คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : =ฝันร้าย=
เมื่อกลับมาถึงบ้านห้องน้ำก็เป็นที่เดียวที่ผมสิงสถิตอยู่ ผมล้างแล้วล้างอีก…..โว้ย!!! ออกไปสิๆ ทำไมยังรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆ นั่นล่ะ ลบๆๆๆๆๆๆๆ T__________T
“น้องกอล์ฟคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงของพี่นิดถามอย่างเป็นห่วง
“ปล่าวฮะ…….แค่อยากตายยยย ฮือๆๆๆ” ผมว่าน้ำตาแทบร่วง ทำไมผมต้องไปจูบกับไอ้บ้านั่นด้วย ฮือๆๆๆ ใครก็ได้บอกผมทีว่ามันเป็นแค่ความฝัน TT_______TT
“น้องกอล์ฟ…….อะไรนะคะอยากตายหมายความว่าไง ไม่ได้นะคะไม่ได้!!!!” เสียงพี่เล็กดูตื่นตระหนกมากขึ้นไปอีก
“T__T กอล์ฟล้อเล่นฮะ……..กอล์ฟไม่เป็นไรหรอกฮะแค่เกิดรักห้องน้ำขึ้นมาเท่านั้นเอง…….”
“เอ่อ…….”
“ไม่ต้องห่วงนะฮะ กอล์ฟไม่ได้เป็นอะไรสบายใจได้”
“งั้นก็รีบออกมานะคะอยู่ในห้องน้ำนานๆ ตัวชื้นเดี๋ยวจะไม่สบาย”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงฮะ” ผมตอบรับออกไปพลางวักน้ำขึ้นมาถูๆๆๆๆๆๆ ล้างๆๆๆๆๆๆ ออกไปซะๆๆๆๆๆ ไอ้สัมผัสบ้าๆ นั่นออกไปๆ T^T ผ่านไปกว่าชั่วโมงผมจึงออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพปากแดงแป๊ดจากแรงถูของผมเอง แสบปากไปหมด ฮือ…….เพราะนายไอ้บ้า!! นาย……ไมค์!!!! นายทำให้ฉันต้องเจอแต่เรื่องแย่ๆ ฉันขอประกาศไว้ ณ ตรงนี้ ฉันจะขอเกลียดนายไปตลอดชีวิต!!!! T^T
“น้องกอล์ฟคะ……”
“ฮะ”
“ทานอาหารเย็นค่ะ”
“คับเดี๋ยวกอล์ฟตามลงไป” ผมรับคำแล้วเดินไปเช็ดหน้าเช็ดตาให้มีสภาพเป็นคนเหมือนเดิมก่อนจะเดินลงมาที่ชั้นล่างซึ่งมีทุกคนนั่งรอทานข้าวอยู่แล้ว ผมนั่งลงในประจำใกล้ๆ กับพี่เกมส์ก่อนจะเอ่ยขอโทษทุกคน
“ขอโทษที่ทำให้รอฮะ”
“ไม่เป็นไรหรอกลูก เรามาเริ่มทานข้าวกันเลยละกัน” เสียงของป๊าว่าขัดคุณแม่ที่กำลังจะต่อว่าผมเราทั้งหมดจึงเริ่มลงมือทานข้าว
ครอบครัวของผมมีทั้งหมด 5 คนรวมป๊ากับคุณแม่ ผมเป็นคนสุดท้ายในพี่น้อง 3 คน พี่เกมส์พี่ชายคนโตคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ผมเป็นหน้าตาดีถึงดีมากแถมยังเก่งและใจดีคล้ายๆ คุณป๊าผมจึงรักและสนิทมากที่สุด พี่เกมส์มักจะฟังปัญหาและช่วยผมแก้ปัญหาเสมอไม่ว่าผมต้องการพี่เกมส์ตอนไหนพี่ชายก็มักจะมีเวลาให้เสมอ พี่กิ๊งพี่สาวคนรองคนที่นั่งเชิดอยู่ข้างคุณแม่ พี่กิ๊งเป็นคนสวยมักจะเริด เชิด หยิ่งอยู่เสมอ เป็นพวกเอาแต่ใจและชอบใช้อำนาจเหมือนๆ กับคุณแม่ อาจเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในสามพี่น้องด้วยคุณแม่เลยตามใจเป็นพิเศษ ผมกับพี่กิ๊งมักมีปากเสียงกันเสมอไม่ว่าเรื่องเล็กเรื่องน้อยจนกลายเป็นไม้เบื่อไม้เมา ส่วนผม…..ลุกชายคนสุดท้องก็ทั่วๆ ไปคับ หน้าตาดี มีหัวศิลป์ชอบวาดรูป ออกแบบและอื่นๆ อีกมากมาย ที่สำคัญป๊อบในหมู่สาวๆ ^^ (หนุ่มๆ ด้วยนะคะแต่พี่ชายไม่ยอมรับค่ะ : ปลาทอง) ผมมักจะโดนตามใจโดยป๊าและพี่เกมส์จนบางทีก็โดนคุณแม่ดุเอาบ่อยๆ แต่ช่างเถอะฮะผมชิลๆ อยู่แล้ว……..เพราะยังไงก็มีคุณป๊ากับพี่เกมส์เข้าข้าง หุหุ ^^
