ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จูบนั้น!!
หนุ่มโหดสาวซ่าพาใจมาพบรัก
บทที่ 3
“เป็นอะไรไปเหรอครับ อึ้งเลยเหรอไงครับ ^-^” นายนี่ทำเสียงยียวน กวนประสาท มันน่านัก – -“
“เปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้เป็นอะไรนิ”
“จริงนะครับ ว่าแต่คุณชื่ออะไรล่ะ ผมยามาชิตะ ทาคุมิ”
“อะไรนะ !!!! นายชื่อ ทาคุมะ เหรอ OoO”
ตายแล้วๆ นายนี่ชื่อ ทาคุมะ ชื่อเหมือนกับ เอนโด ทาคุมะเลย –o- ชีวิตนี้ฉันต้องเจอแต่ผู้ชายชื่อนี้เหรอเนี่ย ต้องรีบๆหาทางไล่นายนี่ออกไปซะแล้ว ไม่อยากจะยุ่งเลย แต่ถึงชื่อจะเหมือนกันกับทาคุมะคนนั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านิสัยจะเหมือนกันนี่นา เฮ้อ แล้วฉันจะคิดทำไมเนี่ย -*- เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย ไม่เห็นจะต้องสนใจอะไรเลย ยัยมิกิบ๊องเอ้ยยยย
“ไม่ใช่ครับ - - ผมไม่ได้ชื่อเห่ยแบบนั้นสักหน่อย ผมชื่อ ทาคุมิ ทาคุมิ ทาคุมิ เข้าใจไหม ยามาชิตะ ทาคุมิ”
“อ๋อ แหะๆ ขอโทษทีนะ ฉัน อิชิมารุ คุมิโกะ จะเรียกฉันว่า มิกิ ก็ได้นะ ^-^”
“มิกิจัง....ชื่อเพราะจังเลยนะครับ”
“///-.-/// ขอบคุณนะ ชื่อนาย ก็เพราะเหมือนกันแหละ”
“เหรอครับ ผมรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าชื่อผมเพราะ ^o^” แหม ชมไม่ได้เลยนะ ตานี้นิ คนแบบนี้ ก็รู้แต่แรกแล้วนิ ว่าตานี่มัน หลงตัวเองงงง
อะไรกัน! ทำไมมานึกถึงตอนนั้นล่ะ ตอนนั้น ตอนที่ฉันชกทาคุมะ จนเข้าโรงพยาบาล จะไปนึกถึงมันอีกทำไม มันเป็นแค่เรื่องที่น่าประทับใจมากๆ.......อย่างหนึ่ง......เท่านั้นเอง.....
“อ้าวๆๆ คุณร้องไห้ทำไมน่ะ เฮ้ย!ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ แค่จับหัวเอง อย่าร้องสิๆ”
“ฮือๆๆ ToT ทำไมเขาต้องทำอย่างนี้กับฉันด้วย เขาทำฉันเจ็บมากเลย นายรู้มั้ย”
“หา!! เธอ โดนคนนั้นเขาข่มขืนมาแล้วเหรอ OoO”
โป๊ก!!!
“ ตาบ้า นายจะบ้าเหรอไงยะ ฮือๆๆ TT^TT”
“โอ้ย เธอแรงเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ตอนนั้นทาคุมะคงเจ็บหนักมากจริงๆ เพราะหมัดเธอเนี่ย”
“อะไรนะ ไหนพูดใหม่อีกทีสิ ทาคุมะทำไมนะ นายรู้จักเขาเหรอ? OoO”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก พ่อผมชื่อทาคุมะน่ะ แหะๆ ^o^”
“ว่าแต่...นายจูบฉันไปใช่ไหม เมื่อกี้น่ะ”
ระหว่างที่รอคำตอบใจของฉันมันก็ เต้นตึกตักไปหมด ทำไมเนี่ย >o< ทำไมใจฉันถึงเต้นมากๆเลยล่ะ ไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แม้แต่กับทาคุมะก็ไม่เคย เตือนตัวเองไว้สิ ห้ามหวั่นไหวกับผู้ชายตรงหน้า เพิ่งจะอกหักมา ไม่ถึงสัปดาห์ อย่าคิดจะหวั่นไหวเลย ยัยมิกิเอ้ย
พอทาคุมิเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ด้วยสายตาอ่อนโยนระคนขำๆ สายตาแบบนี้ ฉันไม่เคยได้รับจากใครเลย เขามองหน้าฉันอยู่นาน จนฉันเริ่มรู้สึกร้อนๆที่หน้า เขาอาจจะเห็นว่าฉันกำลังหน้าแดงอยู่แน่ๆเลย ///-.-/// เขาเลยเปิดปากพูดออกมาว่า
“เธอนี่...ตลกจังนะ”
เขาย้ายที่นั่งมานั่งบนเตียง แล้วเริ่มขยับเข้ามาใกล้ๆ ฉันทำท่าจะหนี แต่ทำไม มันลุกไม่ขึ้นล่ะ ตัวมันแข็งทื่อไปหมด เขาขยับใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาของเขาเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นทุกที >o< ลมหายใจอันร้อนผ่าวของเขารดอยู่บนใบหน้าของฉัน ใจของฉันเต้นตึกตักมากๆ จบแทบจะหลุดออกมาจากอก >.<
“นี่นาย...จะทำ.....”
