คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 26 >>Holliday love love/การเจอกันของคนสองคน
[Mode: Guy]
เช้านี้เป็นการมาโรงเรียนที่สบายที่สุดตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ - -" เพราะอะไรน่ะเหรอคับ?? ก็เพราะไอ้คนข้างๆ นี่ไง……ส่งราชรถไปรับถึงที่แถมบังคับลากให้มาด้วยกันอย่างปฏิเสธไม่ออก……เหตุผล!!!
เพราะผมกับเขาเป็นแฟนกันแล้วน่ะสิฮะ!!!!!!
ย้อนกลับไปเมื่อวานในตอนเที่ยง……..
ในห้องอาหารสไตล์ญี่ปุ่นที่ผมกับโทมัสนั่งอยู่ท่ามกลางความอึดอัด สุดท้ายโทมัสก็เอ่ยขึ้นมาทำลายความเงียบ
"นะ……..นาย……นายพูดว่าไงนะ!?!?! พูดใหม่อีกทีได้หรือเปล่า??"
"ฉัน……เอ่อ…..ฉัน…….." ผมได้แต่อึกอักและเงียบลง……..
"นายพูดจริงเหรอ?? นายพูดจริงๆ ใช่ไหม?? นายไม่เปลี่ยนใจนะ…….ฉันน่ะอยากจะคบกับนายตั้งแต่นายยังไม่บอกเสียอีก ฉันดีใจจัง" ^0^
……………
สีหน้าแสดงความดีใจจนดูเว่อร์เกินไปของโทมัส ทำให้คำพูดที่ผมจะพูดออกไปกลืนหายกลับลงไปกับลำคอ ผมไม่กล้าทำร้ายเขาอีกเป็นครั้งที่สอง…ผมไม่กล้าจะปฏิเสธว่าที่พูดไปเมื่อครู่มันเป็นแค่เพียงอารมณ์ชั่ววูบขาดความยั้งคิด ผมไม่กล้า………อีกใจผมก็แอบคิดว่า…….ถ้าผมหันมาคบกับโทมัสอย่างจริงจังมันอาจจะเป็นวิธีตัดใจจากใครอีกคนก็ได้ และนั่นก็คือเหตุผลทั้งหมดที่ผมต้องมาโรงเรียนกับโทมัสในวันนี้และก็คงจะมีวันอื่นๆ ต่อไปอีกแน่ ต่อไปนี้มันจะเป็นยังไงนะ?? โทมัสจะช่วยทำให้ผมตัดใจได้หรือเปล่านะ??? ผมคิดพลางมองคนข้างๆ ไปอย่างลืมตัว จนคนข้างตัวรู้สึกหันมาถามพร้อมรอยยิ้มกว้าง…….กว้างมากกว่าวันไหนๆ ที่ผมเคยเห็นมา……..
"จ้องอะไรครับเจ้าหญิง เอ?? หรือว่าโทมัสคนนี้หล่อเสียจนเจ้าหญิงเกิดมีอารมณ์ขึ้นมา!! อยากจะทำอะไรโทมัสคนนี้ไม่ว่าหรอกนะคับ แต่ถ้าจะทำตอนนี้คงลำบากเพราะคนเยอะเหลือเกิน………เอาไว้ในที่ลับตาคนค่อยบอกละกันนะคับ" ^^
รอยยิ้มกว้างหายไปเหลือเพียงมุมปากที่ยังยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ พร้อมกับประกายตาวิบวับที่ส่งออกมามันทำให้ผมต้องถลึงตาใส่กอดจะฟาดมือฟาดแขนลงไปที่ตัวคนตัวสูงกว่าเป็นพัลวัน แต่อย่าหวังเลยว่าผมจะตีได้ เพราะไม่ว่าผมจะฟาดลงไปกี่ทีไอ้คนบ้าคนนี้ก็หลบได้ทุกรอบ แถมยังมีการแอบหยิกแก้มผมเล่นอีก…..อย่าอยู่เลย นายตายแน่โทมัส!!!!!!!
"โอยๆ พอแล้วๆ ไม่ไหวๆ……..ผมขอยอมแพ้ครับผม……..โอย~~~" โทมัสว่าพลางนั่งหอบหลังจากที่วิ่งหนีฝ่ามืออรหันต์ของผมจนเหนื่อยกลายเป็นหมาหอบแดด ซึ่งคนวิ่งไล่อย่างผมเองก็ไม่ต่างกันมากนัก……แถมดูจะหนักกว่าอีกคนด้วยล่ะมั้ง……โอย~~เหนื่อย!!! ผมคิดแล้วทิ้งตัวลงนอนบนพื้นหญ้าสีเขียวข้างคนตัวสูงกว่า
"กาย…….ลุกขึ้นๆ เดี๋ยวเสื้อผ้าก็เปื้อนหมดหรอก" โทมัสว่าพลางฉุดแขนผมขึ้น
"ไม่เอาอ่ะ ขอพักซักแปปละกันเหนื่อยใจจะขาดเลย เฮ่อ~~"
"เฮ่อ~~ถ้าเปื้อนมาอย่าหาว่าไม่เตือนละกัน" จบคำคนตัวสูงกว่าก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ผม เหอะ!! บอกแต่คนอื่นตัวเองก็ทำเหมือนกันนั่นแหละ ชิ!! T^T
"กาย………"
"………."
