All Yaoi Fictions

ลำดับตอนที่ #1 : S Fic : Baka to test : KuboXAkihisa

Yaoi Warning

pairing : Toshimitsu Kubo X Yoshii Akihisa

rate     : PG?

โรงเรียนฟูมิซากิ  โรงเรียนชั้นแนวหน้าที่มีการใช้ระบบพิเศษ แห่งแรกของโลก

อย่างแรกนั้นคือ ระบบทดสอบสัตว์อันเชิญของตัวเอง โดยการจัดการสู้กันของแต่ละห้อง เพื่อก้าวขึ้นสู่จุดที่สูงขึ้น

นับว่าเป็นเทคโนโลยีล้ำสมัยมากที่สุด   ระดับของห้องจะแบ่งเป็น คลาส A-F ใช้เกณท์แบ่งระดับรักเรียนจากคะแนนที่ทำได้

สภาพห้องโดยรอบก็จะต่างกันไปแต่ละระดับ ซึ่งคลาสที่(ดูเหมือนจะถูกมองว่า)แย่ที่สุด นั่นคือห้องF........

หลังจากที่โรงเรียนนั้นเริ่มสงบลงหลังจากงานวัฒนธรรม ประจำปี แต่สิ่งที่ไม่สงบ เห็นว่าจะมีแค่ คลาส Fเท่านั้นแหละ!

ยังไม่เริ่มอ่านหนังสือเพื่อเตรียมรับการสอบปลายภาคที่กำลังใกล้เข้ามาอีก เฮ้อ~......

"ขอบคุณมากนะค่ะ คิโนชิตะซัง"

ฮิเมจิ เด็กสาว น่ารัก เรือนผมสีชมพูหวาน  ผู้ที่ทำคะแนนได้อยู่ในอันดับท็อปของชั้นก็ว่าได้ แต่เกิดเรื่องขณะการสอบวัดระดับ เลยตกมากอยู่ห้องF

แต่เธอกลับรักห้องนี้มาก และดูเหมือนเธอจะแอบชอบเพื่อนหนุ่ม โยชิอิ อากิฮิสะอยู่ด้วย

ใบหน้าอิ่มเอิบของฮิเมจิ แสดงความรู้สึกดีใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อกอดของในซองตรงหน้า

"อื้ม งั้นฉันไปก่อนนะ... ไปกันเถอะ โชโกะ"

เด็กสาว ผู้เป็นพี่สาวฝาแฝดของเด็กหนุ่มหน้าหวานฮิเดโยชิ ตอบรับพลางหน้าแดง เมื่อมองเห็นซองตรงหน้า

พลางดึงมือเพื่อนสาว ที่กำลังหวานแหววกับแฟนหนุ่ม ร่างสูง ใบหน้าหล่อเหลา สมชาย ซึ่งเป็นเสมือนผู้นำของคลาสนี้

"ยูจิ"ที่ยืนตัวแข็งอยู่ ใบหน้าซืดเผือด แต่ใบหน้านั้นก็เริ่มมีเลือดฝาดหลังจาก เด็กสาว คลายมืออกจากเเขนตน

"อื้ม ไปก่อนนะ ยูจิ"

เด็กสาว ผู้นำคลาส เอ กล่าวลาเเฟนหนุ่ม และจากไป

"คิโนชิตะซังมาทำอะไรเหรอ ฮิเมจิ"

เด็กสาว น่ารัก สดใสร่าเริง (เจิงโหด) นามว่า ชิมาดะ มินามิ

เธอยิ้ม แล้วก็ยื่นซองให้เพื่อนสาว........

"อ๊ะ นี่มัน!!~"

นัยย์ตาใสเบิกกว้าง เมื่อเห็นของที่อยู่ภายในซอง พร้อมกับหน้าแดงนิดๆ
.............

