คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : =ชะตาฟ้าลิขิต=
ดวงอาทิตย์ดวงโตโผล่พ้นขอบฟ้า เสียงเรียกเดิมๆ ของพี่เลี้ยงก็เริ่มดังขึ้น - -"
"น้องกอล์ฟคะตื่นได้แล้วค่ะ"
"…………."
"น้องกอล์ฟคะน้องกอล์ฟ……."
"เฮ่อ~~ตื่นแล้วฮะ ตื่นแล้วววว~~" ผมตะโกนตอบออกไปทำให้เสียงเรียกเงียบลงก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาทำให้ผมถึงกับต้องลุกลงจากเตียง
"รีบอาบน้ำนะคะ เพราะวันนี้น้องกอล์ฟต้องเข้าบริษัท"
"อะไรนะฮะ?" ผมว่าแล้วกระชากประตูเปิดออกเล่นเอาพี่นิดถึงกับผงะ - -"
"พี่บอกว่า……วันนี้น้องกอล์ฟต้องเข้าบริษัทค่ะ"
"ทำไมกอล์ฟต้องเข้าไปด้วยล่ะฮะ" -o-
"เพราะคุณท่านลืมเอกสารค่ะ…….อ้อแล้วก็….คุณท่านอยากเจอน้องกอล์ฟน่ะคะ คิดถึง!" ^^
"เฮ่อ~~" ผมทำหน้าเซ็งนิดหน่อยก่อนจะรับคำและผลุบหายเข้ามาอาบน้ำและแต่งตัวในเวลาเบ็ดเสร็จครึ่งชั่วโมง
มินิคูเปอร์สีขาว-ดำคันสวยเคลื่อนตัวออกจากบ้านในเวลาต่อมาหลังจากทานข้าวเช้า(ควบเที่ยง)และรับเอกสารของคุณป๊าจากพี่นิดมาเรียบร้อย ฮ้าว~~นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคุณป๊าผมไม่ตื่นหรอกนะ!! และถ้าไม่ใช่เพราะว่าไม่ได้เจอคุณป๊ามาเป็นอาทิตย์เพราะคุณป๊าต้องไปดูงานล่ะก็……..ผมไม่ยอมมาติดแหง็กกับการจราจรที่เคลื่อนตัวช้าไม่ต่างจากเต่าแบบนี้แน่ๆ เฮอ~~ - -" ฟังเพลงแก้เบื่อดีกว่า มือของผมเคลื่อนตัวไปเปิดเครื่องเสียงอย่างดีภายในรถเพื่อช่วยคลายบรรยากาศน่าเบื่อนั้น แล้วมือผมก็หยุดลงเมื่อกดไปเจอคลื่นวิทยุคลื่นหนึ่ง
"ช่วงเที่ยงๆ อากาศร้อนๆ จราจรก็ติดแบบนี้ก็มาคลายเครียดกับพี่กีนูน(ชื่อน่ารัก(ษา)นะ หุหุ ^^:พี่กอล์ฟ) ในช่วง 'ขอมาจัดให้' และเพลงเพราะๆ ที่จะเลือกมาเปิดในต้นชั่วโมงนี้เป็นเพลงที่มีคนฝากขอมาตั้งแต่ช่วงที่แล้วเลยนะคะ จะไม่เปิดให้นี่ก็กะไรอยู่จะหาว่าพี่กีนูนใจร้ายใจดำ…….สำหรับเพลงนี้ถือเป็น Newrelease เลยก็ว่าได้เพราะเพิ่งเปิดตัวได้ 1 อาทิตย์เท่านั้นแต่กระแสตอบรับกลับดีมากอย่างเหลื่อเชื่อ ก็อย่างว่าล่ะนะคะทั้งเสียงดี มีคุณภาพอัดแน่น ความสามารถของแต่ล่ะคนนี่ก็เหลือล้น แถมหน้าตาแต่ละคนก็ระดับเทพทั้งนั้นแบบนี้แล้วสาวๆ รวมทั้งพี่กีนูนก็ยอมเทใจให้ล่ะค่ะ ฮิๆ เอาล่ะค่ะนอกเรื่องไปซะไกลตอนนี้ไปฟัง Single ใหม่ล่าสุด Passion จาก 4 หนุ่มสุดหล่อ Impassion ไปพร้อมๆ กันเลยค่าาา~~" มือไวกว่าความคิดสิ้นเสียงดีเจสาวชื่อแปลกมือผมก็กดปิดวิทยุลงทันที ภายในรถเกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง……..