"นานแค่ไหนแล้วรู้มั๊ยที่ฉันกับนายไม่ได้นอนมองท้องฟ้าด้วยกันแบบนี้"
"…………"
"แต่ก็นะ…….ตอนนั้นกับตอนนี้ความรู้สึกมันต่างกันมาก เพราะฉัน…..ฉันได้มีนายๆ ที่ยอมรับความรู้สึกของฉัน ยอมรับรู้ถึงความรักที่ฉันมีให้นาย ฉันได้รักนายอย่างไม่ต้องหักห้ามใจ และฉันก็สามารถพูดคำๆ นี้ได้คำที่ฉันเก็บไว้มานานแสนนาน……….ฉันรักนายนะ…………"
"…………."
"กาย………." ร่างเล็กของอีกคนนอนหลับตาพริ้มอย่างสบายอารมณ์ไปแล้ว ไม่ได้รับรู้ถึงคำพูดแสนหวานที่คนอีกคนส่งมอบให้เลยสักนิด คนสูงกว่ายันกายลุกขึ้นนั่งก่อนจะก้มตัวลงไปหากดจุมพิตเบาๆลงที่หน้าผาก แล้วอุ้มร่างนั้นไปที่ห้องพยาบาล…….หลับฝันดีนะคับ…..เจ้าหญิงของผม……..
[Mode : Mike]
วันนี้เป็นวันที่ผมรู้สึกปลอดโปร่งโล่งสบายคล้ายๆ กับใช้ลอริเอะ ^^ เอ้ย!! ไม่ใช่ๆ ผมหมายถึงอารมณ์ปลอดโปร่งเหมือนกับฟ้าหลังฝนที่สดใส๊~~สดใส ฮี่ๆๆๆๆๆ (วันนี้แกมาแปลกมากเลยอ่ะไมค์ : ปลาทอง) เอาเถอะ!! ผมอารมณ์ดีถึงมีใครขัดก็ไม่สน T^T เพราะโลกกำลังสดใส ฮู้วว~~ (บ้าไปแว้วววนายเอกของเรา - -": ปลาทอง) อยากรู้ใช่ไหมฮะว่าเพราะอะไร??…………….ไม่บอกหรอกคับ ปล่อยให้งงดีกว่า……อะ!! ล้อเล่นๆ ฮะๆ ที่ผมอารมณ์ดีเนี่ยมันมีสาเหตุคับ (ผมไม่ได้บ้าอย่างที่ยัยปลาทองว่าหรอก ชิ!! T^T : ไมค์) สาเหตุของมันก็คือ…….สุดสัปดาห์นี้พี่กอล์ฟได้บัตรห้องพักฟรี ค่าอาหารฟรี 2 วัน 1 คืนที่หัวหิน!!!!!! ไม่ได้ๆมาใบเดียวนะฮะมีมาตั้ง 5 ใบแหนะ อิอิ นั่นแหละคับสรุปว่าเสาร์อาทิตย์นี้ผมกับพี่กอล์ฟก็เลยมีที่กินฟรีเที่ยวฟรีเรียบร้อย เหลือแต่ว่าจะต้องชวนชินกับกายอีกเท่านั้น…….ฮู้ว~~ ฉันสบายใจ~~~ (ถ้าแกไม่บ้าฉันก็ว่าแกบ๊องล่ะไมค์ เฮ่อ~~ - -" : ปลาทอง)
"อรุณสวัสดิ์" ผมทักขึ้นเมื่อนั่งลงที่โต๊ะเรียนเรียบร้อย
"อืม……หวัดดี" ความเป็นคนเดิมของชินกลับมาแล้วล่ะฮะ นั่นคือการเป็นหนอนหนังสือ……อ่าน…..อ่าน….แล้วก็อ่าน……เฮ่อ~~
"นี่ชิน นายฟังฉันก่อนได้มั๊ย!? แป๊ปนึงก็ได้อ่ะ………"
"มีอะไรก็ว่ามาสิไมค์ ฉันก็ฟังอยู่นี่ไง…….." ชินว่าแต่ตายังจ้องหนังสือไม่เลิก แล้วมันฟังผมตรงไหนกันล่ะ!?!?! - -"
"เสาร์-อาทิตย์นี้พี่กอล์ฟได้บัตรที่พักฟรี อาหารฟรีที่หัวหิน ได้บัตรมาตั้ง 5 ใบอ่ะ นายไปด้วยนะ"
"ไม่ไปกันสองคนล่ะ??"
"ไปสองคนก็ไม่สนุกน่ะสิ…….นะชิน…..ไปด้วยกันนะ"
"…………." ผมพยายามส่งสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ และมันก็………
"ก็ได้………"
"นายนี่น่ารักจัง ฮิๆ" ผมว่าก่อนจะหันไปมองหากายตรงที่นั่งประจำแต่ก็ไม่มีร่างของเจ้าของหัวฟูๆ แม้แต่เงา…….หายไปไหนนะ??
