี่กินไม่สะดวกนะ" คังอินเหลือบไปดูอีกฝ่ายที่กำลังจ้องเขม็งมา...ซองมิน นายจะน่ารักเกินไปแล้วนะ
ในบางครั้งก็ต้องยอมรับว่าซองมินน่ารักกว่าผู้หญิงหลายๆคน คังอินก็รู้ถึงจุดนั้นเช่นกัน...นายมองพี่แบบนี้มันน่าอายจริงๆ ทำท่าแบบนี้ถ้าเป็นผู้หญิงเสร็จพี่ไปนานแล้วนะ...
"หลับตาก่อน เดี่ยวป้อนให้...แต่แค่คำเดียวนะ" คังอินเสนอความคิด อีกฝ่ายทำตามอย่างว่าง่าย
มือหนาตักไอศครีมเข้าปากตัวเองขณะที่อีกฝ่ายหลับตาอ้าปากรออยู่ ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะประกบกัน คังอินปล่อยให้ของเหลวเย็นๆผ่านเข้าไปในปากของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ
'เป็นการป้อนทางปาก'
ลิ้นหนาของอีกฝ่ายดันไอศครีมเย็นๆเข้าไปในปากอีกฝ่าย ก่อนที่ปากเล็กจะกลืนมันลงไปและแลกจูบรสหวานกันอย่างดูดดื่ม เขาไม่สนแล้วว่าอีกฝ่ายจะยอมหรือไม่ แต่ก็ตัดสินในถอนปากออกจากริมฝีปากนุ่มของอีกฝ่าย
"อ่า...พี่ไม่ได้ตั้งใจ" คังอินเกาท้ายทอยแก้เขิน หลังจากการจบที่เหนือความคาดหมาย
"พี่น่าจะถามนายก่อน แต่ว่าพอเห็นนายแล้ว มันอดไม่ได้..." คังอินยังคงหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง
"เออ....นายไม่โกรธใ่ช่มั้ย" คังอินมองหน้าซองมินตรงๆ เพราะซองมินนั้งเงียบไม่ทักท้วงอะไรเลย แต่ก็ต้องตกใจเพราะซองมินหน้าแดง ไม่รู้ว่าโมโหหรืออับอายกันแน่
เปรี้ยง!!!!! ฟ้าร้องดังลั่น ร่างบางกระตุกก่อนจะกอดคนใกล้ตัวอย่างแรง
มือหนาลูบหัวอีกฝ่ายของเอ็นดู ซองมินกลัวเสียงฟ้าร้องไม่ว่าเมื่อไหร่ก็มักจะกระโดดเข้าหาคนใกล้ตัวทันที บางครั้งเขาก็โดนแบบนี้จนชินแล้ว
"ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีอะไรแล้ว" คังอินปลอบอีกฝ่าย แม้ว่าจะยังกลัวว่าซองมินอาจจะลุกขึ้นมาชกหน้าเขาหรืออะไรแบบนั้น
"พี่ตัวหอมจัง..." ซองมินสูดกลิ่นที่อกแกร่งของอีกฝ่ายมือยังคงเกาะที่บ่ากว้างแน่น ถึงความกลัวจะหายไปแล้วแต่ก็ไม่อยากผละออกจากร่างกายอีกฝ่ายได้
"อะไรกัน! หายแล้วก็ลุกสิ มานอนกอดคนอื่นแบบนี้ได้ไง!" คังอินพยายามผลักอีกฝ่ายออก แต่มือเล็กกับยึดที่ตัวเขาแน่น
"อะไรกัน...ผมยังอยากกินไอศครีมอยู่เลย" ซองมินช้อนตาขึ้นไปมองอีกฝ่ายอย่างจงใจ
"อ่า....เออ...ยังเหลืออีกตั้งเยอะ หลับตาก่อนสิ" คังอินบอกซองมิน ซองมินก็ทำตามอย่างว่าง่าย อย่างน้อยก็ครั้งนี้แหละที่ลูกอ้อนของซองมินใช้กับคังอินสำเร็จ
------------------------------------------------------------------------------
เรื่องนี้ดัดแปลงมาจากฟิค คังมินที่เป็นภาษาอังกฤษ เพราะชอบบรรยากาศมากๆ
ถ้าได้อยู่สองต่อสองกับคนที่ชอบทั้งๆที่ฝนตกก็ดีเนอะ ไปไหนก็ไมไ่ด้ ใครมาก็ไม่ได้ ~
เรื่องหลักกำลังจะลงแต่ว่าลืมสมุดฟิคไว้ที่โรงเรียนอะ !
คอมเม้นด้วยนะจ้ะ ~ ♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น