ชิ!!! อากาศยิ่งร้อนอยู่ยิ่งมาเพิ่มให้ร้อนขึ้นไปอีก เสียอารมณ์จริงเลยเว้ย!! เบื่อ!!! T^T ช่วงนี้อะไรๆ ก็ Impassion โปรโมทดีเหลือเกินเชียว ชิ!!! คิดว่าแค่หน้าตาดีพวกนายจะอยู่รอดไปตลอดเหรอ?? ไม่มีทางซะล่ะอย่างพวกนายมันก็ได้แค่นี้แหละไม่มีทางมาเทียบชั้นกับ 'IcraCy' ได้หรอกไม่มีทาง!!!!
เกือบๆ ชั่วโมงที่มินิคูเปอร์คันสวยจะมาจอดลงที่ลานจอดรถของบริษัทค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ ผมขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นบนสุดของตึกซึ่งเป็นห้องทำงานของป๊าด้วยอารมณ์ขุ่นมัวแบบสุดๆ T^T
ก๊อกๆ
"มาแล้วเหรอตัวเล็กของป๊า" เสียงทุ้มห้าวแบบคนภูมิฐานของป๊าดังขึ้นหลังจากประตูปิดลง พร้อมๆ กับอ้อมกอดอบอุ่นที่ห่างหายไปนาน
"ป๊าซื้อของมาฝากเราด้วยนะ" ป๊าคลายอ้อมกอดออกพลางยิ้มกว้างก่อนจะเดินไปหยิบของฝากซึ่งมันก็คือกระเป๋าหนังสีดำทั้งใบ แบบและทรงของมันดูเและแปลกตาถูกใจผมมากไม่ใช่น้อยแต่ผมทำได้เพียงรับมันมาแล้วยิ้มบางๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาใกล้ๆ
"เป็นอะไรน่ะเรา ไม่พอใจอะไรป๊าหรือเปล่าหน้าบึ้งเชียว" ป๊าว่าพลางเอามือมาโยกหัวผมเบาๆ
"เปล่าฮะ!! แค่เซ็งวง J - Rock วงใหม่ของป๊าก็เท่านั้น"
"อ้าว?? ไหงเป็นแบบนั้นล่ะ!?!"
"ก็วงนี้มันขึ้นมาแข่งกับวง 'IcraCy' นี่ฮะ!!" ผมว่าแล้วมองป๊านิ่ง……ป๊ายิ้มบางๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวของผมแล้วเอ่ยอีกครั้ง
"มีวงนี้ขึ้นมาน่ะเป็นผลดีนะ 'IcraCy' จะได้สปีดตัวเองขึ้นไปอีกพัฒนาตัวเองมากขึ้น ถ้าไม่มีวงไหนมาแข่งด้วยก็ไม่มีการฝึกฝนให้ตัวเองแกร่งขึ้น ไม่มีการเปลี่ยนแปลงไม่มีการเปรียบเทียบ วงแบบนั้นก็จะมีแต่ความจำเจนะกอล์ฟ ป๊าทำวงนี้ขึ้นมาอีกอย่างมันก็เป็นธุรกิจด้วย….ในวงการเพลงมันก็เป็นแบบนี้แหละ"
"………." ผมนิ่งไปก่อนจะคิดตามที่ป๊าพูด…….มันก็ใช่นะ!! แต่ก็ยังรับไม่ได้อยู่ดี!!! ก็ทำไมวงนี้ต้องได้รับความสนใจได้รับกระแสตอบรับที่เรียกว่าดีมาก! แบบนี้ด้วยล่ะ?? สาวก 'IcraCy' สั่นคลอนก็เพราะวงนี้…..ตรงนี้ยังไงก็ยังยอมรับไม่ได้จริงๆ!!!!! T^T
"เลิกทำหน้างอได้แล้วนะเรา…….ไม่สวยป๊าไม่รู้ด้วยนะ"