อีกมุมหนึ่ง ของห้องF

"ฮิเดะโยชิ ชุดนั่นมันอะไรกันน่ะ"

อีกด้านหนึ่งของห้อง Fเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล ใบหน้าหวานน่ารัก ตะโกนโหวกเหวก กับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า อย่างไม่พอใจ

"อ๋อ นี่น่ะเหรอ ของชมรมน่ะ ทำไมเหรอ??อากิฮิสะ"

ทำไมวันนี้ถึงเป็นชุดต้นไม้เล่า ทำไม ชมรมนั่นถึงไม่ให้ฮิเดะโยชิใส่ชุดบันนี่เกิล หรืออะไรอย่างอื่นนะ โธ่~~

"เหรอ .." เด็กหนุ่มลากเสียงยาว ต่างจากกเสียงภายในใจลิบลับ แต่สายตาเจ้าปัญหาก็สอดส่ายไปมองเห็น

 เพื่อนสาวสองคนตรงมุมห้องที่กำลังยืนยิ้มเกริ่มกับของในซองตรงหน้า

                                  #Aki talks#
เอ๋ นั่นฮิเมจิซังกับ ยัยเมงุมิทำอะไรอยู่น่ะ   อ๊ะ หรือว่า นั่นมันคือ..........

จดหมายรักงั้นเหรอ??-_-'' ไม่จริงน่า ต้องเป็นนิตยสารการ์ตูนรายเดือนแน่ๆ

ไปถามดีกว่า เซ็งๆที่ฮิเดโยชิ ใส่ชุดต้นไม้

"ฮิเมจิซัง นั่นอะไรเหรอ?"

ว่าแล้วผมก็เลยดึงซองในมือของฮิเมจิซังมาดู อะไรน่ะ การ์ตูนจริงๆด้วยสินะ

เอ๋ แต่ว่า มัน..!!!

"ทำอะไรน่ะ อากิฮิสะคุง อย่าเปิดดูนะ"

ฮิเมจิซัง อยู่ๆก็ดึงซองกลับไป ทั้งๆที่ยังไม่ทันเปิดดูด้านในเลยอ่ะ

"ใช่แล้ว อากิ นายนี่น๊า ย้ากกกก"

อ๊ากกกก  เจ็บๆๆๆๆ ยัยมินามิ เเรงเยอะเป็นบ้าเลย โอ๊ย เจ็บๆ

"ใช่ๆ อากิฮิสะคุงยังไม่ถึงวัยที่จะอ่านนะ"

ฮิเมจิซังโวยวาย  ใหญ่เลย

"เอ๋ ฉันอายุ14แล้วนะ"

ผมน่ะ อายุ14แล้วจริงๆนะ...

"โกหก!!!!!!"

อยู่ดีๆ ทุกคนก็พร้อมใจกัน ตะโกนใส่ร่างตรงหน้า

เอ๋ ทำไมต้องมองผมด้วยสายตาแบบนั้นด้วย 13 ก็  13 เชอะ

"อากิฮิสะ    วันนี้นายเอาเอกสารนี่ไปยื่นให้ห้องAหน่อยสิ ไม่ต้องห่วงหรอก ทุกคนเค้าชอบเด็กผู้ชายน่ารักนายไม่ต้องห่วงหรอก"

อยู่ๆ เจ้ายูจิก็โผล่มาแล้วก็ใช้กันเลยนะ แล้ว

"เอ๋ ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ให้คนอื่นไปก็ได้นี่"

ผมพูด แบบอ๋อย พลางทำสายตาอ้อนๆ แบบขอร้อง วิงวอนมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
......................

Yuuji talk

หึ อากิฮิสะ ขืนนายทำหน้าตาน่ารักแบบนั้น ก่อนจะถึงห้อง A นายมีหวังโดนฉุกไปก่อนแหงๆ

"อากิฮิสะ เพราะฉันเชื่อใจแกยังไงล่ะ ฉันถึงเลือกนายให้ไปส่งของสำคัญยังไงล่ะ"

ผมก็พูดด้วยใบหน้าจริงจัง แต่เจ้าตัวดีเนี่ยสิ พอมีคนชมหน่อยตาเป็นประกายเชียว ........ติดกับ.......-_-*

แค่นี้เราก็ไม่ต้องไปเจอโชโกะแล้ว หึหึหึ......

"อื้ม คงจะเป็นอย่างนั้นล่ะนะ ช่วยไม่ได้ ฉันคงต้องออกโรงเองแล้วล่ะนะ"

เจ้าอากิฮิสะ ยังไม่ทันจะรั้งตัวไว้ ดันวิ่งออกไปนอกห้อง จะไม่ว่าอะไรเลย ถ้ามันดัน ไม่ลืมเอกสารสำคัญที่ต้องเอาไปส่งซะด้วยน่ะสิ

....งี่เง่าจริงๆ.....

