คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : =คำสาป(สั่ง)ร้าย(จากป๊ะป๋า)=
ภายในห้องนอนหรูบนคอนโดสูงเสียดฟ้า ร่างงามสมส่วนลืมตาตื่นเมื่อแสงแดดจากภายนอกสาดเข้ามาทิ่มแทงผิวเนื้อให้รู้สึกระคายก่อนจะค่อยๆ พลิกหลบเข้าไปซบกับอกอุ่นของร่างสูงที่ยังคงหลับสนิทอยู่ด้านหลัง ก่อนจะเดินทางเข้าสู่นิทรารมณ์อีกครั้ง
Trrrrrrrr…….Trrrrrrrrrr…….
เสียงโทรศัพท์ในห้องร้องดังกรีดประสาทหูปลุกให้คนขี้เซาทั้งสองต้องตื่นขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ ก่อนที่มือเรียวจะเอื้อมไปรับและกรอกเสียงลงไป
"ฮัลโหล…….."
"ยัยกิ๊งนี่แม่เองนะสายป่านนี้แล้วทำไมยังไม่เข้าบ้านอีกหะ!! เดี๋ยวนี้เหลวใหลใหญ่แล้วนะเราคุณพ่อถามหาเราด้วยสิเมื่อเช้าน่ะ รีบกลับมารายงานตัวกับแม่ด่วนเลยนะ……..ไม่เกินเที่ยงนี้!!!!"
แล้วสัญญานก็ถูกตัดไปหลังจากปลายสายพูดจบ คนรับจึงได้แต่วางโทรศัพท์กลับลงที่เดิมแล้วหันไปรายงานร่างสวยที่ยังคงหลับอยู่ข้างๆ
"พี่กิ๊งฮะ คุณแม่โทรมาบอกให้พี่กิ๊งกลับไปรายงานตัวที่บ้านก่อนเที่ยงนี้ฮะ"
"อือ" ร่างสวยตอบรับทั้งๆ ที่ดวงตาทั้งสองยังคงปิดสนิท
"นี่มันใกล้เที่ยงแล้วนะคับ…..ตื่นเถอะเดี๋ยวคุณแม่โกรธเอา"
"อื้ออออ……..ขอต่ออีกนิดนะไมค์ ลุกไม่ไหวจริงๆ…….."
สุดท้ายการบังคับให้ลุกจากที่นอนจึงไม่สำเร็จร่างสูงจึงปล่อยให้ร่างงามของหญิงสาวตรงหน้าหลับต่ออีกหน่อย ก่อนจะบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายตามกิจวัตรประจำวัน
"พี่กิ๊งฮะตื่นเถอะฮะ"
"อืมๆ" คนร่างสวยยังคงงึมงำและยังนอนซุกตัวอยู่กับที่นอนราวกับเด็กๆ จนคนร่างสูงอดไม่ได้ต้องหยิกแก้มเธอเบาๆ
"ตื่นคับ"
"ตื่นแล้ว…….."
"งั้นก็ลุกไปอาบน้ำฮะ" จบคำร่างสวยก็ลุกไปทำตามอย่างว่าง่าย ไม่นานนักทั้งสองก็ออกห้องพัก
++++++++++++++++++
"ไมค์ส่งแค่นี้นะฮะ" ผมว่าก่อนจะจุมพิตแก้มนิ่มเบาๆ
"แล้วเดี๋ยวพี่โทรหานะ" พี่กิ๊งว่าก่อนจะกดจมูกลงบนแก้มของผมเช่นกัน "ขับรถดีๆ ล่ะ"
"ฮะ"
แล้วผมก็เคลื่อนรถออกมาหลังจากที่พี่กิ๊งลงจากรถไปก่อนที่จะมุ่งตรงไปยังบริษัทเพื่อคุยเรื่องงานต่อ หลายคนคงสงสัยในตัวผมไม่น้อยในเรื่องความสัมพันธ์กับลูกสาวท่านประธานคนนี้ ………ผมจะเล่าให้ฟัง!!!