"ป๊า!!!!" ผมว่ากลับหน้างองุ้มลงไปกว่าเดิมอีก ลูกป๊าเป็นผู้ชายนะฮะ ผู้ชายทั้งแท่งมีคนมาชมว่าสวยน่ะไม่ได้ดีใจเลยสักนิด ถึงแม้ว่าจะมีคนเคยชมบ่อยๆ ก็เถอะ!! ชิ!! T^T
"ป๊าพอใจแล้วนะ ได้เจอกอล์ฟแล้วนี่……กอล์ฟกลับล่ะ"
"อ้าว? ไม่อยู่ทานข้าวเที่ยงกะป๊าก่อนเหรอกอล์ฟ"
"ไม่เอาอ่ะฮะ กอล์ฟทานมาแล้ว…….ไว้ทานด้วยกันตอนเย็นเลยนะฮะ" ผมว่า ป๊าจึงพยักหน้ารับก่อนจะโอบผมเข้าสู่อ้อมกอดอีกรอบ ผมยิ้มรับและกอดตอบเบาๆ
"ขับรถดีๆ นะลูก อย่าไปชนใครเข้ายิ่งอารมณ์ร้อนๆ อยู่ด้วยสิ"
"คับคุณป๊า กอล์ฟจะระวังอย่างที่สุดเลย"
หลังจากแยกจากป๊ามาผมก็แวะไปหาครูสอนเต้นของผมหลังจากที่ไม่เจอมาเกือบปี แต่เมื่อไปถึงห้องกลับพบเพียงความว่างเปล่าและได้รู้จากนักเรียนว่าครูพักทานข้าวเที่ยงนั่นเอง เฮ่อ~~คงต้องกลับละนะ ผมมุ่งหน้าไปยังลิฟต์อย่างไม่รีบร้อนมากนัก
"กอล์ฟ……ใช่กอล์ฟหรือปล่าว??" เสียงแหลมใสดังเข้ามาในโสตประสาทก่อนที่เจ้าของร่างบางในเดรสลาย สก๊อตเล็กๆ สีแดงขาวเน้นทรวดทรง คว้านลึกถึงทรวงที่เรียกว่าใครเห็นคงน้ำลายหกเป็นแถวแน่ๆ - -" จะปรากฏกายอยู่เบื้องหน้า
"ซินดี้" ผมเรียกชื่อเธอเบาๆ ก่อนที่เธอจะสวมกอดผมไว้แน่น
"คิดถึงจังเลย!!" ^^
"………."
"คิดถึงกันบ้างหรือเปล่าคะ" เธอว่าพลางคลายอ้อมกอดออกแล้วส่งยิ้มอย่างมีความหมายมาให้ ผมจึงได้แค่ยิ้มตอบไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป
"กอล์ฟจะลงไปชั้นล่างเหรอ ไปพร้อมกันเลยนะ" ว่าจบก็ดึงมือผมเข้ามาในลิฟต์ที่เปิดรออยู่ก่อนแล้ว ภายในลิฟต์มีแค่เราสองคนเท่านั้น ความเงียบสร้างความอึดอัดให้ผมจนต้องกระดิกเท้าเบาๆ เพื่อฆ่าเวลา ซินดี้ผู้หญิงหุ่นดีจัดว่าหน้าตาสะสวยมากๆ คนหนึ่ง ผมกับเธอเคยคบหากันอยู่พักใหญ่ๆ แต่เพราะนิสัยเอาแต่ใจ ขี้วีนของเธอทำให้ต้องเลิกรากันไปแต่นั่นก็ผ่านมาได้เกือบๆ ครึ่งปีแล้วนะ ผมไม่คิดว่าเธอจะยังคงปฏิบัติกับผมไม่เปลี่ยนแปลง และเหตุการณ์ที่ผมไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆ ซินดี้ก็หันมาดึงตัวผมเข้าหาเธอพร้อมๆ กับประกบริมริมฝีปากของเธอลงบนริมฝีปากของผม
ลิ้นของเธอพยายามแทรกเข้ามาอย่างเร่งเร้าและเหมือนจงใจกระตุ้นผม แต่ก็ปล่าวเลย!! ผมรู้สึกได้ว่าร่างกายของผมแทบไม่เกิดปฏิกิริยาใดๆ มือของผมพยายามดันร่างของเธอให้ออกห่างก่อนที่ลิฟต์จะเปิดออกในชั้นนี้!!