แครก~

เสียงเปิดประตูเก่าๆดังขึ้นพร้อมกับร่างเล็กอันคุ้นตา ที่เพิ่งวิ่งไปเมื่อไม่กี่นาทีนี้

"แฮ่กๆ~ ยูจิ ฉันลืมของ"

อากิฮิสะพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพล่า ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย พร้อมหอบ เป็นจังหวะถี่ๆ แสดงให้เห็นว่า

ไอ้เจ้าบ้านี่มันวิ่งไปไกลแล้วเพิ่งจะนึกออกว่าลืมของและก็วิ่งกลับมาแบบไม่คิดชีวิต..บ้าจริงๆ.. 

"แกนี่มัน...จริงๆเล๊ย เอ้า นี่ ส่งแล้ว รีบกลับมาด้วยล่ะ "

ผมว่าเสร็จก็ส่ง ซองสีน้ำตาลอ่อนให้ ร่างเล็กตรงหน้า ทั้งๆที่ตาจังคงจับจ้อง ที่ร่างตรงหน้าราวกับโดนมนสะกด

"อื้ม ส่งให้โชโกะซัง สินะ ฉันไปก่อนนะ"

เจ้านั่นวิ่งไปแล้ว พอพูดถึงโชโกะ บรึ๋ย~~ โชคดีจริงๆที่ให้เจ้าอากิฮิสะไปส่งแทน

สภาพนั้น เจ้าบ้านั่นจะรอดมั้ยเนี่ย? ผ่านไม่รู้กี่ห้อง  เอาเถอะ วันนี้คงต้องบอกว่า เจ้านั่น ขอหยุดเรียนคาบบ่ายแล้วมั้ง

กว่าจะได้เจอคงพรุ่งนี้เช้า
.....................................

................................

ระหว่างทางที่โยชิอิ อากิฮิสะ เดินไปห้องA

"ทำไมต้องมองกันอย่างนั้นด้วยเล่า ฉันว่าฉันแต่งตัวเรียบร้อยแล้วนะ ถึงจะไม่ได้เอาเสื้อนอกมาด้วยก็เหอะ ก็มันร้อนนี่นา~ "

อากิฮิสะ เดินไปตามทางเดินของระเบียงชั้น ผ่านห้องแล้วห้องเล่า แต่ทุกคนไม่ว่าจะเป็นทั้งชายและหญิง กลับมองเด็กหนุ่ม ห้องF จนเจ้าตัวยังรู้สึกได้

เจ้าตัว ตอนนี้ ถึงการหายใจจะกลับมาเป็นปกติแล้ว แต่การถอดเสื้อนอกออกไปแล้ว แต่เหลือเพียงแค่เสื้อเชิร์ตตัวในเท่านั้น

เสื้อสีขาวบางที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ  ผ้าสีขาวบางแนบติดเนื้อ กับผิวกาย ของร่างเล็ก เรียกให้สายตาหลายๆหันมามองได้ไม่ยากนัก

"น่ารักกกก" "โห เซ็กซี่อ่ะ" "ตัวเล็กจัง"

เสียงของเด็กหนุ่มสาวที่อยู่รอบๆ พึมพำ ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน

"อะไรกันเล่า ชั้นออกจะหล่อ เท่"

ร่างบาง บ่น ไปตลอดทางจนถึงห้อง A

......................

"ขออนุญาตครับ เอ่อ โชโกะซังอยู่รึเปล่า"

ร่างเล็กถาม เด็กที่นั่งอยู่ที่โซฟาตัวแรก ห้อง ที่บรรยากาศต่างจาก ห้อง f

ทั้งความหรูหรา ความสะอาด รวมถึงปัจจัยหลายๆอย่าง นับได้ว่าเป็นห้องชั้นเยี่ยม ที่ใครๆก็ใฝ่ฝันหากันทั้งนั้น

"อา อยู่ทางนั้นน่ะครับ เดี๋ยวผมนำทางให้ก็ได้ครับ"

เด็กผู้ชายท่าทางดูดี เสนอนำทางให้ มือใหญ่ ถือวิสาสะจับมือบางของร่างตรงหน้า  แต่ทว่า.!!!!!!