ผมได้รู้จักกับพี่กิ๊งเมื่อตอนทำงานอยู่ที่ผับแห่งหนึ่งหลังจากที่วงของพวกผมเพิ่งมาจากญี่ปุ่นได้ไม่นาน คืนนั้นผับที่เราเล่นประจำเกิดจ้างเราเล่นต่อดึกหน่อยกว่าเราจะเก็บของเสร็จก็ปาไปเกือบตีสอง พอเราออกมาที่หลังร้านก็เจอกลุ่มอันธพาลกลุ่มหนึ่งกำลังยืนล้อมผู้หญิงคนหนึ่งไว้เท่าที่เห็นดูเหมือนว่ารุมจีบอย่างแน่นอน
'ไปกับพี่ดีๆ เถอะน้องสาวถ้าไม่อยากเจ็บตัว'
'อย่ามายุ่งกับฉันนะไอ้พวกบ้ากาม อย่าเอามือสกปรกของแกมาแตะต้องฉัน!!!!'
'สวยๆ อย่างนี้แต่ปากดีชะมัด ชักอยากรู้ซะแล้วสิว่าเวลาร้องครวญครางเสียงจะหวานสักแค่ไหน ฮ่ะๆๆๆ' แล้วคนทั้งกลุ่มก็เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและแสดงถึงความหื่นอย่างเห็นได้ชัด
'ช่วยด้วย!!! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย!!!'
'ร้องไปเถอะไม่มีใครเค้าช่วยน้องหรอก ฮ่ะๆๆๆ'
ผม ชินยะ โช และฮารุซึ่งรอดูสถานการณ์อยู่จึงรู้ได้ทันทีว่าถ้าปล่อยไว้คงไม่ดีแน่ จึงตัดสินใจเข้าไปช่วยก่อนที่เหตุการณ์ต่างๆ มันจะแย่ลงไปอีก
'ฮารุ…..ถ้าหากว่ามีอะไรผิดพลาดนายรีบไปแจ้งตำรวจโดยด่วนเลยนะ เข้าใจไหม?' ผมหันไปบอกคนที่ยืนหน้าซีดเตรียมจะร้องไห้อยู่ใกล้ๆ "อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ รับปาก!!"
'อืมมม….' ร่างเล็กบางว่าก่อนจะพยักหน้าหงึกหงักรับรู้
'ดี!! งั้นเราก็ไปออกแรงกัน!!!'
แล้วการตะลุมบอนขนาดย่อมก็เกิดขึ้นบทสรุปก็คือเรางสามคนซัดพวกมันหมอบราบคาบ และสามารถช่วยเธอคนนั้นจากพวกอันธพาลกลุ่มนั้นได้ในที่สุด หลังจากช่วยมาได้เธอคนนี้ก็พาเราทั้งสามคนรวมทั้งฮารุที่ยืนร้องไห้กระซิกๆ อยู่ด้วยไปที่คลินิกทำแผลใส่ยาจนเรียบร้อยแต่ที่แปลกคือเธอไม่พูดคำว่าขอบคุณหรือขอบใจแม้สักนิดท่าทางที่วางไว้ดูหยิ่งแต่นั่นกลับทำให้เธอน่าค้นหาสำหรับผม และที่สำคัญหน้าตาของเธอคล้ายคนรักคนแรกที่จากผมไปอย่างไม่มีวันกลับเนื่องจากอุบัติเหตุทางรถยนต์…………
…………….
………………………
……….
และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราคบกันมาถึงวันนี้……และผมขอยอมรับตรงๆ อย่างลูกผู้ชายเลยว่ารักเธอมาก…..และผมก็คิดว่าผมคงไม่มีทางรักใครได้มากเท่านี้อีก ^^
"เมื่อคืนหายไปไหนมาทั้งคืนวะโทร.หาก็ไม่ติด" ชินยะเอ่ยถามหลังจากที่ผมนั่งลงบนโซฟาตัวยาวกลางห้องทำงานเรียบร้อย
"จะไปถามทำไมคับไอ้ชินยะ…..ไม่ต้องถามก็รู้……ไอ้ไมค์มันอารมณ์ดีขนาดนี้แล้วก็มีอย่างเดียวว่ะ……" ^^
"แกอย่าบอกนะเว่ยว่า……..กับคุณกิ๊ง!!!!!!"
"หึ!! ถ้าใช่แล้วจะทำไม" ผมตอบกลับพลางยิ้มน้อยๆ
"แกนี่มันไวไฟจริงๆ แถมไปไม่บอกไม่กล่าวทิ้งให้เราทำงานอยู่คนเดียวดึกดื่น…..อย่าให้มีบ้างนะเว่ยจะหนีไปมีความสุขให้ดู ชิ!!!" ชินว่าพลางทำหน้าตาเซ็งชีวิตสุดๆ ก่อนจะหันไปอ้อนฮารุให้ปลอบคราวนี้เราเลยได้แต่ขำกับอาการเด็กๆ ของชินยะกันยกใหญ่ ^^
ก๊อกๆ!!