ริมฝีปากของเขาประกบลงมาหาฉันทันที ริมฝีปากของเขานุ่มมากๆเลยล่ะ ทำไมฉันไม่ขัดขืนนะ ความรู้สึกเหมือนกับตอนฝันเลย หายใจจะไม่ออกอยุ่แล้ว >o< ฉันเปิดปากออกเพื่อหายใจ แต่เขาเอาลิ้นเข้ามาชอนไชในปากของฉัน จนลิ้นของฉันกับเขาพันกัน OoO ฉันไม่เคยจูบอย่างดูดดื่มขนาดนี้กับใครเลยนะ มันวิเศษที่สุด >.< แล้วอีกอย่างพวกเราเพิ่งจะเจอกันแค่วันเดียวด้วย ฉันยอมเขาทำไมเนี่ย แต่รู้สึกคุ้นกับความรู้สึกนี้มากเลย
พวกเราจูบกันนานมาก จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร -*- จนกระทั่ง....
“ขอโทษนะคะ พอดีถึงเวลาแล้วที่จะ...!!!!”
เสียงใครน่ะ OoO ตายแล้วๆ ตายแน่ๆ คุณพยาบาลเข้ามาเห็นซะแล้ว ชีวิตฉัน ไม่เคยเจอเรื่องอับอายอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ToT เพราะนายคนเดียวเลยทาคุมิ ทำให้ฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ ถ้าตอนนั้นฉันผลักเขาออกไปก่อนด็ดีนะ
“เชิญตรวจคนไข้ได้เลยครับ ^o^ คุณพยาบาลคนสวย”
“ค่ะ ดิฉันจะตรวจเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ ^-^”
ตาบ้านี่นิ เป็นผู้ชายที่กะล่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเคยเจอมาเลยนะเนี่ย - -“ เฮ้อ! ยัยพยาบาลโนตมนั่นก็.....แก่แล้วยังทำท่าจะจับเด็ก(หล่อๆ)อยู่นั่นแหละ แอบแต๊ะอั๋งทาคุมิอีก หมั่นไส้จริง! - -^^ แต่ความจริงเรื่องนี้ฉันไม่เห็นจะต้องสนใจอะไรเลยนิ รู้งี้น่าจะขอคุณหมอว่าให้เอาบุรุษพยาบาลมาดูแลดีกว่า บุรุษพยาบาลที่โรงพยาบาลนี้ยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย ฮิฮิ ^o^
จะอี๋อ๋อกันอีกนานไหมเนี่ย ฉันชักเริ่มจะรำคาญแล้วนะ เกะกะลูกตากันจริง พวกนี้ ต้องหาทางขัดขวางซะแล้ว เอาไงดีล่ะ ใช้แผนเบสิกๆไปก่อนแล้วกัน - -“
“โอ้ย! คุณพยาบาลขา ฉันปวดแผลจังเลยค่ะ”
ยัยพยาบาลนั่นจ้องฉันด้วยสายตาอาฆาต ฮะๆสมน้ำหน้า ^o^ มีความสขุจังได้แกล้งคนเนี่ย แหม!ดู๊ดู แค่นี้ทำเป็นโกรธ สงสัยยัยนี่คงเป็นโรคฮีสทีเรีย*ล่ะมั้ง ฮิฮิ
“เป็นอะไรคะ คุณคุมิโกะ ว่าไงคะ -*-“ เสียงยัยพยาบาลมารนั่นแหละ
“ฉันก็ปวดแผลน่ะสิคะ แล้วคุณมาทำหน้าอย่างนี้ทำไมเหรอคะ คุณพยาบาล ฉันทำอะไรให้คุณเหรอคะ”
ดูหน้าตายัยพยาบาลโนตมก็รู้คำตอบแล้วว่า ‘ทำมากเลย เธอขัดขวางฉันกับพ่อรูปหล่อนั่น’ ไม่ต้องบอก มิกิจังคนนี้ก็เดาออก เฮ้อ สงสัยจะเป็นจริงๆแล้วล่ะ ฮีสทีเรียเนี่ย เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้ ถ้าอยู่กันสองต่อสอง ป่านนี้คง.......ไปแล้วล่ะมั้ง