"กรุณาปล่อยด้วยครับ..."

เด็กหนุ่ม สวมแว่น ร่างสูง ใบหน้าหล่อคม ดูเป็นผู้ชาย หนังสือที่อยู่ในมือ นั้น แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเจ้าตัวนั้นกำลังอ่านอยู่

มือหนา คว้าข้อมือของร่างบางมา ใบหน้าที่ปกติๆจะดูดี และผ่อนคลาย(?)แต่วันนี้ใบหน้านั้นกลับแสดงถึงความตรึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด

"คุโบะคุง นายเครียดกับการสอบมากขนาดนั้นเลยเหรอ  เดี๋ยวชั้น ไปหาโชโกะซังเองก็ได้"

อากิฮิสะบอกพร้อมกับพยายามจะแกะมือหนาออกจากมือตน

"โยชิอิคุง ทำไม ถึงอยู่ในสภาพนั้นล่ะครับ?"

เด็กหนุ่มมองร่างตรงหน้า ขณะที่ ใบหน้าคมผ่อนคลายลง ใบหน้าใสกลับถูก แต่งแต้มด้วยสีของมะเขือเทศสด

ใช่แล้ว คุโบะคุงก็คือ โทชิมิตสึ คุโบะ เด็กหนุ่ม ผู้มีคะแนนเป็นอันดับ2ของชั้น ใบหน้าคม บวกเข้ากับแว่น ทำให้มีเสน่ห์ที่น่าจับตามอง

ทั้งการเรียน ฐานะ ถือเป็นสิ่งที่น่าจับจ้อง ถึงจะเห็นอย่างนั้น แต่เด็กหนุ่มตรงหน้า กลับหลงใหลในตัวของ โยชิอิ อากิฮิสะ

แต่คนตรงหน้า หรือ อากิฮิสะนั้น ไม่เคยรับรู้ความรู้สึกนั้นเลย

"มีเรื่องนิดหน่อย มันร้อนน่ะ เลยถอดเสื้อนอกไว้ที่ห้อง"

อากิฮิสะ ว่า พร้อมกับทำท่าประกอบเล่าเหตุการณ์

"โยชิอิคุง เอานี่ไปสวมทับไว้ก่อนนะครับ ผมจะเอาเอกสารนี่ไปให้โชโกะซังเอง เพราะงั้น นั่งรอนี่นะครับ ห้ามไปไหนนะครับ"

ร่างสูงว่าเสร็จก็เดินจากไป พร้อมกับทิ้งรอยยิ้มไว้ให้ คนสำคัญของตนตรงหน้า..........

..........เป็นทั้งรอยยิ้มที่เศร้า และ เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข............

#งานวัฒนธรรม # ก่อนหน้านี้

"อ๊า อากิฮิสะคุงน่ารักกกก"

เสียงใสแจ้วของฮิเมจิ ดังขึ้น พร้อมกับพวกสาวๆที่ เป็นคนลงมือแต่งหน้า และใส่ชุดให้

"อืม อากิ ขนาดนั้นชั้นเป็นผู้หญิงชั้นยังอายเลยนะเนี่ย"

มินามิ พูดขึ้นพลางตบไปที่บ่าของ อากิฮิสะ เร็วเท่าความคิด ปากของเด็กหนุ่มเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมา

"มินามิน่ะ เป็นผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แอ๊ฟ~!@#$"

"หนอยแหนะ อากิ!@#W"

แรงเยอะเป็นบ้าเลย ยัยยนี่ อ๊าก เจ็บๆๆๆ

........................

.........................


"อะไรกัน ทำไมชั้นถึงไม่ได้แต่งเป็นบาเทนเดอร์เล่า ทำไมชั้นต้องแต่งชุดนี้ด้วย"

อากิฮิสะบ่น กระปอดประแปด ขณะเดินไปที่ห้องจัดงาน

"เอาน่า แกน่ะ เหมากับชุดนี้ดีแล้ว"

เสียงทุ้มของยูจิพูดขึ้นพร้อมกับลูบหัวร่างบาง

"ชั้นไปเข้าห้องน้ำนะ อากิฮิสะ ไปก่อนเลยก็ ได้ แย่ล่ะสิ"

เด็กหนุ่มร่างสูงขอปลีกตัวทันทีเมื่อ รู้สึกถึงรังสี ทะมึนด้านหลังตน....โชโกะ....