เสียงเคาะประตูเรียกให้พวกเราหยุดการกระทำใดๆ ลงก่อนที่ร่างเล็กๆ ของคนหัวดื้อจะปรากฎแก่สายตาของเราทุกคน
"หวัดดีตอนเช้ากอล์ฟ" ชินยะเอ่ย
"อืมหวัดดี….วันนี้พวกนายไม่มีงานเหรอ"
"ไม่มีหรอก…..ทำไมเหรอ?" แล้วก็ยังคงเป็นชินยะที่เอ่ยคำเหล่านี้
"ฉันมีปัญหาเรื่องเสื้อผ้านิดหน่อย นึกว่าพวกนายจะมีมินิคอนเสิร์ตซะอีกฉันจะได้ไปดูแล้วใส่อิมเมจลงไปมากกว่านั้น"
"หึ!! ที่แท้ก็ยังไม่รู้จักพวกเรา อ่อน!!"
"นาย!!!"
"ไอ้ไมค์!" โชเอ่ยปรามเบาๆ
"ถ้ามันยากนักก็มากินนอนอยู่กับพวกเราเลยสิ จะได้รู้จัก…..อย่างลึกซึ้ง หึ!!!"
"นั่นปากเหรอที่พูดมาน่ะ!!! ถ้าไม่อยากช่วยก็ไม่ต้องพูดหุบปากเน่าๆ ของนายไปซะ!!!!" ร่างเล็กขึ้นเสียงใบหน้าใสๆ นั่นขึ้นสีแดงแสดงให้เห็นได้ว่าโกรธจัด
"อยากให้เงียบมันก็ต้องทำแบบนี้" ผมพูดจบก็ลุกขึ้นไปปิดปากของอีกคนด้วยปากของผม เล่นเอาทุกคนตกตะลึงไปตามๆ กัน "คราวหน้าถ้าอยากให้เงียบก็ช่วยทำแบบนี้นะผมจะยอมเงียบทันทีเลยล่ะ…..เพราะผมเองก็ไม่ได้อยากจะจูบใครพร่ำเพรื่อ….." จบคำผมก็เดินออกมาจากห้องทิ้งไว้เพียงความเงียบงันเบื้องหลัง
+++++++++++++++++++
ร่างทั้งร่างชาวูบราวกับโดนไฟดูดนายมันปีศาจชัดๆ อยากตายยยยยยยยยย!!!!! ใครก็ได้ช่วยหาวิธีตายที่ทรมานน้อยที่สุดให้กับผมด้วย……..กอล์ฟคนนี้อยากตายยยยย!!!!
"เอ่อ……กอล์ฟ……." เสียงของชินยะเอ่ยขึ้นพลางเขย่าตัวผมเบาๆ "ไม่เป็นไรนะ"
"ลืมให้หมด!!! พวกนายต้องลืมให้หมด!!! และเราก็จะไม่พูดถึงเรื่องเมื่อตะกี้อีกเป็นครั้งที่สอง" เสียงของผมเอ่ยขึ้นช้าๆ แต่ชัดเจนทุกคำ "เข้าใจไหม!!!!"
"เอ่อ……อือ….." ทั้งสามรับคำพร้อมกัน
"งั้นฉันขอตัว….."
ผมเดินออกมาจากที่นั่นด้วยอาการตัวร้อนๆ หนาวๆ ทั้งโกรธ โมโห หงุดหงิดและอารมณ์ที่หลากหลายกว่านั้นปนเปกันไปหมด นี่สรุปว่าผมจูบกับไอ้คนบ้านั่นเป็นครั้งที่สามแล้ว…….อ๊ากกกกก!!!!! ผมอยากจะทึ้งหัวตัวเองให้มันแรงๆ ให้สมกับที่ผมหงุดหงิด แต่ก็ทำได้แค่เดินเฉยๆ แล้วรีบออกมาจากบริษัทให้เร็วที่สุด
"ไอ้เอ็มเมิงอยู่ไหนวะ"
[กุก็อยู่ที่มหาลัยดิค๊าบบบคุณชายกอล์ฟ ว่าแต่คุณชายเถอะอยู่ไหนจะเข้าเรียนป่าววันนี้?]
"เข้า!! เมิงรอกุใต้ตึกคณะนะอีก 20 นาทีเจอกัน"
[เออ…….]