“อ๋อค่ะ นี่ยาแก้ปวดค่ะ โชคดีนะคะ ที่ฉันหยิบติดมือมา คุณจะได้ทานยาเร็วๆ งั้นฉันไปทำงานต่อนะคะ”
“โชคดีจริงๆเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ถ้าฉันมีอะไรฉันจะกดไปนะคะ อ้อ แล้วขอให้คุณบุรุษพยาบาลมาแทนคุณได้ไหมคะ พอดีฉันเบื่อๆนะค่ะ เจอแต่ผู้หญิงทุกวัน อยากเจอผู้ชายบ้างน่ะค่ะ”
“เอางั้นเหรอคะ”
“เอางั้นสิคะ เพราะว่าฉันคงไม่เหมือนคุณหรอกนะคะ ^o^ ที่แบบว่า เจอผู้ชายแทบทุกวันน่ะค่ะ แล้วก็ไม่ทราบว่าทำอะไรด้วยหรือเปล่า.... อุ้ย! ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอคะ ขอโทษนะคะ ถ้าฉันพูดอะไรผิดไป แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงคุณคงไม่ถือสาฉันใช่ไหมคะ? ^-^”
“ไม่หรอกค่ะ -*-^^ ฉันไม่ถือสาอะไรค่ะ ไปแล้วค่ะ”
ได้แก้เผ็ดยัยพยาบาลโนตมนี่บ้าง ก็สะใจเหมือนกันนะ ^o^ ฉันคงไม่แก้เผ็ดมากขนาดนี้ ถ้าฉันไม่นึกขึ้นได้ก่อนว่า ยัยพยาบาลคนนี้ ชื่อ อาโออิ มาริ ซึ่งเคยทำพี่ชายฉันอกหักมาก่อน -*-++ พูดง่ายๆก็คือยัยนี่มันทิ้งพี่ชายฉันนั่นแหละ ตอนแรกที่ฉันบอกว่าแก่ฉันพูดไปงั้นแหละ เกิดจากความหมั่นไส้ของฉัน ความจริงยัยนี่อายุแค่ 24 ปีเองมั้ง - -“ จำได้เลยว่าพี่ชายฉันหลงยัยพยาบาลนี่เข้าเต็มปา
ดูๆไปก็ไม่เห็นมีอะไรจะหน้าหลงสักนิดแค่แต่งหน้าจัดมากๆ เท่านั้นเอง น่าสงสารพี่ชายฉันนะ แต่พี่ชายฉันน่ะ สักพักเขาก็ลืมหล่อน เพราะพี่ชายฉันมีเรื่องสำคัญหลายๆอย่างให้คิดมากกว่าเรื่องไร้สาระแบบนั้น ถึงตอนนี้พี่ชายฉันก็ยังไม่มีใครเพราะมุ่งแต่เรียน ดีแล้วๆ
พี่ชายฉันหน้าตาหล่อมากๆเป็นนายแบบ หรือพระเอกหนังได้สบายเลยแหละ เคยมีคนมาติดต่อขอให่ไปแคสต์งานด้วยนะ แต่ว่าพี่ฉัน...ไม่เอานะสิ น่าเสียดายแทนเนอะ - -“ เพราะพี่ชายของฉันหน้าตาหล่อเหลาปานเทพบุตรในฝันของผู้หญิงทุกคน (เว่อร์ไปป่ะ) จึงทำให้มีผู้หญิงตามจีบเป็นพรืดเลยแหละ ดูภายนอกก็เหมือนพวกขรึมๆ ดีๆอ่ะนะ ถ้ารู้จักจริงๆแล้วจะรู้เลยว่า...ไม่ใช่!! พี่ชายฉันนะ ติ๊งต๊องมากเลย แต่ก็ใจดีมากๆด้วย >.< ถ้าพี่อากิระ ไม่ใช่พี่ชายของฉัน ฉันคงตกหลุมรักเขาไปนานแล้ว
เมื่อไหร่พี่อากิระจะกลับมาญี่ปุ่นนะ คิดถึงมากๆเลย(ของฝากด้วย) ป๊ะป๋ากับหม่ามี้ไปอเมริกา ส่วนพี่อากิระไปอังกฤษ ไปเรียนต่อปริญญาโท แต่อีกสองสามเดือน พี่อากิระจะกลับมาแล้ว >.< ส่วนป๊ะป๋ากับหม่ามี้น่ะเหรอ ก็ไปเที่ยวกันน่ะสิ ประมาณว่าไปฮันนีมูนรอบที่26ได้แล้วมั้ง ไปได้ทุกปีเลย -*- เนื่องในโอกาสวันครบรอบแต่งงาน น่ะสิ แต่งงานวันเดียวไม่ใช่เหรอ ทำไมไปฮันนีมูน(รอบที่ 26) ไปตั้งเดือนนึงล่ะ จริงๆเลยป๊ะป๋ากับหม่ามี้เนี่ย ถ้าไม่มีของฝากกลับมานะ คอยดูเถอะ!! ลูกสาวคนนี้จะงอนหนีไปอยู่กับป้าริงโกะเลย!