“อิ่มแล้วฮะ” ผมว่าแล้วรวบช้อนวางลงกับจานหลังจากทานได้ไม่ถึง 5 คำ เซ็งจนไม่รับรู้รสชาติอาหารเลยสักนิด - -“
“อะไรกันทานนิดเดียวเองนะกอล์ฟ” พี่เกมส์มาถามผมด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่ค่อยหิวฮะเมื่อเที่ยงช่วยป๊าทานกับข้าวในปิ่นโตสุดรักยังไม่ทันย่อยเลย…….” ผมว่าแล้วดื่มน้ำลงไปอึกใหญ่ก่อนจะขอตัวขึ้นชั้นบน “กอล์ฟขอตัวนะฮะ”
“อืมตามสบายลูก”
ผมกลับมาถึงห้องก็นอนแผ่ลงกับเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน……เฮ่อ~~วันนี้ทำไมรู้สึกเหนื่อยได้ขนาดนี้เนี่ย? ผมคิดพลางหวนนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อเที่ยงอีกครั้ง อารมณ์โมโหกลับมาอีกรอบอย่างไม่อาจห้ามทัน…..ชิ!!!! ไอ้บ้า!!!
“ฮึ!! อ่อนหัด!!!”
“ถ้ายังโตไม่พอกับเรื่องแบบนี้ก็อย่าอวดเก่ง จำไว้!!”
คำพูดสุดท้ายนั่นมันกำลังทำให้ผมคลั่ง!!! นายกล้ายังไงนะมาว่าฉัน…….โว้ย!!!! อยากฆ่าคน!!!!
………………………………………
“หยะ….อย่า……..อย่านะ” เสียงของผมดังขึ้นและขาดลงเป็นห้วงๆ
“ยังจะดื้ออีกเหรอ?? ทำตัวน่ารักๆ ในอ้อมกอดฉันก็พอ………”
“อ๊ะ! มะ……..ไม่ได้……อื้อ…….หยะ…..อุ๊บ!!” ผมเอ่ยได้เพียงแค่นั้นริมฝีปากก็ถูกปิดลงด้วยริมฝีปากอิ่มที่ผมเหมือนรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาควานหาความหวานอย่างชำนาญ แทรกลึกเข้ามาช้าๆ แต่กลับทำให้ผมร้อนรุ่ม ลิ้นร้อนกวาดไล้อย่างเนิ่นนานอ้อยอิ่ง มือหนาสัมผัสตามผิวเนื้อใต้เสื้อนอนตัวบางพลางบีบเบาๆ เรียกเสียงครางในลำคอของผมได้เป็นอย่างดี มือนั้นเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆ แล้วหยุดลงที่ช่วงกลางลำตัวพลางสอดมือแทรกผ่านกางเกงนอนเข้ามากดสัมผัสหนักๆ ลงที่ส่วนอ่อนไหวอย่างจงใจ ทำเอาร่างผมดิ้นพล่านขัดขืน แต่มือนั้นก็ยังคงสัมผัสต่อไป ริมฝีปากก็เคลื่อนลงมาตามลำคอระเรื่อยลงมาตามแผงอก ก่อนกดกัดเบาๆ ที่ปุ่มสีชมพูสวย
“อ๊ะ! อื้อ………อย่า…….อืม…” ร่างกายของผมบิดไหวเบาๆ ตามแรงอารมณ์ที่ถูกปลุก มือเล็กสอดเข้าในเรือนผมนุ่มพลางขยุ้มเบาๆ คลายความต้องการที่ใกล้จะถึงขีดสุด……
“อือ…….มะ….ไม่ไหว…………..อาาาา~~” ของเหลวสีขุ่นขาวถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสิ้นทางกดกลั้น เสียงทุ้มของอีกคนกระซิบเข้าที่ข้างหูในขณะที่ดวงตากลมปรือปรอยใกล้จะหลับลงเต็มที
“นายเป็นของฉันแล้วนะ……..จำฉันเอาไว้!! มุราคามิ ไม……….Impassion!!!!!”
