ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ::ISOLATE TOGETHER::: special # 1
ความจริงใจไร้เหตุผล
มันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบที่ผ่านไป
-----------------------------------------------------------
บนโต๊ะไม้สีอ่อนที่ถูกปูด้วยผ้าสีขาวตัดกับผ้าสีเลือดหมู อาหารหลากหลายชนิดวางเรียงรายบนโต๊ะ ภายในร้านอาหารสุดหรูมีเสียงดนตรีเบาๆ เรียกบรรยากาศชวนฝัน
ชายร่างหนาตักกุ้งตัวโตให้อีกฝ่ายที่นั้งอยู่ฝั่งตรงข้าม
"ซองมิน กินเข้าไปเยอะๆ" เสียงทุ้มนุ่มกล่าวก่อนจะจัดการกับอาหารในจานตัวเองต่อ การพามาดิน
เนอร์ครั้งนี้จะเรียกว่าเป็นการ "ไถ่โทษ" ก็ได้
"นายทำเพราะอยากขอโทษฉันงั้นหรอ?" เสียงหวานถามอย่างตรงประเด็น
...คังอิน มันดูดีนะถ้าหากฉันรู้จักนายแต่ด้านนี้ ด้านที่เต็มไปด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ
...คงเป็นเรื่องยากที่ฉันจะให้อภัยกับสิ่งที่นายทำลงไป.....
...แต่ฉันไม่ได้รังเกียจนายหรอกนะ...
"อืมม ถ้านายยอมยกโทษให้ฉัน..." คังอินตอบเสียงแผ่ว มันเป็นเรื่องยากที่จะขอให้อภัยต่อสิ่งที่เขา
ได้ทำลงไป แต่เขาก็ไม่เคยขอโทษใครมาก่อน...นายเป็นคนแรก ลีซองมิน
"...ให้เวลาฉันหน่อยนะ...หมีอ้วน!" ซองมินทำเสียงล้อเล่นในตอนหลัง พร้อมกับกับทำหน้าทะเล้น
เขาไม่ใช่คนใจไม้ใส่ระกำถึงขนาดไม่ให้โอกาสคนที่ทำผิดหรอก ที่สำคัญเขาเกลียดบรรกาศแบบนี้
คังอินมองใบหน้าทะเล้นของอีกฝ่ายก็เผลอหัวเราะออกมาแล้วก็กลับมาเก๊กขรึม
"ฉันชื่อ "คังอิน" ไม่ใช่ "หมีอ้วน" ดูปากฉัน คัง-อิน" มือหนาชี้ไปที่ปากตัวเองให้อีกฝ่ายดู
"รู้แล้วน่า" ซองมินตอบส่งๆ ก่อนจะกินกุ้งที่คังอินตักมาให้อย่างเอร็ดอร่อย
"รู้แล้วก็เรียกซิ!" คังอินพูดเสียงแข็ง สายตาคู่โตมองมาอย่างไม่พอใจ เขาเลยรีบตักอาหารเพิ่มให้
เป็นการไถ่โทษ...ทำไมฉันถึงชอบใช้กำลังอยู่เรื่อยเลยนะ~
"คัง...อิน" แผ่วบนเหมือนขนนก...ซองมินทำเป็นกินอาหารบนโต๊ะแก้เขิน
...ก็แค่ชื่อ
...อ่า หน้าแดงรึเล่าเนี้ย!?
"ดีมาก" คังอินยิมตาหยีให้อีกฝ่าย เขากินข้าวไปก็ยิ้มไปโดยละสายตาจากอีกฝ่ายที่ก้มหน้าก้มตากินไม่ยอมมองเขากลับ
แต่ ร่างหนาก็ต้องแปลกใจเมื่อมือบางตักกุ้งมาไว้ในจานเขา
"กินไปเถอะน่า" เสียงหวานเอ๋ยขึ้นอย่างอายๆ
..
คังอินมองอีกฝ่ายอย่างแปลกใจ ก่อนจะสำรวจกุ้งที่เพิ่งได้มา
ของขวัญชิ้นแรก...
"จะมองอะไรนักหนาเล่า!" เสียงหวานได้แต่พูดกลบเกลื่อนความเขินอาย
"แล้วอายอะไรล่ะครับ" คังอินย้อนกลับไป ทำเอาอีกฝ่ายทำตัวไม่ถูก
อาหารมื้อนี้คังอินเหมือนจะอิ่มอย่างอื่นมากกว่า สายตาคมเข้มยังคงจ้องซองมินไว้วางตา เรียกได้ว่ากินแทนข้าวเลยก็ได้ แต่ซองมินน่ะสิ กินเอาๆ ไม่ใช่เพราะหิวหรืออะไรหรอกนะแต่ก็แค่กินแก้เขินไปเท่าั้นั้นแหละ
...บางที
...หมอนี่อาจจะไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด...
---------------------------------------------------------------------------
เนื้อเรื่องช่วงนี้ตัดมาจากตอนที่ 4 ตอนกลางๆเรื่อง
เพราะอยากให้มีเหตุผลมารองรับนิดหน่อย เพราะมินถูกปล้ำแท้ๆ
กลับชอบซะนี่ = =
ไว้ตอนหลักของเรื่องจะตามมานะ ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น