"ขอโทษคับ" เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้นที่หน้าห้อง
"หัวหน้าห้องห้องนี้นั่งอยู่ตรงไหนฮะ"
"ฉันอยู่นี่" ชินว่าพลางเงยหน้าจากหนังสือที่อ่านอยู่ ร่างสูงของคนถามจึงเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าโต๊ะพร้อมกับเอ่ยเรียบๆ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"วันนี้กายคงจะเข้ามาเรียนในช่วงบ่ายนะคับ เพราะว่าตอนนี้เค้านอนหลับอยู่ห้องพยาบาลเห็นบอกว่าปวดหัว"
"เป็นอะไรมากหรือเปล่า!?" ชินว่ามีสีหน้ากังวลเล็กน้อย
"ไม่หรอกคับ ตอนนี้ได้นอนแล้วตอนเที่ยงนี้ตื่นมาคงดีขึ้น เอ่อ…….ยังไงก็ฝากด้วยละกันนะฮะ"
"อืม ขอบใจมากนะที่มาบอก"
"ฮะ งั้นขอตัวเลยละกัน" แล้วร่างสูงก็จากไป……..นายคนนี้เค้าเป็นอะไรกับกายนะ?? ไม่เคยเห็นรู้จักเลย…….
"ชิน……..เราไปเยี่ยมกายกันหน่อยมั๊ย??"
"ไม่ต้องหรอก นายนั่นแค่ปวดหัวเดี๋ยวตอนบ่ายก็มาเรียนได้ อย่าไปสนใจเลย" ชินตัดบทพร้อมๆ กับที่อาจารย์จะเข้ามาสอนในคาบแรกของวันนี้พอดี ผมจึงจำใจเงียบลงและตั้งใจเรียนอย่างเสียไม่ได้………..
~~ติ้ง ติ่ง~~
ออดบอกหมดเวลาคาบเช้าดังขึ้นทำให้ทั้งผมและเพื่อนๆ ในห้องต่างก็พากันถอนหายใจอย่างโล่งอกไปพร้อมๆ กัน
"ไปหากายที่ห้องพยาบาลกันเหอะ"
"จะไป…….เฮ่ย!!!" ผมไม่รอให้ชินปฏิเสธหรือได้พูดอะไรผมก็ลากชินออกมาที่นอกห้องและมุ่งตรงไปยังห้องพยาบาลทันที
ที่ห้องพยาบาลเมื่อผมกับชินมาถึงก็พบผู้ชายร่างสูงหน้าใสเมื่อเช้ามาถึงก่อนแล้ว กายที่คงตื่นได้สักพักแล้วหันมาเจอเราสองคนก่อนจึงเอ่ยทักขึ้น
"ไมค์………."
"อ่า…….เป็นไงบ้างล่ะ" ผมว่าพร้อมกับหยุดลงที่ข้างเตียง
"ไม่เป็นไรมากหรอก ดีขึ้นมากแล้ว" ^^
"เอ่อ……..แล้วนี่….เอ่อ….." ผมว่าแล้วเงยหน้าไปมองอีกคนที่ผมยังไม่รู้จัก
"อ๋อ…….นี่โทมัสเป็น……….เอ่อ……เพื่อนเราตอนอยู่ที่อังกฤษน่ะ ตอนนี้ย้ายมาเรียนที่นี่แล้วล่ะ โทมัส……นี่ไมค์ แล้วก็…ชินนะ"
"หวัดดีคับ ช่วยแนะนำด้วยนะคับ" โทมัสว่าก่อนจะโค้งให้ผมกับชินเล็กน้อย
"อ๋อ หวัดดีฮะยินดีที่ได้รู้จักคับ" ผมเองก็ก้มตัวเล็กน้อยเช่นกัน แต่อีกคนนี่สิ!! ยืนหน้านิ่งไม่สนใจเลยสักนิดจนผมต้องสะกิดเบาๆ
"อืมหวัดดี….." แค่นี้เนี่ยนะ!! - -"
"เอ่อ……..งั้นเราไปกินข้าวกันดีกว่านะเดี๋ยวจะหมดเวลาพักซะก่อน" ผมตัดบทและเราทั้งหมดก็ลงมาโรงอาหาร ตอนนี้ที่โรงอาหารคนบางเบาลงมากเราจึงไม่ต้องวุ่นวายหานั่งให้ยุ่งยากเท่าไรนัก ผมกับกายเลือกที่จะทานราเมงกัน ส่วนชินและโทมัสก็เลือกที่จะทานผัดไทย ไม่นานเราทั้งหมดก็กลับมาที่โต๊ะและเริ่มลงมือทานอาหาร
"เออ…….นี่กาย เสาร์-อาทิตย์นี้นายว่างป่าวอะ??"
"เสาร์-อาทิตย์เหรอ………..ก็ว่างนะ ทำไมหรอ?"