…………………………….
“เฮ่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ดวงตากลมลืมขึ้นพร้อมเด้งตัวลุกจากเตียง เหงื่อเม็ดเล็กเม็ดน้อยผุดพรายขึ้นตามหน้าผากและตามลำตัว O[]O!!!!! ผมฝัน!!!!!!!! ผมฝันใช่ไหม!?!?! ผมมองสำรวจเสื้อผ้าและร่างกายตัวเองอย่างละเอียด ทำไมผมถึงได้ฝันอะไรแบบนั้น?? ทำไมฝันว่าไปมีอะไรกับไอ้บ้านั่น!!!!!!! -[]- นี่ผมต้องบ้า สติเสื่อมไปแล้วแน่ๆ ฮือๆๆๆ ต้องเป็นเพราะไอ้จูบบ้าๆ เมื่อวานแน่ๆ ทำให้ผมเอามาฝันเป็นตุเป็นตะแบบนี้ T___T ไอ้บ้านั่น!!! ขนาดในฝันยังตามมาหลอกหลอนเลยเหรอ??? =[]= ผมอยากจะบ้าตาย……..
“เออ……ตื่นแล้ว” ผมว่าไปตามสายหลังจากกดรับ
[งั้นก็รีบๆ ไปอาบน้ำเลยไป วันนี้มีเรียนเช้านะเว่ย!]
“เออๆ ไปเดี๋ยวนี้แหละ แล้วเจอกัน…….” -[]- ผมว่าแล้วกดวางสาย…..สลัดหัวไล่ความฝันบ้าๆ นั่นทิ้งไปก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำทำกิจวัตรประจำตัวตามปกติ
“อรุณสวัสดิ์ฮะพี่นิด” ผมทักทายเมื่อลงมาถึงโต๊ะอาหาร
“O[]o!!” และนี่ก็คือหน้าของพี่นิดที่มองมายังผมก่อนจะเอ่ยประโยคถัดมาอย่างตื่นเต้น “อะไรทำให้น้องกอล์ฟตื่นเช้าได้คะเนี่ย” ^^
“ฝันร้ายฮะ” - -“ ทำไมต้องมาทักให้ผมนึกถึงไอ้ฝันบ้าๆ นั่นด้วยนะ
“เอ๋?? แล้วฝันเห็นอะไรล่ะคะเนี่ย……พี่จะได้ไปขอบคุณซะหน่อย…..ปลุกน้องกอล์ฟซะเช้าโดยที่พี่ไม่ต้องเหนื่อยเลยสักนิด” ^^ นั่นความคิดเหรอคับ? - -“ ช่วยอย่าพูดว่ามันเป็นความดีความชอบได้ไหมแค่คิดขนผมก็ลุกไปทั้งตัวแล้ว~~ อี๋~~
“ขอข้าวเช้าเถอะฮะพี่นิด กอล์ฟจะได้ไปมหา’ลัยซะที”
“อ๋อ ได้ค่ะรอแปปนึงนะคะ” ว่าจบพี่นิดก็เดินเข้าไปในครัวแล้วกลับออกมาพร้อมกับถ้วยข้าวต้มหอมฉุยในมือ
“ขอบคุณฮะ” จบคำผมก็ลงมือทานประมาณ 15 นาทีต่อมาผมและรถมินิฯ คันสวยก็เคลื่อนตัวออกจากบ้านมุ่งตรงไปยังมหา’ลัยทันที
ครึ่งชั่วโมงต่อมา……….