ไหนลองดูสิ ตานั่นเป็นยังไงมั่ง นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวซะนานเชียว สงสัยป่านนี้คงนั่งอึ้งอยู่มั้งที่ฉัน พูดว่าใส่คุณมาริไปขนาดนั้นน่ะ ฮะๆ ^o^
“ว้าย!”
“อะไรเหรอครับ”
“นาย! ยื่นหน้าเข้ามาทำไมเนี่ย รู้ไหมว่าฉันตกใจน่ะ จะทำอะไรก็บอกกล่าวกันก่อนสิ คู้ณ!”
“ก็เห็นคุณกำลังนั่งนึกอะไรอยู่คนเดียว แล้วหน้าตอนนั้นคุณดูมีความสุขมากเลยนี่ครับ ^-^”
“///-.-/// นายนี่....ท่าจะบ้า”ฉันพูดพลางยกมือขึ้นลูบหน้าที่ร้อนผะผ่าวไปด้วยคำพูดของเขาและใบหน้าของเขาที่อยู่ใกล้ฉันมากอีกแล้ว ตอนนี้หน้าฉันคงขึ้นสีแดงระเรื่อแน่ๆเลย >.<
“ผมไม่ได้บ้านะครับ ผมพูดความจริง ว่าคุณน่ะสวย เหมาะกับผู้ชายอย่างผมมากเลย”
ฉันยิ้มรับ ด้วยรอยยิ้มอันอ่อนหวาน แต่ความคิดฉันไม่ได้อ่อนหวานตามรอยยิ้มหรอกนะ หึหึ
“งั้นเหรอคะ...”ฉันขยับเข้าไปใกล้เขา แล้วหยิบของใกล้มือคือ ‘นาฬิกาปลุก’ แล้วทำท่าจะปาใส่หัวเขา คนอย่างนี้มันต้องโดน
“อย่างนายต้องโดนแบบนี้”
“อ๊ะๆๆ อย่านะๆ ผมแค่จะบอกว่า....คุณพยาบาลคนสวยคนนั้นน่ะ เขาฝากให้ผมบอกคุณว่า คุณสามารถออกจากโรงพยาบาล ได้วันเสาร์นี้เลยครับ”
*---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------*
ฮีสทีเรีย=โรคของผู้หญิงที่ขาดผู้ชายไม่ได้
เป็นไงบ้างคะ ^o^ วันนี้อัพยาวมากๆ หลังจากที่ไม่ได้อัพมานานมากแล้วค่ะ พอดีติดสอบแล้วก้ออะไรเยอะแยะมากมายเลยค่ะ ขอให้โหวตแล้วก้อเขียนวิจารไว้ด้วยก็ดีนะคะ ขอบคุณมากเลยค่า รักผู้อ่านทุกคนค่ะ
บทที่ 3
“เป็นอะไรไปเหรอครับ อึ้งเลยเหรอไงครับ ^-^” นายนี่ทำเสียงยียวน กวนประสาท มันน่านัก – -“
“เปล่าสักหน่อย ฉันไม่ได้เป็นอะไรนิ”
“จริงนะครับ ว่าแต่คุณชื่ออะไรล่ะ ผมยามาชิตะ ทาคุมิ”
“อะไรนะ !!!! นายชื่อ ทาคุมะ เหรอ OoO”
ตายแล้วๆ นายนี่ชื่อ ทาคุมะ ชื่อเหมือนกับ เอนโด ทาคุมะเลย –o- ชีวิตนี้ฉันต้องเจอแต่ผู้ชายชื่อนี้เหรอเนี่ย ต้องรีบๆหาทางไล่นายนี่ออกไปซะแล้ว ไม่อยากจะยุ่งเลย แต่ถึงชื่อจะเหมือนกันกับทาคุมะคนนั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านิสัยจะเหมือนกันนี่นา เฮ้อ แล้วฉันจะคิดทำไมเนี่ย -*- เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉันสักหน่อย ไม่เห็นจะต้องสนใจอะไรเลย ยัยมิกิบ๊องเอ้ยยยย