ผมได้ยินแค่นั้นก็วางสายก่อนจะเคลื่อนรถออกมาจากบริษัท ฮึ!!! ผมเกลียด!!! เกลียดคนๆ นั้นที่สุด!!! ทำไมๆๆๆ ทำไมผมจะต้องมาข้องเกี่ยวกับคนๆ นี้ แค่หน้าผมยังไม่อยากจะมองแล้วทำไม!!!! ทำไมจะต้องมาโดนจูบซ้ำจูบซากมันไม่น่าดีใจหรอกนะที่ถูกจูบ…..จากผู้ชายด้วยกัน!!!!!!!!!! ฮึ้ย!!!!!! T^T (แม้บางทีจะรู้สึกเคลิ้มไปบ้างก็ตาม ^^ : ปลาทอง)
ไม่นานเกิน 20 นาที รถมินิฯ คู่ใจของผมก็จอดเทียบที่ใต้ต้นหูกวางใหญ่ข้างๆ ตึกคณะผมหยิบหนังสือกับสมุดเลคเชอร์สองสามเล่มแล้วจึงได้ลงมาจากรถ
"อุ้ย! นั่นพี่กอล์ฟนี่นา….ตัวจริงน่ารักกว่าที่เคยเห็นในรูปอีกนะ" ^^ สาวน้อยร่างบางคนหนึ่งเอ่ยขึ้นเบาๆ เมื่อผมเดินผ่าน
"แกๆ นั่นน้องกอล์ฟนี่….ไม่ได้เจอนานเลยน่ารักขึ้นตั้งเยอะ…." ^_^ รุ่นพี่อีกคนเอ่ย
"เอ๊ะ!? กอล์ฟนี่นาวันนี้มาเรียนด้วยแบบนี้ก็ได้เรียนห้องเดียวกันอะดิ อุ้ยๆ ยิ้มให้ฉันด้วยล่ะแก" ^[]^ กว่าจะมาถึงโต๊ะที่นั่งประจำใต้คณะได้ก็เล่นเอาผมยิ้มจนเหงือกแห้ง…..เหนื่อย!!! - -"
"มาถึงซะทีนะคับคุณชาย……เหอะๆ หน้างี้ดูไม่จืดเชียวหว่านไปเท่าไหร่ล่ะคับเสน่ห์อ่ะกว่าจะมาถึงนี่ได้โทรมเลย 55+"
"อย่ามาหาเรื่อง!!! คนยิ่งเซ็งๆ อยู่….." ว่าจบก็ส่งค้อนไปให้อีกวงใหญ่ แต่ไอ้เพื่อนหน้าด้านคนนี้ก็ยังคงมีแต่รอยยิ้มอยู่เกลื่อนใบหน้า น่าหมั่นไส้นัก!!! T^T
"มีเรื่องอะไรไม่สบายใจอีกหรือเปล่า หน้ายุ่งเป็นยุงตีกันแล้วน่ะ"
"เรื่องไอ้บ้านั่น!!!!" ชิ!! ไม่อยากจะพูดถึงเลยสักนิดไอ้คนพันธ์ปีศาจซาตานส่งมาเกิด!!
"ไอ้บ้านั่น??? ไอ้บ้าไหนวะ??" O[]o??
"ก็ไอ้นักร้องนำวง ImpAssIon บ้าบอนั่นน่ะสิ….แค่กุอยากจะหาอิมเมจให้ชุดดูเหมาะสมกว่านั้น…..รู้มั๊ยมาหาว่ากุอ่อน! แถมยังมาท้าให้กุไปกินนอนอยู่กับวงอีก!!! ถ้าเมิงเห็นหน้าไอ้บ้านั่นตอนนั้นนะเมิงจะต้องอยากต่อยเหมือนที่กุเป็น! แถมมันยังมาจู……!!"
"หือ?? ตอนสุดท้ายเมิงว่าเค้าทำอะไรเมิงนะ" ^^
"ปล่าว!! เมิงอย่ามาจับผิดกุหน่อยเลยไอ้เอ็ม" >/////<
"อ้าวๆ หน้าแดงใหญ่แล้วเว่ย ฮ่ะๆๆ ว่าแต่เมิงอยากต่อยทำไมเมิงไม่ต่อยไปเลยล่ะเก็บไว้แล้วมาเคียดแค้นแบบนี้เครียดนะเว่ย!"