"ก็พอดีว่าพี่กอล์ฟอะเค้าได้บัตรที่พักฟรี อาหารฟรีที่หัวหินมาได้มาตั้ง 5 ใบนะฉันก็เลยว่าจะชวนนายไปด้วย"
"ใครไปบ้างอะ" กายว่าและจ้องหน้าผมด้วยท่าทีที่ตั้งใจฟังอย่างเต็มที่
"ก็มีพี่กอล์ฟ ฉัน ชินแล้วก็นายอ่ะ"
"เอ่อ………"
"เออ……." ผมเองก็เริ่มอึกอักเพราะลืมนึกถึงคนที่เพิ่งรู้จักไปเสียสนิท ทำให้ผมและกายต่างฝ่ายต่างเงียบลง
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ ไปเที่ยวกันเหอะ" ^^ "ไปเหอะกาย เพื่อนชวนทั้งที" โทมัสเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบและนั่นยิ่งทำให้ผมกับกายหน้าเจื่อนลง
"นายมีบัตรตั้ง 5 ใบไม่ใช่เหรอ?? ก็ขอพี่กอล์ฟเค้าไปซะ 4 ใบเลยสิ นายขอพี่กอล์ฟคงไม่ว่าอะไรหรอก" หางเสียงของชินแอบประชดประชันเล็กๆ และนั่นทำให้ผมยิ้มออกและตกลงสรุปว่าเสาร์-อาทิตย์นี้เราจะไปทะเลกันพร้อมกับโทมัสด้วย
ฮ้า~~~ อยากให้ถึงวันเสาร์นี้เร็วๆ จัง มันคงเป็นสุดสัปดาห์ที่สนุกน่าดูเลย ฮิๆ ^^
*********************
และแล้ววันสุดสัปดาห์ที่น่าสนุกก็มาถึง เราทั้งหมดกำลังเดินทางโดยรถของที่บ้านมุ่งหน้าเข้าสู่จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ จังหวัดที่เป็นที่ตั้งของหัวหินนั่นเอง ^^ ตลอดการเดินทางพี่กอล์ฟมักแอบทำเนียนนอนซบไหล่บ้างล่ะ เอามือมาโอบเอวบ้างล่ะ บางทีก็แอบหอมแก้ม……….โดยให้เหตุผลว่าผิดที่ผมเพราะว่าทำตัวน่ารักเกินไป ดูเอาเถอะฮะคนอะไรหื่นได้ไม่เลือกที่จริงๆ - -" และที่สำคัญคนนั่งอยู่ด้วยกันก็ไม่ได้มีแค่ 2 คนสักหน่อย ดีนะที่ทุกคนต่างก็สนใจสิ่งรอบตัวภายนอกไม่ได้สนใจเราเท่าไหร่ ไม่งั้นคงแย่กว่านี้มากโดยเฉพาะชิน………เฮ่อ~
ตอนเย็นเราก็มาถึงบ้านพัก หลังจากที่ติดต่อเรื่องบ้านพักเรียบร้อยเราจึงแยกย้ายกันเข้าห้อง โดยที่ผมต้องนอนห้องเดียวกับพี่กอล์ฟ เพราะบัตรอีกใบต้องให้ลุงคนขับรถด้วย เมื่อตกลงกันได้ก็ถึงเวลาที่เราจะเข้าห้องพักของตัวเอง บ้านพักของเราทั้งหมดจะเป็นบ้านหลังเล็กที่สร้างติดกันเป็นแถวทาด้วยสีขาวมีหลังคาสีแดง ภายในห้องมีเตียงอยู่สองเตียงซึ่งเป็นแบบเตียงเดี่ยว สีสันภายในห้องก็จัดเป็นขาวแดงสีเดียวกับตัวบ้าน องค์ประกอบโดยรวมน่ารัก ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้สึกพอใจจนต้องยิ้มออกมา ^^
"ชอบล่ะสิ" เสียงของพี่กอล์ฟเอ่ยขึ้นขณะวางกระเป๋าของผมและของตัวเองลง
"อืม ชอบมากเลยด้วย น่ารักดี" ^^ "พี่กอล์ฟนี่ก็โชคดีนะ ได้บัตรฟรีแถมยังได้ห้องน่ารักๆ อีก"
"แต่ก็น่ารักไม่เท่าไมค์หรอก…………" จบคำร่างเล็กที่ไม่รู้เข้ามาประชิดตัวผมทางด้านหลังตั้งแต่เมื่อไรก็ฝังจมูกเล็กๆ ลงมาบนแก้มผม ก่อนจะเคลื่อนไปทั่วหน้าช้าๆ พร้อมกับจับร่างของผมให้พลิกกลับมาหาตัวเองแล้วริมฝีปากผมก็ถูกฉกฉวยไปอย่างง่ายดายด้วยริมฝีปากเล็กบางนั้น
"อืม~~" เสียงแผ่วเบาหลุดรอดออกมาจากลำคอก่อนที่ลิ้นชื้นของผมจะตอบสนองกลับอย่างแผ่วเบา แทรกซึมช้าๆ แต่ชวนให้หวานและยากที่จะถอนริมฝีปากออก จนเมื่อลมหายใจของเราติดขัดนั่นล่ะพี่กอล์ฟถึงยอมถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย
"จูบเก่งขึ้นนะเรา……."