"อะไรของนายน่ะ ชั้นเป็นผู้ชายนะ แล้วอีกอย่าง ทำไมฮิเดะโยชิถึงไม่อยู่เล่า ทั้งๆที่ ชั้นอยากจะเห็น เค้าแต่งชุดเป็นเมดด้วยเเท้ๆ"

ร่างเล็กโหวกเหวกโวยวาย จนเป็นจุดสนใจของทั้งทางเดิน ก่อนที่ใบหน้าหวานจะเปลี่ยนเป็นสีชมระเรื่อ

ขาเรียวเริ่มก้าวเร็วขึ้น

พลัก!!!!!!!!

"โอ๊ย เจ็บๆ "

มือเรียว ลูบคลำใบหน้าของตน  พลางร้องคราง ด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด

"อ๊ะ ขอโทษครับ อ้าว โยชิอิคุง ทำไมถึงแต่งชุดนี้ล่ะครับ?"

เด็กหนุ่มสวมแว่นถามร่างตรงหน้า ขณะที่ ใบหน้ากำลังเปลี่ยนสีเป็นสีแดง ด้วยท่าทางอันเย้ายวนของคนตรงหน้า

"อ้อ งานน่ะ นายจะไปคาเฟ่ของห้องชั้นก็ได้นะ"

อากิฮิสะพูดเชิญชวน

"อ่า ครับบบบ"

คุโบะตอบ ด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความสุข

...........................

.......................

..................

kubo talk

โยชิอิคุง น่ารักกกกกก ใส่ชุดที่เย้ายวนแบบนี้ เดี๋ยวก็โดน จ้องเอาหรอก

ผมหวงนะเนี่ย แต่ว่าก็ว่าเถอะ โยชิอิคุง ยังไม่รู้ความรู้สึกของผมเลย ทั้งๆที่สดงออกมากมายขนาดนี้

"โยชิอิคุง ผมขอน้ำส้มละกันนะครับ"

ผมว่าพลางสั่งเครื่องดื่มที่ต้องการ

ห้องนี้ทำเมดคาเฟ่งั้นเหรอ ทั้งๆที่ห้องไม่เอื้ออำนวย แต่ก็ยังทำออกมาดีนี่นา ที่สำคัญ ....ก็มีโยชิอิคุงอยู่ด้วย ยิ่งน่าดีใจเข้าไปใหญ่......

อะไรเนี่ย หน้าผมแดงอยู่งั้นเหรอ เฮื่อ~ โยชิอิคุง ทุไมคุณต้องทำให้ผมปวดใจอยู่เรื่อยเลย

ภาพที่ผมเห็นตอนนี้ ฮิเมจิซัง ที่ผมเคยพ่ายแพ้ให้กับศึกอันเชิญ กำลังคุยกับโยชิอิคุงของผมด้วยใบหน้าสนิทสนม

อ๊ะ ฮิเมจิซังมองมาทางน้ด้วย อะไรน่ะ กระซิบอะไรกับโยชิอิคุงกัน

อ๊ะ โยชิอิคุง จะเดินไปไหนน่ะ แล้วน้ำส้มผมล่ะ(?)

.........................

"เอ่อ ขอโทษนะคะ น้ำส้มที่สั่งไว้ได้แล้วค่ะ"

เด็กสาวฮิเมจิพูด พร้อมกับเสิร์ฟน้ำให้คนตรงหน้า

"อ่า ขอบคุณครับ"

เด็กหนุ่มสวมแว่น พูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือ แล้วยิ้มบางๆให้กับเด็กสาวตรงหน้า

"คุโบะคุง เดี๋ยว เสร็จงานแล้วขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ยจ๊ะ?"

เด็กสาวเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม

"อ่า ครับ"

เด็กหนุ่มตอบด้วยใบหน้าที่แฝงไปด้วยความรู้สึกมากมาย

..........เลิกงาน............