“ไม่ใช่ครับ - - ผมไม่ได้ชื่อเห่ยแบบนั้นสักหน่อย ผมชื่อ ทาคุมิ ทาคุมิ ทาคุมิ เข้าใจไหม ยามาชิตะ ทาคุมิ”
“อ๋อ แหะๆ ขอโทษทีนะ ฉัน อิชิมารุ คุมิโกะ จะเรียกฉันว่า มิกิ ก็ได้นะ ^-^”
“มิกิจัง....ชื่อเพราะจังเลยนะครับ”
“///-.-/// ขอบคุณนะ ชื่อนาย ก็เพราะเหมือนกันแหละ”
“เหรอครับ ผมรู้อยู่แล้วล่ะ ว่าชื่อผมเพราะ ^o^” แหม ชมไม่ได้เลยนะ ตานี้นิ คนแบบนี้ ก็รู้แต่แรกแล้วนิ ว่าตานี่มัน หลงตัวเองงงง
อะไรกัน! ทำไมมานึกถึงตอนนั้นล่ะ ตอนนั้น ตอนที่ฉันชกทาคุมะ จนเข้าโรงพยาบาล จะไปนึกถึงมันอีกทำไม มันเป็นแค่เรื่องที่น่าประทับใจมากๆ.......อย่างหนึ่ง......เท่านั้นเอง.....
“อ้าวๆๆ คุณร้องไห้ทำไมน่ะ เฮ้ย!ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ แค่จับหัวเอง อย่าร้องสิๆ”
“ฮือๆๆ ToT ทำไมเขาต้องทำอย่างนี้กับฉันด้วย เขาทำฉันเจ็บมากเลย นายรู้มั้ย”
“หา!! เธอ โดนคนนั้นเขาข่มขืนมาแล้วเหรอ OoO”
โป๊ก!!!
“ ตาบ้า นายจะบ้าเหรอไงยะ ฮือๆๆ TT^TT”
“โอ้ย เธอแรงเยอะเหมือนกันนะเนี่ย ตอนนั้นทาคุมะคงเจ็บหนักมากจริงๆ เพราะหมัดเธอเนี่ย”
“อะไรนะ ไหนพูดใหม่อีกทีสิ ทาคุมะทำไมนะ นายรู้จักเขาเหรอ? OoO”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรหรอก พ่อผมชื่อทาคุมะน่ะ แหะๆ ^o^”
“ว่าแต่...นายจูบฉันไปใช่ไหม เมื่อกี้น่ะ”
ระหว่างที่รอคำตอบใจของฉันมันก็ เต้นตึกตักไปหมด ทำไมเนี่ย >o< ทำไมใจฉันถึงเต้นมากๆเลยล่ะ ไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนเลยนะ แม้แต่กับทาคุมะก็ไม่เคย เตือนตัวเองไว้สิ ห้ามหวั่นไหวกับผู้ชายตรงหน้า เพิ่งจะอกหักมา ไม่ถึงสัปดาห์ อย่าคิดจะหวั่นไหวเลย ยัยมิกิเอ้ย
พอทาคุมิเงยหน้าขึ้นมามองฉัน ด้วยสายตาอ่อนโยนระคนขำๆ สายตาแบบนี้ ฉันไม่เคยได้รับจากใครเลย เขามองหน้าฉันอยู่นาน จนฉันเริ่มรู้สึกร้อนๆที่หน้า เขาอาจจะเห็นว่าฉันกำลังหน้าแดงอยู่แน่ๆเลย ///-.-/// เขาเลยเปิดปากพูดออกมาว่า
“เธอนี่...ตลกจังนะ”
เขาย้ายที่นั่งมานั่งบนเตียง แล้วเริ่มขยับเข้ามาใกล้ๆ ฉันทำท่าจะหนี แต่ทำไม มันลุกไม่ขึ้นล่ะ ตัวมันแข็งทื่อไปหมด เขาขยับใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาของเขาเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นทุกที >o< ลมหายใจอันร้อนผ่าวของเขารดอยู่บนใบหน้าของฉัน ใจของฉันเต้นตึกตักมากๆ จบแทบจะหลุดออกมาจากอก >.<
“นี่นาย...จะทำ.....”