“หวัดดี” ผมทักไอ้เอ็มหลังจากนั่งลงบนม้าหินอ่อนตรงหน้ามันเรียบร้อย
“เออ…..หวัดดี………..กุล่ะตกใจเลยตอนที่โทร.ไปแล้วเมิงบอกว่าตื่นแล้วอ่ะ แบบว่ามหัศจรรย์ว่ะ” ^^
“เมิงนี่เว่อร์เกินอีกคนและ กุตื่นก่อน 7 โมงนี่น้ำจะท่วมโลกหรือไงวะ แตกตื่นกันใหญ่”
“โห…..ไม่ให้แตกตื่นได้ไงวะ ก็เมิงเล่นตื่นหลังเที่ยงตลอดศกนี่หว่า เออ…..ว่าแต่ใครเข้าฝันมึงวะ” ไอ้เอ็มถามก่อนจะจ้องหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง
“ไอ้นี่!!! ใครก็ช่างเมิงไม่ต้องยุ่ง!!!” ผมว่าแล้วรู้สึกหน้ามันร้อนขึ้นมาซะอย่างนั้น จะให้บอกว่าฝันเห็นคนที่เกลียดขี้หน้าที่สุด แถมยังเป็นฝันบ้าๆ นั่นอีกเหรอ!?! ให้ตายเถอะ!! แกจะมาพูดถึงให้คิดอีกทำไมเนี่ย!! - -“
“ก็อยากรู้นี่หว่า……แบบว่า….จะได้ไปจุดธูปบอกให้ไปเข้าฝันเมิงทุกวันไง จะได้ตื่นแต่เช้าแมร่งทุกวัน 555+”
“ไอ้ @#$฿8=&!!#8++@!!” ผมด่ามันไปจนเหนื่อยก่อนจะพูดทิ้งท้ายให้มันได้แต่หัวเราะแห้งๆ “ถ้าเมิงทำให้ไอ้บ้านั่นมาเข้าฝันกุทุกวันจริงๆ นะ กุจะฆ่าเมิงไอ้เอ็ม!!”
“กุล้อเล่นๆ ว่าแต่เย็นนี้เมิงจะไปมินิคอนฯของ ‘IcraCy’ ที่สยามมั๊ยวะ”
“มีเหรอวะ???” O[]O “กี่โมงอ่ะ??”
“4 โมงเย็นว่ะ นี่เมิงไม่รู้เรื่องเลยเหรอวะ เป็นแฟนคลับยังไงของเมิงเนี่ย?”
“ก็รู้แล้วนี่ไง……แล้วเมิงไปป่าว??” ผมถามต่อด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้นมาก ^[]^
“ไม่ล่ะ กุต้องไปทำงานพิเศษ”
“เหรอ?? งั้นกุคงต้องไปคนเดียวดิ!”
……………………………………….
ที่ลานหน้าสยามคนแน่นขนัดเพราะวันนี้อย่างที่ไอ้เอ็มบอกว่าจะมีมินิคอนเสิร์ตของวงสุดดังอย่าง ‘IcraCy’ วงโปรดของผม ^[]^ ผมหาจอดรถเรียบร้อยก็เดินไปรอๆ อยู่แถวๆ ข้างๆ เวทีเผื่อบางทีอาจเจอฮายาโตะของผมก็ได้ ^^
“กอล์ฟ!!” เสียงคุ้นเคยดังข้นด้านหลัง ทำให้ผมต้องหันกลับไปมอง (‘’ ) ( ‘’) (‘ ‘)
“พี่เกมส์!!” ผมว่าแล้ววิ่งเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มร่างสูงในชุดลำลองในการทำงาน “พี่เกมส์มาทำอะไรที่นี่ฮะ” ^^
“พี่ก็มาทำงานสิ ว่าแต่เราล่ะมาทำอะไร??” พี่เกมส์ถามกลับพลางยกมือลูบหัวผมเบาๆ
“ก็มาดูมินิคอนเสิร์ตของ ‘IcraCy’ น่ะสิฮะ” ^[]^
“งั้นเหรอ?? ยังไงก็อย่ากลับบ้านให้ค่ำนักล่ะเดี๋ยวคุณแม่จะว่าเอาได้”
“ฮะ” จบคำทีมงานก็ตะโกนเรียกพี่เกมส์ให้กลับเข้าไปทำงานต่อ ผมจึงคลายอ้อมกอดออก “ตั้งใจทำงานนะฮะ” ผมว่าจบพี่เกมส์ก็เดินจากไป ผมเลยตัดสินใจจะเดินไปรออยู่หน้าเวทีเพราะอีกไม่นานก็คงจะเริ่มคอนเสิร์ตแล้ว…..แต่………
“อ้าว?? เด็กน้อย!!” เสียงทุ้มของคนบางคนที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดในโลกดังขึ้น นายว่าใครเด็กน้อย!!! -*-
“นายมาทำอะไรที่นี่!!! แล้วนายเรียกใครเด็กน้อยไม่ทราบ!!!!”
