หนุ่มโหดสาวซ่าพาใจมาพบรัก

ลำดับตอนที่ #2 : จบสิ้น

หนุ่มโหดสาวซ่าพาใจมาพบรัก

บทที่ 2



    “........”



    สิ่งที่ทาคุมะพูดขึ้นมานั้น ทำให้ฉัน...ไม่สิ....หัวใจของฉันแตกสลายไปหมด คำถามที่ผุดขึ้นมาทันทีคือ....



    ทำไม????



    ทำไมต้องขอเลิกกับฉัน ฉันทำอะไรผิดงั้นหรือ ฉันทำให้ทาคุมะต้องเจ็บปวดมากงั้นหรือ ทำไมต้องทำแบบนี้กับฉัน ฉันเพิ่งรับร้ถึงความรู้สึกของคนอกหัก...เป็นครั้งแรก หึหึ มันเจ็บมากเลยล่ะ



    “ฮะๆๆ ทาคุมะขอเลิกกับฉันงั้นเหรอ ได้สิ ได้ งั้นก็ ลาก่อนนะ ฮะๆ ^-^”



    “มิกิจัง... ผมขอโทษนะครับ คือผม...”



    “จุ๊ๆๆ ไม่ต้องพะ..พูดอะไร หระ..หรอกนะ”



    ฉันมั่นใจ...ว่าคนอย่างฉัน อิชิมารุ คุมิโกะ จะไม่ร้องไห้เพราะเรื่องแบบนี้ เรื่องไร้สาระ....แบบนี้



    แหมะ!!



    ทำไมล่ะ? ทำไมฉันถึงร้องไห้ ฉันอ่อนแอแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่



    “มิกิจัง....”



    “อะไรเหรอคะ ทาคุมะคุง ฉะ...ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คะ...แค่ผงเข้าตาเท่านั้น เอ่อ...งั้น ฉะ...ฉัน ขอตัวก่อนนะคะ ขะ...ขอให้ทาคุมะคุง โชคดีกับ....ชีวิตข้างหน้า ละ...และขอให้มีความสุข กับ คนรัก...คนใหม่ของคุณ ลาก่อนค่ะ”



    “มิกิจัง...ผมไม่ได้ขอเลิกกับคุณเพราะเรื่องแบบนั้นนะ”



    “หยุด!!แล้วฟังฉัน ไม่ว่าจะสาเหตุใดก็ตาม ก็ขอให้คุณโชคดี ลาก่อน”



    ฮือๆๆ TT^TT ทำไม ทั้งๆที่ฉันคิดว่าทาคุมะคือคนที่ใช่สำหรับฉัน ทั้งๆที่ฉันคิดว่าเขาจะมาแทนที่คนๆนั้นได้ แต่เขากลับทำกับฉันแบบนี้ ทั้งๆที่ฉันเคยคิดไว้ว่า ฉันจะไม่มีวันร้องไห้เพราะเรื่องไร้สาระ หรือ เรื่องความรัก การอกหัก แบบนี้ วันนี้....แค่วันเดียวก็ได้ ฉันจะร้องไห้เพื่อเขา...ทาคุมะ....เป็นครั้งสุดท้าย



    เอี๊ยดดดด!!ปึง



    *-----------------------------------------------------------------------------------------*



    ทีนี่ที่ไหนเนี่ย....ทำไมรอบๆตัวฉันมีแต่แสงสว่างสีขาวเต็มไปหมดเลย แล้วๆ....ฉันจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไงเนี่ย ToT หนู อยากกลับบ้าน TT^TT อยากกลับไปหาป๊ะป๋ากับหม่ามี้



    ลองหาทางออกดูดีกว่า ฮิฮิ ^-^ เอ๊ะ! นั่นใครน่ะ มองเห็นไม่ชัดเลย หมอกขาวมันบังไปหมด เห็นเป็นเงาดำๆ หรือว่า....นะ...นั่นคือ...ผะ..ผะ...ผี!!! กรี๊ดดดดด ต้องรีบเผ่นก่อนแล้วๆๆ



    จึ๋ยยย!!!ใครมาจับแขนฉันเอาไว้น่ะ...OoO ลองใจกล้าหันไปดูดีกว่า >o<



    ว้ายๆๆ นั่นมัน OoO ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลกกกกก ผิวขาว(อย่างที่ฉันเทียบไม่ได้) จมูกโด่งเป็นสัน(สุดยอด) สูงมากๆๆๆ ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วนี่



    แล้วนั่นเขาทำอะไรน่ะ หนุ่มปริศนาคนนี้เขา จับคางฉันแล้วเขาก็...