"มีอะไรจะพูดเหรอครับ? ฮิเมจิซัง"

ร่างสูงกล่าวเปิดการสนทนา ตอนนี้ทั้งสองอยู่ที่หลังอาคารเรียนซึ่งทุกๆคนตอนนี้ ไปมุงกันที่กองไฟกันเกือบหมดแล้ว

"คือ....ชั้นอยากจะบอกคุโบะคุง เรื่องอากิฮิสะคุงน่ะ"

เสียงใสๆของเด็กสาวตรงหน้า เจื้อยเเจ้ว ขึ้น ทำเอาเด็กหนุ่มใจหาย

"โยชิอิคุง ทำไมเหรอครับ?"

เสียงของคนตรงหน้าแฝงไปด้วยความเป็นห่วง

"คุโบะคุงน่ะ ชอบอากิฮิสะคุงจริงๆรึเปล่า?"

เด็กสาว ตรงหน้ากล่าวขึ้น

"อ๊ะ เอ่อ คือว่า ....อ๊ะ อื้ม"

เด็กหนุ่มอึกอักเล็กน้อย ก่อนที่จะสบตาเข้ากับ สายตาอันแน่วแน่ของเด็กสาว

"แต่ผม รับเค้ามากนะครับ จะไม่มีวันทำให้เค้าเสียใจเด็ดขาด"

เด็กหนุ่มพูดต่อไป

"พอแล้วล่ะ คุโบะคุง ชั้นเข้าใจแล้วล่ะ"

เด็กสาวพูดพร้อมยิ้ม

"บอกเค้าไปเถอะนะ ว่ารู้สึกยังไง อากิฮิสะคุงน่ะ ความรู้สึกช้าจะตายไป ถ้าไม่บอกก็ไม่มีทางรู้หรอก"

แน่อยู่แล้วเพราะโญชิอิคุงน่ะ ไร้เดียวสาจะตายไป

"ห้ามทำให้เค้าต้องเสียใจ หรือ ร้องไห้ล่ะ เพราะชั้นเองก็ชอบเค้ามากเหมือนกัน "

คำพูดนั้น ทำเอาเด็กหนุ่มหมองไปทันที แต่ทว่า

"แต่ว่า!!!!! ชั้นจะยกให้คุณก็ได้ ดังนั้นช่วยทำให้อากิฮิสะคุงมีความสุขทีเถอะนะ อากิฮิสะคุงน่ะ ยังเด็กอยู่เลย เพราะงั้นห้ามทำอะไรเกินเลยนะคะ"

ว่าเสร็จเด็กสาวก็วิ่งออกไปโดยไม่รอคำตอบใดๆจากร่างตรงหน้า

"อืม นั่นสินะ "

เด็กหนุ่มพึมกำกับตนเอง

..............................................

...........................................................

"โยชิอิคุง ขอเวลาหน่อยได้มั้ย?"

เด็กหนุ่ม ถาม พลางสวมแว่นที่นำมาเช็ดคืนสู่ใบหน้าคม

"ได้สิ คุโบะคุง มีอะไรเหรอ เอ่อ ฮิเมจิซัง เดี๋ยวผมมานะ"

ร่างบางหันไปกล่าวกับเพื่อนสาว ตรงหน้า ก่อนจะเดินปลีกตัวออกมา

โดยมีรอยยิ้ม ที่มุมปากของเด็กสาวอยู่ด้านหลัง

"มีอะไรเหรอ คุโบะคุง"

ร่างบางถามพลาง ใช้มือกอดตัวเองเบาๆ เสื้อผ้าบาง รวมทั้งยังเป็นกระโปรง ทำให้ร่างเล็กนั้นสั่นน้อยๆ

สภาพอากาศที่เริ่มเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วง อากาศเย็นเล็กน้อย ตามฤดูกาล อีกทั้งยังเนื่องจากเป็นตอนพลบค่ำ

เสื้อคลุมหน้า อยู่ๆก็ห่อหุ้มร่างเล็กที่สั่นนิดๆของอากิฮิสะ

"สวมไว้ดีกว่านะ โยชิอิคุง"

เด็กหนุ่มพูด พลางยิ้มให้ร่างเล้ก

"อ่า ขอบใจนะ คุโบะคุง คือว่า มีอะไรจะคุยเหรอ??"