ริมฝีปากของเขาประกบลงมาหาฉันทันที ริมฝีปากของเขานุ่มมากๆเลยล่ะ ทำไมฉันไม่ขัดขืนนะ ความรู้สึกเหมือนกับตอนฝันเลย หายใจจะไม่ออกอยุ่แล้ว >o< ฉันเปิดปากออกเพื่อหายใจ แต่เขาเอาลิ้นเข้ามาชอนไชในปากของฉัน จนลิ้นของฉันกับเขาพันกัน OoO ฉันไม่เคยจูบอย่างดูดดื่มขนาดนี้กับใครเลยนะ มันวิเศษที่สุด >.< แล้วอีกอย่างพวกเราเพิ่งจะเจอกันแค่วันเดียวด้วย ฉันยอมเขาทำไมเนี่ย แต่รู้สึกคุ้นกับความรู้สึกนี้มากเลย
พวกเราจูบกันนานมาก จนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร -*- จนกระทั่ง....
“ขอโทษนะคะ พอดีถึงเวลาแล้วที่จะ...!!!!”
เสียงใครน่ะ OoO ตายแล้วๆ ตายแน่ๆ คุณพยาบาลเข้ามาเห็นซะแล้ว ชีวิตฉัน ไม่เคยเจอเรื่องอับอายอะไรมากมายขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ToT เพราะนายคนเดียวเลยทาคุมิ ทำให้ฉันต้องเจอเรื่องแบบนี้ ถ้าตอนนั้นฉันผลักเขาออกไปก่อนด็ดีนะ
“เชิญตรวจคนไข้ได้เลยครับ ^o^ คุณพยาบาลคนสวย”
“ค่ะ ดิฉันจะตรวจเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ ^-^”
ตาบ้านี่นิ เป็นผู้ชายที่กะล่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบเคยเจอมาเลยนะเนี่ย - -“ เฮ้อ! ยัยพยาบาลโนตมนั่นก็.....แก่แล้วยังทำท่าจะจับเด็ก(หล่อๆ)อยู่นั่นแหละ แอบแต๊ะอั๋งทาคุมิอีก หมั่นไส้จริง! - -^^ แต่ความจริงเรื่องนี้ฉันไม่เห็นจะต้องสนใจอะไรเลยนิ รู้งี้น่าจะขอคุณหมอว่าให้เอาบุรุษพยาบาลมาดูแลดีกว่า บุรุษพยาบาลที่โรงพยาบาลนี้ยิ่งหล่อๆอยู่ด้วย ฮิฮิ ^o^
จะอี๋อ๋อกันอีกนานไหมเนี่ย ฉันชักเริ่มจะรำคาญแล้วนะ เกะกะลูกตากันจริง พวกนี้ ต้องหาทางขัดขวางซะแล้ว เอาไงดีล่ะ ใช้แผนเบสิกๆไปก่อนแล้วกัน - -“
“โอ้ย! คุณพยาบาลขา ฉันปวดแผลจังเลยค่ะ”
ยัยพยาบาลนั่นจ้องฉันด้วยสายตาอาฆาต ฮะๆสมน้ำหน้า ^o^ มีความสขุจังได้แกล้งคนเนี่ย แหม!ดู๊ดู แค่นี้ทำเป็นโกรธ สงสัยยัยนี่คงเป็นโรคฮีสทีเรีย*ล่ะมั้ง ฮิฮิ
“เป็นอะไรคะ คุณคุมิโกะ ว่าไงคะ -*-“ เสียงยัยพยาบาลมารนั่นแหละ
“ฉันก็ปวดแผลน่ะสิคะ แล้วคุณมาทำหน้าอย่างนี้ทำไมเหรอคะ คุณพยาบาล ฉันทำอะไรให้คุณเหรอคะ”