ติ๊ง! ประตูลิฟต์เปิดออกร่างของซินดี้จึงผละจากผมและวิ่งออกจากลิฟต์ไป OxO ทิ้งให้ผมยืนเผชิญหน้ากับคนที่กำลังเดินเข้ามาในลิฟต์โดยลำพัง เมื่อประตูลิฟต์ปิดลงความอึดอัดที่เพิ่มทวีคูณจากเมื่อครู่ทำให้ร่างกายของผมถึงกับมีเหงื่อเม็ดผุดพรายออกมา
ร่างสูงภายใต้เสื้อยืดตัวโคร่งและกางเกงยีนส์เซอร์ๆ กับรองเท้าผ้าใบแนวๆ อีกคู่ ดวงตาคมและใบหน้ารูปไข่เรียวยาวถูกบดบังด้วยแว่นตากันแดดอันโต ผมสีดำขลับดูนุ่มสลวยทิ้งตัวสวยงามซอยรากไทรเคลียไหล่ ยืนนิ่งๆ อยู่ข้างผม!!! วันนี้มันวันซวยอะไรนะ!?! คนยิ่งเกลียดวง Impassion ดันต้องมาอยู่ในลิฟต์แคบๆ กับนักร้องนำคนที่เกลียดที่สุด โว้ย!!!! แถมไอ้นี่ดันมาเจอตอนจูบกับยัยซินดี้อีก…….ทำไมซวยแบบนี้นะ!!! T^T ท้องไส้ผมปั่นป่วนไปหมด ความเครียดคืบคลานเข้ามาเล่นงานในเวลาต่อมา…..ชิ!! ถ้าฉันต้องไปหาหมอฉันจะโทษแกไอ้บ้าเอ๊ย!!!!
"คราวหน้าคราวหลังถ้าอยากจะจูบก็เข้าโรงแรมซะนะ หรือถ้าทนไม่ไหวที่นี่มีห้องว่างให้เลือกอีกมาก เลือกๆ เอาสักห้องแทนลิฟต์ละกัน สงสารคนที่ต้องมาเห็นบ้างก็ดี แต่ถ้าไม่อายคนอื่นก็ให้อายตัวเองหน่อย" เสียงเรียบๆ ดังขึ้นก่อนที่เจ้าของเสียงจะก้าวจากไปทิ้งให้ผมอยู่กับอาการเครียดและอารมณ์ที่ร้อนยิ่งกว่าไฟใดๆ ไอ้บ้าเอ๊ย!!!! ฉันเกลียดแก!!!!!!!! เกลียด!!!! ก๊าซซซซซซ!!!!!! O[]o!!!!!
…………………………………………………
ความเกลียดเพิ่มทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงโมโหและเทิดทูน 'IcraCy' ยิ่งชีพ แต่ดูเหมือนว่ายิ่งเกลียดจะยิ่งต้องเจอและได้ยินได้ฟังเพลงอยู่หลายครั้งหลายหน โว้ยยยย!!!!! ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมวันนี้ผมจะต้องเอาข้าวเที่ยงไปให้ป๊าที่บริษัทด้วยเนี่ย!!! ป๊าแกล้งผมใช่ไหม????? T^T แต่ก็ไม่อาจต่อรองหรือขัดข้องใดๆ ได้ ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่ที่หน้าห้องทำงานป๊าพร้อมกับปิ่นโตอันใหญ่
ก๊อกๆ
"เข้ามาได้!!" ป๊าว่าเสียงขรึม ผมผลักประตูเข้ามาและได้พบสิ่งที่ผมไม่อยากเจอที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า……วง Impassion ไม่ได้มีแค่หัวหน้าวงหรือใครๆ โชว์เดี่ยวเพียงคนเดียวแต่…….นั่งหน้าสลอนครบทั้งวง!!!!!!!!!! ผมอยากตายยยยยย T_T
"อ้าวมาแล้วเหรอกอล์ฟ เอามาวางนี่มา……." ป๊าบอกพร้อมชี้ลงที่บนโต๊ะทำงานของป๊า ผมเดินผ่านไปอย่างสง่างาม หลังตรงหน้าตั้ง ชิ!!!! ฉัน - เกลียด - พวก - นาย ไม่เห็นต้องสนนี่ T^T ฮือๆๆๆ โอยเครียด~~ =_= (อารมณ์ไหนแน่อ่ะพี่กอล์ฟ - -" : ปลาทอง)
"นี่ลูกชายคนเล็กของฉัน รู้จักไว้นะ" ป๊า!!!! ผมไม่ได้อยากให้พวกนี้มารู้จักผมนะ!!!! TT_TT
"อ้อ…..หวัดดีคับ" เสียงของคนร่างสูงโปร่งเอ่ยออกมาเป็นคนแรกพร้อมรอยยิ้มที่เรียกได้ว่าเป็นมิตร เชอะ!! ไม่ได้รู้สึกดีด้วยหรอกนะ T^T
"กอล์ฟ……" เสียงของป๊าดุเบาๆ ทำให้ผมต้องรับคำกล่าวนั้นอย่างเสียไม่ได้
"หวัดดี!"