"ถ้ากุทำได้ก็ดีสิวะ กุจะเอาเวลาไหนไปต่อยล่ะว่ากุเสร็จ จู….เอ๊ย!! ก็เดินหนีกุ ชิ!!!" จะหลุดปากพูดเรื่องน่าอายออกไปอีกแล้ว…..อยากจะตีปากตัวเองจริงๆ - -"
"แล้วเมิงจะเอาไงล่ะจะไปกินนอนอยู่กับวงนั้นจริงๆ อย่างที่เค้าว่าหรือเปล่า?"
"ไม่น่าถาม…." ผมเถียงแต่ยังไม่ทันจบไอ้เพื่อนบ้าก็แรกขึ้นมาก่อน
"ก็ต้องไปอยู่แล้ว"
"ไอ้บ้า!! กุไม่ไปเว่ย!!!" >///////<
"อ้าว….เหรอๆ ฮ่ะๆๆๆๆ กุอยากให้เมิงดูกระจกแล้วเห็นหน้าตัวเองตอนนี้ว่ะ ฮ่ะๆ แดงเถือกเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้ว ฮ่ะๆๆๆ" แล้วไอ้เอ็มก็หัวเราะต่อไปโดยไม่สนใจเลยว่าตอนนี้ผมจะโกรธมันแค่ไหน ไอ้เพื่อนบ้าเอ้ย!!! T////T
+++++++++++++++++
"ตกลงเมิงจะไม่กลับกับกุใช่มั๊ยไอ้เอ็ม?" ผมหันไปถามเมื่อเราต่างคนต่างเก็บของเรียบร้อย
"อือ….กุบอกแล้วไงว่ากุมีนัดกับสาวสวยคณะบัญชี ฮ่ะๆ" ^^
"เหอะ!! ทีอย่างนี้ทิ้งกุ….." T^T
"เอาน่าๆ คราวนี้กุขอล่ะถ้ากุพาเมิงไปด้วยนี่พระเอกของงานไม่พ้นเมิงแน่นอน…..น่าๆ อย่างอนว่างๆ กุพาไปเลี้ยง'ติม 'เคมั๊ย??" มันว่าพลางทำหน้าอ้อนๆ เฮอะ!! น่ารักตายล่ะ
T^T
"อย่าทำหน้างั้นดิวะ……" (M say : ไอ้หน้างอนแบบ…หน้างอๆ ปากยื่นๆ เหมือนเด็กเอาแต่ใจน่ะ เดี๋ยวไอ้พวกเมะหื่นแถวนี้มันจับกดเอา กุเปงห่วงงงงง!! ขอเถ้ออออ!!!)
"เออๆ คราวนี้กุไม่โกรธเมิงก็ได้แต่……เมิงสัญญาแล้วนะว่าเมิงจะเลี้ยงไอติมกุ" T^T
"คร๊าบบบคุณชาย…..งั้นกุไปก่อนนะเมิงอ่ะก็ขับรถดีๆ ล่ะ"
"เออ!"
หลังจากแยกย้ายกับไอ้เอ็มผมก็มุ่งหน้ากลับบ้านทันที หวังจะเอาเรื่องเสื้อผ้าของไอ้วงบ้านั่นไปปรึกษาพี่เกมส์สักหน่อย ชิ!! พูดถึงเรื่องนี้แล้วผมล่ะอยากจะบ้าตาย! คิดขึ้นมาทีไรหน้าผมมันจะต้องร้อนขึ้นมาทุกที…แถมยังรู้สึกเหมือนกับว่าริมฝีปากอุ่นๆ นั่นเพิ่งสัมผัสผมไปเมื่อวินาทีที่แล้ว ผมคิดแล้วยกมือขึ้นแตะริมฝีปากอย่างเผลอตัวก่อนจะได้สติ…..แกบ้าไปแล้วหรือไงกอล์ฟ!!! แกจะไปรู้สึกกับสัมผัสบ้าๆ นั่นทำไม!!!!
……………….
………………………
…………
"พี่เกมส์"
"อ้าวว่าไงเรา…..นานทีปีหนจะมาหาพี่ที่ห้องทีนึง" พี่เกมส์ว่าแล้วลูบหัวผมเบาๆ "นั่งบนเตียงนั่นล่ะ พี่ขอเก็บเอกสารแป๊ปนึง"
"ฮะ" ผมว่าแล้วนั่งลงอย่างว่าง่าย
"อ่ะ!! เรียบร้อยแล้วมีเรื่องอะไรก็ว่ามา…." พี่เกมส์ว่าแล้วยิ้มอ่อนโยนมาให้ "ว่าไงล่ะเรา…..หรือจะมาอ้อนเอาอะไร ฮึ?"