ดูหน้าตายัยพยาบาลโนตมก็รู้คำตอบแล้วว่า ‘ทำมากเลย เธอขัดขวางฉันกับพ่อรูปหล่อนั่น’ ไม่ต้องบอก มิกิจังคนนี้ก็เดาออก เฮ้อ สงสัยจะเป็นจริงๆแล้วล่ะ ฮีสทีเรียเนี่ย เห็นผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้ ถ้าอยู่กันสองต่อสอง ป่านนี้คง.......ไปแล้วล่ะมั้ง
“อ๋อค่ะ นี่ยาแก้ปวดค่ะ โชคดีนะคะ ที่ฉันหยิบติดมือมา คุณจะได้ทานยาเร็วๆ งั้นฉันไปทำงานต่อนะคะ”
“โชคดีจริงๆเลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ถ้าฉันมีอะไรฉันจะกดไปนะคะ อ้อ แล้วขอให้คุณบุรุษพยาบาลมาแทนคุณได้ไหมคะ พอดีฉันเบื่อๆนะค่ะ เจอแต่ผู้หญิงทุกวัน อยากเจอผู้ชายบ้างน่ะค่ะ”
“เอางั้นเหรอคะ”
“เอางั้นสิคะ เพราะว่าฉันคงไม่เหมือนคุณหรอกนะคะ ^o^ ที่แบบว่า เจอผู้ชายแทบทุกวันน่ะค่ะ แล้วก็ไม่ทราบว่าทำอะไรด้วยหรือเปล่า.... อุ้ย! ฉันพูดอะไรผิดไปเหรอคะ ขอโทษนะคะ ถ้าฉันพูดอะไรผิดไป แต่ถ้ามันเป็นเรื่องจริงคุณคงไม่ถือสาฉันใช่ไหมคะ? ^-^”
“ไม่หรอกค่ะ -*-^^ ฉันไม่ถือสาอะไรค่ะ ไปแล้วค่ะ”
ได้แก้เผ็ดยัยพยาบาลโนตมนี่บ้าง ก็สะใจเหมือนกันนะ ^o^ ฉันคงไม่แก้เผ็ดมากขนาดนี้ ถ้าฉันไม่นึกขึ้นได้ก่อนว่า ยัยพยาบาลคนนี้ ชื่อ อาโออิ มาริ ซึ่งเคยทำพี่ชายฉันอกหักมาก่อน -*-++ พูดง่ายๆก็คือยัยนี่มันทิ้งพี่ชายฉันนั่นแหละ ตอนแรกที่ฉันบอกว่าแก่ฉันพูดไปงั้นแหละ เกิดจากความหมั่นไส้ของฉัน ความจริงยัยนี่อายุแค่ 24 ปีเองมั้ง - -“ จำได้เลยว่าพี่ชายฉันหลงยัยพยาบาลนี่เข้าเต็มปา
ดูๆไปก็ไม่เห็นมีอะไรจะหน้าหลงสักนิดแค่แต่งหน้าจัดมากๆ เท่านั้นเอง น่าสงสารพี่ชายฉันนะ แต่พี่ชายฉันน่ะ สักพักเขาก็ลืมหล่อน เพราะพี่ชายฉันมีเรื่องสำคัญหลายๆอย่างให้คิดมากกว่าเรื่องไร้สาระแบบนั้น ถึงตอนนี้พี่ชายฉันก็ยังไม่มีใครเพราะมุ่งแต่เรียน ดีแล้วๆ
พี่ชายฉันหน้าตาหล่อมากๆเป็นนายแบบ หรือพระเอกหนังได้สบายเลยแหละ เคยมีคนมาติดต่อขอให่ไปแคสต์งานด้วยนะ แต่ว่าพี่ฉัน...ไม่เอานะสิ น่าเสียดายแทนเนอะ - -“ เพราะพี่ชายของฉันหน้าตาหล่อเหลาปานเทพบุตรในฝันของผู้หญิงทุกคน (เว่อร์ไปป่ะ) จึงทำให้มีผู้หญิงตามจีบเป็นพรืดเลยแหละ ดูภายนอกก็เหมือนพวกขรึมๆ ดีๆอ่ะนะ ถ้ารู้จักจริงๆแล้วจะรู้เลยว่า...ไม่ใช่!! พี่ชายฉันนะ ติ๊งต๊องมากเลย แต่ก็ใจดีมากๆด้วย >.< ถ้าพี่อากิระ ไม่ใช่พี่ชายของฉัน ฉันคงตกหลุมรักเขาไปนานแล้ว