"ผมมีเรื่องจะบอกคุณนะ โยชิอิคุง"

เด็กหนุ่มกล่าว พลางขยับแว่น เพื่อระบายความเขิน ใบหน้าคมเริ่มเปลี่ยนสีเป็นสีแดงระเรื่อ

"ผมชอบโยชิอิคุงนะ"

ความเงียบและความมืด เข้าครอบงำ ทั่วทั้งบริเวณนั้น

ความเงียบ และมืดมิด นั้นทำเอาร่างสูงตรงแอบก้มหน้านิดๆ เพื่อปกปิดน้ำตาที่อาจจะไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้

"ชั้น...........คุโบะคุง"

เฟี๊ยว ปิ้วๆ(แน่ใจนั้นคือเสียง)!!!

เสียงของดอกไม้ไฟของงานวัฒนธรรม ดังขึ้น แสงสว่างที่แต่งแต้มบนท้องฟ้ายามพลบค่ำ

 ไม่ได้หักลบความแดงฉานของใบหน้าหวานเลยแม้แต่น้อย..... คำพูดที่ขาดหายไป เพราะเสียงของดอกไม้ไฟ.....

แต่คิดหรือว่าร่างสูงตรงหน้าจะไม่ได้ยิน .........

ทั้งสองยืนด้วยกันอยู่นานมาก พลางมองออกไปที่ ผืนฟ้าอันกว้างใหญ่ ยามค่ำคืน ประดับประดาด้วยแสงสีมากมาย ที่กำลังจุดต่อเรื่อย

เสียงนักเรียน ร้องเฮกัน พลางเต้นกันเป็นคู่ตามฉบับ งานโรงเรียนรอบๆกองไฟ

มือของทั้งสอง ค่อยเลื่อนเข้าใกล้หากัน จนในที่สุด มือใหญ่ก็จับมือเล็กๆเอาไว้เเน่น

ใบหน้าคม ค่อยๆเลื่อนเข้าหาใบหน้าหวานช้า

ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองจะแนบสนิทเข้าด้วยกัน  เป็นแค่จูบที่แผ่วเบา และไม่เนิ่นนาน ไม่ลึกซึ้งมาย แต่กลับทำให้หัวใจของทั้งสองเต้นเเรง

ก่อนที่ร่างทั้งสองจะโผเข้าหากัน  กอดกันอย่างอ่อนโยน ขณะที่ดอกไม้ไฟล็อตที่สองกำลังจุด

แสงสี เสียง หรือสิ่งใดก็มิอาจจะมาพรากทั้งสองได้อีกแล้ว ทุกๆอย่างในค่ำคืนนั้นดำเนินไปเรื่อยๆ ราวกับว่าไม่มีวันจบสิ้น

แต่เวลาของทั้งสองนั้นกลับเหมือนหยุดนิ่งอยู่แค่ความอบอุ่นที่ได้รับอยู่ซึ่งกันและกัน

................................................................
"อืม อือ ~ ฝันนั่น เรื่องเมื่อตอนงานวัฒนธรรมนี่ "

อากิฮิสะคิดพลางหน้าแดง~ ขณะที่ร่างสูงกำลังเดินกลับมา

"อา ขอโทษที่ให้รอนะโยชิอิคุง พึ่งตื่นเหรอครับ?"

"ใกล้สอบแล้ววันนี้เราไปติวหนังสือกันนะครับ โยชิอิคุง"

ร่างสูง ที่เดินกลับมาหลังจากส่งของให้โชโกะรวมถึงจัดการงานของตนเสร็จ เดินกลับพลาง จับมือร่างเล็กที่เพิ่งตื่นตรงหน้าให้ตรงดิ่งกลับบ้าน

"ไปบ้านชั้นแล้วกันนะ"

อากิฮิสะชวน พลางดึงมือของร่างสูง ไปยังทางบ้านตน

"อ่า ครับ โยชิอิคุง แต่ผมเริ่มหิวแล้วล่ะ"

ท่าทีของเด็กหนุ่ม เปลี่ยนไปต่างจากตอนที่อยู่ที่โรงเรียนลิบลับ เมื่ออยู่ต่อหน้าคนรัก

"ครับๆ เดี๋ยวผมจะทำของโปรดผมให้ทานก็ได้ครับ"

ร่างบางถอนหายใจ  พร้อมกับแวะร้าน ร้านขายของ

"จะได้กิน อาหารฝีมือของโยชิอิคุงแล้ว"

...........................................