"ก็ใครล่ะจูบได้ทุกวี่ทุกวัน ไมค์ก็ต้องเก่งขึ้นบ้างล่ะ" ผมว่าก่อนที่หน้าผมจะร้อนขึ้นมาอย่างไม่อาจห้ามได้ พูดอะไรน่าอายไปได้นะเรา >\\\\<
"ฮิๆ แบบนี้เดี๋ยวพี่หยุดไม่ได้อย่ามาโทษกันนะ" ร่างผมถูกรั้งให้ใกล้มากขึ้น…….
"อย่า……พี่กอล์ฟ…….ยังไม่ได้…….อาบน้ำ……."
"ฮิๆๆ ที่ห้ามนี่เพราะยังไม่ได้อาบน้ำเหรอ?? งั้นถ้าอาบแล้วก็คงไม่ปฏิเสธสินะ" เสียงของพี่กอล์ฟกระซิบเข้าที่ข้างหูพร้อมกับรอยยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ ^_~
"พี่กอล์ฟบ้า!!!~" ผมแหวเข้าให้ร่างเล็กจึงยอมปล่อยร่างผมออก >\\\\\< ไอ้พี่บ้า!!!!~
"ไมค์!!!! นายทำอะไรอยู่อ่ะ ไปเดินเล่นกันมั๊ย???" เสียงของชินดังอยู่หน้าห้องเรียกให้ผมต้องรีบปรับสีหน้าก่อนจะเดินออกมาเปิดประตู
"ไปกันทุกคนป่าวอ่ะ??"
"อืม นั่น!! สองคนนั้นรออยู่อ่ะ" ชินว่าแล้วชี้ไปที่คนสองคนที่ยืนรออยู่ตรงนอกรั้วบ้านพัก
"พี่กอล์ฟ…….ไปเดินเล่นกัน!!" ผมว่าแล้วเดินกลับเข้าไปลากคนร่างเล็กออกมาด้วยกันโดยไม่ต้องรอฟังคำคัดค้านหรือยอมรับใดๆ
บรรยากาศตอนย่ำค่ำให้ความรู้สึกแตกต่างจากทะเลปกติ เวลาแบบนี้คล้ายๆ กับว่ามันมีความลับที่รอการเปิดเผย มีอะไรบางอย่างที่แอบซ่อนอยู่หลังม่านความมืดที่เริ่มโรยตัวเข้ามาปกคลุม และเหมือนกับว่าท้องฟ้ากว้างกว่าทุกทีเมื่อขอบฟ้าจรดกับขอบทะเลที่มองเห็นอยู่ไกลลิบๆ……….
เราทั้งหมดต่างเดินกันไปเงียบๆ ไม่มีคำพูดใดหลุดรอดออกมาสักคำคล้ายกับว่าต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง มีเพียงเสียงคลื่นซัดสาดมาเท่านั้นที่เป็นตัวทำลายความเงียบรอบๆ ตัว และคนที่ตื่นจากความคิดของตัวเองก่อนก็คือผมเองและเสียงของผมก็ดังขึ้นทำลายความเงียบนั้น
"ไม่หิวข้าวกันเหรอ……นี่มันก็เย็นมากแล้วนะ" และนั่นก็ทำให้ได้รับการส่ายหน้าปฏิเสธจากทุกคน ทำไมมีแต่ผมคนเดียวล่ะที่หิว - -"
"หิวเหรอพี่พาไปกินมั๊ยล่ะ??"
"พี่กอล์ฟออกตังค์นะ"
"อืม….ได้ๆ" - -""""
"งั้นก็ไปกัน……..แล้วยังไงเจอกันที่บ้านเลยนะ" ^^ จบคำผมก็ลากพี่กอล์ฟให้มุ่งหน้าตรงไปยังตลาดโต้รุ่งที่เห็นอยู่ไกลลิบๆ ตรงนั้น ( - -" : พี่กอล์ฟ)
[Mode : Guy]
หลังจากที่พี่กอล์ฟกับไมค์แยกตัวไปแล้วความเงียบที่แสนอึดอัดก็เกิดขึ้น มันอึดอัดจนผมหายใจไม่ทั่วท้องและลำไส้ในกระเพาะก็เริ่มปั่นป่วนบิดรัดตัวกันแน่นและเริ่มรู้สึกว่าปวดท้องขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ข้างผมที่ด้านซ้ายก็คือชิน และด้านขวาก็คือโทมัส…….ทำไมนะ?? ทำไมต้องมาอยู่ตรงกลางแบบนี้…….ความมืดที่โรยตัวลงมายิ่งทำให้บรรยากาศรอบตัวดูน่าอึดอัดเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว แล้วผมควรทำยังไงดีนะ????
"พวกนายจะเดินเล่นต่อใช่มั๊ย ฉันขอตัวก่อนละกัน" ชินเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินขึ้นไปบนหาด ห่างออกไป……ออกไป…….และลับตาไปในที่สุด……
"เค้าดูดุๆ นะ นิ่งซะจนน่ากลัวเลย"
"เค้าก็แค่ยังไม่สนิทกะเราน่ะ ถ้าอย่างไมค์นี่เค้ายิ้มได้ตลอดล่ะ" หางเสียงผมเบาลงนิดๆ พูดแบบนี้ไปก็ราวกับว่าตอกย้ำตัวเองอยู่กรายๆ เจ็บปวดอีกแล้ว……….