"ป๊าว่ากอล์ฟคงพอรู้จักพวกเค้าบ้างล่ะนะ คงไม่ต้องแนะนำ" ^^
"ป๊า!!!!" ไม่สนุกกับป๊าด้วยนะฮะ แล้วทำไมผมจะต้องไปรู้จักพวกนี้ด้วยเล่า!! ชิ!!! และก่อนที่ผมจะทันได้โวยวายเสียงของเลขาของป๊าก็ดังขึ้น
"คุณพิเชษฐ์คะ คุณโซนี่ที่นัดไว้มาถึงแล้วค่ะ รออยู่ที่ห้องรับรองตามที่ต้องการเรียบร้อยแล้ว"
"อืม ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ"
"ป๊า……." T_T
"รออยู่นี่ละกันนะ ไม่นานหรอกเดี๋ยวป๊ามา" ^^ "ส่วนพวกนายก็……ทำงานกันไปก่อนแล้วเดี๋ยวเราค่อยกลับมาคุยกัน" จบคำป๊าผมก็เดินจากไปทิ้งให้ผมยืนนิ่งราวกับถูกสาป ป๊า!!!!! ทำไมป๊าทำกับกอล์ฟแบบนี้!!!! TT______TT ผมนั่งลงบนเก้าอี้ของป๊าอย่างเหนื่อยอ่อน แล้วนี่ผมต้องทนอยู่กับบรรยากาศน่าอึดอัดแบบนี้อีกนานเท่าไหร่เนี่ย!?!
"พวกแกหิวข้าวกันยังอ่ะ?" เสียงของหนึ่งในกลุ่มนั้นถามขึ้น
"อืม หิวอ่ะเมื่อเช้าดื่มกาแฟไปแก้วเดียวเอง" อีกเสียงหนึ่งตอบกลับมา
"ใช่ๆ" อีกคนก็รับคำด้วยเช่นกัน
"แกอ่ะไมค์ หิวป่าว?" เสียงของคนแรกถามอีกคน
"ไม่ว่ะ พวกแกจะไปกินก็ไปเหอะฉันจะดูเพลงพวกก่อนแกกลับมางานจะได้เดินต่อ" จบคำทั้งสามคนก็ออกไปจากห้อง จากบรรยากาศที่น่าอึดอัดเมื่อครู่มันกลายเป็นโค-ตะ-ระ อึดอัดขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย ไอ้บ้าเอ๊ย!! ทำไมแกไม่ออกไปกับเพื่อนแกล่ะ จะมารักงานอะไรตอนนี้เล่า!!!! T^T เปลี่ยนใจซะเปลี่ยนใจ!!
"มองอะไรไม่ทราบคุณผีลิฟต์" เสียงเรียบๆ ถามขึ้นโดยไม่เงยจากกระดาษที่ถืออยู่เลยแม้แต่น้อย รู้ได้ไงว่ามองอยู่ไอ้นี่มีตาอยู่ด้านข้างหรือไง?? เอ๊ะ!?! เมื่อกี้นายนี่ว่าไงนะ…..ผีลิฟต์!? ว่าใคร?? ในห้องนี้มีแค่ผมกับเขา….ดังนั้นจะว่าใครไม่ได้นอกจากผม!!! ไอ้บ้านี่หาเรื่องอยากตายใช่มั๊ย!!!!!
"นายว่าใครฮะ!!!" ผมลุกจากโต๊ะทำงานของป๊ามายืนถามในระยะประชิดด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่แสดงให้รู้ว่าโกรธจัด!
"อ้าว? ผมคงไม่ว่าตัวเองหรอกนะคุณก็น่าจะรู้ ว่าใคร…..ก็คิดเอา……."
"ไอ้บ้านี่!!! นายว่าฉันงั้นเหรอ!!! นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฮะ!?!…….แล้วผีลิฟต์นั่นมันหมายความว่าไง!!!"
"ในลิฟต์…….ต้องให้ผมทบทวนอีกเหรอ!?" นายนั่นว่าแล้ววางกระดาษลงพลางเงยขึ้นมามองหน้าผม เสียงเรียบๆ และสายตากวนอวัยวะเบื้องล่างแบบนี้มันกำลังทำให้ผมคลั่ง…..โว้ย!!! อยากพ่นไฟ!!!!
"พูดมาให้เคลียร์ ไม่งั้นนายกับฉันมีเรื่องแน่!!!" ผมว่าพลางจ้องตานายนั่นกลับ……ในลิฟต์งั้นเหรอ?? ในลิฟต์……?? ผมไปทำอะไรในลิฟต์??? เฮ่ย!!!! O[]O
"ฉันไม่ได้เป็นคนเริ่มนะ!!!! ยัยนั่นต่างหากเป็นคนทำน่ะ!!!!"