"กลับมาแล้วครับ"

ร่างบางพูดขึ้น ขณะกำลังเดินเข้าบ้าน

"อ่า กลับมาแล้วเหรอ อากิคุง"

เสียงใสๆของเด็กสาวดังขึ้น

"อ๊ะ แหมๆ เดี๋วนี้ อากิคุง พาผู้ชายเข้าบ้านแล้วเหรอ พี่สาวคนนี้เสียใจนะ แต่ก็ บวกคะแนนให้แล้วกันนะ"

"เดี๋ยวพี่สาวคนนี้มานะจ๊ะ ห้ามทำอะไรเกินเลยกว่าวัยล่ะ ไปล่ะนะ"

เสียงพี่สาวของอากิฮิสะดังขึ้นพร้อมกับจากไป

"พี่ล่ะก็......"

ร่างบางบ่น พลางเดินไปเข้าครัว

"โยชิอิคุง ผมเอาหนังสือวางไว้ตรงนี้นะ"

"นายน่ะนั่งรอไปเลย เดี๋ยวกินเสร็จค่อยติวก็ได้นี่"

ว่าไปร่างบางก็ทำอาหารเสร็จ

หลังจากที่อิ่มอร่อยกับมื้ออาหารแห่งความสุขไปแล้ว........

"โยชิอิคุง ข้อนี้ไม่ใช่นะครับ ตรงนี้ต้องเป็นอย่างนี้สิ อ๊ะ ตรงนั้นไม่ได้นะ ต้องอย่างนี้"

"อ๊ะ โยชิอิคุง ง่วงแล้วงั้นเหรอ  นอนหนุนตักผมก็ได้ครับ"

หลังจากที่ติวหนังสือ(ฟังจากเสียงแล้วไม่ค่อยจะเหมือนติว)

"อืม อือ~~~~"

เสียงครางหวานดังขึ้นมาเป็นระยะๆ เมื่อร่างสูงพยายามประคองตัวร่างเล็กตรงหน้าให้นอนในท่าที่ดีกว่านี้

ขณะนี้ ร่างสูงกำลังนั่งอ่านหนังสือ ในขณะที่ร่างเล็กตัวดีกำลังนอนหนุนตักอย่าง อิ่มเอิบ

เสียงลมหายใจที่เริ่มสงบลง แสดงถึงว่าร่างตรงหน้านั้นหลับโดยสมบูรณ์แล้ว

ไม่ว่าจะมองกี่ทีก็น่ารักกก นะโยชิอิคุงเนี่ย

"อื้ม คุโบะคุง เรียกชื่อของชั้นบ้างสิ ทำไมไม่ยอมเรียกชื่อจริงๆของชั้นล่ะ  งืม ง่ำๆ"

เสียงละเมอของอากิฮิสะทำเอาเด็กหนุ่ม กลั้นหัวเราะ

"ทีแท้ ช่วงนี้ที่ ชอบหลบหน้าผม ก็เพราะเรื่องนี้เองหรอกเหรอ ก็ได้ครับ อากิฮิสะคุง"

ริมฝีปากของร่างสูงยิ้ม ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาร่างเล็ก จนริมฝีปาดของทั้งสองประกบกันอย่างแผ่วเบา

"อื้ม ดีใจจัง........"

"อ่า คุณนี่จะทไให้ผมอดใจไม่ไหวนะ อากิฮิสะคุง"

ร่างสูงพูดพลางยิ้ม

"ต้องรอให้โต อีกเท่าไหร่เนี่ยถึงจะทำเรื่องอย่างว่าได้....................."

......................................................
แถมท้ายตอน

"แหมๆ อากิคุงเนี่ย  นอนหนุนตักกันน่ารักเชียว บวกคะแนน......"

พี่สาวของอากิฮิสะยิ้มพร้อมกับเดินเข้าห้องตน ไป เหลือเพียงแต่ คู่รักตรงหน้าให้เข้าสู่นิทรา


-_-'''

พูดนิดนึง
:เรายังไม่เข้าใจ นิสัยของตัวละครมากนัก เพราะงั้นจะได้แค่นี้แหละนาฮ่าๆๆ ไม่มีติดเรท เพราะไม่อยากให้อากิคุงต้องแปดเปื้อน