“อ้าว? ไม่รู้ว่าผมเรียกใครแล้วหันมาตอบทำไมล่ะ แบบนี้เท่ากับรับไปเต็มๆ เลยนะ” เสียงเรียบๆ แฝงน้ำเสียงล้อเลียนว่าขึ้น ทั้งสายตาเยาะเย้ยนั่น ไอ้บ้านี่มันกำลังเยาะเย้ยผม!!!
“นาย………” ผมพูดได้แค่นั้นมือสั่นน้อยๆ ระงับไว้ๆ ไอ้บ้านี่เป็นใครกล้ามาต่อปากต่อคำกับผม……แล้วที่สำคัญมันทำให้ผมจนมุม!!!!
“เป็นยังไงบ้างล่ะ……จูบอันร้อนแรงเมื่อวานยังรู้สึกร้อนรุ่มอยู่หรือปล่าว?” ไอ้เจ้าของร่างสูงว่าก่อนจะเดินเข้าใกล้ผมในระยะประชิดจนหน้าของผมแทบจะแนบลงไปกับอกของหมอนี่อยู่แล้ว……ไอ้บ้าสูงเอ๊ย!! (ทำอะไรไม่ได้ก็พาลเค้าเลยนะพี่กอล์ฟ : ปลาทอง) แกอย่ามาพูดให้นึกถึงความฝันเมือคืนได้มั๊ย!!! T^T
“นายอย่ามาพูดเรื่องทุเรศๆ แถวนี้นะ และที่สำคัญแค่นั้น!! ไม่ทำให้ฉันรู้สึกหรอก!!! จูบน่ะฉันเจอมากว่านายเยอะ ชิ!! แค่นั้นเด็กๆ”
“ฮึ!” ร่างสูงก้มหน้าและแนบริมฝีปากลงมาจนชิดใบหูพร้อมกับกระซิบเบาๆ แต่ชัดถ้อยชัดคำที่สุด “ฉันจะทำให้นายรู้สึก…ทั้งตัว….และหัวใจ ตัวของนายจะต้องร้อนเป็นไฟด้วยมือของฉันเองจำไว้!!” จบคำร่างนั้นก็ผละออกทิ้งให้ผมยืนนิ่งราวกับรูปปั้น………….นายว่าไงนะ?? นายจะทำอะไรฉัน!?!?! O[]o??
>>>>>>>Tobecontinue
แวะคุยท้ายเรื่อง : ดีค่ะ.......ตอนที่ 3 มาอีกตอนแล้วนะคะ อิอิ ช่วงนี้จิ้นอย่างสนุกสนาน หุหุ ที่สำคัญสอบใกล้เสร็จแล้วด้วยเหลืออีกวิชาเดียวเท่านั้น เย่ๆ ^^ ก็จะพยายามมาอัพบ่อยๆ เท่าที่จะทำได้ละกันเนอะ......วันนี้ไม่รู้คุยไรดีเนอะเอาเปงว่า...อ่านจบแว้ววก้อเม้นท์+โหวตใหกันเช่นเคยนะคะ วันนี้ปลาทองไปก่อนละ ^^ เจอกันตอนหน้าค่า~~บะบาย~ \(^^)/
ความคิดเห็น