"เหรอ?? เออว่าแต่พี่กอล์ฟกะไมค์นี่เค้า………"
"ทำไม??"
"ดูไม่เห็นเหมือนพี่น้องกันเลยเนอะ"
"หือ??" โทมัสดูออกด้วยเหรอเนี่ย??
"ก็……..เค้าดูเหมือนคู่รักกันมากกว่า สายตาที่มองกัน การปฏิบัติ อื่นๆ อีก…….มันไม่เหมือนพี่น้องนี่"
"นายนี่คิดมาก…….ที่สำคัญเค้าจะเป็นอะไรก็ไม่เห็นเกี่ยวกับนายสักหน่อย" ผมว่าแล้วก้าวให้เร็วกว่าโทมัสเพื่อจะเปลี่ยนจากเรื่องที่โทมัสพูด เฮ่อ~~โทมัสนี่ก็ตาไวสังเกตเห็นไวเชียว………แบบนี้จะทันเห็นเราแอบมองชินตลอดการเดินทางเมื่อเช้าหรือเปล่านะ??
สามทุ่มกว่าๆ ผมกับโทมัสก็กลับมาถึงบ้านพักหลังจากเดินดูคนเค้าหาปลากันเพลินไปหน่อย เราเดินด้วยกันมาจนถึงประตูห้องของผมๆ จึงเอ่ยขึ้น
"ฉันไปล่ะนะ" ผมว่าแล้วเปิดประตูห้องออก
"อะไรกันน่ะ จะลากันแค่นี้เหรอ??"
"จะอะไรอีกล่ะ นายนี่เรื่องมากจริง" ผมว่าสีหน้าหงุดหงิดใจอย่างเห็นได้ชัด
"ก็……..ก่อนนอนก็ต้องส่งว่า "หลับฝันดี" หรือไม่ก็ "ฝันดีนะ" สิ"
"ฝันดีนะ……..แค่นี้ใช่มั๊ย??" ผมว่าแล้วเปิดประตูให้กว้างออก แต่ก่อนที่ร่างของผมจะพ้นประตูเข้าไป ร่างสูงกว่าก็ก้มลงมาฝังจมูกลงบนแก้มผมรวดเร็ว
"ฝันดีนะคับเจ้าหญิง" ^^ จบคำร่างสูงก็ผลุบหายเข้าในห้องพร้อมปิดประตูลงกลอนเสร็จสรรพทิ้งให้ผมยืนนิ่งค้างอยู่นานพร้อมกับแก้มที่ค่อยๆ ร้อนขึ้นเรื่อยๆ OoO>>>>>Oo^>>>>> >\\\< >>>>>o(>\\\\\\<)o
"ไอ้คนบ้า!!!!!!!!" ฝากไว้ก่อนเถอะนะ ตื่นมาพรุ่งนี้ฉันจะฆ่านายแล้วโยนทิ้งทะเลให้ฉลามกินเลยคอยดู!! ผมคิดก่อนจะเดินเข้าห้องปิดประตูลงกลอนเผื่อดึกๆ มีผีบ้าซาตานห้องข้างๆ บุกมาจะได้ป้องกันตัวทัน ชิ!!!! คนบ้า!! >\\\\\<
…………โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยสักนิดว่า……เหตุการณ์เหล่านั้นตกอยู่ในสายตาของใครบางคนตั้งแต่ต้น!!!!!……..
………………………..
เช้าวันรุ่งขึ้นเราทุกคนถูกปลุกแต่เช้ามืดด้วยฝีมือของไมค์ด้วยเหตุผลที่ว่า…..ตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน…..แต่ก็น่าประทับใจนะฮะ พระอาทิตย์ขึ้นที่เราทุกคนได้ดูสวยมากๆ เราค่อยๆ ดูมันขึ้นจากขอบฟ้าทีละนิดจากดวงกลมโตสีส้มสด…….ค่อยๆ เคลื่อนขึ้นช้าๆ….ช้าๆ…..จนมันโผล่ขึ้นมาพ้นขอบฟ้า มันช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจมากๆ ไม่เชื่อก็ลองมาทะเลแล้วลองตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นสิฮะ แล้วทุกคนจะต้องรู้สึกอย่างผม…….สาบานเลย!! ^^
สายๆ เรากลับเข้ามาห้องเพื่ออาบน้ำและลงไปทานข้าวด้วยกันที่ห้องอาหารของบ้านพัก หลังจากนั้นก็ฟรีสไตล์ล่ะครับ เล่นน้ำเล่นทราย วิ่งไล่จับปูกันทั่วหาด ถ่ายรูปเก็บความประทับใจไปไม่รู้ว่ากี่รูปต่อกี่รูป มันเยอะมากจนผมรู้สึกว่ายิ้มจนเหงือกแห้งต้องดื่มน้ำไปหลายรอบเลยทีเดียว บ่ายคล้อยเราจึงเลิกเล่นและกลับขึ้นมาอาบน้ำอีกรอบเพื่อเตรียมตัวลงไปย่างบาบีคิวกะอาหารทะเลกันในค่ำวันนี้ที่สวนข้างๆ บ้านพัก
"เจ้าหญิง…….อาบน้ำเสร็จรึยังคับผม คนอื่นเค้าลงไปกันหมดแล้วน้าาาา~~" เสียงไอ้คนบ้า!! ดังขึ้นที่หน้าห้องทำให้ผมต้องแกล้งเปิดประตูแรงๆ ชิ!! หมั่นไส้!!