เมื่อไหร่พี่อากิระจะกลับมาญี่ปุ่นนะ คิดถึงมากๆเลย(ของฝากด้วย) ป๊ะป๋ากับหม่ามี้ไปอเมริกา ส่วนพี่อากิระไปอังกฤษ ไปเรียนต่อปริญญาโท แต่อีกสองสามเดือน พี่อากิระจะกลับมาแล้ว >.< ส่วนป๊ะป๋ากับหม่ามี้น่ะเหรอ ก็ไปเที่ยวกันน่ะสิ ประมาณว่าไปฮันนีมูนรอบที่26ได้แล้วมั้ง ไปได้ทุกปีเลย -*- เนื่องในโอกาสวันครบรอบแต่งงาน น่ะสิ แต่งงานวันเดียวไม่ใช่เหรอ ทำไมไปฮันนีมูน(รอบที่ 26) ไปตั้งเดือนนึงล่ะ จริงๆเลยป๊ะป๋ากับหม่ามี้เนี่ย ถ้าไม่มีของฝากกลับมานะ คอยดูเถอะ!! ลูกสาวคนนี้จะงอนหนีไปอยู่กับป้าริงโกะเลย!
ไหนลองดูสิ ตานั่นเป็นยังไงมั่ง นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่คนเดียวซะนานเชียว สงสัยป่านนี้คงนั่งอึ้งอยู่มั้งที่ฉัน พูดว่าใส่คุณมาริไปขนาดนั้นน่ะ ฮะๆ ^o^
“ว้าย!”
“อะไรเหรอครับ”
“นาย! ยื่นหน้าเข้ามาทำไมเนี่ย รู้ไหมว่าฉันตกใจน่ะ จะทำอะไรก็บอกกล่าวกันก่อนสิ คู้ณ!”
“ก็เห็นคุณกำลังนั่งนึกอะไรอยู่คนเดียว แล้วหน้าตอนนั้นคุณดูมีความสุขมากเลยนี่ครับ ^-^”
“///-.-/// นายนี่....ท่าจะบ้า”ฉันพูดพลางยกมือขึ้นลูบหน้าที่ร้อนผะผ่าวไปด้วยคำพูดของเขาและใบหน้าของเขาที่อยู่ใกล้ฉันมากอีกแล้ว ตอนนี้หน้าฉันคงขึ้นสีแดงระเรื่อแน่ๆเลย >.<
“ผมไม่ได้บ้านะครับ ผมพูดความจริง ว่าคุณน่ะสวย เหมาะกับผู้ชายอย่างผมมากเลย”
ฉันยิ้มรับ ด้วยรอยยิ้มอันอ่อนหวาน แต่ความคิดฉันไม่ได้อ่อนหวานตามรอยยิ้มหรอกนะ หึหึ
“งั้นเหรอคะ...”ฉันขยับเข้าไปใกล้เขา แล้วหยิบของใกล้มือคือ ‘นาฬิกาปลุก’ แล้วทำท่าจะปาใส่หัวเขา คนอย่างนี้มันต้องโดน
“อย่างนายต้องโดนแบบนี้”
“อ๊ะๆๆ อย่านะๆ ผมแค่จะบอกว่า....คุณพยาบาลคนสวยคนนั้นน่ะ เขาฝากให้ผมบอกคุณว่า คุณสามารถออกจากโรงพยาบาล ได้วันเสาร์นี้เลยครับ”
*---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------*
ฮีสทีเรีย=โรคของผู้หญิงที่ขาดผู้ชายไม่ได้
เป็นไงบ้างคะ ^o^ วันนี้อัพยาวมากๆ หลังจากที่ไม่ได้อัพมานานมากแล้วค่ะ พอดีติดสอบแล้วก้ออะไรเยอะแยะมากมายเลยค่ะ ขอให้โหวตแล้วก้อเขียนวิจารไว้ด้วยก็ดีนะคะ ขอบคุณมากเลยค่า รักผู้อ่านทุกคนค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น