"เฮอะ!!! งั้นเหรอ?? อ่อนหัดสินะ"
"นายว่าไงนะ!!!! นายต่างหากที่อ่อนหัด…….วงของพวกนายมันก็ได้แค่นี้แหละไม่มีทางดังได้กว่านี้แน่…..พวกนายต่างหากที่อ่อนหัด"
"มันคนละเรื่องกันมั้ง!?! และที่สำคัญพวกเราก็ไม่ได้อ่อนหัดด้วย!!" จบคำร่างสูงก็ลุกขึ้นใบหน้าของเราใกล้กันมาก มากเสียจนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่รินรดอยู่ตรงหน้าผาก…….ไอ้บ้านี่ตัวสูงชะมัด ชิ!!!
"งั้นเหรอ?? งั้นนายก็รู้ไว้ซะว่าฉันก็ไม่ได้อ่อนหัดเหมือนกัน!!!!" T^T
"งั้น…….คงต้องพิสูจน์หน่อยล่ะ" จบคำริมฝีปากอิ่มก็กดลงมาปิดเสียงใดๆ ที่ผมจะเอ่ยออกไปจนหมดสิ้น…..จูบ!!!! OxO นายนี่จูบผม!!! ไม่นะไม่!!! ผมทั้งดิ้นทั้งผลัก เตะ! ทุบ! แต่มันก็ไม่เป็นผลใดๆ ลิ้นร้อนๆ แทรกเข้ามาอย่างถือดี จาบจ้วงและไร้มารยาทที่สุด!!! และนั่น!! มันกำลังทำให้ผมแทบทรุด!! เมื่อลิ้นร้อนแทรกเข้ามาควานหาความหวานในโพรงปากของผมอย่างไม่หยุดหย่อน นานเข้าก็ยิ่งกดลึกแทรกซึมหนักขึ้นเรื่อยๆ จนร่างกายที่มันต่อต้านต้องหยุดนิ่ง….และค่อยๆ หาที่ยึดเหนี่ยว มือเล็กเกาะเกี่ยวไหล่กว้างไว้ราวกับจะยืนเองไม่ได้……เข่าเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ จนอีกคนต้องรั้งเอวเอาไว้ ครู่หนึ่ง…..ริมฝีปากนั้นจึงถอนออกปล่อยให้ผมได้หายใจอย่างเป็นอิสระ
"ฮึ!! อ่อนหัด!!!" จบคำคนร่างสูงก็ปล่อยมือจากผมและเดินไปที่ประตูโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองผมที่นั่งแปะอยู่กับพื้นไปเรียบร้อย แต่ก่อนจะจากไป……..
"ถ้ายังโตไม่พอกับเรื่องแบบนี้ก็อย่าอวดเก่ง จำไว้!!" ตึง!! เสียงประตูปิดลงปลุกให้ผมตื่นจากฝันอันเลือนราง…เมื่อกี้……….. O[]O ผมจูบกับหมอนั่น!!!!!! ผมจูบ….!!! ไม่จริง!! ม่ายยยยยย!!!!!!! ใครก็ได้บอกผมทีว่ามันไม่จริง!!!!! T_______T
>>>>> Tobecontinue
แวะคุยกันท้ายเรื่อง : จบไปแล้วนะคะสำหรับตอนที่ 2 เหอๆ ยากเย็นแสนเข็ญนิดหน่อยแต่ก้อจบลงด้วยดี อิอิ หลายเม้นท์อยากให้พี่กอล์ฟเป็นเซเมะเช่นเดิม เฮ้อ~~ แต่ต้องแสดงความเสียใจด้วยนะคะ แบบว่าวางโครงไปแล้วน่ะค่ะ แล้วรุสึกว่าเรื่องนี้ยังไงๆ ไมค์ก้อต้องเป็นเซเมะ ลุคไมค์มันให้มากๆ ยังไงก้อต้องขอโทษหลายๆ คนด้วยนะคะ -/\- แต่ปลาทองรับรองค่ะว่าเรื่องนี้ยังไงก้อยังสนุกเหมือนเดิมแน่นอน อิอิ ยังไงก้อติดตามเปงกะลังใจกันต่อไปด้วยนะ เอาล่ะวันนี้ไปแล้วนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ \(^^)/
ความคิดเห็น