"เสร็จแล้ว……ไม่เห็นหรือไง"
"อ่า…….ตัวหอมจัง ขอหอมทีนะ" ^^
"ไอ้คนบ้าถอยไปห่างๆ เลยนะ!!~" >\\\\< ผมว่าแล้วผลักคนร่างสูงกว่าให้ถอยห่างออกไป
"ฮิๆๆ น่ารักจัง" ^^ "ล้อเล่นหรอกน่า…….แต่ถ้าอนุญาตก็จะไม่เกรงใจล่ะ อิอิ" ^o^
"ไม่มีทาง!! ถอยไปเลยฉันจะลงไปช่วยคนอื่นๆ แล้ว…….อ๊ะ!!" ร่างของผมถูกรวบไว้ร่างทั้งร่างจมหายเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของร่างสูงเบื้องหน้า ก่อนที่แก้มทั้งสองข้างของผมจะถูกกดจูบแบบไม่ยั้ง ริมฝีปากของคนเบื้องหน้าเคลื่อนตัวไปเรื่อยและหยุดลงที่ริมฝีปากของผมมันอ่อนโยนและนุ่มนวลทะนุถนอม จากอาการต่อต้านกลายเป็นจำยอมจากร่างกายไปโดยปริยาย จากมือที่ใช้ผลักใสกลับยึดไหล่กว้างนั้นไว้อย่างลืมตัว ผ่านเวลาไปนานเท่าไหร่ผมเองก็ไม่รู้ริมฝีปากนุ่มนวลนั้นจึงถอนออก ลมหายใจร้อนๆ รินรดอยู่เหนือหน้าผากก่อนที่เจ้าของลมหายใจจะกดจูบลงมาที่หน้าผากผมอีกครั้ง
"เราลงไปที่สนามหญ้ากันเหอะ ป่านนี้ทุกคนคงรอแล้วล่ะ" จบคำมือของผมก็ถูกจับจูงให้ออกเดินตาม และตัวผมเองก็เดินตามลงมาอย่างว่าง่าย
"อ๊ะ!! กายกะโทมัสมาแล้ววว~~" ^^ เสียงของไมค์ดังขึ้นทำใหผมต้องรีบดึงมืออกจากการเกาะกุม
"ขอโทษที่ทำให้ทุกคนรอนานนะ"
"ไม่เป็นไร ^^ / รู้ตัวด้วยเหรอ!?! T^T" เสียงของไมค์กับชินดังขึ้นพร้อมกัน ทำให้ผมถึงกับหน้าถอดสี
"ชิน!!! T^T ไม่เป็นไรหรอกกาย…….พวกเราก็ไม่ได้รอนายอย่างเดียวซะหน่อย นั่นไงอาหารยังไม่สุกสักอย่าง" ไมค์ว่าแล้วยิ้มน่ารักอย่างที่ชอบทำ ถึงมันจะทำให้ผมผ่อนคลายลงแต่จากสายตาของอีกคนมันทำให้รู้สึกผิดอย่างมากมายเหลือเกิน
"ชิน! นายไปปิ้งบาบีคิวกะพี่กอล์ฟเลยไป…….ลุกๆ"
"ทำไม….."
"ไม่ต้องมาเกี่ยงลุกไปเลย…….." ไมค์พยายามไล่คงเห็นสีหน้าของผมที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก ในที่สุดชินก็ลุกขึ้นและเดินไปที่เตาบาบีคิวอย่างจำยอม
"เดี๋ยวเราไปช่วยอีกคนดีกว่า" โทมัสว่าแล้วก็เดินตามชินไปอีกคน
"เฮ่อ~~~" -o-"
"ขอโทษนะไมค์…….."
"ไม่ต้องมาขอโทษหรอก นายไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อยนี่…….เออว่าแต่นายมัวทำอะไรน่ะลงมาช้าจัง ถ้าเหตุผลไม่สมควรเนี่ยฉันจะโกรธเหมือนกันล่ะนะ" ไมค์ว่าพลางนั่งลงแล้วจ้องหน้าผมอย่างรอคำตอบ
"เอ่อ………..คือ………" ผมวาแล้วก็นั่งลงบ้าง สมองก็พยายามคิดหาเหตุผลที่เหมาะสม…….o(>\\\\\<)o
"^_^"
"เอ่อ………คือฉัน…..ฉัน……"
"ฉันรู้และ!!!!"
"O_O!"
"นายต้องปวดท้องแล้วก็มัวแต่หายากินก็เลยลงมาช้าใช่มะ?? เห็นชินบอกว่านายอ่ะชอบปวดท้องบ่อยๆ" ไมค์ว่าแล้วยิ้มน่ารัก (อีกแล้ว) ผมถึงกับแอบผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก เฮ่อ~~ใจหายใจคว่ำหมด!