    

    จุ๊บบบ!!!



    กรี๊ดดดดด เขาทำอะไรน่ะ เขา..จะ...จูบฉัน!!!! >o< ฉันตกใจนะ ตกใจมากด้วย แต่....ฉันก็รู้สึกดีมากๆๆ ถึงแม้มันจะไม่ใช่จูบแรกก็ตามเหอะ และแล้วเขาก็ถอนจูบออกไป เสียดายจัง เอ๊ะ!เสียงใครเรียกน่ะ



    “คุณครับ!!!”



    “งืมม...”



    “คุณคร้าบบบบบบ!!!”



    “อาร๊ายยยย!!!”



    ใครบ้า ที่ไหนจะมาปลุกฉัน สงสัยเมื่อกี้ ฉันคงแค่ฝันไป แต่ทำไมมันถึงรู้สึกเหมือนมันเกิดขึ้นจริงเลยนะเนี่ย



    “เอ่อ...- -“ คือว่า คุณลืมตาขึ้นมาก่อนก็ได้นะครับ”



    “อย่ายุ่งกับฉันน่า จูบนั้นสุดยอดเลย แง่มๆ-o-”



    “เฮ้ย!!ยัยนี่รู้ด้วยแฮะว่าจูบ....ไป”



    ใครสักคนพึมพำออกมา ทำไมเป็นเสียงผู้ชายล่ะ หรือว่า เป็นพี่อากิระ แต่พี่อากิระอยู่อังกฤษไม่ใช่เหรอ หรือว่ากลับมาแล้ว แต่เสียงไม่ค่อยคุ้นเลยแฮะ แต่...เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ อะไรจูบๆสักอย่าง....หรือว่าเขาจูบฉัน!!!



    “อะไรนะ!! คุณจูบฉันงั้นเหรอ”



    “^-^ ตาคุณสวยดีนะครับ”



    “///-.-///”

    

    จอมกะล่อน -*- แต่เป็นคนกะล่อนที่หล่อม๊ากมากเลย >o< ตาสองชั้นสีน้ำตาลอ่อน ผมสีดำ หน้าได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน ผิวขาวมากๆด้วย เท่มากๆ



    “นายคือใครเนี่ย???แล้วมาทำกะล่อนอะไรกับฉัน แล้วที่นี่ที่ไหน...โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง”



    “เดี๋ยวสิคุณ คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณน่ะ เกือบตายแล้วนะ ถ้าผมไม่เข้าไปช่วยคุณน่ะ คิดยังไงวิ่งตัดหน้ารถ รถคันนั้นเบรคไม่ทันด้วย ถ้าผมไม่เข้าไปช่วยคุณคงตายไปแล้ว”



    “อะไรนะ! OoO ฉันวิ่งตัดหน้ารถ”



    “ใช่ครับ แล้วอีกอย่าง ผมไม่ใช่ผู้ชายกะล่อนด้วย ถึงจะหน้าตาดีก็เหอะ ^-^”



    “ว่าไงนะ...นายนี่มันหลงตัวเองสุดๆ”



    “งั้นเหรอครับ คุณเป็นคนแรกที่บอกว่าผมหลงตัวเอง โดยส่วนใหญ่ พวกผู้หญิงจะบอกว่าผมหน้าตาดีมาก ไม่มีใครหล่อเท่าเลยอย่างนี้น่ะครับ ฮ่าๆ ^o^”



    เหอะๆ - -“ สงสัยจะใกล้...บ้า เข้าไปทุกที ตาบ้าจอมกะล่อนแถมยังหลงตัวเอง สงสัยเพิ่งออกจากโรงพยาบาลบ้าที่เกียวโตแน่ๆเลย ถึงจะเป็นคนบ้า แต่...ก็เป็นคนบ้าที่หล่อที่สุดในโลกเลยได้มั้ง