"ปล่าวนะฮะ!! กอล์ฟแค่มีเรื่องจะปรึกษา…."
"งั้นก็ว่ามาสิ" ^^
"คือ……เรื่องเสื้อผ้าวง ImpAssIon น่ะฮะ กอล์ฟอยากจะรู้จักตัวตนของแต่ละคนมากกว่านี้"
"ก็ไม่เห็นยากนี่……ไปคลุกคลีอยู่กับพวกเค้าบ่อยๆ ก็ได้"
"ปัญหามันอยู่ตรงนั้นน่ะแหละ กอล์ฟ…….ไม่ชอบหน้าไอ้บ้านั่น!!" ผมว่าพลางทำปากยื่น ชิๆๆ!!!
"อ้าว? แล้วแบบนี้เสื้อผ้าที่กอล์ฟออกแบบจะสำเร็จได้ไงล่ะ แบบนี้ปัญหาใหญ่เลยนะ" พี่เกมส์ว่าแล้วเอื้อมมือมาลูบหัวผมอีกครั้ง
"ก็……."
"จริงๆ เรื่องนี้พี่ได้ยินมาจากชินยะนะ" พี่เกมส์ว่ายิ้มๆ
"เอ๊ะ!?! เรื่องอะไรฮะ"
"ก็เรื่องที่เราอยากเพิ่มเติมเสื้อผ้าให้ตรงกับอิมเมจของทั้ง 4 คน แต่ก็ทะเลาะกันเสียก่อน"
"นั่นแหละ….น่าโมโหที่สุด!!!!"
"แต่พี่ว่าข้อเสนอของไมจังเค้าก็น่าสนใจนะ"
"เอ๊ะ!?!" คล้ายๆ ว่าลางร้ายกำลังคืบคลานมาอยู่ตรงหน้า -*-
"ก็ที่ว่าไปกินนอนอยู่กับที่วงสักพักน่ะ ไอเดียดีเลย……นั่นน่ะจะทำให้กอล์ฟได้รู้จักทุกๆ คนในทุกอิริยาบทแถมได้รู้จักนิสัยเค้ามากขึ้นด้วย งานคงเดินหน้าได้ไม่ยากนะ" ^^
"พี่เกมส์!!!!!!!!!!"
"ป๊ะป๋าก็เห็นด้วยนะกอล์ฟ" เสียงนุ่มๆ จากประตูห้องพี่เกมส์ดังขึ้นก่อนที่จะเอ่ยประโยคต่อมาที่ราวกับฆ่าผมให้ตายทั้งเป็น "ยังไงพรุ่งนี้ป๋าย้ายของๆ กอล์ฟไปไว้ที่คอนโด ImpAssIon เลยละกัน กอล์ฟของป๊ะป๋าจะได้เรียนรู้เผชิญหน้ากับปัญหา จะได้โตเป็นผู้ใหญ่เสียที" ^^
"ป๊ะป๋าาาาา!!!!!!!!" ใครก็ได้บอกกอล์ฟทีว่ามันเป็นแค่เรื่องโกหกกกกกกก!!!!!! บอกกอล์ฟสิว่ากอล์ฟแค่ฝันไป!!!!!!!!!! ฮือๆๆๆ แงๆๆๆ ไม่เอาแบบนี้!!!
O[]o!!!!!!
=[]=!!!!!
T___________T
กอล์ฟอยากตายยยยย!!!!!!!
>>>>>>>Tobecon.
แวะคุยกันท้ายเรื่อง : หวัดดีค่าาาา ^^ หายไปนานเนิ่นก็แหม…เปิดเทอมแว้ววก็วุ่นวายนิดหน่อยสมองกระจายความคิดกระเจิงจิ้นไม่ออกเสียที ต้องขอโทษแฟนฟิคทุกคนจริงๆ แต่ปลาทองก็หวังว่าตอนนี้คงทำให้หลายๆ คนสนุกสนานและอมยิ้มกันได้นะคะ วันนี้ไปก่อนละนะ……แว้ววเจอกันตอนที่ 8 ค่าาา
+รักพี่กอล์ฟแต่ชอบไมค์หรือจะรักไมค์แต่ชอบพี่กอล์ฟก็เม้นท์ๆ โหวตๆ กันหน่อยเน้อ ^^ รักทุกคนเสมอค่าาา+
ความคิดเห็น