"ก็…..ใช่แหละ……นายนี่ทายเก่งนะ" ^^
"^^"
รออยู่พักใหญ่ๆ บาบีคิวและอาหารทะเล ทั้งกุ้ง ทั้งปูก็ถูกยกมาวางอยู่ตรงหน้า กลิ่นของมันหอมยั่วน้ำลายของทั้งผมและไมค์จนต้องแอบกลืนลงคอไปหลายที - -" แล้วเราก็เริ่มลงมือทานอาหารมื้อค่ำแสนอร่อยนี้ โดยมีนั่งร้องเสียงดีอย่างพี่กอล์ฟกะไมค์ผลัดเปลี่ยนกันร้องขับกล่อมอยู่เป็นระยะพร้อมๆ กับเสียงะเลาะ เสียงแว้ดของไมค์เรียกได้ว่าเป็นมื้ออาหารที่ทั้งอร่อยและมีความสุขมื้อหนึ่งเลยทีเดียว แต่…………
"นี่นาย!! ทำไมต้องมาแย่งตักกุ้งตัวเดียวกันทุกทีเลยหะ??" เสียงของชินดังขึ้น
"ปล่าว!! เราตักก่อนนะ นายต่างหากล่ะที่มาแย่งน่ะ" โทมัสเองก็ไม่ยอมโต้กลับไปเหมือนกัน
"เฮ่ย!! พูดงี้อยากมีเรื่องเหรอ??"
"ก็พูดความจริงอ่ะ"
"ไอ้นี่!!…….."
"พวกนายจะทะเลาะกันทำไมเนี่ย กุ้งมันก็มีตั้งหลายตัว ชินนายก็ตักตัวอื่นซะก็หมดเรื่อง" ไมค์ที่นั่งทนฟังอยู่ครู่หนึ่งแหวขึ้นหยุดคู่กรณีให้ต่างฝ่ายต่างเงียบลงทันที
"ก็…….."
"นายก็ด้วยนะโทมัส ทำตัวเป็นเด็กไปได้" ไมค์ว่าเข้าให้ทำเอาโทมัสหน้าจืดสนิท ดี!! สม!! ^_~
"เอาล่ะๆ เรามาเที่ยวเอาสนุกนะไม่ได้ให้มาทะเลาะกัน…….กินต่อๆ สนุกสนานๆ" พี่กอล์ฟเอ่ยคลายบรรยากาศตึงเครียดสงครามแย่งกุ้งจึงหยุดลง และเราก็ลงมือทานอาหารกันต่อแต่ก็ใช่ว่าสงครามจะหยุด แม้ไม่มีเสียงแต่สงครามสายตาก็ยังคงถูกส่งต่อกันอย่างต่อเนื่อง หากว่ามีซาวน์เอ็ฟเฟ็คล่ะก็……มันคงดัง ชิ้ง!~ ชิ้ง!~ ไปแล้วล่ะ เฮ่อ~~ อยู่ๆ เค้าสองคนเป็นอะไรกันนะ?? ชินที่เคยใจเย็นกลับเดือดขึ้นมาได้ ส่วนคนขี้เล่นที่ไม่ค่อยจะถือโทษโกรธใครข้างๆ ผมนี่ก็กลับมีสีหน้าแบบนี้ได้ >>T^T<< มันน่าแปลกจริงๆ
ปลาทอง Say : ก้อ 100% เต็มเรียบร้อยแล้วนะคะ เฮ่อ~~ตอนนี้ก้อยังคงทำใจไม่ได้อยู่ดีกับความบ๊องส์ บ้าบอของตัวเอง เฮ่อ~~ ไม่น่าเลยเนอะ……แต่ก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนี่นะก็คงต้องพยายามทำใจไปเรื่อยๆ ล่ะนะ ก้ออย่างที่บอกไปนะคะ ตอนนี้ปลาทองลงไปอีกเรื่องแล้วยังไงก้อเปงกะลังใจให้ด้วยละกันค่ะ สำหรับเรื่องที่สองก้อวางตัวละครให้ไมค์เป็นเซเมะ และพี่กอล์ฟเป็นยูเคะค่ะ ชอบไม่ชอบยังไงก้อเม้นท์ๆ บอกกันนะคะ
และสำหรับเรื่องนี้ปลาทองก็ยังคงดำเนินต่อไปไม่ว่าจะเปงไง หวังว่าทุกคนยังคงติดตามกันเหมือนเดิมนะคะ ขอกำลังใจเปงเม้นท์เปงโหวตเหมือนเดิม…
วันนี้ไปล่ะค่ะ……..แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ \(^^)/ บะบายค่าาา~~~
ป.ล. เรื่องใหม่ของปลาทองก้อตามลิ้งค์ข้างล่างนี้ไปได้เลยนะคะ (ฝากด้วยค่ะ ^^)
http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=388195
*(ตอนนี้ปลาทองขอเวลาแปปนึงแว้ววหน้าฟิคทั้งสองเรื่องก้อจะกลับมาสวยงามเช่นเดิมค่ะ)
ความคิดเห็น